Adam Cartwright wist dat zijn zevenjarige zoon Mitch erg veel moeite had met lezen. Om de jongen toch aan het lezen te krijgen nam hij hem op een middag mee naar Virginia City.
Bij een boekwinkel gingen ze naar binnen.
“Papa, ga je nu alweer boeken voor jezelf kopen? Je hebt er toch al meer dan genoeg?”, vroeg Mitch.
“Knul, we zijn hier niet voor mij maar voor jou”, antwoordde Adam.
Mitch keek zijn vader vragend aan.
“Je hebt toch laatst een cd-speler van opa gekregen?”, vroeg Adam.
De jongen knikte maar begreep er nog niet veel van.
“Wel, met je cd-speler kun je luisterboeken luisteren. En als jij het verhaal hoort en je leest het verhaal in de boekversie gaat jouw lezen vast vooruit. Daarom zijn we hier”, legde Adam uit.
Ze liepen naar de kinderboeken. Adam had de lijst met luisterboeken uitgedraaid en zocht met zijn zoon de leesboeken erbij.
“Help je me met lezen?”, vroeg Mitch.
“Natuurlijk help ik je. En de anderen ook”, antwoordde Adam.
Mitch was gerustgesteld.
Weer thuis op de ranch pakte Mitch zijn cd-speler en een luisterboek + het leesboek. Al snel zat de jonge Cartwright te luisteren en te lezen tegelijkertijd. Adam had zo geen kind meer aan hem. Dat kwam goed uit voor Adam want hij had nog wat werk op het erf te doen.
’s Avonds vroeg Mitch:“Papa, nu ik die leesboeken van jou heb kregen moet ik ze natuurlijk wel ergens neerzetten. Zou jij een boekenkast voor me willen maken?”
“Natuurlijk wil ik dat voor je maken. En ik zal het doen ook”, antwoordde Adam.
“Welke leesboeken?”, vroeg Ben.
“Die ik vanmiddag van papa kreeg. Nu kan ik met mijn cd speler het verhaal horen en zelf meelezen”, antwoordde zijn kleinzoon.
“Hoe gaat het lezen?”, vroeg Hoss, de oudste oom van Mitch.
“Moeilijk maar nu ik het kan horen iets beter”, was het antwoord.
“We helpen je ook wel”, zei Ben.
Dat wist Mitch ook wel.
Na het eten liet Adam zijn zoon een stuk hardop voorlezen. Hierdoor merkten de mannen dat Mitch al veel beter kon lezen dan eerst. Adam wist nu zeker dat zijn zoon veel beter zou leren lezen.