DE SLECHTE STIEFMOEDER

Adam Cartwright had de lieftallige Kate Wilcox in Virginia City ontmoet. Het gebeurde op een dansavond. Adam stond aan de bar toen Kate hem in het oog kreeg. Ze dacht: Als ik met hem trouw ben ik binnen. Adam was van plan om naar huis te gaan toen Kate naar hem toekwam.

“Mag ik deze dans van u?”, vroeg Kate beleefd.

“Ik wilde juist naar huis gaan”, zei de oudste Cartwright jongen.

Hij bekeek de dame van top tot teen. Hij moest toegeven dat ze er aantrekkelijk uitzag. Kate had een blauwe baljurk aan en glanzend blond haar. Vreemd genoeg interesseerde Kate Adam zoveel dat hij de hele avond bij haar bleef. Wat hij niet wist of vermoedde was dat Kate op zoek was naar een rijke en vrijgezelle man om mee te trouwen om hem daarna geestelijk én vooral financieel te ruïneren.

Toen het feest voorbij was zat Adam nog steeds opgescheept met Kate.

“Zal ik met je mee naar huis gaan?”, vroeg Kate.

“Ik woon hier nogal ver vandaan”, antwoordde Adam.

“Dan ga ik toch gewoon met je mee”, stelde de jonge vrouw voor.

De jonge vrouw was hals over kop verliefd geworden en het was wederzijds tot haar vreugde. Om kennis te maken met haar aanstaande schoonfamilie had Kate besloten om met hem naar de Ponderosa te komen.

In haar slaapkamer lag Kate nog een poosje wakker. In haar gedachten stond te lezen: Nu heb ik eindelijk de man van mijn dromen gevonden. Met deze gedachten viel ze in slaap.

De volgende morgen kreeg Mitch al direct te maken met Kate. Hij kwam uit de badkamer toen zij binnenging.

“Wie ben jij?”, vroeg Mitch verbaasd.

“De verloofde van Adam. Wie ben jij?”, vroeg Kate op haar beurt en uit de hoogte.

Mitch bekeek haar even van top tot teen en zweeg.

“Ik stelde jou een vraag en dan eis ik een antwoord. Je ouders zullen je wel niet beleefd opgevoed hebben”, zei ze smalend.

“Wel, mijn moeder stierf toen ik net geboren was en mijn papa is jouw verloofde. Ik ben zijn zoon Mitch”, antwoordde de jonge Cartwright glimlachend.

Kate was met stomheid geslagen. Mitch vloog ondertussen naar zijn slaapkamer. Hij was zich intussen al aan het aankleden toen Adam zijn kamer binnenkwam om hem met de loopbeugel te helpen zoals dat iedere morgen gebeurde.

“Papa, weet je dat er een vrouw in de badkamer is die zich jouw verloofde noemt?”, vroeg Mitch direct.

“Dat weet ik en ze heet Kate Wilcox. Ik heb haar gisteravond op het feest ontmoet en mee naar huis genomen. Opa weet ervan en hij vond het goed”, antwoordde Adam.

“Ze mag mij niet en andersom”, reageerde de jongen.

“Dat komt heus wel”, zei zijn vader terwijl hij de loopbeugel omdeed.

Ook al wist Mitch dat zijn vader stapelgek op Kate was moest hij niets van haar hebben. Dit leidde tot grote spanningen in huize Cartwright. Kate zorgde ervoor dat het niet erg vrolijk in huis werd en bleef. De mannen merkten vrijwel direct dat er weer een vrouw in huis was. Ze was zoals ze zelf meende een dame van stand en gedroeg zich daar ook naar. Althans als de Cartwrights in haar buurt waren. Ze had een bloedhekel aan kinderen en liet geen moment voorbij gaan om dat te laten merken. Hierdoor begon Mitch zich ongemakkelijk te voelen en dit had tot gevolg dat hij ging stotteren als zij in zijn buurt was.

