Het was op de avond van 12 oktober 1871. Ergens op de Ponderosa in de buurt van het ranchhuis. Buck Taylor was de bendeleider die zijn dagen vulde met het vermoorden van vrouwen en kinderen van rijke mannen. Zijn handlangers waren zijn jongere broers Clark en Jim.
“Daar wonen de Cartwrights. Ze hebben een huishoudster en twee jonge kinderen. Die gaan we gezellig gijzelen en vlak voordat de Cartwrights thuiskomen vermoorden we ze alledrie”, lachte Buck gemeen.
“Dan vermoorden ze ons. Je weet dat ze ongenadig zijn”, zei Jim benauwd.
“Ben je een Taylor of een mietje?”, vroeg Buck spottend.
“Je weet dat ik je broer en dus ook een Taylor ben”, snauwde Jim.
“Nou dan”, zei Buck.
Ze gaven hun paarden de sporen en reden naar het grote ranchhuis.
De Cartwrights, Candy en Griff King, de nieuwe knecht, waren in Virginia City voor een belangrijke vergadering van veehouders. Mary Cartwright, de vrouw van Adam en moeder van Mitch en Lisa, de jongste Cartwrights, was alleen thuis met de kinderen en de herdershond genaamd Cody. Omdat Hop Sing naar San Francisco was voor dringend familiebezoek was Mary gedwongen om de huishoudelijke taken op zich te nemen. Dit was voor haar echter geen bezwaar omdat ze dat toch al deed.
Mary was bezig toen ze toevallig door het keukenraam keek en zag dat ze bezoek kregen. De jonge vrouw herkende de cowboys niet en vermoedde onraad. Vlug liep ze naar de woonkamer waar Mitch speelde met Cody. Lisa sliep boven.
“Mitch, ik waarschuw je maar alvast van tevoren want we krijgen ongewenst bezoek van drie cowboys. Zodra het ernstig wordt stuur je Cody weg voor hulp”, zei Mary.
Mitch knikte en speelde rustig maar alert door. Mary ging terug naar de keuken.
De Taylor broers stopten hun paarden en stegen af. Buck liep naar de keukendeur en ging naar binnen, gevolgd door Jim. Clark bleef even buiten om te kijken of er niemand kwam.
“Zo, dat is me een lekker ding”, zei Buck glimlachend toen hij Mary zag.
“Ga weg engerd”, zei Mary fel.
Ze probeerde zich te verzetten maar dat lukte niet. Buck kuste haar op haar mond en duwde haar daarna tegen het fornuis aan. Ze werd gered doordat Cody in de keuken kwam en de man aan viel. Mary sloeg hem dood. Jim sloeg haar neer. Cody bleef grommen tegen hem. Deze negeerde hem en betrad de eetkamer waar niemand was. Mitch hield zich stil maar de outlaw zag hem toch. Cody volgde de outlaw.
“Ach, die hebben we toch zo uitgeschakeld. Een kreupel joch”, lachte Jim.
“Je mag hier niet komen”, zei Mitch direct.
“Onzin. Ik kom waar ik wil en jij hebt niets te zeggen over mij. Ik woon nu hier en jij moet met die hond oprotten”, zei Jim.
“Rot zelf op. Je bent geen Cartwright en wij wel”, antwoordde Mitch stoer.
Jim sloeg hem in zijn gezicht waarna Cody naar de outlaw beet en gromde. De voordeur ging open en Clark kwam binnen. Cody rende meteen weg voor hulp.
“Alles is rustig buiten”, zei Clark.
“Hierbinnen nu ook. Dat jochie heeft een veel te grote mond voor zijn leeftijd. Maar dat leren we hem snel af”, lachte Jim.
Hij schopte expres tegen de rechterenkel van Mitch. De jongen greep er meteen naar en kermde van de pijn. Hij sloeg de jongen bewusteloos met de loop van zijn geweer.
“Jongens, onze plicht voor vandaag is gedaan. Wegwezen”, zei Clark.
Ze maakten dat ze wegkwamen.
Plotseling kwam Cody Griff en Candy tegen. De herder begon luid te blaffen.
“Dat is Cody. Waar zijn de kids?”, vroeg Griff.
“Thuis bij Mary. Waar anders?”, vroeg Candy op zijn beurt.
Cody bleef blaffen en wilde terug naar huis gaan. De twee vrienden begrepen de hond.
“Jij gaat naar huis met Cody. Ik waarschuw de anderen”, zei de voorman.
