Kleinzoon Voor Adam
Adam Cartwright was met zijn vrouw Sally en oudste zoon Mitch in San Francisco wegens familieomstandigheden en zaken. De zaken betrof de Ponderosa ranch en de Ponderosa Bed & Breakfast, die gerund werd door Mitch en zijn echtgenoot Matthew Walker met hulp van diens ouders.
De nicht van Sally, Claire Baxton, had een ernstig auto ongeluk gekregen en lag in het ziekenhuis. Haar echtgenoot, David, was bij het ongeval overleden. Sally zat bij Claire.
“Sally, is Mitch er ook?”, vroeg ze.
“Ja, hij en Adam wachten op de gang. Hoezo?”, wilde Sally weten.
“Ik wil Mitch even spreken”, zei Claire.
Sally stond op en haalde haar stiefzoon. Mitch herkende Claire meteen en andersom. Sally liet ze alleen. Mitch ging bij zijn ex zitten.
“Mitch, kun jij je ons weekendje in oktober 2009 nog herinneren?”, vroeg Claire.
De jonge Cartwright knikte.
“Tijdens dat weekend is onze zoon Tim verwekt. David wist alles en heeft er voor gezorgd dat jij na onze dood voor de jongen zorgt. Mijn schoonmoeder denkt dat Tim een maand te vroeg geboren is. Ze heeft mij en Tim nooit geaccepteerd. Beloof me dat je goed voor hem zal zorgen”, zei Claire vermoeid.
“Ik beloof het. Tim zal bij ons niets tekort komen”, zei Mitch wat in de war door het nieuws dat hij nu opeens een zoon had.
Claire sloot toen haar ogen voorgoed. Adam en Sally kwamen binnen en zagen wat er gebeurd was.
“Ze vertelde me dat ik de vader van Tim ben. Ze stierf nadat ik haar beloofd had goed voor de jongen te zullen zorgen”, zei Mitch.
“Dan zal je dat moeten doen, jongen”, zei Adam ernstig.
Dat besefte Mitch ook. Sally belde haar tante op en vertelde dat ook Claire overleden was.
Via een tante van Sally, Emily Baxton, hadden ze gehoord dat David en Claire (de zoon en schoondochter van Emily) een dodelijk ongeluk hadden gehad. Ze hadden een zoon genaamd Tim achtergelaten. Tim was bij Emily maar ze was niet van hem gediend.
De Cartwrights kwamen voor de dubbele begrafenis en om Tim op te vangen. Sally had Adam en Mitch verteld over hoe de relatie van haar tante was met haar neef en nicht.
“Dus de jongen is nooit gewenst geweest door je tante?”, vroeg Mitch voor de zekerheid..
“Nee, tante Emily was er al op tegen dat David met Claire trouwde. En toen Tim geboren werd was het helemaal bonje”, antwoordde Sally.
“Gezellige tante heb jij zeg”, zei Mitch.
“Mitch, ik stel voor dat jij je bezighoudt met Tim. Hij heeft het al moeilijk genoeg zonder zijn ouders en een oma die niets van hem wil weten”, zei Adam.
“Komt voor elkaar”, beloofde zijn zoon.
Adam stopte bij een groot huis waar Emily Baxton woonde. In de voortuin zat Tim met zijn honkbalhandschoen en een bal. Mitch stapte uit en liep naar hem toe. Hierna ging hij naast de jongen zitten.
Tim zag de handschoen van Mitch en zei bewonderend:“Jij hebt een mooie honkbalhandschoen.”
“Die van jou is ook mooi”, zei Mitch.
“Papa en mama gaven hem voor mijn verjaardag. Ze zijn er niet meer”, zei Tim met tranen in zijn keel en ogen.
Even later begon hij te huilen zodat Mitch hem in zijn armen nam. Adam en Sally zagen dat en wisten dat Tim bij hun zoon in goede handen was.
Tim vroeg nog wat nasnikkend:“Mag ik bij jou wonen? Oma wil niet dat ik hier woon.”