Adam bracht erg veel tijd door met Kate en verwaarloosde hierdoor zijn zoon. Mitch ging zich bij Ben beklagen toen Adam opnieuw een afspraak met hem was vergeten.

“Opa, als u een afspraak met iemand heeft gemaakt, moet u toch komen?”, vroeg de jongen. Ben stopte met houthakken en ging op de veranda zitten. Toen trok hij zijn kleinzoon naar zich toe.

“Natuurlijk moet ik dan komen. Dat hoort zo”, zei de rancher.

“Vertel dat maar aan papa want hij had me beloofd om te helpen met slaan en gooien. Hij zit zeker weer bij haar”, antwoordde Mitch verontwaardigd.

“Je vader is gelukkig met haar maar jij duidelijk niet. Ik zal wel met hem gaan praten”, zei Ben.

Mitch keek voor zich uit en zweeg even.

“Ze zal wel proberen papa om te praten. Als ze met hem trouwt ben ik weg en Cody ook”, zei de jongen vastberaden.

“Ik wil je niet kwijt en de anderen ook niet. Als jij weggaat heeft Candy toch geen vismaatje meer op zaterdagmiddag?”, vroeg de rancher.

Mitch zuchtte diep. Vissen met Candy was altijd erg leuk maar leven met Kate als stiefmoeder wilde Mitch ook niet.

Niet veel later nam Adam Kate mee voor een picknick bij het water.

“Adam, ik moet je wat vertellen”, zei de jonge vrouw op een gegeven ogenblik.

“Wat dan?”, vroeg Adam verbaasd.

“Je zal straks vast wel zien dat ik steeds dikker word. Nu, dat heeft een goede reden want in mijn buik ontwikkelt zich een heel nieuw leventje. Ik ben in blijde verwachting. De vader van mijn baby heeft me genomen en toen de benen genomen”, zei Kate.

“Dus je wil dat ik de vader voor je kind ben?”, vroeg Adam ongerust.

“Ja. Ik wil zo mogelijk nog voor de geboorte met je trouwen zodat het wettelijk geboren wordt”, zei de jonge vrouw vastbesloten.

“Daar vraag je me heel wat. Mitch mag jou totaal niet en het is ook nog eens wederzijds”, zei Adam kalm.

Hij reageerde niet meer op haar aanzoek en nam afstand tussen haar en zichzelf. Hij moest toch voor een tweetal weken weg voor zaken.

Mitch veroorzaakte een flinke commotie toen Kate op een morgen zijn havermout had klaargemaakt. Zoals gewoonlijk stond er voor hem een warme kom havermout klaar. Mitch nam een hap maar kreeg het nauwelijks door zijn keel.

“Smaakt het niet?”, vroeg Ben verbaasd.

“Nee! Wie heeft deze havermout klaargemaakt?”, vroeg de jongen terwijl hij zijn dorst leste met veel water.

“Dat zal Hop Sing wel gedaan hebben zoals elke morgen”, zei Ben.

“Nou, dan heeft hij er in plaats van suiker enorm veel zout ingedaan. Ik hoef niet meer”, zei zijn kleinzoon en hij schoof de nog volle kom weg.

Ben nam een hapje en proefde dat er inderdaad erg veel zout in zat. Mitch stond op en liep naar de keuken om zijn beklag te doen bij de Chinese kok.

“Hop Sing, heb jij mijn havermout klaargemaakt vanmorgen?”, vroeg de jongen.

“Nee, Miss Kate. Niet Hop Sing”, was het antwoord.

Mitch wist genoeg.

“Ze heeft wel enorm met de zoutpot gestrooid”, zei de jongen.

“Kleine jongen, hier wachten. Hop Sing maakt gebakken eieren voor hem”, zei de kok die medelijden met hem had gekregen.

“Goed maar dan eet ik het wel hier op want anders eet oom Hoss het nog voor me op”, merkte Mitch op.