Griff nam Cody mee naar de ranch en rook onraad toen ze het erf opkwamen. Griff steeg af en liep met de hond naar de voordeur. Hij opende hem en ging naar binnen.
Langzaam werd Mitch wakker maar hij kon niet overeind komen. Zitten ging wel wat hij dan ook deed. Opnieuw voelde de jongen zijn zere enkel. Hij keek Griff aan. Deze hielp Mitch overeind.
“Mitch, is alles in orde?”, vroeg de knecht.
“Nee, niets is in orde. Een paar outlaws kwamen zomaar binnenvallen”, zei Mitch overstuur.
Griff ging op zijn intuïtie af en bezocht de keuken. Bij het fornuis vond hij Mary liggen en ook het lijk van Buck. Mitch was hinkend naderbij gekomen en zag ook Mary liggen.
Candy bereikte al vlug Virginia City en ging op zoek naar de Cartwrights. Hij vond Hoss en Little Joe in de Silver Dollar Saloon.
“Hoss, Joe, naar huis want er is iets goed mis daar. Griff en ik kwamen Cody tegen zonder de kids en/of Mary. Griff en Cody zijn naar huis en ik kwam hierheen. Waar zijn Adam en Mr Cartwright?”, vroeg de voorman.
“Die mogen absoluut niet gestoord worden tijdens die vergadering”, zei Little Joe.
“Ik dacht dat Adam soms al een beetje gestoord was”, merkte Candy droog op.
Alle drie lachten.
“Ik waarschuw ze wel. Gaan jullie maar alvast naar huis”, zei Hoss.
Ieder ging zijn eigen weg.
Hoss klopte op de deur van de vergaderzaal van het International House. Een man deed open en was erg verbaasd om Hoss te zien.
“Zijn mijn pa en broer daarbinnen?”, vroeg Hoss.
“Ja, maar ik breng geen boodschap over. Het is een zeer besloten vergadering”, zei de man.
“Niets mee te maken”, zei Hoss terwijl hij de man hardhandig opzij duwde.
Iedereen keek naar de bezoeker. Ben en Adam keken elkaar verbaasd aan. De oudste stond op en liep naar Hoss, gevolgd door Adam.
“Hoss Cartwright, ik dacht dat ik duidelijk genoeg was geweest. Kennelijk niet dus. Wat is er dat je zomaar de vergadering komt verstoren?”, vroeg Ben streng.
“Er is iets op de ranch. Candy en Griff kwamen Cody tegen maar zonder Mitchy”, zei Hoss in een adem door.
Adam pakte razendsnel zijn hoed en rende weg. Hij sprong op Sport en reed in sneltreinvaart naar de ranch. Ben en Hoss volgden hem op de hielen.
Griff had intussen geprobeerd Mitch op te vangen maar de band tussen hen was nog niet echt goed. Mitch zat in een hoekje in de eetkamer en weigerde er vandaan te komen.
“Griff, waar is Mitch?”, vroeg Little Joe toen hij en de voorman thuis waren gekomen.
“Hij zit in een hoekje in de eetkamer. Mary is in de keuken bij het fornuis”, antwoordde de knecht.
“Griff, jij waarschuwt de dokter en de sheriff”, zei Little Joe.
De knecht ging weg. Little Joe ging naast zijn neefje zitten en omarmde hem liefdevol.
“Hoe voel jij je?”, vroeg hij kalm.
“Rot. Ik weet zeker dat papa erg boos zal zijn op mij als hij dit hoort en ziet”, zei Mitch langzaam.
“Dat weet ik nog zo net niet. Natuurlijk, hij zal wel geschokt zijn door wat er gebeurd is”, zei Little Joe.
“Papa had mij opgedragen om op mama te passen”, zei de jongen.
Toen ging de voordeur open. Ben, Adam en Hoss kwamen binnen. Little Joe en Mitch stonden op. Adam liep meteen door naar de keuken, zag zijn vrouw liggen en vloog naar haar toe.
“Liefje, wie heeft jou vermoord?”, vroeg hij met tranen in zijn keel en ogen.
Mary kwam langzaam weer bij. Hij pakte haar op en hield haar vast. Mitch zag zijn vader en moeder maar durfde niet naderbij te komen. Ben kwam naar zijn kleinzoon en ging met hem aan tafel zitten.
“Mitch, vertel alles wat er gebeurd is”, zei de rancher kalm.
Aarzelend vertelde de jongen alles.
