Op vier juli was het altijd feest in heel Amerika. Zo ook in Virginia City. In de stad was er dan van alles te doen voor elke leeftijdscategorie. Men was van tevoren maanden bezig om alles in kannen en kruiken te krijgen.
Op de Ponderosa zei de 6-jarige Mitch Cartwright tijdens het ontbijt:“Ik kan toch aan niets meedoen vanwege mijn pols. Dus ik kan maar beter thuisblijven.”
“Je hoeft toch niet altijd mee te doen om er van te genieten. Blijf maar gewoon bij mij”, zei zijn vader Adam Cartwright.
De jongen knikte. Hij kon zijn rechterpols nog niet helemaal goed gebruiken vanwege een recente val van een paard.
Niet iedereen was in feeststemming. Sheriff Roy Coffee en deputy Clem Foster hadden gehoord dat er een beruchte kinderontvoerder in de stad was. Ze wisten wel hoe hij eruit zag en hoe hij heette. Maar het was niet bekend wanneer of waar hij zou toeslaan.
Deze beruchte kinderontvoerder was de outlaw Greg Lowe. Hij was naar Virginia City gekomen om zijn slag te slaan. De reden van zijn komst was om vlug veel geld te verdienen in zeer korte tijd. Greg wist dat er een feestdag was in de stad en dus ook veel kinderen. Kinderen ontvoeren was zijn specialiteit. Hij deed dat altijd in vermomming. Nu zou zijn plan extra veel opleveren. Zijn handlanger Ray Miller had hem verteld over het neefje van zijn ex Lucy Watts, Mitch. Door dat joch te ontvoeren konden ze extra veel losgeld eisen want ze wisten hoe rijk Ben Cartwright was.
Op het marktplein was Greg bezig met zijn clowns act. Hij deed dat met de kinderen. Ze hadden de grootste lol met de clown die wel constant de omgeving in de gaten hield.
De Cartwrights keken toe van een afstandje maar het kon Mitch niet bekoren.
Zijn oom Hoss vroeg hem:“Vind je het niet leuk?”
“Wat interesseert mij zo’n verklede vent nou? Het is niet eens een echte clown want hij draagt gewoon laarzen en een revolver. Ik vertrouw hem niet”, antwoordde Mitch.
Hij was niet de enige want Adam en Joe hadden ook hun wantrouwen tegen Greg.
Clem kwam bij de Cartwrights staan en vroeg aan Ben:“Vermaken jullie je nog een beetje?”
“Wij wel maar Mitch niet. Zelfs die clown kan hem niet aan het lachen maken”, antwoordde de rancher.
“`Hij is gewoon nep”, zei de jongste Cartwright.
“Probeer het maar te bewijzen”, zei Clem.
“Jullie helpen me toch wel als het mis gaat?”, vroeg Mitch voor de zekerheid.
Ben en Clem knikten.
Mitch liep naar de clown en vroeg meteen:“Is dat een echte revolver of gebruik je maar een waterpistooltje?”
“Dat is niet tegen mij gezegd”, fluisterde Hoss tegen Adam die dat ook wel vermakelijk vond.
“Natuurlijk is dat een echte revolver. Jij hebt wel een grote mond voor je leeftijd”, zei Greg.
“Ja, maar de jouwe is groter”, reageerde de jongen gevat.
“Kom maar even bij me zitten. Hoe heet je?”, vroeg Greg.
“Mitch”, zei de jongen.
Mitch deed alsof hij erg verlegen was waar Greg intrapte. Intussen gingen Adam, Joe en Clem naar achter het podium zodat ze Greg en Mitch in de gaten konden houden. De kinderen gingen vlug weg. Mitch wilde ook weggaan maar de clown hield hem tegen.
“Jij blijft bij mij Mitch”, zei Greg.
Toen trok Mitch de pruik van het hoofd van Greg af.
“Handen omhoog Greg Lowe!”, riep Clem.
Greg duwde Mitch van het podium af en probeerde te vluchten. Maar een kogel uit de revolver van Clem stopte hem. De kogel raakte hem in de arm. Hij viel op de grond neer maar was wel bij kennis. De deputy deed de outlaw de handboeien om en nam hem mee naar de gevangenis. Adam en Hoss bekommerden zich om Mitch die zijn rechterpols gebroken had. Joe was al om Doc Martin gegaan.
Toen Clem weer bij de Cartwrights was zei hij tegen Mitch:“Mitch, dank zij jou is er weer een outlaw gepakt. Maar je moet wel tegen hem getuigen.”