Hop Sing maakte vlug de gebakken eieren en Mitch at het in de keuken op. Kate kwam ondertussen binnen en keek de eetkamer rond. Ze zag de volle kom met havermout op tafel staan en wist genoeg.

“Ik dacht dat Mitch elke morgen havermout wilde voor ontbijt?”, vroeg ze onschuldig.

“Havermout met suiker wel maar niet met zout”, antwoordde Ben.

“Ik maak het altijd met suiker dus dan zal de kok het wel gedaan hebben”, reageerde Kate vinnig.

“Hop Sing werkt hier al jaren voor ons en hij zou zoiets nooit doen. Misschien is het wel beter als je vertrekt en ons met rust laat”, zei de rancher.

“Dan is de kans erg groot dat Adam en Mitch hier ook niet lang meer zullen wonen want ze zijn dol op mij en ik op hen”, zei zijn schoondochter.

“Dat zullen we dan nog eens zien”, was Bens reactie.

Hij stond op en liep naar de keuken.

“Mitch, ga je mee naar de kudde want er is veel te doen daar?”, vroeg hij aan zijn kleinzoon. Mitch knikte en at vlug door.

Kate had op een middag een schaal met rode appels op het salontafeltje neergezet. Hoss, Little Joe en Mitch kwamen binnen en zagen de schaal staan.

“Goh, wat lekker”, zeiden Hoss en Little Joe tegelijk. Mitch keek er even sceptisch naar.

“Ik z…z…zou er m…m….maar n…..niet v…..van eten w….want z…..ze z…….zijn t…..toch v….vergiftigd”, merkte de jongen toen op.

De broers keken elkaar aan met een blik van:“Waar heeft dat neefje van ons het nu weer over?”.

“Heeft er iemand commentaar op mijn meegebrachte appeltjes?”, vroeg Kate kattig.

“Ik g….ga b…b…..b….buiten s…s…spelen m…m……met Co…..Cody”, zei Mitch vlug want hij voelde al nattigheid.

“Hier blijven jongeman! Eerst ga jij me vertellen waarom jij zo vlug buiten wil gaan spelen terwijl dat niet eens mag van mij. En geen gestotter deze keer. Ik vind dat zo hinderlijk en het kost mij teveel tijd om naar jou te moeten luisteren.”, zei Kate streng.

Ze pakte de jongen zo stevig beet dat hij niet meer los kon komen.

“Je h...hebt n…..niks over m….mij te ver….vertellen. Alleen p…..p…papa”, reageerde Mitch woest.

Kate wilde haar stiefzoon slaan maar Hoss en Little Joe grepen in.

“Laat Mitchy los want anders zal ik jou eens even beet pakken”, zei Hoss kalm.

Kate liet de jonge Cartwright meteen los. Hij keek even vuil naar haar en ging toen naar buiten. Kate keek haar twee zwagers verontwaardigd aan en kon hun bloed wel drinken. Andersom was dat ook het geval.

“We gaan weg en jij laat ons geliefde neefje met rust. Als wij merken dat jij iets met hem gedaan hebt wat in onze ogen niet bevalt zal je er van lusten”, zei Little Joe koel.

“Ik hou me in”, zei Kate uit de hoogte.

De broers gingen met Cody naar de kudde.

Mitch wist dat hij tegen etenstijd naar binnen moest komen en dat deed hij dan ook keurig. Kate en Mitch waren samen thuis. De jonge Cartwright vertrouwde haar totaal niet en liet dat ook zeer duidelijk merken.

“W…..Wat d….doe je h…h……hier eigenlijk? P…..Papa k…komt t….toch p…..pas m….morgen t……thuis”, zei hij na een poosje.

“Ik heb hem plechtig beloofd om voor jou te zorgen en dat doe ik dus ook. Straks als je vader en ik getrouwd zijn moet je toch ook naar mij luisteren”, antwoordde de jonge vrouw.