“Van mij wel. Ik ben Mitch Cartwright. Jij bent dan Tim Baxton. Aangenaam kennis te maken. Kan jij honkballen?”, vroeg Mitch.
“Papa zou het me leren. Kan jij honkballen?”, wilde Tim weten.
“Ik heb zelfs een poos prof honkbal gespeeld dus ik kan en wil het jou leren”, antwoordde Mitch.
Ze gingen wat over gooien naar elkaar.
Binnen stelde Sally Adam aan haar tante voor en condoleerden ze haar met het verlies van haar zoon en schoondochter.
“Claire heeft David van mij afgepakt. Ze zat bovendien achter het stuur toen ze verongelukten. En nu zit ik opgescheept met dat joch!”, zei Emily.
Adams reactie was:“Tim heeft wel allebei zijn ouders verloren en krijgt geen steun van u.”
“Hij blijft hier tot na de begrafenissen en dan vertrekt hij naar het weeshuis”, zei Emily.
Even was het stil.
Toen zei Emily:“Boven zijn de slaapkamers voor jullie.”
“We hebben hier een woning en nemen Tim meteen mee”, zei Adam.
“Waarom nemen jullie dat lastige kind mee? Hij is niet eens familie van jullie?”, snauwde Emily.
Adam en Sally keken elkaar aan en Adam antwoordde:“Tim is wel degelijk familie van ons want hij is mijn kleinzoon. Claire vertelde vlak voordat ze stierf aan mijn oudste zoon dat hij de vader van de jongen is.”
Het gezicht van Emily klaarde meteen op toen ze hoorde dat Tim haar kleinzoon helemaal niet was.
“Dat verandert natuurlijk alles. Wachten jullie hier, dan maak ik koffie.”
Emily verdween naar de keuken.
Sally vroeg:“Schat, kunnen wij Tim niet in huis nemen?”
“Wat mij betreft wel. Maar ik denk eerder dat Mitch Tim in huis neemt”, antwoordde Adam.
“Laat tante Emily maar niet horen dat onze zoon met een man getrouwd is. Ze is echt hopeloos ouderwets”, zei Sally.
Adam zei glimlachend:“Als Mitch dat hoort vertelt hij het juist.”
Dat wist Sally ook.
Mitch ging met Tim op de veranda zitten.
“Tim, ik was bij je moeder toen ze stierf. Vlak daarvoor zei ze dat ik je vader ben. Ik heb haar beloofd goed voor je te zorgen”, zei Mitch ernstig.
Tim keek hem verbaasd aan.
Toen zei hij:“Daarom kwamen we nooit hier.”
“Als jij het wil neem ik je mee naar ons huis hier in San Francisco. Na de begrafenissen gaan we naar huis in Virginia City. Daar woon ik met Matt. Hij is sinds 14 februari 2013 mijn echtgenoot”, vertelde Mitch.
“Dus nu heb ik 3 vaders waarvan jij de echte bent?”, vroeg Tim.
Mitch knikte en kreeg te horen:“Ik blijf bij jou.”
De jonge Cartwright nam Tim in zijn armen en zei:“Mijn stiefmoeder is wel een lieve oma en mijn vader een lieve en leuke opa. En ik weet zeker dat mijn opa ook dol zal zijn op jou.”
Hij pakte zijn GSM en liet Tim foto’s zien van zijn familie.
Algauw maakte ook Mitch kennis met Emily. Maar ook hij kreeg niet haar goedkeuring.
Emily zag de trouwring van Mitch en vroeg:“Is je vrouw thuis gebleven?”
“Mijn echtgenoot is thuis gebleven om onze Bed & Breakfast te runnen”, antwoordde de jonge Cartwright.
Emily trok een vies gezicht toen ze hoorde dat Mitch met een man getrouwd was.
De rest van de dag verliep rustig. Ook de dubbele begrafenis van David en Claire was geruisloos gegaan. Mitch had zich ontfermd over Tim die het erg moeilijk had.