Adam reageerde fel met:“Mitch, het was jouw taak om op te passen. Ik zal je dit nooit vergeven.”
“Ze waren veel groter en sterker dan ik”, zei Mitch overstuur.
“Naar je bed!”, zei Adam streng en kwaad tegelijk.
Mitch probeerde naar de trap te lopen maar zakte door zijn geblesseerde enkel heen en viel op de grond. Ben rende direct naar de jongen toe en bekeek de enkel nadat hij voorzichtig de laars had verwijderd.
“Ik ben bang dat je enkel ernstig beschadigd is. Hoe is het gebeurd?”, vroeg de rancher.
“De bendeleider schopte me tegen mijn enkel en daarna sloeg hij me buiten westen”, antwoordde Mitch.
“Adam, Mitch was bewusteloos. Voor hetzelfde geld hadden ze hem vermoord”, zei Candy nuchter.
“Smoesjes”, zei Adam.
De verdediging van de voorman ten voordele van Mitch hielp niets want Adam weigerde hem te geloven. Mitch ging naar bed zonder nog iets tegen de anderen te zeggen.
Na lange tijd kwam Griff terug met de dokter en sheriff Roy Coffee. Roy nam de schade op en kwam algauw tot een duidelijke conclusie.
“Ben, Mary en de jongen zijn aangevallen door de Taylor Bende. Ze zijn in de buurt en vullen hun dagen met het vermoorden van vrouwen en kinderen van rijke mannen zoals jullie. Is Mitch in orde?”, vroeg de sheriff.
“Een van de bendeleden schopte hem tegen zijn gezonde enkel maar de jongen slaapt nu”, zei de rancher.
Roy nam het lijk van Buck mee. Adam keek op en merkte dat hij een te vroege conclusie had getrokken ten opzichte van zijn zoon.
De dagen na het drama op de Ponderosa waren een regelrechte hel voor Adam en Mitch. Adam omdat hij geen raad wist met zijn angst en Mitch omdat hij niet opgevangen werd door zijn vader.
Tijdens het ontbijt ontweek Mitch iedereen door niet te verschijnen aan tafel.
“Slaapt Mitch nog?”, vroeg Ben verbaasd op een gegeven moment.
“Het zou me niets verbazen”, zei Adam ongeïnteresseerd.
Hij stond op en liep naar de slaapkamer van zijn zoon. Hij klopte op de deur en ging toen naar binnen.
“Zou je niet eens als de donder naar beneden gaan en komen ontbijten?”, vroeg Adam streng.
“Ik kon niets tegen hen doen. Echt waar!”, antwoordde Mitch.
“Dat weet ik. Opschieten!”, zei Adam.
“Ik ben bang dat die moordenaars terugkomen als ik naar school ga. Mag ik thuisblijven met Cody?”, vroeg Mitch.
“Dat mag maar dan moet je wel komen eten”, zei Adam.
Mitch knikte en stond op. Daarna ging hij met zijn vader naar beneden.
Door de recente gebeurtenissen vervreemde Mitch steeds meer van zijn familie. Hij speelde niet eens meer met Cody.
Op een morgen verdween Mitch spoorloos. De Taylor bende liep nog altijd vrij rond en de jonge Cartwright was een té gemakkelijke prooi voor hen of wie dan ook. Adam nam een resoluut besluit. Hij pakte zijn zadeltassen en die van zijn zoon. Hoss zag wat zijn broer aan het doen was en wilde het natuurlijk weten.
“Wat ga je doen? Mitchy zoeken?”, vroeg hij.
“Ja. Die bende loopt nog steeds vrij rond en dat joch is een gemakkelijk doelwit”, zei Adam.
“Als je het niet erg vindt ga ik mee zoeken”, zei Hoss.
Omdat Ben en Little Joe wegwaren konden de broers makkelijk wegkomen.
Na een lange tijd rijden vonden Adam, Cody en Hoss de jongen bij het meer van Tahoe.
Cody rende meteen naar zijn baasje toe en likte zijn gezicht. De broers kwamen naderbij en stegen af. Mitch lag roerloos bij het water. Adam onderzocht zijn zoon maar kon niets ongewoons vinden. Cody blafte hard en dat hielp. Mitch werd langzaam wakker en keek in de ogen van zijn vader en oom.
“Kid, waarom verdween je zo plotseling?”, vroeg Adam.
“Omdat je mij de schuld geeft van alles”, antwoordde Mitch.