“Als p……papa we…..weg is v……voor z…z….zaken of w…..wat d….d….dan ook d…..dan z……zorgt opa v….voor m…..me”, reageerde Mitch.

“Deze keer niet. Ik zorg nu voor jou en jij hebt maar naar mij en naar mij alleen te luisteren! Anders zal ik je korte leventje nog veel korter maken”, zei Kate bits.

Ze was de jongen zo zat dat ze hem volkomen in elkaar sloeg. Mitch werd bont en blauw geslagen en tot overmaat van ramp begon Kate hem nog te schoppen ook. Mitch gilde het uit maar zijn stiefmoeder schopte hem bewusteloos en ging op zijn linkerhand staan zodat deze brak. Kate vluchtte toen overstuur weg van de ranch.

Ondertussen kwam Hop Sing thuis en hij vond de jongen roerloos op de grond liggen. Hij rende naar hem toe en bood meteen eerste hulp. Hij draaide de jongen voorzichtig om en zag hoe toegetakeld Mitch was. Candy kwam binnen en zag de kok bij de jongste bewoner van de ranch. De voorman begreep meteen wat er ongeveer gebeurd moest zijn en ging weg om de anderen te waarschuwen.

Candy reed als een gek naar de kudde waar de anderen waren.

“Mitch is overvallen en behoorlijk toegetakeld op de ranch”, zei hij haastig.

“Jij en Joe gaan naar de stad om de dokter te waarschuwen. Hoss en ik gaan met Cody naar huis”, zei Ben diep geschokt.

Iedereen reed in de richting die zij op moesten.

Omdat Little Joe en Candy toch al in de stad waren besloten ze meteen maar een telegram naar Adam in Reno te sturen. Ze kwamen het telegraafkantoor uit toen Little Joe tegen Kate opbotste.

“Hoe durf jij tegen mij op te lopen?”, vroeg ze bits.

“Jij hebt natuurlijk mijn lieve neefje mishandeld”, reageerde Little Joe.

“Ik weet van niets. Hoe durf je mij vals van kindermishandeling te beschuldigen?”, vroeg zijn schoonzus beledigd.

“Toen wij Mitch alleen lieten was hij nog gezond en wel. Hop Sing vond hem gewond. Jij was de enige in zijn buurt want zelfs Cody was bij ons. Jij bent de enige die een hekel aan hem heeft”, legde Candy uit.

“Ach wat. Mitch is gewoon een verwend rotjoch die niet uit zijn woorden kan komen”, snauwde Kate.

“Vreemd. Voor jouw komst sprak hij normaal. Het zal aan jou liggen”, reageerde Little Joe.

“Ga je mee naar de handelspost?”, vroeg de voorman.

Little Joe knikte en liep mee. Kate keek de twee vrienden na en liep door met opgeheven hoofd.

Bij de handelspost zag Candy een gloednieuwe honkbal in de etalage liggen.

“Zullen we die kopen voor Mitch?”, vroeg Candy wijzend op de bal.

“Dat doen we. Als Mitch die bal ziet is hij hopelijk gauw weer beter en zij weg”, zei Little Joe.

Ze gingen naar binnen om de bal te kopen.

“Mag ik die honkbal die in de etalage ligt?”, vroeg Candy.

“Natuurlijk”, zei Dan Miller die de handelspost bezat en bedreef.

Hij pakte de bal en pakte hem netjes in. Candy betaalde en ging met Little Joe terug naar huis.

Mitch lag in bed en werd door Paul behandeld. Ben was er ook bij en vroeg zich af wie zijn kleinzoon zo te pakken had gekregen.

“Mitch heeft een paar gekneusde ribben en een gebroken hand maar door veel bedrust zal hij genezen. Hij is tenslotte nog erg jong en gezond. Ik kom over een paar dagen even langs om te kijken hoe het met deze patiënt is”, zei de geneesheer.

“Ik zal ervoor zorgen dat de jongens hem met rust laten. Hoe moeilijk dat ook zal zijn”, zei de rancher.

