Het leek wel alsof Mary het zonnetje in huis was want iedereen mocht haar graag en ze nam het altijd voor Mitch op als Adam, Hoss, Little Joe en Candy de jongen aan het plagen waren.
Op een morgen vroeg Ben:“Mary, wat zie je bleek. Ben je ziek?”
“Ik ben sinds een poos iedere morgen misselijk. Ik hou niets binnen”, antwoordde zijn schoondochter.
“Dan zou ik eerst maar vlug langs de dokter gaan. Ga maar meteen”, zei Ben.
Mary stond op en ging naar de dokter. Ze was meteen aan de beurt.
“Mary Cartwright, wat kan ik voor je doen?”, vroeg de dokter.
“Ik ben al een geruime tijd elke morgen erg misselijk. Ook hou ik niets binnen. Kunt u me even onderzoeken?”, vroeg Mary.
“Ga maar even op de onderzoektafel liggen”, zei Paul.
Mary deed dat en werd onderzocht.
“Ik weet al wat er met je mis is. Je bent al drie maanden in verwachting. Ik mag aannemen dat Adam Cartwright de vader is?”, vroeg de huisarts na het onderzoek.
Mary knikte. Ze nam afscheid en ging weer naar buiten. Daar liep ze tegen haar man op.
“Ik kom net bij de dokter vandaan en hij heeft bevestigd dat ik zwanger ben van ons kindje. Over zes maanden komt het”, zei Mary meteen met de deur in huis vallend.
“Geweldig schatje”, zei Adam.
Hij kuste haar.
“We moeten Mitch er wel bij betrekken want spoedig kan iedereen het zien dat ik een baby bij me draag”, zei Mary.
Die morgen ging Mary met Adam mee.
Ben was alleen thuis toen het jonge stel kwam aanrijden. Adam stopte het rijtuig voor de voordeur. Hij hielp Mary eruit en liep met haar naar binnen.
“Pa, we moeten u iets vertellen”, zei Adam al direct bij binnenkomst.
“Steek maar van wal”, zei de rancher en hij keek het jonge stel aan.
“Ik ben net bij de dokter geweest en hij vertelde me dat ik al drie maanden zwanger ben van mijn en Adams tweede kindje”, zei Mary.
“Gefeliciteerd jongens”, zei hij glimlachend.
Die middag kwamen zijn beide ouders Mitch van school halen. Hierdoor wist de jongen al dat er wat was want normaal werd hij door een persoon opgehaald. Abigail zag het rijtuig van de Cartwrights komen en haar hart begon te bonzen van jewelste. Mitch wist hoe verliefd zijn lerares op Adam was en besloot haar vanuit de roze droom in de zwarte nachtmerrie te helpen.
“Miss Jones, ik wil niet veel zeggen maar u hoeft er echt niet op te rekenen dat mijn vader ooit voor u zal kiezen als uw levenspartner want hij is nog steeds getrouwd met mijn moeder en ze zijn krankzinnig verliefd op elkaar”, zei Mitch alsof hij het weer presenteerde.
Abigail slikte en besefte dat haar leerling gelijk had. Mitch rende naar zijn ouders en stapte in.
“Waarom komen jullie me allebei halen? Dat gebeurt anders nooit”, zei Mitch verbaasd.
“Dat komt omdat we je iets moeten vertellen”, zei Adam serieus.
De jongen keek zijn ouders vragend en verbaasd aan.
“Ik ben vanmorgen bij de dokter geweest. Hij heeft me onderzocht en verteld dat je vader en ik een baby gaan krijgen. Dat betekent dus dat jij een broertje en/of een zusje krijgt”, zei Mary.
“Dat heb ik nou altijd al gewild. Wat fijn papa, mama”, zei Mitch opgewonden.
“De baby komt over zes maanden dus geniet nog maar even van de tijd als enig kind”, zei Adam.
Mitch knikte. Ze merkten dat Mitch helemaal niet jaloers was zoals ze wel hadden verwacht.
Toen Hoss, Little Joe en Candy het goede nieuws vernamen waren ze ook enthousiast.
Hoss zei meteen:“Dan kunnen we nog een kleintje plagen.”
“Zeker weten”, zei Little Joe.
“Geen sprake van. Niemand in dit huis zal de kinderen van Adam en mij plagen. Hoe groot of klein ze ook zijn. En dan geldt zeker ook voor jou, Adam Poindexter Cartwright!”, reageerde Mary direct.
De jongens stemden erin toe maar wisten dat ze het toch zouden doen.