Op een mooie dag waren de broers Hoss en Joe Cartwright in Virginia City. Bij het postkantoor was het een drukte van belang.
“Kom Hoss. We gaan kijken wat er aan de hand is”, zei Joe nieuwsgierig.
Ze liepen naar het postkantoor en drongen naar binnen. Postkantoor eigenaar Fred Baker was bezig met een demonstratie.
“Fred, heb je weer wat nieuws in de zaak?”, vroeg Hoss vrolijk.
“Jazeker. Virginia City heeft vanaf vandaag haar eigen telefooncentrale. In jouw huis kan een telefoon geplaatst worden waarmee je iemand anders kan bellen. Je belt eerst de centrale, mij dus, en ik verbind je door met het door jouw gewenste nummer. Simpel”, legde Fred uit.
De broers keken elkaar vragend en verbaasd aan.
“Kun je niet beter bij die persoon langs gaan in plaats van te bellen? Dat lijkt ons veel sneller”, zei Joe na een poosje.
“Als die persoon dichtbij woont wel. Niet als hij in bijvoorbeeld Boston woont. Dan is bellen makkelijker”, reageerde Fred.
“Hm, daar zit ook wel wat in. Het zou ook wel iets zijn voor de Ponderosa”, zei Hoss.
“Dat is waar. Dan kan ik alle meisjes in de wereld bellen en mee uit vragen”, zei Joe lachend.
Hoss zei corrigerend:“Ik bedoel voor pa om dan alle zaken te doen omtrent de ranch, oelewapper.”
“Fred, wat kost zo’n telefoon?”, vroeg Joe.
“Het toestel zelf kost 175 dollar. Dan heb je nog de aansluitkosten en dat kost 60 dollar. Tenslotte nog het hele voordelige abonnement van 25 dollar per maand. Totale prijs: 260 dollar. Echt een koopje voor rijke lui zoals jullie Cartwrights”, antwoordde Fred.
“Wel wat prijzig zeg. Al die extra kosten”, zei Joe.
Fred liet een gloednieuwe zwarte telefoon zien.
“Dit misstaat echt niet in het kantoor van Ben Cartwright. Vinden jullie ook niet?”, vroeg hij.
“Leuk speelgoed. Maar ik weet zeker dat pa het niet zou willen. Kom Joe”, zei Hoss.
Fred deed een nieuwe poging om de broers iets aan te smeren.
“Als iedereen hoort dat er op de Ponderosa een telefoon is, dan wil vast iedereen er eentje thuis hebben. Mensen kijken erg op naar jullie”, zei hij.
“En straks maak je ons nog wijs dat over ongeveer 150 jaar mensen met zo’n geval lopend over straat gaan zonder een vaste lijnverbinding”, zei Hoss lachend.
“Hoss, je weet maar nooit wat er in de toekomst gaat of kan gebeuren”, antwoordde Fred.
Hoss gaf geen antwoord maar ging weg met zijn broer.
Thuis gekomen vertelden de broers het hele verhaal aan hun vader Ben en oudere broer Adam.
“Als zoiets als een telefoon hier in huis komt is het puur voor zakelijk gebruik. En alleen ik regel het dan”, zei Ben toen hij alles had gehoord.
Dat begrepen de jongens maar al te goed.
Omdat de Cartwrights geen telefoonabonnement namen ging de actie van Fred heel snel op de fles. En het zou nog een hele tijd duren voordat het woord telefoon weer viel, vooral op de Ponderosa.