Paul zette de gebroken linkerhand van Mitch in het gips en deed daarbij ook meteen de pols in het gips. Hierna kreeg Mitch een mitella om. Mitch keek naar zijn opa en die gaf hem glimlachend een knipoog. Mitch gaf een flauw glimlachje.

Hoss wachtte in de woonkamer op nieuws en ook Hop Sing was erbij. Little Joe en Candy kwamen binnen met het cadeautje voor Mitch.

“Is er al nieuws over Mitch?”, vroeg de jonge Cartwright meteen.

“Pa en Paul zijn nog steeds boven. Mitchy is wel bij kennis”, antwoordde zijn broer.

“We kwamen in de stad Kate tegen. Ik heb het sterke vermoeden dat zij hem heeft toegetakeld”, zei de voorman.

“Adam zal wel meteen naar huis komen als hij ons telegram krijgt. Wie aan Mitch komt is ten dode opgeschreven bij hem”, merkte Little Joe op.

Op dat moment kwamen Ben en Paul al pratend naar beneden. De drie jongens keken hen vragend aan.

“Mitch heeft een gebroken hand en een aantal gekneusde ribben. Verder mankeert hij niets. Ik heb hem volkomen bedrust voorgeschreven. Hij mag er wel uitkomen voor de maaltijden maar daarna weer terug naar bed”, zei de dokter.

“Nou dan zal ik dit maar zelf houden”, zei Candy droog.

“We hebben iets voor hem gekocht”, verduidelijkte Little Joe.

“Even bezoek kan geen kwaad maar maak hem niet al te druk”, zei Paul.

Hoss, Little Joe en Candy gingen meteen naar boven.

“Ze zijn dol op de jongen”, zei Ben terwijl hij en Paul de jongens nakeken.

“Dat verbaast me niets. Mitch is een schat van een joch. Maar ik vermoed dat ook jij dol op hem bent. En niet te vergeten Hop Sing en Adam natuurlijk ook”, zei de huisarts.

De rancher knikte.

Hoss, Little Joe en Candy kwamen de slaapkamer van Mitch binnen.

“Kijk daar ligt hij weer eens in bed te luieren zodat wij weer hard kunnen en moeten werken”, zei Hoss plagend.

Mitch stak meteen zijn tong naar hen uit als reactie. Little Joe en Candy lachten.

“Hoe voelt deze honkballer zich?”, vroeg Candy.

“Alles doet pijn. Kate heeft me in elkaar geslagen en geschopt. Ze zegt dat zij en papa gaan trouwen”, zei Mitch met tranen in zijn ogen.

“Als Adam hoort wat Kate jou aangedaan heeft is de bruiloft meteen van de baan”, zei Little Joe.

“Hier heb je wat van ons”, zei de voorman terwijl hij het cadeautje aan de jongen gaf. Mitch maakte het pakje wat onhandig uit en zag wat er in zat.

“Bedankt maar ik zal toch voorlopig niet kunnen gooien en slaan dankzij dat monster”, zei de jongste Cartwright.

Hij legde de bal naast zich neer en sloot zijn ogen. Hierop gingen Hoss, Little Joe en Candy weer naar beneden.

Adam was in Reno in het telegraafkantoor toen het telegram van Little Joe en Candy kwam. Hij scheurde het open en las:

De oudste Cartwright jongen bedacht zich geen moment en reed naar huis terug. Kate was intussen ook al weer op de ranch gekomen en sliep allang. Ben was nog even buiten toen zijn oudste zoon het erf op kwam rijden.

“Pa, wat is er in godsnaam met Mitch gebeurd? Ik kreeg een telegram van Joe en Candy waarin stond dat Kate hem had verwond”, zei Adam terwijl van Sport afsteeg.

“Mitch heeft een paar gekneusde ribben en een gebroken linkerhand. Hij zegt dat Kate hem heeft mishandeld en ik geloof hem. Je vriendin ligt al te slapen dus confronteer haar morgen maar met je conclusie”, zei Ben.