Weer thuis liet Emily zeer duidelijk merken dat ze de jongen niet in huis wilde en zou nemen. Tim was buiten omdat hij alleen wilde zijn.
“Wie van jullie gaat dat kind naar het weeshuis brengen?”, vroeg Emily.
Mitch zei:“Tim gaat met mij mee omdat hij mijn zoon is.”
Emily keek hem aan en zei:“Nee, de jongen gaat naar het weeshuis. En het liefst zo snel mogelijk.”
Adam vroeg:“En waarom gaat hij zo snel mogelijk naar het weeshuis van u?”
“Ik ga niet voor een kind zorgen. Hij is toch geen familie van mij maar een half wees. Hij is in een weeshuis beter af dan bij 2 mannen die met elkaar getrouwd zijn”, antwoordde Emily.
Tim hoorde de woorden van Emily want hij kwam de woonkamer binnen.
“Ik ga niet naar een weeshuis”, zei de jongen.
Mitch vroeg aan hem:“Tim, zou je bij mij en Matt willen wonen?”
“Ja”, zei Tim spontaan.
“Geen sprake van!”, sprak Emily.
Toen bemoeide Sally zich ermee en ze zei:“David en Claire hebben officieel geregeld dat Adam en ik voor hun zoon zouden zorgen als hen iets overkwam. Dus Tim hoort nu bij ons. Wij vinden het goed dat Tim bij Mitch gaat wonen.”
“Opgeruimd staat netjes”, zei Emily.
Niet veel later waren de Cartwrights met Tim vertrokken.
Adam had een sms gekregen van de lokale garage die de auto van Mitch had gemaakt en ging hem ophalen. Hij had allang door dat Mitch al stapelgek was op Tim en andersom. De oudste Cartwright jongen was er van overtuigd dat zijn zoon en schoonzoon zeer goed voor Tim zouden gaan zorgen. Zo waren de jongens opgevoed.
Sally en Mitch hielpen Tim met pakken.
“Waar wonen jullie?”, vroeg Tim.
“We hebben een grote ranch bij Virginia City. Mitch en Matt wonen er niet ver vandaan. Er zijn andere kinderen om mee te spelen”, antwoordde Sally.
“En ook ruimte om te kunnen honkballen in een echt stadion”, zei Mitch.
“Mitch, mag ik met jou mee rijden?”, vroeg Tim.
“Natuurlijk. Mijn pa is mijn auto aan het ophalen bij de garage. Zodra hij er is gaan we weg”, antwoordde Mitch.
De jongen knikte.
Niet veel later verlieten de Cartwrights hun huis in San Francisco. Tim vond de auto van Mitch te gek want hij rende er meteen heen.
Adam zei tegen Mitch:“Nu heb je definitief zijn hart gestolen.”
“Ik moet hem leren honkballen”, zei Mitch.
“Sterkte ermee. Jij en Matt zullen het nodig hebben”, zei Adam.
Ze laadden de bagage in en stapten in. Tim kroop bij zijn vader op de achterbank. Mitch nam de jongen mee naar zijn huis.
Mitch reed de garage in en zei tegen zijn zoon:“Tim, we zijn thuis.”
“Wonen jullie hier?”, vroeg de jongen.
“Ja. We hebben een Bed & Breakfast en wonen er ook. Kom maar mee”, zei Mitch.
Ze stapten uit en pakten de bagage. Hierna liepen ze naar de voordeur.
“Druk maar op de bel”, zei Mitch.
Tim drukte en hoorde de muziek van het sprookje De Rode Schoentjes.
“Leuke muziek”, zei Tim.
Matthew Walker, de echtgenoot van Mitch en tevens mede-eigenaar van de B&B deed open en zag zijn wederhelft staan. Ze glimlachten naar elkaar.
“Matt, dit is onze zoon Tim Baxton. Tim, dit is je 3e vader Matthew Cartwright. Maar je mag hem ook wel Matt noemen”, zei Mitch.
