Cody Jackson keek naar de kudde. Hij was pas een paar dagen geleden aangenomen door Gil Favor. Hij kwam de jongen tegen in Bridgewater, waar hij en zijn crew de kudde lieten rusten. In de saloon was Cody aan het werk toen hij door zijn stiefvader Steve Carr lastig werd gevallen. Favor, Rowdy Yates en verkenner Pete Nolan zaten in een hoek toe te kijken.
Steve liep naar Cody en zei:“Geef me een fles whisky en vlug een beetje.”
“Ik geef je niets meer want je hebt al meer dan genoeg op”, zei Cody kalm.
Hij keek zijn stiefvader met een vastberaden blik aan. Steve was al wat aan de dronken kant en daardoor zeer agressief. Hij ging naar Frank Wilson, de salooneigenaar.
Steve zei:“Die barkeeper van jou weigert mij te bedienen.”
“Ik geef je wel een fles whisky van het huis. We zijn niet voor niets vrienden”, antwoordde Frank.
Hij pakte de fles whisky en gaf hem aan Steve. Hierna ging hij naar Cody.
Frank zei:“Jackson, je bent ontslagen. In mijn saloon weigert de barkeeper nooit de bestelling van een gast. Ook al is deze zo bezopen als het maar kan zijn. Pak je spullen en dan kan je vertrekken!”
Cody gaf geen reactie maar zijn ogen spraken boekdelen. Het was ineens doodstil in de saloon. Rowdy wilde ingrijpen maar Favor hield hem tegen.
“Ga nooit vechten met een bezopen dronkenlap”, zei de kuddebaas.
De voorman bleef zitten, zij het met tegenzin. Cody verliet de saloon zonder nog een woord te zeggen. Even later kwam ook Favor naar buiten.
“Mr Jackson, ik ben Gil Favor. Ik was toevallig getuige van de ruzie die je had met die bareigenaar. Ben je geïnteresseerd in de baan van veedrijver?”, vroeg Favor.
Cody keek de kuddebaas aan en antwoordde:“Zeg maar Cody. Natuurlijk ben ik geïnteresseerd in die baan. Als ik maar weg ben uit dit gat. Alles is beter dan te moeten werken in die saloon. Aangezien ik toch geen familie meer heb om voor te zorgen kan ik maar beter meegaan met u.”
Favor vroeg:“Hoe oud ben je?”
“Vijftien. Mijn vader stierf voordat ik geboren was. Toen ik 3 was hertrouwde mijn moeder met die dronkenlap van een Steve Carr. Hij vermoordde haar 3 weken geleden”, antwoordde de jongen.
Toen kwamen Pete en Rowdy naar buiten.
“Pete, Rowdy, ontmoet onze nieuwe rekruut Cody Jackson. Cody, dit zijn onze verkenner Pete Nolan en voorman Rowdy Yates. Deze jongeman werkt tijdelijk bij ons”, vertelde Favor.
Ze stegen op hun paarden en reden naar de kudde. De veedrijvers zagen niet dat Frank Wilson hen zag vertrekken. Hij droogde zijn handen aan zijn schort en ging weer naar binnen.
“Steve, die stiefzoon van je is zonder jouw toestemming meegenomen door een stelletje ruwe veedrijvers”, zei Frank.
Steve keek hem stomverbaasd aan.
“Dat jochie valt onder mijn gezag”, zei hij toen woest.
“Weet je wat jij gaat doen?”, vroeg de barkeeper.
Steve keek hem nu vragen aan.
Frank legde uit:“Jij biedt je diensten aan bij die kuddebaas om zo je zoon in de gaten te houden. Zodra jullie alleen zijn vermoord je Cody en geef je hen de schuld. Dan stelen we de kudde. We verkopen de helft en de andere helft slachten we voor als lekkernijen in de saloon.”
“We vermoorden gewoon iedereen van die vuile veedrijvers”, zei Steve.
Hij was ineens wat nuchterder geworden en ging weg.
Intussen waren Favor, Pete, Rowdy en Cody bij de kudde en de andere veedrijvers aangekomen. Favor ging met Cody naar de veldkok Wishbone en zijn hulpje Mushy.
“Cody, dit is onze veldkok Wishbone. Dat is zijn helper Mushy. Heren, dit is Cody Jackson. Hij is voorlopig bij ons”, zei Favor.
De reactie van Wishbone was verontwaardigd en direct:“Mr Favor, nu prijst u dat stuk onbenul van een Mushy toch wel erg veel.”
Mushy zei erg trots:“Dank u Mr Favor.”
“Ga toch koffie zetten”, snauwde Wishbone waardoor Mushy weer met beide voeten op aarde stond.
Mushy ging zwijgend aan het werk. Cody had het zwijgend aangekeken maar Favor zag dat de jongen genoeg had gezien van Wishbone. Ze liepen naar de paarden.
“Is Mr Wishbone altijd zo chagrijnig?”, vroeg Cody.
“Meestal wel. Protesteren helpt toch niet. Mag ik jou een goede raad geven? Noem Wishbone nooit meneer. Anders gaat hij nog denken dat hij zeer belangrijk is”, antwoordde Favor.
Cody knikte glimlachend.
Niet lang na de komst van Cody trokken de veedrijvers verder. Favor hield eerst de nieuwe knecht in de gaten maar merkte al snel dat Cody een goede veedrijver was. Hierdoor kon de kuddebaas zich bezighouden met andere belangrijke zaken.