De morgen na de aanval kwam Adam geschoren en aangekleed de slaapkamer van zijn zoon binnen. Hij ging op bed zitten en keek vertederd naar de slapende jongen. Langzaam werd hij wakker.

“Hallo jongen. Hoe voelt dit heerschap zich?”, vroeg Adam glimlachend.

“Rot”, zei Mitch.

Hij ging met veel pijn en moeite zitten en begon te huilen. Adam nam hem in zijn armen en liet hem uithuilen.

“Ik kwam meteen naar huis toen ik het telegram van oom Joe en Candy kreeg waarin stond dat jij overvallen was. Maar jij sliep zo diep dat ik je maar heb laten slapen. Ik maak een warm bad voor je klaar en dan was ik je”, zei Adam nadat Mitch weer gekalmeerd was.

Ze stonden op en liepen naar de badkamer. Kate wilde ook naar binnengaan maar Adam en Mitch waren haar net een slag voor.

“Adam, ik hoor voor te gaan want ik ben een dame en in blijde verwachting!”, zei ze vinnig.

“Mitch is mijn zoon en hij heeft mij nu het hardst nodig!”, reageerde Adam.

“Jij je zin. Ik wacht wel”, snauwde Kate.

Ze draaide zich om en liep terug naar haar kamer. Adam duwde Mitch de badkamer in en maakte het bad klaar. Mitch deed zijn kleren uit en werd door zijn vader in de wastobbe gezet en gewassen.

“Doc zei dat je veel rust nodig had dus na het ontbijt ga jij weer naar bed”, zei Adam.

“Blijft zij nog lang hier?”, vroeg Mitch ongerust.

“Niet lang meer want ik zal haar persoonlijk de deur uitzetten”, beloofde zijn vader.

Hij tilde zijn jongen uit de wastobbe en droogde hem af. Hierna droeg hij hem terug naar de slaapkamer van de jonge Cartwright. Mitch kleedde zich zo zelfstandig mogelijk aan maar met de knopen had hij erg veel moeite.

Mitch kwam verlegen naar beneden. Ben, Hoss, Little Joe en Candy zaten al te eten toen de jongen aanschoof.

Men keek elkaar aan en wist genoeg. Hop Sing kwam uit de keuken met een kom warme havermout. Hij zette het voor de jonge Cartwright neer en verdween weer naar de keuken.

“Papa en zij hebben ruzie”, zei Mitch opeens.

“Over jou?”, vroeg Ben voorzichtig.

Mitch knikte en begon te eten.

Toen Mitch al beneden was ging Adam terug naar Kate om haar eens goed de waarheid te vertellen.

“Mitch zegt dat jij hem mishandeld hebt. Is dat zo?”, vroeg hij.

“Helemaal niet. We waren gezellig een spelletje aan het doen toen er een wilde indiaan het huis binnendrong en Mitch in elkaar sloeg. Ik kon veilig wegduiken want anders had hij mij en onze baby ook gepakt”, loog ze glashard.

“Er zijn in de eerste vier kilometer helemaal geen wilde indianen te bekennen dus je liegt”, reageerde Adam.

Kate zag in dat ze alleen stond in haar indianenverhaal en nam een besluit.

“Adam Cartwright, je kan barsten met je zielige kindje want ik vertrek!”, zei de jonge vrouw kwaad.

“Fijn want ik begrijp echt niet wat ik ooit in je zag”, gromde Adam.

Hij verliet de slaapkamer en ging ontbijten. Kate pakte woedend haar koffers.

Adam schoof aan en keek even naar zijn zoon.

“Pa, jongens, Kate heeft me belazerd waar ik bij stond. Ze gaf niets om mij maar het ging haar gewoon om een vader voor haar kind”, zei hij redelijk kalm.