De jongen zei niets. Doc Martin was erbij gekomen en onderzocht de gebroken pols.
“Ga jij maar even met mij mee. Dan zal ik je pols in het gips zetten”, zei Doc.
Mitch en Adam stonden op en de laatste zei:“Hou een tafel voor ons bezet in de Silver Dollar.”
Ben knikte en ging met zijn zoons naar de desbetreffende saloon.
Onderweg naar de praktijk vroeg de jongen:“Zal ik nu nog wel kunnen gooien?”
“Ik denk van wel want jij bent linkshandig”, zei zijn vader.
Het was een warme dag dus veel mannen zaten in de saloons. Hierdoor was het moeilijk om een zitplaats te vinden maar de Cartwrights hadden er geen moeite mee. In een hoek van de saloon was nog een tafel vrij voor 5 personen. Ben en zijn zoons namen de tafel en stoelen gewoon in beslag.
Na een halfuur zat de pols van Mitch in het gips. Toen vader en zoon Cartwright weer buiten stonden gingen ze richting de Silver Dollar Saloon. Iedereen keek wel steeds naar de gebroken pols van Mitch. Onderweg zagen Adam en Mitch dat er om 4 uur een cakewedstrijd werd gehouden. Alle vrouwen in Virginia City hadden een cake gebakken en iemand moest de lekkerste eruit halen.
“Papa, dat is echt iets voor oom Hoss. Hij is tenslotte onze cake specialist”, zei Mitch.
Adam knikte. Mitch nam zich voor het tegen zijn oom te zeggen.
In de saloon bestelde Ben de eerste ronde voor hem, zijn zoons en kleinzoon.
“Kijk eens hoe mooi mijn pols nu is”, zei Mitch triomfantelijk.
Apetrots liet hij het gips zien.
“Mitchy weet toch altijd de aandacht naar zich toe te trekken”, zei Hoss plagend.
“Jaloers oom Hoss?” , vroeg zijn neefje.
“Jazeker, klein neefje van me”, was het antwoord van de desbetreffende Cartwright.
“Om vier uur wordt er een cakewedstrijd gehouden. Ze gaan proeven welke cake het lekkerst is. Is dat niet iets voor jou, oom Hoss?”, vroeg Mitch.
“Om je de waarheid te zeggen: mijn maag is behoorlijk leeg. Dus dat is een ideale manier om aan dat verzoek te doen”, zei Hoss.
De Cartwrights keken elkaar lachend aan. Als Hoss eenmaal aan eten dacht kon er geen andere gedachten meer bij komen.
De cakewedstrijd trok veel belangstelling. Jenny Wilson had een worteltjescake gebakken en bovendien had ze een oogje op Adam.
“Je zorgt er wel voor dat je broer mijn worteltjescake het lekkerst vindt. Zo maak ik er tenminste kans op om je vrouw te worden”, fluisterde ze Adam toe.
“Ik zie jou niet zitten als mijn vrouw. En wat je cake betreft: dat ligt aan Hoss”, antwoordde Adam.
Hij zei er niet bij dat zijn jongere broer helemaal niet van wortels hield. De keuze was erg moeilijk maar toch na 2 uur cake proeven was de jury er uit. De cake van Mrs Green van het naaiatelier was het lekkerst. Het was een combinatie van aardbeien en frambozen.
Na de wedstrijd zei Hoss:“Zullen we naar huis gaan want we mogen Hop Sing natuurlijk niet laten wachten met zijn overheerlijke maaltijd?”
“Jij moet echt wel een rotte maag hebben. Ik kan niet begrijpen dat je nu nog trek hebt na al die caken”, zei Mitch.
“Het is cakes Mitch”, zei Adam verbeterend.
“Wat maakt het uit. Als ze maar smaken”, reageerde zijn zoon.
Na deze reactie reden de Cartwrights weer naar hun vertrouwde ranch.
Enkele dagen na de arrestatie van Greg Lowe kwamen zijn maten Ray Miller en Tom Davis aan in Virginia City. Ze hadden gehoord dat hun maat gearresteerd was. Ook wisten ze door wie dat kwam: Mitch Cartwright! De outlaws besloten de jongen te ontvoeren en in ruil voor hun maat kregen de Cartwrights Mitch terug in een doodskist. Ze hadden bovendien de zus van Tom, Tina, meegenomen als onderdeel van hun plan.
“Je weet wat de bedoeling is?”, vroeg Tom aan Tina.
