Het was op een ontmoetingsavond van de Vrouwen Bond van Virginia City. Om de twee weken kwamen de dames bijeen om met elkaar een gezellig theekransje te houden en te converseren over allerlei onderwerpen. Een van de leden was de lerares Abigail Jones. Op een gegeven moment keek Sharon Parker haar aan en vond dat Abigail nogal bleek zag.
“Voel jij je wel goed Abigail? Je ziet zo bleek”, zei Sharon.
“Je hebt gelijk want ik voel me inderdaad niet in orde. Ik ben zo misselijk”, was het antwoord.
Toen Abigail eenmaal was bekomen van de schok dat ze in verwachting was begon voor haar een nieuwe periode in haar leven. Ze wist wie ze vader zou maken en het was precies de man van haar dromen.
“Ma, ik moet je wat vertellen en ik wil dat je erbij zit”, zei Abigail op een morgen tegen haar moeder.
Ma Jones ging zitten en keek haar dochter verbaasd aan.
“Wat is er dan?”, wilde ze weten.
“Je wordt oma”, zei Abigail direct.
“Wanneer?”, vroeg Ma.
“Over zes maanden en Adam Cartwright is de vader”, antwoordde haar dochter.
Ma viel meteen flauw.
Niet veel later begon haar lichaam de tekenen te vertonen van een vrouw in blijde verwachting. Iedereen kon zien dat de lerares van de school in Virginia City op weg was naar het moederschap.
Op een zondagmiddag zat Abigail te rusten op haar veranda en haar blik viel op haar al erg dikke buik.
“Jij zit hier lekker warm en ik draag jou onder mijn hart terwijl je vader van niets weet. Maar nog even twee maanden wachten en groeien en dan zal ik je voorstellen aan je vader”, zei ze zachtjes tegen haar ongeboren kind.
Hard geschop was de reactie van de baby.
Abigail maakte zich klaar om naar de Vrouwen Bond te gaan toen haar moeder binnenkwam.
“Weet je zeker dat je gaat nu je elk moment kan bevallen?”, vroeg ze.
De voormalige lerares keek eerst naar haar buik en toen naar haar moeder.
“Nu ik hoogzwanger ben moet ik juist gaan. Om een voorbeeld te geven aan de andere zwangere vrouwen en ze te laten zien dat ze volop in het leven staan”, antwoordde Abigail.
Ze stond op en liep naar de voordeur. Ze voelde haar enorme buik en wist genoeg. Haar zwangerschap was afgelopen en nu was de bevalling begonnen.
“Ma, haal heel vlug de dokter want ik moet de baby baren”, zei de aanstaande moeder.
“Jij gaat naar bed en ik haal de dokter”, zei ma direct.
Abigail liep naar haar slaapkamer met een baby bij zich die er uit wilde en snel ook.
In bed dacht de jonge vrouw:‘Ik hoop dat de dokter maar op tijd komt want volgens mij is de baby al flink onderweg.’ Ze lag in bed te wachten op de geneesheer maar meer op de vader van haar baby, Adam Cartwright. Plotseling ging de deur open. Abigail ging zitten en keek naar de bezoekster.
“Ma, help me want de baby is bijna geboren”, zei de aanstaande moeder tegen de bezoekster.
“Ik kon de dokter nergens vinden dus ik kwam terug om je te helpen. Gaat het nog?”, vroeg ze terwijl ze op bed ging zitten.
“Oh, daar komt weer een wee”, zei Abigail terwijl ze voorzichtig ging liggen.
Ze pakte haar hand vast en dat gaf de jonge vrouw steun. Abigail kreeg plotseling een vloedgolf van pijn en ze gilde het uit.
“Je zal me moeten helpen want ik voel wat komen”, zei Abigail.
“Je bedoelt………?”, vroeg ma verbaasd.
Abigail knikte. Ma keek en zag dat het kind er bijna uit was.
“Begin maar met persen want zo te zien is hij er bijna”, zei ze kalm.
Abigail begon te persen en gilde het uit bij elke perswee.
“Ma, pak snel de baby want ik hou hem nú echt niet meer binnen”, schreeuwde Abigail.
“Pers maar. Ik vang hem wel op”, zei ze kalm.
De aanstaande moeder haalde adem en perste hevig. Met veel geschreeuw en gegil beviel Abigail even later van een gezonde zoon.
“Het is een jongen”, zei ze glimlachend.
Abigail zuchtte van opluchting. Voorzichtig kwam ze overeind en reikte naar de baby.
Op dat moment werd de lerares wakker en besefte ze dat ze alles maar gedroomd had.
“Wat was dat een heerlijke droom. Wij zijn het ideale gezinnetje: Adam, ik en onze liefdesbaby”, zei ze tegen zichzelf.
Ze stond op en kleedde zich aan om naar school te gaan. Tegelijkertijd arriveerde heel toevallig Adam om zijn zoon Mitch af te leveren.
“Goedemorgen Adam, Mitch”, zei de lerares.
“Morgen Miss Jones”, zei Mitch beleefd zoals hij meestal was.
Adam knikte alleen maar.
“Papa, ik zie je vanmiddag”, zei de jonge Cartwright.
Hij klom uit het rijtuig en rende naar zijn vriendjes.
“Ik heb vannacht gedroomd dat jij naar zee was en dat ik jouw baby kreeg”, zei Abigail zonder blikken of blozen.
“Wel, jammer voor jou dat het maar bij een droom kan en zal blijven want ik ben veel te gelukkig met Mary om met jou te hertrouwen en bovendien moeten we samen Mitch en Lisa opvoeden. Nog een prettige dag verder Miss Ab”, zei Adam glimlachend.
Hij keerde het rijtuig en ging terug naar huis. Abigail was te beledigd om nog een reactie te geven. Ze zag Adam wegrijden en besefte dat het altijd bij een droom zou blijven.