Ben Cartwright gedroeg zich al een poosje erg vreemd. Hij was erg veel in de bergen te vinden. Zijn zoons (Adam, Hoss en Little Joe) waren er van overtuigd dat hun vader te eenzaam was en daarom de bergen inging en gingen naar een oplossing zoeken.
Op een morgen besloten ze hem te volgen. Ze lieten hun paarden achter en slopen naar de plaats waar Ben aan het jodelen was.
Hij zong:“Jo de la hi tie.”
Althans iets dat er op leek. De broers keken elkaar stomverbaasd aan. Adam wenkte om weg te gaan en hun vader met rust te laten.
Eenmaal thuis werd er door de jongens gespeculeerd over de nieuwste hobby van hun vader.
Hoss zei:“Hij roept vast zo alle koeien bijeen.”
“Als ik een koe was zou ik wegrennen in plaats van komen”, reageerde Adam.
De broers lachten.
“Zou hij daar een vrouw hebben?”, vroeg Little Joe.
“En dan haar toezingen? Maak het even”, zei Adam.
“Ze zou hard weglopen”, merkte Hoss op.
Opnieuw werd er hard gelachen.
“Waarom zou pa nou opeens gaan jodelen?”, vroeg Little Joe.
“Misschien om weduwe Hawkins te bekoren”, zei Adam.
“Dat zou ze geweldig vinden. Bejodeld worden door haar snoes”, zei Hoss.
Nu lagen de broers op de grond van het lachen.
“Ik begrijp alleen niet waarom pa het hier in de bergen doet en niet in de bergen van Tirol”, zei Adam.
“Waar ligt dat Tirol?”, vroeg Little Joe.
“In Europa. Daar zijn speciale jodelscholen”, antwoordde Adam.
Hoss suggereerde:“Misschien weet pa dat niet.”
“Hoe dan ook, wij weten van niets. Laat pa het ons zelf maar vertellen”, zei Adam.
Hoss en Little Joe gingen ermee akkoord.
Die avond kwam Ben nietsvermoedend thuis en hij voelde direct dat er wat aan de hand was.
“Is er iets?”, vroeg hij verbaasd.
De jongens keken elkaar aan.
“Nee, moet er dan wat zijn?”, vroeg Adam.
“Jullie zijn zo stil. Dat is anders niet zo”, zei Ben.
“Wel, er is iets. Waarom bent u zo vaak weg?”, vroeg Hoss.
“Ik vaak weg? Hoezo?”, vroeg Ben verbaasd.
“We zijn u vanmorgen gevolgd en u was in de bergen”, zei Adam ter verduidelijking.
“Jullie zijn mij gevolgd naar de bergen om mijn jodelzang aan te horen?”, vroeg de rancher.
De broers knikten en keken hun vader vragend aan. Ben besefte dat zijn geheim geen geheim meer was.
“Ik kreeg onlangs een uitnodiging voor een feest waarbij de gasten iets speciaals moeten uitvoeren. Omdat we hier wat bergen hebben kwam ik op het idee om te gaan jodelen. Daarom ben ik steeds daar”, legde de rancher uit.
Even was het stil in de woonkamer maar even later kwamen de broers niet meer bij van het lachen. Ben keek naar zijn zoons en dacht:‘Ach, ze weten niet beter.’
Enkele dagen later gebeurde het verschrikkelijke voor Ben. Hij was op zijn vaste plek aangekomen om te oefenen voor zijn optreden en wilde gaan beginnen met jodelen toen er geen geluid meer uit zijn keel kwam. Ben dacht:‘Nu gaat mijn optreden ook niet door.’ Hij ging terug naar de ranch waar zijn zoons elkaar verbaasd aankeken.
“Pa, bent u nu al klaar met oefenen?”, vroeg Adam.
Ben wees op zijn keel maar dat begreep niemand. Hij steeg af en ging met de jongens naar binnen. Op een papier schreef hij: ik ben mijn stem kwijt.
De broers lazen dat en Little Joe vroeg droog:“Moeten we uw stem gaan zoeken?”
Adam en Hoss konden er wel om lachen maar Ben uiteraard niet. Een boze blik van Ben en ze waren stil.
“Joe, ga de dokter halen”, zei Adam.
Ben pakte een potlood en papier en ging ermee in zijn stoel zitten. Adam en Hoss gingen op de bank zitten en keken glimlachend naar hun vader.
“Adam, het is voor ons eigenlijk wel fijn dat pa nu zijn stem kwijt is”, zei Hoss.
“Hoezo?”, vroeg Adam.
“We hoeven niet naar zijn gejodel te luisteren en hij kan ons niet streng toespreken”, legde Hoss uit.
Na een lange tijd kwam Little Joe weer terug met Dokter Paul Martin die alles hoorde en daarna Ben onderzocht.
“Ben, op jouw leeftijd moet je ook niet elke dag gaan jodelen in de bergen. Nu is je stem verloren. Ik adviseer je tien dagen niets te zeggen en dan zal je weer kunnen spreken”, zei Paul.
“Ik moet naar dat feest over 4 dagen”, schreef Ben op.
“Jammer maar je gezondheid gaat voor”, zei Paul.
Ben legde zich hier bij neer en nam de rust. Maar de rancher had er ook wel wat van geleerd. Namelijk dat jodelen niets voor hem was en dat als je het wilde leren naar een jodelschool in Tirol moest gaan.