VREEMD TONEELSTUK
Het was zaterdagavond en voor de verandering had de jongste Cartwright broer, Little Joe, zijn oudere broers Adam en Hoss getrakteerd op een avondje uit. Ditmaal gingen ze niet naar de saloon zoals gewoonlijk maar naar het opera huis in Virginia City. Via een zeer vage kennis had Joe goede zitplaatsen gekregen in het theater. Eerst was Adam wat sceptisch geweest maar op veelvuldig aandringen van vooral Hoss had de oudste Cartwright jongen toch besloten mee te gaan. Hun vader Ben Cartwright was toch weg voor zaken dus wat hield hen dan nog tegen? Niets dus!
De Cartwrights waren op hun paasbest gekleed en ze hadden een heel balkon tot hun beschikking. Hoss had bij de ingang een poster meegenomen van en over het toneelstuk dat de merkwaardige naam:‘De mannen/vrouwen show’ droeg.
“Wat een rare naam voor een toneelstuk”, zei Hoss.
“Het zal vast over mannen en vrouwen samen gaan”, reageerde Adam.
“St. Het gaat beginnen”, zei Joe tegen zijn broers op fluisterende toon.
Iedereen keek naar het podium waar het licht werd. Een vrouw gekleed in het oranje kwam naar voren en begon luid te zingen. Even later werd ze begeleid door een in het roze gestoken vrouw. Niet veel later was er op het podium een opvallend vreemd ensemble van muzikale vrouwen.
De muziek verdween en een soort gesprekstherapie kwam ervoor in de plaats. Al spoedig was het gesprek veranderd in een gekakel waar de kippen nog bij fluisterden. Dit duurde zo lang dat de zaal langzaam leeg liep maar de Cartwrights bleven rustig zitten. Ze hadden bovendien de beste plaatsen in het theater en zo vaak kwamen de broers daar niet.
Het was net na 11 uur toen alle dames nog even opkwamen voor het weinige publiek dat nog aanwezig was. Maar wat er toen gebeurde kon geen mens zich voorstellen. De dames bogen zich zo ver naar voren dat hun pruiken afvielen en verder wat nep was ook op het podium viel. Eerst was het doodstil maar toen barstte het gelach uit.
“Dat zijn helemaal geen dames maar kerels zoals wij”, hinnikte Hoss van het lachen.
“Little Joe neemt ons mee naar het theater en wat krijgen we te zien: een travestietenshow! Ik zal nooit mijn kinderen naar zoiets meenemen”, reageerde Adam sarcastisch.
“Adam, je hebt niet eens kinderen”, zei Joe lachend.
“Ik zeg dit ook uit voorzorg”, antwoordde zijn oudste broer.
In een mum van tijd was het podium leeg en het theater ook. De broers reden in de donkere nacht luid lachend naar hun thuishaven de Ponderosa. Ze wisten wel dat ze dit bezoek aan het theater maar beter niet konden vertellen aan hun pa.