Het was half november 1873 toen de tweeling Mitch en Pam Cartwright een voor hen geweldig idee kreeg. Ze waren samen thuis met de trouwe Chinese kok Hop Sing. Hun vader was Adam Cartwright, de oudste zoon van Ponderosa ranch eigenaar Ben Cartwright. De ooms van de tweeling, Hoss en Joe, waren de jongere broers van Adam en dol op de kinderen. Maar dat waren Ben en Adam ook.
Die bewuste middag stelde Mitch voor aan zijn zus:“Zullen we alvast het huis in kerstsfeer brengen?”
“Dat doen we. Ga je mee naar de zolder?”, was de wedervraag van Pam.
Mitch knikte. Vlug ging het stel naar de zolder waar alle kerstspullen bij elkaar gezet waren.
“Wanneer komt de boom in huis?”, vroeg Pam.
“Pas in december. Meestal moeten oom Hoss en oom Joe hem omhakken in het bos”, antwoordde Mitch.
“En onderweg komen er natuurlijk nog meer scheldwoorden in hun scheldwoordenboek”, reageerde Pam.
Hoewel ze nog niet zo lang op de ranch woonde had Pam al heel wat geleerd van en over haar familie. Dat kwam natuurlijk voornamelijk door haar tweelingbroer. Ze waren vrijwel onafscheidelijk.
“Dat boek heeft vast al 1000 bladzijden en het einde is nog lang niet in zicht”, zei Mitch lachend.
Ze brachten alles naar beneden en gingen het huis van binnen versieren met kerstdecoraties. Hop Sing hielp zelfs mee door warme chocolademelk en kerstcake te maken voor de tweeling.
Tegen de avond hadden de kinderen alles wat niet meer nodig was terug naar de zolder gebracht. Ze wisten hoe laat de mannen thuis kwamen en rond die tijd zat Pam te lezen en haar broer te tekenen.
Buiten zag Ben de krans op de voordeur hangen.
Hij vroeg verbaasd:“Adam, is jouw zoon soms al bezig met kerst?”
“Hoezo moet het mijn zoon zijn die u bedoelt, pa?”, vroeg Adam.
“Je weet dat ik maar 1 kleinzoon heb en dat is jouw zoon”, antwoordde de rancher.
Adam zuchtte diep en antwoordde:“Ik ben bang dat Mitch Pam erbij betrokken heeft.”
Daar waren de anderen ook bang voor.
Hoss rook even en vroeg toen:“Is dat niet de geur van de kerstcake van Hop Sing?”
“Dat is inderdaad de geur van zijn kerstcake. Hop Sing en de tweeling is een zeer slechte combinatie”, merkte Joe op.
“Niet zo slecht als jullie tweeën samen”, was de reactie van Adam.
Zijn broers keken hem even verontwaardigd aan.
Ben zei:“De kinderen bedoelen het goed.”
Ze gingen naar binnen en kwamen in een woonkamer in kerstsfeer.
“Hallo opa. Alleen de boom ontbreekt nog. Maar daar mogen oom Hoss en oom Joe voor zorgen zoals elk jaar”, zei Pam.
Hoss en Joe wisten meteen dat hun neefje haar meer dan genoeg had verteld.
Ben keek zijn 2 jongste zoons aan en zei:“Jongens, jullie hebben Pam gehoord dus ga maar een mooie boom uitzoeken.”
“Maar pa, het is 15 november. We hebben nog niet eens Thanksgiving gevierd”, protesteerde Joe.
“Dat weet ik ook, maar aangezien er hier in huis 2 de kerstversieringen al hebben gepakt vind ik dat er ook maar een boom moet komen”, antwoordde Ben.
Hij bleef Hoss en Joe aankijken zodat ze er wel op uit moesten.
Adam bekeek met zijn kinderen het versierde huis.
“Jullie hebben het fraai gedaan”, zei hij glimlachend.
“Dank u”, zei Mitch.
Hij keek Pam lachend aan en zij keek hem ook lachend aan.
“Boven is ook alles al versierd”, zei Pam.
“Dan zijn jullie echt goed bezig geweest”, zei Adam.
Hij was zichtbaar apetrots op zijn kinderen.
Ben keek zijn jongste zoons na en ging daarna naar binnen. Ook hij bekeek alle decoraties.
“Adam, kinderen, ik mag aannemen dat kerst bij ons erg vroeg begonnen is”, zei de rancher.
De tweeling merkte dat Ben en Adam het een heel leuk idee van hen vonden.
Intussen zochten Hoss en Joe naar een geschikte boom.
“Waarom zijn dat neefje en nichtje van ons zó gek op kerst dat wij al 15 november 1873 een kerstboom moeten halen?”, mopperde Joe.
“Omdat ze onze oudere broer Adam als vader hebben”, antwoordde Hoss.
Ze vonden uiteindelijk een goede en mooie boom die mee naar huis genomen werd.
Na het avondeten werd de boom opgetuigd. Hoewel Hoss en Joe eerst sceptisch waren kwamen ook zij in de kerststemming. Al duurde het nog ruim 6 weken voordat het echt Kerstmis was.