NAAR DE VEEMARKT
Big John Cannon moest nieuw vee hebben. De laatste tijd waren er veel koeien afgeslacht door bandieten die op hun beurt hardhandig het leven hadden gelaten door de mannen van de High Chaparral.
Omdat het nogal warm zou kunnen worden besloten John en zijn jongere broer Buck vroeg van huis te gaan om een veemarkt te bezoeken. Billy Blue Cannon, de zoon van John, en Manolito Montoya gingen ook mee. John was getrouwd met de zus van Manolito, Victoria. Voor de zekerheid kwamen voorman Sam Butler, zijn broer Joe en de knechten Ira, Pedro en Reno ook mee.
Voordat ze vertrokken zei John op strenge toon:“Jullie gedragen je!”
“Begrepen John”, zei Buck namens de anderen.
“We gaan”, zei zijn broer.
Ze stegen op hun paarden en reden naar Tucson waar de veemarkt gehouden werd.
Een hotel was snel gevonden maar de saloon ook. John kon nog net op tijd zijn broer tegenhouden door hem stevig bij de arm vast te pakken.
“Buck, we gaan eerst naar de markt. Dan als we vee hebben gevonden en gekocht kunnen we naar de saloon gaan”, zei John.
Buck zei verbaasd en ongerust:“Maar John, straks is alle whisky op en kunnen we alleen maar water drinken.”
“Dan kom je tenminste een keer nuchter thuis uit Tucson”, reageerde John plagend.
Met tegenzin ging Buck mee. Maar de knechten hoefden niet mee, net als Blue en Manolito. Ze bleven dan ook bij de saloon die echter drooggelegd was vanwege de veemarkt.
Vanwege de hitte was de veemarkt dun bezaaid. De Cannons keken rond en keurden al het vee dat er was.
Opeens zag Buck een paar vette koeien en hij zei tegen zijn broer:“John, kijk daar staat je vee. Als jij het afhandelt dan is er misschien nog wat whisky voor mij in de saloon.”
“We gaan samen onderhandelen want zodra jij een glas whisky ziet ben je verkocht”, antwoordde John.
Samen liepen ze naar de veehandelaar.
“Hoeveel wil je voor die koeien hebben?”, vroeg John.
De veehandelaar zei:“Voor 100 dollar mag je ze alle 30 hebben.”
“Verkoop je die 30 koeien voor 100 dollar? Weet je wel hoeveel flessen whisky je hebt voor dat bedrag?”, vroeg Buck.
“Stil Buck. Meneer, u hebt een deal”, antwoordde John.
“Het was prettig met u zaken te doen. Nog een prettige dag verder”, zei de veehandelaar toen hij zijn geld had gekregen.
John zag zijn zoon en wenkte hem.
“Blue, ik wil dat je de anderen gaat halen”, zei de rancher.
De jonge Cannon ging de knechten en Manolito halen. Hij vond ze bij de saloon waar ze zich zaten te vervelen.
“Jullie moeten als de bliksem bij pa komen om vee naar huis te drijven”, zei Blue.
“Dat is beter dan hier rond te hangen. Kom jongens”, zei Sam.
Manolito pakte Blue bij de arm en nam hem apart.
“Jij moest ook meekomen”, zei Blue.
“Dat weet ik amigo. Maar eerst gaan we een geintje uithalen met jouw oom Buck”, zei Manolito met lachende ogen.
Blue keek hem verbaasd en vragend aan.
“Vertel je oom dat er een krat whisky voor hem klaarstaat in de saloon”, zei de Mexicaan.
“Goed, maar je gaat nu wel mee”, zei Blue.
“Si”, zei Manolito.
Samen liepen ze de anderen achterna.
“Heren, we drijven deze kudde naar huis. Als we opschieten zijn we nog voor donker thuis”, sprak John.
“Oom Buck, Manolito zei dat er een krat whisky voor je klaarstaat in de saloon”, zei Blue.
“Blue Boy, vertel je pa dat ik later thuiskom”, zei Buck zo blij als een kind.
Hij rende naar de saloon om zijn buit te scoren.
“Ik hoorde dat er een krat whisky klaarstond voor mij”, zei Buck buiten adem.
“Buck, ik weet echt niet waar je het over hebt. Door die veemarkt is er geen sterke drank. Alleen limonade en water”, zei de barkeeper.
De rancher begreep nu alles en ging nuchter naar huis zonder te helpen bij het vee drijven.
Eenmaal thuis zag Buck zijn schoonzus en zei:“Victoria, je broer verdient een lesje.”
In het kort vertelde hij wat er in Tucson gebeurd was.
“Dus dek de tafel gewoon voor ons allen. Maar geef je broer water en brood. Dat zal hem leren Buck Cannon te pesten”, zei Buck als laatste.
Victoria besloot het spelletje mee te spelen.
Pas na uren kwamen de mannen thuis terwijl Buck prinsheerlijk in de hangmat lag.
“Smaakte de whisky heerlijk?”, vroeg Manolito plagend.
“Net zo heerlijk als jouw maaltijd straks”, antwoordde Buck.
Victoria begroette haar man en zoon en zei:“We kunnen aan tafel.”
Ze kwamen en nadat John had verteld over het gekochte vee veroorzaakte Manolito commotie.
“Victoria, waarom krijg ik water en brood?”, vroeg hij opgewonden.
“Omdat jij die arme Buck te grazen hebt genomen. Hij zag het vee het eerst en jij neemt hem in de maling”, zei zijn zus.
“Goed. Buck Cannon, ik verontschuldig mij hierbij maar ik ga nooit meer met jou naar een veemarkt”, zei Manolito.
“Dat is dan wederzijds”, antwoordde Buck.
Hierdoor waren ze weer de beste vrienden.
Door deze aankoop had John Cannon voorlopig weer genoeg vee.