Steven reed de veedrijvers achterna en zag opeens Joe Quince rijden. De zatlap was ineens zo nuchter als een gelovige non. Hij volgde de veedrijver en kwam zo bij het kamp. Geheel toevallig kwam Favor hem tegemoet.
“Wat komt u hier doen?”, vroeg de kuddebaas die Steve herkende.
“Mijn zoon ophalen. Ik had gehoord dat hij hier was”, antwoordde Steve.
Favor keek hem aan en vroeg:“Hoe oud is uw zoon?”
“Hij is 12 en loopt steeds weg”, loog de bezoeker.
“Ik heb geen kinderen in dienst dus u wordt vriendelijk verzocht te vertrekken”, zei Favor.
Hij wist verdomd goed dat Steve Cody bedoelde. Maar de kuddebaas had hem met Pete meegestuurd om water en gras te zoeken.
“U heeft zeker geen werk voor een arme cowboy?”, vroeg Steve toen.
“Nee, helaas niet. Ik wens u veel succes met het vinden van uw zoon”, zei Favor waarna hij wegreed.
Steve had al een slecht humeur doordat Cody ontsnapt was en was door de afwijzing van Favor helemaal kwaad geworden. Hij besloot in de buurt van de veedrijvers te blijven.
Die avond zei Favor:“Cody, ik kwam vanmiddag je stiefvader tegen. Ik heb gezegd dat ik geen kinderen in dienst heb. Je bent hierbij dus gewaarschuwd.”
“Bedankt Mr Favor”, zei Cody.
Door dit bericht was de jongen niet erg gerust. Om het geringste werd Cody door Steve mishandeld. De jongen had dit de 1e avond dat hij was aangenomen aan Favor, Rowdy en Pete verteld. Om deze reden liet de kuddebaas hem geen nachtwacht lopen. Favor wist van Cody dat Steve Carr als de dood voor koeien was.
“Mr Favor, misschien kunnen we Carr in de val laten lopen door hem aan te nemen als veedrijver? Cody zei dat hij bang is voor koeien”, zei Rowdy.
“Dan is Cody meteen dood. En dat wil ik niet op mijn geweten hebben. En jij ook niet, Rowdy. Bovendien heb ik hem gezegd dat ik geen kinderen in dienst heb”, antwoordde de kuddebaas.
Wat de veedrijvers niet wisten was dat Steve zijn stiefzoon gevonden en de jongen ontvoerd had.
“Wat doe jij hier?”, vroeg Cody.
“Dat kan ik jou ook vragen. Een beetje weglopen zonder mijn toestemming”, antwoordde Steve woest.
“Je bent mijn vader niet maar alleen de man die eerst met mijn moeder trouwde en haar daarna vermoordde”, zei Cody.
“Ik heb jou opgevoed als mijn eigen zoon en zo betaal jij me terug. Ondankbaar nest dat je bent”, snauwde Steve.
Hij sloeg de jongen en pakte zijn revolver om te schieten. Cody wist dat er koeien vlakbij graasden en verzon een list om zijn stiefvader er in te luizen.
“Schiet me dan neer als je durft of kan”, zei de jongen uitdagend.
Steve kon maar 2 dingen goed doen en dat waren drinken en vrouwen en kinderen mishandelen. Beide zaken voerde hij graag uit. Hij richtte zijn revolver op zijn stiefzoon en loste een schot. Cody wist de kogel te ontwijken en zag flink wat koeien naar hem en Steve toe komen rennen. De jongen stond op en zorgde ervoor dat hij in veiligheid was. Maar Steve kon de kudde wilde koeien niet meer ontwijken en werd zo vertrapt. Door het schot waren de veedrijvers erbij gekomen en ze konden de kudde terug brengen naar hun kamp.
Toen alles weer rustig was vroeg Favor:“Cody, wat is er gebeurd?”
De jonge veedrijver vertelde alles.
Tot besluit zei Cody:“De broer van mijn echte vader woont hier vlakbij in Clearwater. Hij en zijn vrouw hadden gezegd na de begrafenis van mijn moeder dat ik bij hen kon komen wonen.”
“We komen daar toch langs. Dus dan leveren we jou daar af”, antwoordde de kuddebaas.
Steve Carr kon nauwelijks nog een fatsoenlijke begrafenis krijgen omdat hij volgens Cody niet eens waard was maar ook omdat zijn stoffelijk overschot zodanig vertrapt was door de koeien dat er niet veel meer van over was. Daarom liet Favor de stoffelijke resten maar verbranden.
Enkele dagen later bereikten de veedrijvers Clearwater. De veedrijvers leverden Cody af bij diens oom Harry Jackson en zijn vrouw Lucy.
Harry zei:“We wilden Cody al meenemen na de begrafenis van Sue maar Steve was er op tegen. Nu zal Cody wel een goed thuis krijgen.”
“Ik denk het ook”, zei Favor.
“Mr Favor, bedankt voor uw hulp”, zei Cody
“Het is al goed. Ik weet zeker dat je hier 100 keer beter af bent dan bij je stiefvader”, zei de kuddebaas.
Ze namen afscheid en Favor trok weer verder met zijn kudde en crew.
De kuddebaas riep met heldere stem:“Drijf ze op. En wegwezen!”