Omdat Adam Cartwright weg was voor zaken moest zijn vader Ben Cartwright voor de 3-jarige Mitch zorgen. Mitch was de zoon van Adam. De kleine Cartwright was voor zijn opa, vader en ooms Hoss en Joe een jongen waar ze hun handen aan vol hadden.
Op een morgen zei Ben:“Mitch, morgen moet je naar de kapper.”
“Dan wordt ik helemaal kaal”, zei de jongen.
“Dat valt wel mee denk ik. Oom Joe gaat met je mee”, zei Ben.
“Mijn vriendin Tina is kapster en ze wil jou knippen voor de helft van de normale prijs voor kinderen”, zei Joe.
Toch vond Mitch het geen goed idee maar hij sputterde ook niet tegen.
’s Avonds had Joe een ontmoeting met zijn vriendin Tina Yates. Ze hadden al 3 weken verkering met elkaar en stapelgek op elkaar.
“Natuurlijk is je neefje welkom in mijn kapsalon. Ik heb voor hem gereserveerd om 10.30 uur”, zei ze.
“We zullen er zijn”, antwoordde Joe.
Hij begon haar te kussen waardoor het onderwerp ‘neefje knippen’ afgesloten was.
De volgende morgen kwamen Joe en Mitch op tijd aan bij de kapsalon. Tina stond ze al op te wachten.
“Mitch, dit is miss Yates. Tina, mijn neefje Mitch”, zei Joe.
De jongste Cartwright keek rond en voelde zich niet op zijn gemak. Joe merkte dat en werd ongerust.
“Kom maar mee Mitch”, zei Tina glimlachend.
“Waarom zijn er hier allerlei circus dingen?”, vroeg de jongen.
“Omdat dit een kinderkapsalon is en het circus erg leuk is”, antwoordde Tina.
“Ik vind een circus stom en clowns zijn helemaal niet leuk”, was de reactie van Mitch.
Tina pakte Mitch op en wilde hem in een clownstoel zetten maar de jongen verzette zich hevig. Joe redde zijn neefje door hem van Tina af te pakken.
“Mitch, we gaan weg”, zei Joe alleen maar.
De jongen was erg overstuur en zocht bescherming bij zijn oom.
“Joe, je had beloofd dat ik je neefje mocht knippen voor de helft van de normale prijs!”, zei Tina kwaad.
“Dat had ik niet beloofd want dat is jouw belofte”, reageerde Joe fel.
Tina snoof:“Wat zijn jullie een stelletje snobs zeg. Ik begrijp niet wat ik eigenlijk in je zag.”
“Ik ben geen snob maar een Cartwright”, zei Mitch zonder schroom.
Tina wilde hem aanvallen maar Joe verliet snel de kapsalon, zijn neefje met zich mee slepend. Het was nogal druk maar door de commotie zweeg iedereen zodat alle klanten vertrokken. Het was bekend dat de Cartwrights erg veel invloed hadden in Virginia City.
In de auto vroeg Mitch, die nu wat kalmer was geworden:“Oom Joe, ben je boos omdat je verkering met haar uit is?”
“Welnee, ik vermoed dat ze alleen maar met me ging vanwege de ranch. We gaan wel naar onze vaste kapper om je een nieuw kapsel te geven”, antwoordde Joe.
Hij startte de auto en reed naar de vaste kapsalon van de Cartwrights.
In de kapperszaak werden de Cartwrights door Tom Baker verwelkomd.
“Tom, kun je deze jongeman een kort kapsel geven?”, vroeg Joe.
“Natuurlijk Joe. Jongeman, hoe heet je?”, vroeg Tom.
“Mitch. Hij is mijn oom”, antwoordde Mitch.
Tom nam Mitch mee naar een kappersstoel in de vorm van een honkbal.
“Deze is veel leuker dan zo’n stomme clownstoel”, zei Mitch.
Tom begon te knippen en kreeg heel verhalen te horen van de jonge Cartwright. Vooral over Joe.
Opeens kwam Tina Yates de kapsalon binnenstormen. Joe maakte aan Tom duidelijk dat hij het wel zou afhandelen.
“Joe Cartwright, ik krijg nog 35 dollar van jou. Door dat vervelende neefje van je ben ik al mij klanten kwijtgeraakt”, snauwde Tina.
“Miss, dit is een respectabel establishment. Dat u uw klanten kwijtraakt komt door uzelf. Niet door een kind van 3”, zei Joe.
Tina was zo verbaasd door wat Joe had gezegd dat ze niets meer wist te zeggen. Ze liep beledigd maar statig de kapsalon uit.
Toen Tom klaar was met Mitch wilde de jongen de stoel niet verlaten.
“Oom Joe, kunnen we deze stoel niet meenemen naar huis?”, vroeg de jongen.
“Mitch, dat kan niet want mijn auto is niet groot genoeg voor de stoel. Bovendien heeft Tom hem ook nodig”, antwoordde zijn oom.
“Dan moet je een grotere auto kopen”, was de droge reactie van Mitch.
“Mitch, vind je hem echt mooi?”, vroeg Tom.
De jongen knikte.
“Als jij belooft hier voortaan ook je haar te laten knippen is de honkbalstoel voor jou. We zorgen wel dat hij op de ranch komt”, zei Tom.
“Dat beloof ik”, zei Mitch plechtig met zijn hand op zijn hart.
Met een hand was de deal gemaakt. Nadat Joe betaald had gingen de Cartwrights naar huis.
Onderweg naar huis zei Joe:“Mitch, je vader had gelijk: met jou is er altijd wel wat te beleven.”
“Weet ik. En papa heeft altijd gelijk”, zei de jongen.
Daar gaf Joe maar geen reactie op omdat hij wist dat zijn neefje toch altijd het laatste woord had.
Tom hield woord en ’s avonds werd de honkbalstoel op de ranch afgeleverd.