Ponderosa ranch eigenaar Ben Cartwright had een sportorganisator op bezoek voor zaken. Dat was James Willis en hij wilde een tenniswedstrijd in Virginia City organiseren. Maar het geld ontbrak hem. James had gehoord dat de oudste kleinzoon van Ben, Mitch (13), nogal een talent was op het gebied van sport. Zijn zus was sportlerares op de middelbare school waar Mitch naar toe ging. Maar dit verzweeg James tegenover Ben.
Ben zei:“Ik weet dat mijn kleinzoon dol is op honkbal en ijshockey en daar ook goed in is. Maar hij heeft nog nooit tennis gespeeld. Hem kennende zal Mitch dat weigeren.”
“Ik heb anders gehoord dat hij ook daar goed in is”, zei James.
“Mijn kleinkinderen worden zo opgevoed dat ze niet gedwongen worden iets te doen wat ze niet willen. Wij sponsoren het toernooi maar als wij ontdekken of merken dat er iets niet in de haak is stoppen we er meteen mee”, antwoordde Ben.
“Dat begrijp ik, Mr Cartwright”, zei James geschokt.
Ze regelden alles en James ging weg. Toch vertrouwde Ben het niet helemaal.
Op school kreeg Mitch te horen van zijn sportlerares Tina Willis:“Mitch, jij vertegenwoordigt je school bij het tennistoernooi. Dus je moet elke wedstrijd winnen.”
“Ik kan helemaal niet tennissen. Dus ik ga het niet doen ook!”, was de reactie van de jonge Cartwright.
“Dat ga jij wel doen want niemand op school is zo sportief als jij. Bovendien ben jij een natuurtalent. Dus vanaf nu ga jij alleen maar tennissen en je laat honkbal vallen”, zei Tina streng.
“Vertel dat maar aan mijn vader en coach! Dat durf je toch niet”, zei Mitch waarna hij eruit gestuurd werd door Tina.
’s Avonds vertelde Ben over de sponsoring van het komende tennistoernooi in Virginia City.
“Ik moet van miss Willis de school vertegenwoordigen en mag alleen nog maar tennissen. Ze eist dat ik het honkbal laat vallen”, zei Mitch terloops.
Toen voelde Ben al nattigheid.
“Jij gaat gewoon honkballen. Ik ga wel met haar praten”, zei Adam.
Hij was de vader van Mitch.
“Hoe heet dat nieuwe liefje van je oom Joe?”, vroeg Hoss aan zijn oudste neefje.
“Tina Willis. Oom Joe zal toch niet zo dom zijn om mijn sportlerares als zijn vriendin te nemen of wel?”, vroeg Mitch ongerust.
“Jongen, in liefde is alles onvoorspelbaar en je oom Joe ook heel vaak”, antwoordde Ben.
“Nou, dan heeft hij nu wel heel slechte smaak. Dat mens is stapel op tennis”, reageerde zijn oudste kleinzoon.
Iedereen lachte.
Binnen 3 weken was het toernooi georganiseerd. Tina had inderdaad Joe Cartwright ingepalmd en daardoor vond ze dat hij zijn neefje moest overtuigen om toch te gaan tennissen.
“Mitch laat zich niet dwingen”, zei Joe.
“Geef hem dan iets wat hij leuk vindt in ruil voor meedoen”, zei Tina ongeduldig.
“Een Cartwright laat zich niet omkopen. Zelfs eentje van 13 jaar niet”, reageerde Joe.
“Dan kan jij het ook bekijken!”, snauwde ze.
Tina ging weg en besloot Mitch zelf te benaderen en hem zelfs te dwingen om te spelen. Dat gebeurde op de ranch.
Mitch zei in het bijzijn van zijn ouders (Adam en Sally) en opa Ben:“Ik speel maar alleen om van jouw gezeur af te zijn.”
“Natuurlijk. Ik weet dat jij de school weer kampioen kan en zal maken”, zei Tina poeslief waarna ze wegging.
Mitch Cartwright moest de schoolnaam op het toernooi verdedigen. Dat was de eis van zijn sportlerares Tina Wilson. Ze was bezeten van tennis en bloedfanatiek.
Voor zijn 1e wedstrijd zei Mitch:“De anderen zijn veel beter dan ik.”
“Onzin. Je hebt gewoon geen zin om te spelen!”, zei Tina.
De reactie van de jonge Cartwright was:“Tennis interesseert me helemaal niet. En dit toernooi ook niet. Geef mij maar honkbal en ijshockey.”
“Niets mee te maken. Jij gaat straks tegen Dennis Clark spelen en winnen!”, snauwde Tina.