Cody legde zijn kop op Adams been alsof hij wilde zeggen:“Mitch en ik houden wel van jou en zullen bij je blijven.” Adam aaide de hond. Cody maakte meteen gebruik van de situatie en gaf een poot.

“Naar je plaats”, zei zijn baas direct.

“Ga je nu nog terug naar Reno?”, vroeg Little Joe.

“Jawel, maar ik neem in plaats van Kate Mitch mee. Hij heeft mij het hardst nodig”, antwoordde zijn oudste broer.

“Jij blijft hier bij je zoon. Joseph kan gaan in jouw plaats”, reageerde de rancher.

“Goed. Dan blijf ik lekker thuis en vakantie houden. Ik zal toezicht houden als u de administratie doet”, merkte Adam droog en plagend op.

“De administratie wacht op jou en niet meer op mij”, zei Ben direct.

Iedereen lachte. Zelfs Mitch vertoonde een flauw lachje.

“Niet lachen jij!”, zei Adam plagend tegen zijn jongen.

Nu lachte men nog harder. Op dat moment kwam Kate naar beneden en ze hoorde iedereen lachen. Ze dacht dat ze om haar lachten. Cody begon opeens fel tegen haar te grommen, iets wat hij normaal nooit deed. Adam keek van Mitch naar Kate en terug en begreep ineens hoe de vork in de steel stak. Hij stond op en vloog naar haar toe. Zijn broers en Candy volgden hem.

“Waarom heb jij Mitch in elkaar geslagen?”, vroeg Adam terwijl hij haar tegen de voordeur duwde.

“Hij weigerde naar mij te luisteren. Ik was het zo zat om naar dat gestotter van hem te luisteren dat ik met opzet een poging deed om hem te doden. Ik heb er geen spijt van. Integendeel: Als ik de kans kreeg om het opnieuw te doen deed ik het weer”, bekende Kate triomfantelijk.

Adam sloeg haar tegen de vlakte. De jonge vrouw viel en greep naar haar buik. Ze begon luidkeels te gillen.

“Het helpt je toch niet. Ook al gil je de hele wereld bij elkaar, ik help je niet meer. Hoe eerder je weg bent, hoe beter”, gromde Adam.

“Door jou verlies ik wel ons kind. De weeën zijn begonnen”, krijste Kate in een poging om Adam nog voor zich te winnen.

“Het kan niet van mij zijn want ik heb nooit het bed met je gedeeld”, antwoordde Adam.

“Het is toch echt zo. Maar ik ga wel weg zodat jij met een levenslang schuldgevoel van de dood van je kindje achterblijft”, snauwde Kate.

Ze stond op en liep de deur uit met haar koffers. De jongens gingen weer aan tafel zitten.

“Ze liegt dat ze barst. We hebben nooit de liefde bedreven”, zei Adam.

“Jongen, ik geloof je. Het belangrijkste is dat jij de band met je zoon herstelt”, zei Ben kalm.

Adam knikte en zei:“Ik blijf thuis voor hem.”

“Breng je me zo terug naar bed?”, vroeg Mitch.

“We maken een bed voor jou op de bank. Zodoende kan jij toch rusten en blijf je ook bij ons”, zei Ben.

Hij zag dat Mitch erg moe geworden was maar dat was de anderen ook al opgevallen. De jongen at opvallend weinig en zag er slecht uit ondanks een zeer goede nachtrust.

Na het ontbijt maakten Ben en Adam een bed op de bank. Niet lang erna sliep Mitch weer zodat iedereen behalve Adam en Hop Sing weggingen om hem de broodnodige rust te geven.

Na haar overhaaste vertrek van de Ponderosa reed Kate vlug naar de stad. Daar trof ze bij het pension Mrs Vera Stone aan. Vera zag meteen dat Kate in de problemen zat en diep ook.

“Lieve kind, kom maar even mee met mij”, zei ze poeslief.

Kate stapte uit en hield haar buik vast.