Ze knikte en zei:“Ik ga naar de Ponderosa, neem dat kind van Adam Cartwright mee naar onze schuilplaats. Cartwright krijgt een brief voor losgeld en als hij het geld komt afleveren doden we hem en het kind.”
Tom knikte en zei:“Wij gaan ondertussen Greg bevrijden.”
Tina ging weg.
Op de Ponderosa speelde Mitch bij de eik op het erf in het gezelschap van de herdershond Cody. Het was hun speelplekje en niemand kwam erbij wat de volwassenen betrof. Plotseling sloeg Cody aan.
“Cody, wat is er?”, vroeg Mitch verbaasd.
De hond bleef blaffen en keek naar de kraal. Mitch keek ook en zag een onbekende vrouw staan. De vrouw was Tina Davis.
“Jou moet ik hebben, jochie”, zei ze overdreven vriendelijk.
Nu vertrouwden Mitch en Cody het echt niet. Tina kwam dichterbij en op dat moment kwamen Adam en Hoss naar buiten. Ze zagen de vrouw en renden naar het jonge stel toe.
“Wie bent u en wat doet u hier?”, vroeg Adam fel.
“Ik kom voor mijn zoon. Dat jochie daar”, antwoordde Tina wijzend op Mitch.
“Hij is jouw zoon helemaal niet. Ik ken je niet en eis dat je meteen vertrekt!”, antwoordde Adam.
Tina zag in dat haar plan ging mislukken en ging over op plan B. Ze trok haar revolver en richtte die op de jongste Cartwright.
“Als jullie niet weggaan krijgt dat kind een kogel in zijn hoofd”, zei Tina dreigend.
De broers zagen wel dat voorman Candy Canaday zijn geweer op Tina had gericht maar dat zag Tina zelf niet. Een schot volgde en de commotie was groot. De broers lagen op de grond en Tina ook.
“Papa, wat is er gebeurd?”, vroeg Mitch angstig.
Adam keek om zich heen en zag een dode Tina Davis liggen.
“De vrouw die jou wilde meenemen is dood”, antwoordde Adam.
Candy kwam naderbij en herkende de vrouw.
“Dat is Tina Davis. Ze behoort tot de bende van Greg Lowe. Haar broer is Tom Davis en een gezochte outlaw”, zei Candy.
“Hoss, jij past op je neefje en wij gaan haar naar Virginia City brengen”, zei Adam vastbesloten.
“Adam, hij is jouw zoon dus jij past op hem. Hij heeft jou nu even harder nodig”, reageerde Hoss.
Met tegenzin gaf Adam toe dat hij ongelijk had. Hij pakte zijn zoon op en kuste hem.
“Ik geloof dat Hop Sing wat lekkers gebakken heeft. Zullen wij dat eens gaan proberen?”, vroeg Adam.
Mitch knikte en zei:“Dag oom Hoss, Candy. Kom Cody.”
Ze gingen naar binnen en Hoss keek Candy vragend aan.
“Je weet dat sinds Mitch hier is Hop Sing altijd lekkere dingen maakt”, zei de voorman glimlachend.
“Ja, vooral voor dat kleine ding”, zei Hoss verontwaardigd.
Ze pakten het lijk op en legden het op haar paard. Daarna stegen ze op hun eigen paarden en reden ze naar de stad.
In het ranchhuis merkte Adam dat Mitch zich onveilig voelde. De jongen zat dicht tegen hem aan en zei niets. Adam wist dat er dan wat aan de hand was want normaal had Mitch ongeveer 100 flessen spraakwater op en nu geen 1.
“Mitch, hier ben je veilig voor vreemden. Die vrouw was echt je moeder niet. Anders had ik het wel geweten”, zei Adam.
Mitch keek hem aan en vroeg:“Dus we blijven samen?”
“We blijven samen”, antwoordde Adam.
“Je zei dat Hop Sing wat lekkers gebakken had”, zei Mitch om van onderwerp te veranderen.
“Is dat zo?”, vroeg zijn vader plagend.
Mitch knikte.
“Laten we dan maar eens gaan kijken”, zei Adam.
Ze stonden op en liepen naar de keuken.
Hop Sing had inderdaad lekkere muffins gebakken zodat Adam en Mitch ze konden voorproeven.
“Hop Sing, ze zijn echt heerlijk”, zei Adam.
“We zeggen tegen oom Hoss dat er kaas en wortels in zitten”, antwoordde zijn zoon.