“Dat is helemaal niet zo. Ik vind het erg wat er gebeurd is maar dat betekent niet dat we ook jou willen verliezen. Jij en je zusje betekenen alles voor mij en mama. Als jij wegvalt, wie moet me dan steunen om je ooms te plagen?”, vroeg Adam.
“Ze plagen jou toch ook?”, vroeg Mitch op zijn beurt.
Adam knikte en zuchtte diep.
“Helaas wel. Maar dat komt omdat ze totaal geen respect hebben voor hun oudere broer”, was zijn antwoord.
Nu ging Hoss zich er tegenaan bemoeien.
“Mond houden Adam! Want je bent toevallig maar zes jaar ouder dan ik en met Joe scheel je maar twaalf jaar”, zei hij verontwaardigd.
“Papa, gaan we naar huis want ik heb het zo koud?”, vroeg Mitch toen.
“We nemen je mee naar huis. Ik weet zeker dat een medicijn van Hop Sing je beter zal maken”, zei Adam.
Hij en Hoss pakten de jongen voorzichtig op en wilden hem naar de vos brengen toen ze iemand dichterbij hoorden komen. Adam had Mitch vast toen Cody weer begon te blaffen.
“Wees voorzichtig en blijf bij mij”, fluisterde Adam.
Ze gingen naar de herder en keken in de ogen van de Taylor Bende.
“Papa, zij probeerden mama en mij te vermoorden”, zei Mitch direct.
“Inderdaad. We vergaten alleen jou te vermoorden”, zei Jim.
“En daarom doen we dat nu”, lachte Clark.
Adam, Hoss en Mitch hielden hun adem in en keken de outlaws aan. Mitch fluisterde Cody iets in zijn oor. Cody ging rondjes lopen langs de outlaws die Adam en Mitch onder schot hielden. Adam en Hoss hadden de hond door en zorgden ervoor dat ze hun revolver snel konden trekken.
Jim begon zenuwachtig te worden en zei:“Pak die hond en dood hem.”
Clark ging achter Cody aan. De herder rende weg waarna de twee broers hem volgde. Adam greep de kans met beide handen aan, trok zijn revolver en schoot Clark dood.
“Kom kid. Achter Cody aan”, zei Adam.
Dat deden vader en zoon Cartwright.
“Cody, kom bij het baasje”, riep Mitch op een gegeven moment.
De hond zag Mitch en rende blij naar hem toe. Hierdoor kon Adam de andere outlaw naar de andere wereld helpen. Mitch kroelde even met Cody terwijl Adam de outlaws bekeek.
“Gaan we naar huis? Ik heb trek”, zei Mitch.
“We brengen dit tuig naar Virginia City, daar eten we en dan gaan we naar huis”, zei Adam.
Zo gezegd, zo gedaan.
Deputy Clem Foster zag de Cartwrights en Cody komen en liep naar ze toe.
“Hebben jullie iets gedaan dat Hop Sing niet meer voor jullie kookt?”, vroeg de deputy plagend.
Cody rende naar hem toe en kreeg een begroeting.
“Erg leuk Clem. Mitch was spoorloos verdwenen dus Hoss, Cody en ik zochten hem. We kwamen de Taylor bende tegen en knalden ze overhoop. Hier zijn ze. Is de getuigenis van Mitch nog nodig?”, vroeg Adam op zijn beurt.
“Nee, eigenlijk niet maar ik wil het er wel bij doen”, zei Clem.
Adam, Hoss en Mitch stegen af en gingen met de deputy naar binnen gevolgd door Cody. Clem gaf ze koffie terwijl Mitch alles vertelde.
Na een uurtje zei Hoss:“Zullen we eindelijk eens wat gaan eten? Anders val ik om van de trek.”
“Goed. Ik wil niet verantwoordelijk zijn voor de schade die jij veroorzaakt als jij omvalt van de trek”, reageerde Adam droog.
Hoss gaf zijn broer een woeste blik.
“Laten we maar naar huis gaan want Cody mag niet eens in een restaurant komen. Bovendien is de kookkunst van Hop Sing veel beter dan hier”, merkte Mitch op.
“Goed. We gaan naar huis”, zei Adam.
Eenmaal thuis gekomen kon men meteen aan tafel. Ben merkte aan Mitch dat de jongen hem, Adam en Mary erg hard nodig had. Mitch werd zoals eerst erg aanhankelijk en vroeg veel aandacht wat hij dan ook kreeg.