Mitch zei niets meer, pakte zijn tennistas en liep naar de baan waar hij moest spelen.
Vreemd genoeg speelde Mitch opvallend goed en trok hij de wedstrijd makkelijk naar zich toe. Dennis sloeg de bal naar Mitch en met een sliding sloeg de jonge Cartwright de bal terug waardoor hij won. Maar door de onverwachte sliding bezeerde Mitch zijn linkerpols. Tina jubelde hysterisch van vreugde omdat haar pupil door was.
Mitch liep naar haar toe, duwde zijn tennisspullen in haar handen en gromde:“Zoek maar een ander om te spelen.”
Tina was even verbaasd maar pakte de jongen vast en zei bits:“Je bent door naar de volgende ronde dus jij speelt gewoon!”
“Wanneer is de volgende wedstrijd?”, vroeg Mitch.
“Zaterdagmiddag om 14.00 uur”, antwoordde Tina.
“Dan kan ik niet want ik moet honkballen”, was zijn reactie.
Tina pakte hem vast bij zijn zere pols en snauwde:“Jij gaat zaterdag gewoon hier spelen!”
Mitch rukte zich los en ging omkleden. Hierna ging hij als een speer naar huis.
Betsy Cartwright merkte als 1e dat er wat met Mitch was. Ze was bezig de was op te hangen toen haar neefje woedend thuis kwam. Hoewel Betsy Mitch al jaren goed kende was ze dit niet van hem gewend.
“Mitch, kalmeer eerst”, zei Betsy.
De jongen kalmeerde en vertelde wat er gebeurd was. Hij liet zijn pols zien.
“Dat ziet er niet best uit, jongen. We gaan wel even langs het ziekenhuis”, zei Betsy.
In het ziekenhuis werd Mitch snel behandeld.
“Mitch, je zal voorlopig niet kunnen honkballen en/of ijshockeyen. Je hebt je pees gescheurd. Ik zal je pols en hand verbinden en in een mitella doen”, zei dokter Paul Martin.
Onderweg naar huis zei Mitch:“Zodra papa, oom Hoss en/of oom Joe dit ziet of zien beginnen de pesterijen weer.”
“Je weet dat opa, je moeder en ik het voor je opnemen”, zei Betsy.
Mitch knikte.
Toen Ben het hele verhaal hoorde zei hij:“Nu kunnen die broer en zus Willis het bekijken. Adam, jij zorgt voor je zoon en ik ga ons terugtrekken als sponsor.”
“Mitch en ik gaan mee”, zei Adam.
Dat gebeurde en onder dwang vertelde James dat zijn zus Tina alles had bekokstoofd. Het gevolg was dat toen dit bekend werd alle sponsoren zich terugtrokken.
Adam en Mitch hadden meer moeite met Tina.
“Mijn zoon zal niet meer spelen op dit toernooi. Door jou is hij gewond”, zei Adam.
“Mitch speelt wel!”, zei Tina.
“Hij heeft een attest waarin staat dat hij niet kan spelen. Zijn pees is gescheurd”, zei Adam.
“Niets mee te maken. Mitch kan de school kampioen maken. En dat zal hij doen ook! Anders zal ik ervoor zorgen dat uw zoon van school wordt verwijderd”, snauwde Tina.
Adam was hier van niet onder de indruk en zei:“Het is dat wij dit toernooi sponsoren maar vanaf heden gaat mijn zoon niet meer naar uw school.”
“Ik wil eerst van de dokter weten of Mitch inderdaad niet kan spelen”, zei Tina.
Adam ging ermee akkoord.
Dokter Glenn Baker onderzocht de pols van Mitch en kwam tot dezelfde conclusie als die van dokter Paul Martin in het Virginia City ziekenhuis.
Hij zei:“Mitch kan absoluut niet spelen voor tenminste 2 maanden.”
De pols werd opnieuw verbonden en in een mitella gedaan.
“Ik wil naar huis”, zei Mitch.
“We gaan naar huis. Je moeder en ik regelen het wel met school”, zei Adam.
Ze verlieten het tennis toernooi en gingen naar huis terug.
Nog diezelfde avond kwam Hoss thuis met het nieuws over het mislukte tennistoernooi.
“Adam, toen jij dat gesprek had met Miss Willis stonden alle luidsprekers aan zodat iedereen hoorde wat zij en jij zeiden. Na jullie vertrek was iedereen heel snel weg. Dus het toernooi is ook voorbij”, zei hij.
“Dat is maar goed ook. Vanaf nu sponsor ik alleen maar mijn eigen honkbalteams en ijshockeyclubs”, zei Ben.
Iedereen was tevreden met dit besluit van de eigenaar van de Ponderosa ranch.