“Dat gelooft hij toch niet”, reageerde Adam.
“Wel in 2 muffins. Hop Sing apart houden voor Mr Hoss”, sprak de kok.
Adam en Mitch keken elkaar lachend aan en besloten niets tegen Hoss te zeggen. Na de verwennerij ging Adam zijn zoon voorlezen en hem op die manier helpen beter te leren lezen.
Intussen waren Hoss en Candy onderweg naar Virginia City met het stoffelijk overschot van Tina Davis. Ze waren op hun hoede omdat ze wisten dat haar mede bendeleden overal konden zijn.
Tom en Ray zagen opeens 2 cowboys met een extra paard voorbij komen. Op het 3e paard lag een stoffelijk overschot.
Ray keek nog eens goed en zei toen:“Die ene is Hoss Cartwright, de oom van het neefje van mijn ex. Die andere ken ik niet. Tom, dan moet die op dat extra paard jouw zus zijn.”
“Het zou me niets verbazen want ze is toch een domme gans. Kom mee, dan gaan we de Ponderosa ranch overvallen”, antwoordde Tom.
Ze gaven hun paarden de sporen en reden naar de ranch.
Cody stond bij de voordeur wat de Cartwrights zagen.
“Papa, Cody wil naar buiten. Zullen we een eind gaan rijden op onze paarden?”, vroeg Mitch.
“Dat is een goed idee. Ik zal de paarden zadelen”, zei Adam.
Ze gingen naar buiten. Adam had vlug de paarden gezadeld. Cody rende vooruit, gevolgd door vader en zoon Cartwright. Voor de zekerheid had Adam nog een geladen geweer meegenomen.
“Dat is een verrassing. Het moet zeker onze geluksdag zijn”, zei Tom lachend.
Hij en Ray stonden oog in oog met Adam, Mitch en Cody.
“Dus jij bent dat ellendige neefje van mijn ex”, zei Ray tegen Mitch.
“Afstijgen allebei”, zei Tom met getrokken revolver.
Dat gebeurde en Cody liep om de 2 outlaws heen. Hij deed dat zo vaak dat ze er zenuwachtig van werden.
“Roep die hond terug”, zei Tom nijdig.
“Dat zouden we wel kunnen doen maar hij heeft 1 probleem”, was het antwoord van Adam.
“En wat is zijn probleem dan?”, vroeg Ray.
“Hij luistert niet naar ons”, antwoordde Adam glimlachend.
Hij trok zijn revolver en schoot Ray neer. Met een gil viel de outlaw van zijn paard. Mitch gooide een steen naar Tom die door de steen en val van zijn paard om het leven kwam. Adam nam Mitch in zijn armen en kuste hem.
“We brengen de lijken naar Virginia City en daarna gaan we wat drinken”, zei Adam.
Zo gezegd, zo gedaan.
Hoss en Candy hadden het stoffelijk overschot van Tina Davis bij de sheriff afgeleverd en verteld wat er gebeurd was. Ben en Joe waren ook bij de sheriff.
“Is Mitch in orde?”, vroeg Ben ongerust.
“Adam is bij hem en Cody ook”, antwoordde Hoss.
Hij had het nog niet gezegd of ook zijn broer en neefje kwamen binnen met de lijken van Tom en Ray.
“Sheriff, hier is de rest van de bende van Greg Miller. Ze hielden ons onder schot maar mede door onze hond kwamen de heren om het leven”, zei Adam.
Hij steeg af, net als Mitch.
“Bedankt heren”, zei Roy.
Adam, Hoss en Candy brachten de lijken naar de begrafenisondernemer terwijl Ben voor Mitch en Cody zorgde.
Mitch maakte direct misbruik van de situatie door te zeggen:“Opa, papa zei dat we iets gingen drinken als we in de stad waren.”
De rancher begreep het meteen en zei:“Mitch, we gaan samen naar het restaurant van Louise Taylor. Kom Cody.”
Ook zij waren snel verdwenen.
De sheriff ging naar zijn gevangene en zei:“Lowe, je bendeleden zijn allemaal dood.”
“Dan ben ik eindelijk van ze af. Ze dwongen me met hun misdaden mee te doen. Ik ben de zoon van een dominee en een non. Tina heeft me verleid om bij haar bende te komen”, zei Greg schijnheilig.
Natuurlijk geloofde Roy dit niet. Hij liet hem dan ook alleen.
Door de actie van de Cartwrights en Candy had Virginia City geen last meer van Greg Lowe en zijn bende.