HUWELIJK VAN HET JAAR
Eindelijk was het juni. De hele familie Cartwright keek er naar uit want op de 21e was er een bruiloft op de Ponderosa. Degene die het huwelijksbootje betraden waren Hoss Cartwright en Betsy Kent. Betsy woonde al sinds de geboorte van hun dochter Inger op de ranch.
Omdat Hoss had geleerd van alle commotie die ontstaan was rondom de 2 huwelijken van zijn oudere broer Adam hield de tweede zoon van Ben Cartwright de grote dag stil. Maar op de een of andere manier was het toch uitgelekt. Maar men kwam er alleen in met een uitnodiging.
Dotty West was vastbesloten om de bruiloft van Hoss en Betsy te verstoren en haar vriendin Betsy te redden van de grootste fout van haar leven. Op een middag was Betsy bij Dotty thuis.
“Kom je ook naar onze bruiloft? Ik kan je zo een uitnodiging bezorgen”, zei Betsy.
“Meid, weet je wel zeker dat je met die Hoss gaat trouwen? Hij heeft jaren geleden mijn kapsel verpest. Straks doet hij dat ook bij jou en je dochter. Nee, ik kom echt niet”, zei Dotty.
“Hoss is dol op zijn en mijn dochter en zal zeker onze kapsels nooit verpesten”, reageerde Betsy.
Dotty keek haar verbaasd aan.
“Ik zou daar niet zo zeker van zijn. Hoss Cartwright kan erg ruw zijn”, zei ze waarschuwend.
“Niet bij de kinderen op de ranch. Inger en de kids van Adam en Sally zijn dol op hem en andersom. Maar je moet het zelf weten”, zei Betsy.
Ze stond op en ging weg. Dotty was te beledigd om wat te zeggen.
Op de Ponderosa vroeg Mitch, de oudste van Adam en Sally, aan zijn oom Hoss:“Wie is je getuige?”
“Zou jij dat willen zijn?”, vroeg Hoss.
“Dolgraag maar ik ga geen toespraak houden”, antwoordde zijn neefje.
“Dat hoeft ook niet”, zei Hoss.
“Wij passen wel op de kleintjes”, zei Pam, de tweelingzus van Mitch.
“Oom Hoss, je hebt toch ook wel Matthew en zijn ouders uitgenodigd?”, wilde Mitch weten.
“Waarom zou ik hen niet uitnodigen?”, vroeg Hoss op zijn beurt.
Mitch haalde zijn schouders op.
“Omdat jij dan een groter stuk van de bruidstaart hebt?”, vroeg Pam.
“Jullie vragen vast aan Hop Sing of hij de taart in gelijke stukken snijdt en dan krijg ik een klein stukje”, zei Hoss.
“Een klein stukje? Wat dacht je van een kruimel?”, vroeg zijn neefje.
Pam lag op de grond van het lachen maar haar oom niet.
“Jullie krijgen geen stuk!”, zei Hoss vastbesloten.
“Van jou niet maar wel van tante Betsy”, zei Mitch.
“En anders van opa wel”, antwoordde zijn zus.
Ze lachten. Hoss wist uit ervaring dat hij de tweeling niets kon weigeren en daar maakten de kinderen dankbaar gebruik van.
Intussen waren Sally en Betsy bezig met de voorbereidingen.
“Inger zal toch nog wel een broertje of zusje krijgen?”, vroeg Sally.
“Natuurlijk. Ik wil er minstens 2 bij krijgen en Hoss ook”, antwoordde haar schoonzus.
“Adam vindt 4 genoeg maar ik zou er best nog eentje willen. We zien wel”, zei Sally.
Betsy zei giechelend:“Misschien gebeurt het wel tijdens de huwelijksreis.”
“Dan heb je zeker een mooi huwelijkscadeau”, zei Sally ook giechelend.
“Pa zal weer een hoge doktersrekening krijgen met de kerst. De kinderen zullen daar graag voor zorgen”, zei Betsy.
“Adam en ik zorgen voor de kleintjes tijdens de ceremonie. En als jullie weg zijn is Inger in goede handen bij ons”, zei Sally.
Dat wist Betsy ook wel.