“Hallo Tim. Welkom in onze B&B”, zei Matthew.
“Hallo Matt”, zei Tim wat verlegen.
Ze gingen naar binnen waar de kleine jongen wat ontdooide. Hij maakte kennis met Dan en Laura Walker (De ouders van Matthew en schoonouders van Mitch).
In de woonkamer zag Tim de vitrines en vooral die van de Efteling had zijn aandacht. Matthew en Mitch zagen dat en kregen een idee.
“Zullen we hem volgend jaar zomer daar naar mee toe nemen?”, vroeg Mitch.
“Dat is goed”, zei Matthew.
“Ga maar want wij zorgen wel voor Chip en de B&B”, zei Dan.
Chip was de husky van de B&B en hij was al naar Tim gegaan om kennis te maken. Mitch en Matthew gingen naar hen toe voor de zekerheid.
“Tim, ontmoet onze hond Chip. Chip, dit is Tim”, zei Mitch.
De 2 waren meteen goed bevriend.
“Zijn jullie daar geweest?”, vroeg Tim wijzend op de Efteling collectie.
“Ja, we waren daar met kerst 2012. Matt vroeg me ten huwelijk en we vierden daar mijn verjaardag die dag. Tim, we spreken dit af: jij doet je best op school dit komend schooljaar en wij gaan met jou daarheen van de zomer”, zei Mitch.
“Goed. Ik ben jarig op 12 juli”, zei Tim.
“Hoe oud ben je nu?”, vroeg Matthew.
“Ik ben 5”, zei de jongen.
Tim was zichtbaar moe want op de bank viel hij in slaap. Dan tilde hem op en droeg hem naar een slaapkamer. Matthew kwam met zijn bagage waarna hij Tim in bed legde. Daarna gingen ze weer naar beneden waar Laura en Mitch waren. Hij had zijn schoonmoeder al verteld hoe de zogenaamde oma van Tim was tegenover hem.
“Dan is de jongen hier echt beter af”, zei Laura.
“Dat vinden mijn ouders ook. Ik wil dat Tim wat tot rust komt en aan ons went. Daarna kan hij de anderen leren kennen en andersom”, reageerde Mitch.
“Dan gebeurt dat. Matt zal het met je eens zijn”, zei Laura.
Ze vertelde wat er was gebeurd tijdens de afwezigheid van Mitch.
“Dus we zitten helemaal vol? Dan moet ik toch vaker weggaan”, zei Mitch plagend.
“We zitten echt vol en jij blijft voorlopig hier, jongeman. Matt heeft je erg gemist en Chip ook”, reageerde zijn schoonmoeder.
“We gaan straks een lange wandeling maken met Chip”, zei Mitch.
Dan en Matthew kwamen in de woonkamer en gingen bij Laura en Mitch zitten.
“Tim ligt in de kamer met het voorraam. Dus naast onze slaapkamer”, zei Matthew.
“Dat is dus nu zijn kamer”, antwoordde Mitch.
Chip kwam de woonkamer binnen met de riem in zijn bek.
“Ik geloof dat iemand wil lopen”, zei Dan.
“Dat weet ik wel zeker. Matt, ga je mee?”, vroeg Mitch.
Natuurlijk ging zijn echtgenoot mee.
Eenmaal buiten lieten ze de hond loslopen zodat hij kon rennen. Mitch vertelde alles wat er in San Francisco gebeurd was.
Pas toen hij alles had gehoord vroeg Matthew:“Dus jij bent de vader van Tim?”
“Ja, dat ben ik. Ik heb Claire op haar sterfbed beloofd goed voor hem te zorgen. En dat zal ik doen ook. Met of zonder jou”, antwoordde zijn echtgenoot.
“Wij zorgen goed voor Tim. Ik wil en kan niet meer zonder jou. En jij ook niet zonder mij”, reageerde Matthew.
Mitch knikte.
Toen Adam en Sally thuiskwamen sliepen de kleine Cartwrights al.
