ACHTER GESLOTEN DEUREN
Het was 11 augustus toen Betsy Kent op de Ponderosa arriveerde. Met een tas met alleen het hoognodige erin liep ze voorzichtig naar de veranda. Bij elke stap die ze maakte merkte de jonge vrouw hoe dik ze was.
Bij de veranda aangekomen steunde Betsy aan de tafel. ‘Wacht alsjeblieft nog even met komen’, dacht ze naar haar buik kijkend. Betsy legde een hand op haar buik en voelde dat het zover was. Dit gaf haar moed om aan te kloppen.
Het duurde even voordat er open werd gedaan. Tot die tijd wachtte Betsy bij de tafel. Hoss Cartwright deed open en keek om het hoekje om te zien wie er had geklopt.
“Hallo Hoss”, zei Betsy wat verlegen.
“Betsy, schattebout”, zei hij opgewonden.
Hoss liep meteen naar zijn grote liefde toe.
“Wat kom je hier doen?”, vroeg hij verbaasd nadat hij haar had gekust.
“Weet je nog ruim 9 maanden geleden toen je bij mij en mijn zus Majorie logeerde? Wel, dit is het resultaat. Mijn zus wilde dat zij het kindje ging opvoeden dus ik vertrok hierheen. Wil jij voor mij en ons kindje zorgen?”, vroeg Betsy.
“Natuurlijk zorg ik voor jullie beiden. Kom snel binnen”, zei Hoss glimlachend.
Betsy stond op en liep met haar geliefde naar binnen. De deur ging meteen weer dicht.
In de woonkamer zag Betsy haar schoonvader Ben en zwager Little Joe Cartwright.
“Pa en Joe, is het goed als Betsy hier voorgoed blijft wonen? Ze verwacht ons kind en haar zus wil de baby opvoeden”, zei Hoss.
“Natuurlijk is ze welkom en jullie kind ook. Betsy, welkom op de Ponderosa”, zei Ben verheugd.
“Dank u Mr Cartwright”, zei Betsy zichtbaar opgelucht.
Hoss hielp haar op de bank en ging naast haar zitten.
“Wanneer komt de kleine?”, vroeg Little Joe.
“Het kan elk moment gebeuren”, antwoordde Betsy.
“Betsy, wil je met me trouwen?”, vroeg Hoss toen.
“Ja, dolgraag maar niet zoals ik er nu uitzie. Ik weet dat je dol ben op een huwelijk in juni dus dan gaan we trouwen. Als je vader ermee akkoord gaat”, zei Betsy.
“Ik zie niets liever dan mijn kinderen gelukkig. Dan hebben we genoeg tijd om alles te regelen”, antwoordde de rancher.
Hoss en Betsy kusten elkaar van geluk.
“Hoss, ik wil een poosje gaan rusten voor het avondeten”, zei Betsy.
Ze stonden op en liepen samen naar boven.
In hun slaapkamer ging Betsy op bed zitten en ze legde een hand op haar buik.
“Hoss, ik had niet veel later hier moeten komen”, zei ze.
“Hoe bedoel je?”, vroeg Hoss verbaasd.
“De baby komt”, zei zijn verloofde.
“Jij gaat naar bed en ik laat Mrs. Shaughnessy en de dokter komen”, zei Hoss opgewonden.
Betsy kleedde zich om en zei tussen de weeën door:“Ik wil wel dat je bij me blijft gedurende de bevalling.”
“Dat beloof ik. Ik ga even naar beneden om de genoemde personen te laten halen”, zei Hoss.
Hij rende naar beneden en riep op de landing:“Little Joe, ga onmiddellijk de dokter en Mrs Shaughnessy halen! Ons kind is op komst.”
Little Joe vertrok meteen. Hoss ging weer naar Betsy die inmiddels in bed lag met hevige weeën.
“Hoss, het zal nu niet lang meer duren. Onderweg naar hier kreeg ik steeds buikpijn. Nu weet ik dus waarom”, zei Betsy hijgend.