De Chinese kok Hop Sing had het erg druk en kreeg assistentie van de Cartwright tweeling. Adam, zijn jongste broer Joe en voorman Candy Canaday zorgden voor de decoratie van de ranch geholpen door de twee jongste dochters van Adam, Lisa en Rose. Ponderosa eigenaar Ben Cartwright had zich ontfermd over zijn jongste kleindochter Inger.
21 Juni 1876.
De familie Cartwright had zich keurig netjes aangekleed en om 10 uur begon de ceremonie.
Dominee Jack Ward deed de huwelijksvoltrekking.
Hij begon:“We zijn hier tezamen om deze twee jonge mensen in de echt te verbinden. Hun liefde heeft veel problemen gekend en ook veel afwezigheid maar hun onzichtbare band bracht ze toch samen om nu voor eeuwig verbonden te zijn. Als er iemand bezwaar heeft tegen dit huwelijk, spreekt hij of zij dan nu of zwijg voor eeuwig.”
Het bleef stil dus ging de dominee verder:“Neemt gij, Eric Haas Cartwright, Betsy Kent tot uw wettige echtgenote in voor- en tegenspoed tot de dood jullie scheidt?”
“Ja”, zei Hoss.
“Neemt gij, Betsy Kent, Eric Haas Cartwright, tot uw wettige echtgenoot in voor- en tegenspoed tot de dood jullie scheidt?”, vroeg de dominee aan Betsy.
“Ja”, zei Betsy.
Lisa en Cody kwamen met de ringen.
“Dan verklaar ik jullie tot man en vrouw. Hoss, je mag je bruid nu kussen”, zei Jack.
Dat gebeurde met veel liefde en hartstocht. Ben had Inger bij zich en zag dat zijn kleindochter nu écht dolgelukkig was. Het bruidspaar werd door alle aanwezigen gefeliciteerd. Toen kwam Hop Sing binnen met twee grote taarten.
“Hop Sing twee grote taarten gebakken voor bruidspaar”, zei de kok.
Betsy sneed de beide taarten aan waarna iedereen een stuk kreeg. Zelfs Cody werd niet vergeten.
“Goh, die taarten smaken heerlijk”, zei Hoss.
“En niet eens naar kaas en/of wortels”, merkte Mitch op.
Iedereen lachte.
Op een gegeven moment zag Adam dat Matthew en de tweeling apart zaten. Hij ging ongerust naar zijn vrouw.
“De kids en Matthew zitten al een uur apart. Ik vertrouw het niet”, zei Adam.
“Adam, ze zijn nu op een leeftijd dat je ze los moet laten”, reageerde Sally kalm.
Adam keek haar aan.
“Straks vraagt Matthew nog om de hand van Pam aan mij”, zei hij.
“Dat is nog niet zo erg als Matthew toestemming zou vragen voor een huwelijk met Mitch. Ze zijn gewoon vrienden”, antwoordde Sally.
“Mitch met Matthew trouwen? Ik moet er niet aan denken. Mitch is geen type om te trouwen. Ook al is hij sinds zijn geboorte een hartenbreker”, zei Adam.
“Laat ze maar doen. Ze komen vanzelf wel met nieuws. Vermaak je nu maar want dit zal voorlopig de laatste bruiloft op de ranch zijn”, zei Sally.
Adam knikte en liet zijn zorgen varen.
Er was meer dan genoeg eten en drinken. Zelfs de dieren Cody en Lucky deden zich er te goed aan. Lucky liet soms iets vallen en dat werd door Cody opgegeten. Maar Lisa en Rose voerden de kat en hond ook.
Voordat men ging slapen zei Hoss namens Betsy:“Iedereen bedankt voor deze fijne dag en de cadeaus.”
Toen kwam Mitch met iets achter zijn rug.
Hij zei zonder blikken of blozen:“Oom Hoss, je beloofde kruimel van de bruidstaart.”
Hoss reageerde met:“Leuk Mitchy. Je wordt hartelijk bedankt.”
Iedereen lachte.
De volgende dag vertrokken Hoss en Betsy op huwelijksreis, uitgezwaaid door hun familieleden.
“Nu hebben we eindelijk weer een groot stuk pudding”, zei Mitch.
“En wat minder plagerijen” , voegde zijn zus er aan toe.
Voor iedereen maar vooral het bruidspaar was het een geslaagde dag.