Ben (de eigenaar van de Ponderosa ranch en Adams vader) zei:“Adam, ik dacht dat je een kleine jongen bij je zou hebben. Zeg niet dat je hem bent vergeten.”
“Dat hebben we ook niet maar hij is bij Mitch. Het blijkt dat Tim, zo heet die kleine jongen, mijn kleinzoon is. Met andere woorden: Mitch is de vader van Tim. U zal hem wel ontmoeten maar ik denk dat Tim wat rust nodig heeft”, antwoordde Adam.
De rancher moest dit nieuws even tot zich door laten dringen. Maar dat gold ook voor zijn 2 jongste zoons Hoss en Joe + hun vrouwen Betsy en Paula. Sally vertelde wat er allemaal in San Francisco gebeurd was.
Toen Tim de volgende morgen wakker werd vond hij Chip naast zijn bed.
“Morgen Chip”, zei de jongen.
De husky gaf zijn nieuwe vriendje een grote lik. Toen kwam Mitch binnen.
“Morgen Tim. Lekker geslapen?”, vroeg hij.
“Morgen papa. Ik heb heerlijk geslapen”, antwoordde Tim.
“Ik zal je in bad doen en daarna gaan we ontbijten”, zei Mitch.
Tim stond op en liep mee naar de badkamer. Chip volgde hen.
Tijdens het ontbijt vroeg Tim:“Papa, wanneer ontmoet ik jouw familie?”
Mitch antwoordde:“Straks laten we Chip uit en gaan we gelijk naar het grote ranchhuis.”
“Dan zal ik je oom Hoss maar alvast waarschuwen”, zei Dan plagend.
“Hoezo?”, vroeg Tim nieuwsgierig.
“Oom Hoss is een grote beer maar dan vermomd als mens. Maar je kunt gerust spelletjes met hem doen”, antwoordde Matthew.
Tim zei:“Ik ben dol op spelletjes.”
Ze aten door voordat de gasten kwamen ontbijten. Matthew liet Tim de tuin, het honkbalveld en de midgetgolfbaan zien.
“Vraag of oom Hoss hierheen komt voor een spelletje midgetgolf”, adviseerde Matthew zijn zoon.
Tim knikte glimlachend.
Onderweg naar het ranchhuis vertelde Mitch Tim alles over zijn familie.
“Hoe moet ik jouw opa aanspreken?”, vroeg Tim.
Mitch dacht even na en antwoordde toen:“Noem hem maar opapa. Dat zal hij best leuk vinden.”
Tim knikte en gooide een tennisbal weg voor Chip. Mitch stond er verbaasd van hoe goed zijn zoon al kon gooien.
Toen ze vlakbij het grote ranchhuis waren gekomen zag Mitch zijn grote oom Hoss bezig. De jonge Cartwright kreeg een geniepig idee.
Hij fluisterde zijn zoon toe:“Gooi de bal naar die grote beer.”
Tim gooide met een mooie worp de tennisbal weg. De bal kwam met een grote vaart op het hoofd van Hoss terecht waardoor hij op de grond viel.
“Mooie worp, jongen”, zei Mitch glimlachend.
“Vind ik ook”, reageerde Tim.
Chip rende naar Hoss toe en likte hem.
Hoss zag de husky en de bal en zei:“Dit was vast weer een streek van je baas.”
Hij begon te stoeien met de hond. Toen kwamen Mitch en Tim erbij. Ze keken lachend naar elkaar.
Toen zei Mitch:“Opa zal jou hiervoor niet betalen.”
Hoss stopte met stoeien, keek zijn neefje aan en antwoordde:“Jij gooide zeker die bal op mijn hoofd. Je wordt bedankt.”
“Dat deed papa helemaal niet. Ik gooide die bal”, zei Tim nog voordat Mitch wat kon zeggen.
Nu keek Hoss van Mitch naar Tim en terug.
“Dus dit is die grote beer waar Matt het over had?”, vroeg Tim.