Hoss ging bij haar zitten en pakte haar hand.
“Concentreer je alleen maar op wat er nu gaat komen en ik ben bij je”, zei hij kalm.
Betsy knikte en keek naar haar enorme buik.
“Ik moet persen”, zei ze even later.
Hoss keek hoever ze was en zag dat hun kind op komst was.
“Begin maar. Ik help je wel”, zei Hoss.
Betsy haalde adem en begon mee te persen.
In de woonkamer was Ben aan het ijsberen. Het was doodstil in huis doordat zijn oudste zoon Adam weg was met zijn vrouw Sally en hun kinderen, de tweeling Mitch en Pam en de jongste telg Rose. Alleen het gegil van Betsy was te horen. Hop Sing, de trouwe kok van de Cartwrights, kwam uit de keuken en zag Ben ijsberen.
“Mr Cartwright zenuwachtig?”, vroeg de kok.
“Hoss en Betsy krijgen hun baby”, zei de rancher.
“Bevalling zal goed gaan”, antwoordde Hop Sing.
“Ik hoop het ook”, reageerde Ben.
Beiden keken naar boven waar de nieuwste Cartwright op het punt stond om geboren te worden.
Betsy werkte hard om moeder te worden en dat had effect.
“Hoss, ik voel het hoofdje”, zei de aanstaande moeder.
“Ik zie het al. Je doet het uitstekend. Nog even en dan is het geboren”, zei Hoss ter aanmoediging.
Betsy haalde opnieuw diep adem en perste zo hard ze kon. Met een harde schreeuw schonk ze het leven aan een dochter. Hoss ving zijn dochter op en begon te glimlachen.
“We hebben een meisje”, zei hij lachend.
Hij legde de baby bij de moeder die doodmoe maar dolgelukkig was. De baby begon meteen luidkeels te huilen.
“Onze dochter”, zei Betsy fluisterend.
Hoss kuste haar van geluk.
Niet veel later kwamen Doc Paul Martin en Mrs Shaughnessy de slaapkamer binnen.
“De baby kwam wat sneller dan we hadden gedacht en verwacht”, zei Hoss.
Betsy en de baby werden onderzocht en even later gezond verklaard.
“Hoe gaat de kleine meid heten?”, vroeg Mrs Shaughnessy.
De kersverse ouders keken elkaar aan en Betsy zei:“Naar haar oma, Inger.”
“Ze heet Inger Cartwright. Ook al zijn we nog niet getrouwd”, zei Hoss.
“Gefeliciteerd met jullie nieuwe aanwinst”, zei Paul.
“Ik blijf hier om voor moeder en kind te zorgen”, zei Mrs Shaughnessy.
Paul verliet de slaapkamer en ging weer naar beneden.
Daar wachtten Ben en Little Joe op nieuws.
“Ben, je hebt er een kleinkind bij. En ik denk dat er nog meer bij zullen komen”, zei Paul.
Hij vertrok meteen.
Ben en Little Joe keken elkaar aan en gingen toen naar boven.
In de slaapkamer van Hoss en Betsy troffen ze het jonge gezin aan.
“Pa, ontmoet je kleindochter Inger”, zei Hoss glimlachend.
Ben kreeg de baby overhandigd en was meteen dol op haar. Maar dat gold ook voor Little Joe.
Zijn reactie was:“Het is maar goed dat Mitch er niet is. Hij zou zeggen over zijn nichtje: Nog een meid erbij. Straks nemen de vrouwen de ranch over!”
Iedereen lachte.
“Ze zien Inger vanzelf wel zodra ze terug zijn van vakantie”, zei Ben.
“Moeder en dochter hebben rust nodig dus als de heren zich naar beneden willen begeven”, zei Mrs Shaughnessy.
Dat gebeurde en Betsy en Inger vielen in slaap.
Vanaf die dag zou er heel wat achter gesloten deuren plaatsvinden maar wat dat zou zijn was alleen voor de bewoners een weet en voor de anderen een vraag.