Begin november keek iedereen op de Ponderosa uit naar de komende gezinsuitbreiding van Adam en Sally. En de aanstaande ouders het meest. Sally was in verwachting van een tweeling. Adam had samen met zijn zoon Mitch de babykamer ingericht.
Op dinsdag 6 november voelde Sally zich niet in orde wat iedereen merkte. Ze rustte veel en Hoss en Joe Cartwright waren weggegaan voor werkzaamheden. Adam had zijn zoon genoeg huiswerk opgegeven om de dag door te komen. Ben was bezig met de administratie en hielp ondertussen ook zijn kleinzoon met zijn huiswerk.
Rond 10.30 uur kwam Adam poolshoogte nemen bij zijn vrouw die in bed lag.
“Hoe is het ermee?”, vroeg Adam glimlachend terwijl hij haar hand pakte.
“Adam, ik geloof dat ze komen”, zei Sally.
“Ik bel de dokter wel even”, antwoordde Adam.
Hij pakte zijn gsm en belde dokter Paul Martin.
“Doc, je kunt maar beter naar de ranch komen want het is zover”, zei Adam.
“Hoeveel tijd zitten er tussen de weeën?”, vroeg Paul.
“Sally, hoeveel tijd zitten er tussen de weeën?”, vroeg Adam.
“Vijf”, zei ze terwijl ze net een wee kreeg.
“Vijf en het lijkt erop dat de tweeling spoedig komt”, zei Adam.
“Ik kom meteen”, zei Paul.
“Hij komt eraan”, zei Adam.
Sally bleef opvallend kalm ondanks de weeën.
“Adam, ik hoop dat de dokter op tijd komt want ik hou de tweeling niet meer binnen en ik heb persweeën”, zei ze opeens.
“Hou ze nog even binnen want de dokter komt eraan”, zei Adam.
“Ik wil ze wel binnen houden maar ze willen zelf komen”, reageerde zijn vrouw.
Ze kreeg steeds heftigere persweeën maar ze hield zich groot.
“Adam, ik voel het komen”, zei ze opeens.
Adam ging bij Sally zitten. Op dat moment kwam dokter Paul Martin binnen.
“De tweeling komt”, zei Sally hijgend.
Paul onderzocht Sally en zei:“Begin maar met persen.”
Ze begon te persen en beviel even later van een dochter. Paul ving de eerste baby op.
“Het is een meisje en kerngezond”, zei hij glimlachend.
“Onze dochter krijgt de roepnaam Lisa”, zei Adam.
Lisa werd in haar wieg gelegd.
“Daar komt de tweede”, zei Sally.
“Begin maar te persen”, zei Paul.
Sally haalde adem en ging opnieuw persen met steun van Adam. Even later waren ze ouders geworden van een tweede gezonde zoon.
“Deze keer is het een jongen”, zei Paul.
“We noemen hem Benji”, zei Adam apetrots.
Hij kuste zijn vrouw van geluk. Beide baby’s begonnen te huilen.
“Ze zijn allebei gezond. Gefeliciteerd”, zei Paul.
Beneden hoorden Ben en Mitch het gehuil en ze wisten genoeg.
“Wel Mitch, ik denk dat je nu geen enigst kind meer bent”, zei de rancher.
“Ik weet het wel zeker”, reageerde de jongen.
Toen Paul naar beneden kwam zei de dokter:“Mitch, je hebt een broertje en een zusje gekregen en je ouders willen dat je ze nu ziet.”
De jongen rende naar boven, ook al wist hij dat rennen in huize Cartwright verboden was. Ben en Paul keken hem na.
In de slaapkamer van zijn ouders zag Mitch de tweeling.
“Doc zei dat ze geboren waren”, zei de jongen.
“Inderdaad”, zei Adam.
Mitch zag de baby’s en was even stil. Maar dat duurde niet lang.
“Wat zijn ze klein”, zei de jongen.
“Nu nog wel maar ze groeien snel genoeg. Net als jij”, zei Sally.
“Jij was ook zo klein toen jij net geboren was”, zei Adam.
“Hoe heten ze?”, wilde Mitch weten.
“Je zusje heet Lisa en haar doopnaam is Elizabeth en je broertje heeft als doopnaam Benjamin maar we noemen hem Benji”, zei Sally.
Mitch ging naar zijn kamer en kwam terug met 2 pakjes.
“Voor de tweeling”, zei hij de pakjes aan zijn vader gevend.
Adam pakte ze uit en glimlachte.
“Mitch, bedankt voor de konijnen. Maar zou je iets voor ons willen doen?”, vroeg Sally.
“En dat is?”, vroeg de jongen ongerust.
“Jij kan erg goed tekenen dus zou jij een prentenboek voor de tweeling willen maken? Ze hebben er nu nog niets aan maar over een poosje wel”, antwoordde zijn stiefmoeder.
“Goed”, zei Mitch.
“Ga nu maar opa halen want anders ziet hij de tweeling pas als ze gaan studeren”, zei Adam.
Mitch ging weer naar beneden en zei tegen Ben:“Opa, u moet wel snel zijn want de tweeling gaat straks studeren.”
De rancher ging naar boven en zag zijn nieuwe kleinkinderen.
“Gefeliciteerd allebei met de tweeling”, zei Ben glimlachend.
“Bedankt pa”, zei Adam namens Sally.
Ben was apetrots op zijn nieuwe kleinkinderen en kreeg ze vast.
“Ze heten Lisa en Benji”, zei Sally die duidelijk moe was.
“We laten jou en de tweeling bijkomen en gaan lunchen. Daarna gaan Mitch en ik hen aangeven”, zei Adam.
Hij pakte de baby’s over en ze werden in hun ledikantjes gelegd. Ben en Adam gingen naar beneden zodat Sally en de tweeling konden slapen.
Tijdens de lunch vroeg Adam:“Mitch, ga je mee straks de tweeling aangeven op het stadhuis?”
“Goed. Moeten oom Hoss en oom Joe niet gewaarschuwd worden dat de tweeling er is?”, vroeg Mitch op zijn beurt.
“Ze horen en zien ze wel als ze vanavond thuiskomen. Ik wil dat je moeder vanmiddag rust krijgt. Toen jij geboren werd had je moeder het al zwaar en Sally had het nu nog zwaarder met 2 tegelijk”, antwoordde Adam.
“Je hebt me nooit verteld rondom mijn geboorte”, zei Mitch.
“Wel, je moeder merkte dat je kwam toen ze Hop Sing hielp met het avondeten. Vanaf dat moment totdat je was geboren hielp ik je moeder met je geboorte. We waren dolblij met jouw komst. Wel dacht de dokter overigens dat je wat later zou komen maar ik denk dat je dolgraag kerst wilde vieren met ons in plaats een jaar later”, vertelde Adam.
Hij merkte dat Mitch het best leuk vond om eindelijk een broertje en zusje te hebben. Ook al waren ze nog erg klein.
“De tweeling zal de komende tijd veel tijd en aandacht van je ouders vragen”, zei Ben.
“Dat is niet erg want u, oom Hoss en oom Joe kunnen me ook helpen met mijn schoolwerk. En anders vraag ik het wel aan Candy of Griff”, reageerde Mitch.
Hij vertoonde geheel geen jaloersheid tot grote tevredenheid en opluchting van Adam.
De komst van de tweeling zorgde voor een nieuwe en gelukkige periode in huize Cartwright.