Hoss wist genoeg, stond op en antwoordde:“Ja, ik ben die grote beer waar je vader het over had. Noem mij maar oom Hoss.”
“Dit is mijn zoon Tim. Ik mag aannemen dat mijn ouders jullie alles hebben verteld”, zei Mitch.
Hoss knikte. Ze liepen naar een ander deel van het erf waar de andere kinderen waren.
De broer van Mitch, Benji, zag Tim en vroeg namens zijn zusjes Lisa en Rose:“Wie ben jij?”
“Hij is mijn zoon dus jullie neefje. Zoals wij dat zijn van oom Hoss en oom Joe”, antwoordde Mitch.
De kinderen stelden elkaar voor en het duurde niet lang voordat Tim met ze speelden. Natuurlijk deed Chip met ze mee. Mitch ging naar binnen.
“Ben je alleen?”, vroeg Adam.
“Nee, de bedoeling was dat ik Tim aan jullie voorstelde maar nu speelt hij buiten met de andere smurfen. Chip is erbij”, antwoordde zijn oudste zoon.
Mitch noemde zijn broertje, zusjes en nichtjes altijd smurfen omdat ze veel jonger dan hij waren.
“Ik dacht dat Tim nog wat rust zou krijgen voordat hij hierheen zou komen”, zei Ben.
“Hij vroeg zelf vanmorgen wanneer hij mijn familie zou ontmoeten. Ik denk dat hij hier veel zal zijn met Chip. De B&B zit helemaal vol. Dus ik blijf hier niet al te lang”, was het antwoord van zijn kleinzoon.
Mitch vertrok weer snel. Hoss beloofde Tim en Chip thuis te brengen.
Tim wist al snel dat Hoss makkelijk om te praten was.
Dus vroeg hij tijdens de lunch:“Oom Hoss, zullen we gaan midgetgolf spelen vanmiddag?”
“Dat is goed. Maar dan nemen we de andere kinderen ook mee”, zei Hoss.
Dit plan viel bij iedereen goed.
Wat later waren de Cartwrights bij hun midgetgolfbaan. Al snel waren ze bezig. Maar Hoss nam het niet al te nauw met de spelregels. Hij leidde zijn tegenspelers af en legde dan de bal in het gaatje. Helaas werd hij op heterdaad betrapt door zijn nichtje Rose en achterneefje Tim.
“Oom Hoss, je speelt vals. Je mag de bal er niet in leggen maar je moet hem er in slaan”, zei Tim.
“Ach, hij mag vanavond hier en thuis de afwas doen. Met de hand”, reageerde Rose.
De kinderen lachten. Benji en Lisa hoorden dit en ook de dochters van Hoss, Inger en Petra. Benji stuurde zelfs een sms naar Hop Sing om dit te zeggen.
De kinderen hadden de grootste lol. Vooral toen ze bij de laatste hole kwamen.
“Papa, dit is speciaal voor jou gemaakt”, zei Inger.
Hoss zag dat het een worteltaart was en wist dat zijn 2 oudste neefjes dit expres gedaan hadden.
De uitslag werd helemaal vernederend voor Hoss want Tim had zijn slagen opgeschreven van het scorebord dat bij de hole stond en daarbij de cijfers omgedraaid. Zodoende had Hoss dus dik verloren van de jongere Cartwrights.
Hoss hield zijn woord en deed de afwas in de B&B. Maar ook later op de ranch.
Op een gegeven moment zei hij tegen Mitch en Matthew:“Tim hield voor mij de score bij. Maar hij draait de cijfers ook om. Net zoals jij, Mitchy.”
Het stel keek elkaar aan en Mitch zei:“Dan laten we hem testen op woordblindheid.”
“Je vader heeft het adres waar hij jou heeft laten testen. Ik zal hem vragen of hij het doormailt”, beloofde Hoss.
Mitch knikte.
Door deze dag wist Tim zeker dat hij liefdevol was opgenomen in een familie die zeer hecht was. Maar ook in de B&B was de jongen een grote aanwinst.