“Ik moet naar de dokter want Adam Cartwright duwde me opzij”, zei de jonge vrouw bijna huilend.

De twee vrouwen liepen naar de praktijk van de dokter.

“Paul, je moet deze jongedame onderzoeken want ze is opzij geduwd door die schoft van een Adam Cartwright. En dat in haar toestand”, zei Vera.

Kate ging op de onderzoektafel liggen en werd onderzocht.

“Er is niets aan de hand. Je bent helemaal niet in verwachting”, zei Paul kalm.

“Je mag wel bij mij in huis wonen”, beloofde Vera.

Kate ging met Vera naar buiten. Kate begon enorm te huilen en zwoer wraak te nemen op de Cartwrights.

Door alle liefde en aandacht van zijn familie, Candy en Hop Sing verwerkte Mitch de gewelddadige aanval. Hierdoor begon hij weer wat meer te praten en tot ieders verbazing én vreugde stotterde hij niet meer.

Toen Adam dat merkte vroeg hij aan de jongen:“Ik denk dat het beter is dat Kate weg is want je zag haar zeker als een bedreiging voor onze relatie?”

“Ja”, zei Mitch verlegen.

Hij keek naar de grond en zweeg.

Twee maanden na de aanval waren Adam en Mitch in Virginia City om het gips van de hand en pols af te laten halen door Paul Martin. Toen ze er bijna waren kwamen ze Kate tegen. Ze keek heel vuil naar Adam maar zei niets. De Cartwrights reageerden er niet eens op.

In de wachtkamer riep Paul Adam en Mitch naar zijn spreekkamer. De geneesheer knipte het gips van de hand en pols van Mitch af.

“Mag ik nu weer gaan honkballen?”, vroeg Mitch toen het gips eraf was.

“Doe het voorlopig nog even rustig aan want het is nog erg gevoelig”, zei Paul.

Mitch knikte. Ze namen afscheid en gingen weer naar buiten. In een steeg nam Kate hen te grazen. Ze pakte Mitch vast en richtte een wapen op Adam.

“Als jij je verzet knal ik Mitch overhoop. Jij zorgt ervoor dat ik mijn kind verlies en ik de jouwe”, zei de jonge vrouw vastbesloten.

Mitch gaf haar een harde elleboogstoot waardoor ze dubbel klapte van de pijn en de revolver liet vallen. Adam trok zijn revolver en schoot zijn ex dood. Door de schoten kwam deputy Clem Foster naar hen toe en met een blik op het lijk van Kate wist hij genoeg.

“Kom maar even mee met mij om een verklaring af te leggen en dan is alles geregeld”, zei Clem.

Adam omarmde Mitch en samen liepen ze mee met de deputy.

In het kantoor kregen de Cartwrights koffie. Adam vertelde wat er tussen hen en Kate allemaal gebeurd was. Clem schreef het op en zag het als zelfverdediging.

Onderweg naar huis vroeg Adam:“Mitch, waarom moest ik je gisteravond het verhaal van Sneeuwwitje voorlezen?”

“Wel, opa las het me al eerder voor en toen jij een relatie met dat monster kreeg zag ik zo’n beetje de overeenkomsten tussen haar en de stiefmoeder van Sneeuwwitje”, was het antwoord van Mitch.

Adam zweeg even om alles tot zich door te laten dringen.

Toen zei hij:“Je hebt waarachtig gelijk.”

“Ik heb altijd gelijk. En zo niet dan treedt regel 1 in werking. En regel 1 is: Mitch Cartwright heeft altijd gelijk”, reageerde Mitch.

“Je bedoelt: ík heb gelijk”, verbeterde Adam zijn zoon.

“Oom Hoss en oom Joe hebben dus toch gelijk”, zei de jongen.

“Hoe bedoel je?”, vroeg Adam verbaasd.

“Nou, dat jij altijd gelijk moet en wil hebben”, zei Mitch.

Lachend en pratend reden ze samen naar de ranch terug.