Het was begin juni 1994. Op de Ponderosa ranch was het rustig totdat ranch eigenaar Ben Cartwright bezoek kreeg van een vage kennis. Dat was Dennis Willis. Hij kwam over voor een bezoek met zijn vrouw Amanda Willis met hun dochters Carla en Wendy (5). Ben had Dennis jaren geleden ontmoet maar kende hem niet echt.
Op het moment dat Ben Dennis wilde bellen om te zeggen dat het niet uitkwam zag de rancher zijn oudste zoon Adam met zijn kleinzoon Mitch komen.
“Pa, wat is er?”, vroeg Adam ongerust.
“We krijgen bezoek van Dennis Willis en zijn gezin. Ik ken ze nauwelijks omdat ik Dennis maar 1 keer ontmoet heb”, antwoordde Ben.
Hij liet Adam de brief lezen en nam zijn kleinzoon over. Mitch was bijna 1½ jaar oud en zeer ondernemend. Ben gaf Mitch een potlood en een vel papier waarna de jongen wat ging tekenen.
“Zal ik ze bellen en zeggen dat u een zeer besmettelijke ziekte heeft?”, vroeg Adam plagend.
“Nee, dan komen ze zeker. Adam, Dennis was al een lastige man en ik durf te wedden dat zijn vrouw en kinderen geen haar beter zijn”, reageerde zijn vader.
Adam zei zuchtend:“Dan moeten we ze maar onder ogen komen.”
Dat besefte Ben ook.
Onderweg naar de ranch zei Amanda:“Ik heb gehoord dat Ben Cartwright een kleinzoon heeft. Als het een leuke jongen is adopteren wij hem zodat jij je zoon hebt.”
“We nemen dat joch gewoon mee. Zijn zoons kunnen hem nog genoeg kleinzoons geven”, antwoordde Dennis.
“Hoera, we krijgen een broertje”, juichten Wendy en Carla vanaf de achterbank.
Amanda keek ze glimlachend aan.
Eenmaal op de ranch maakten de Cartwrights kennis met de bezoekers. De sfeer was enigszins gespannen.
“Dus dit is je kleinzoon?”, vroeg Amanda poeslief.
“Ja, dit is Mitch van ruim 1½ jaar”, antwoordde Ben.
“Mogen we hem ons cadeau geven?”, vroeg Carla.
Amanda knikte. Carla gaf Mitch een doosje en zette het voor de jongen op de grond. Opeens ging de deksel open en er kwam een clowntje uit. Mitch schrok zich rot, begon te gillen van angst en schoof naar achteren. Adam pakte zijn zoon op en troostte hem. Ben was er ook niet blij mee. De familie Willis uiteraard wel. Wendy deed het doosje weer dicht. Toen kwam de herdershond Cody binnen.
“Laat Cody maar eens zien wat er in de doos zit”, zei Ben.
Dat deed Wendy en Cody nam goed wraak op haar en haar zus. Toen de clown weer verscheen pakte de hond de pop zo stevig beet en schudde er zo mee dat de pop in tweeën brak. Cody gooide het stuk pop door de kamer heen waardoor Amanda kwaad werd.
“Dit was voor je kleinzoon, niet voor die hond!”, snauwde ze.
Ze vertrokken meteen. Uiteraard waren de Cartwrights blij dat de bezoekers snel weggingen. Adam gooide het speelgoed meteen weg. Cody kreeg iets extra’s te eten omdat hij het voor zijn vriendje had opgenomen.
Door de daad van Cody wilde Dennis en zijn gezin niets meer met de Cartwrights te maken hebben. En dat was andersom ook het geval.