Het was aanvankelijk een rustige zaterdagavond in mei 2014. In de Ponderosa Bed & Breakfast verheugde het echtpaar Mitch en Matthew Cartwright zich op de live uitzending van de honkbalwedstrijd tussen de New York Yankees en de Boston Red Sox. Mitch was voor de Yankees en Matthew steunde al sinds zijn geboorte de Red Sox. Dit tot groot genoegen van zijn schoonvader Adam Cartwright, die ook voor de Red Sox was.
Vlak bij de B&B reed de snob Sheila Wilson. Ze had net haar echtgenoot David verlaten voor een beter en rijk leven met haar minnaar John Clarke. Bij haar in de auto zat haar tweeling Kenny en Jenny van 12. De 2 waren ook grote snobs en erg verwend door hun moeder.
“Ik heb trek, moeder”, zei Kenny op een gegeven moment.
“Ik ook en ik ben moe”, zei zijn zus.
“Daar is een hotel dus dan gaan we daar wat gebruiken”, antwoordde Sheila.
Ze reed het parkeerterrein van de Ponderosa Bed & Breakfast op en parkeerde haar auto vlak bij het gebouw. Het trio stapte uit en ging naar de voordeur. Sheila belde aan en hoorde met haar kinderen de muziek van het sprookje ‘De Rode Schoentjes’. Matthew had de mp3 ervan in de deurbel gemonteerd. Sheila keek rond en wist dat ze eigenlijk niet gezien mocht worden in een Bed & Breakfast want dat was ver beneden haar stand. Althans zo voelde ze dat.
De hond Chip sloeg meteen aan door luid te blaffen. Mitch en Matthew keken elkaar verbaasd aan.
“Er is geen reservering dus…..?”, vroeg Mitch.
“Doe jij open? Chip, naar je plaats”, antwoordde Matthew.
Chip ging naar zijn mand in de woonkamer en Mitch deed open.
“Kunnen wij hier de nacht doorbrengen?”, vroeg Sheila statig.
“Heeft u gereserveerd?”, vroeg Mitch.
“Nee, dat doen wij nooit. Mijn kindjes zijn moe en hebben trek”, zei de vrouw die haar geduld begon te verliezen.
“Kom dan maar binnen”, zei Mitch met tegenzin.
‘Daar gaat onze honkbalavond’, dacht de jonge Cartwright.
“Welkom bij de Ponderosa Bed & Breakfast. Kamer met ontbijt kost 50 dollar per persoon per nacht”, zei Mitch terwijl hij de gasten voorging naar het kantoor.
Matthew was al in het kantoor en gaf een kort knikje naar de gasten.
“Ik eis wel een diner voor ons. Dus vertel de kok dat hij of zij aan de slag moet”, sprak Sheila Wilson.
“De keuken is gesloten en wij doen niet aan avondeten. Dit is een Bed & Breakfast. U kunt wel slapen maar dan betaalt u wel 55 dollar per persoon. De extra 5 dollar is omdat u niet gereserveerd heeft en dat is hier verplicht”, zei Mitch kalm.
“Ik neem aan dat dit een hotel is dus….”, zei Sheila.
“Zoals Mitch al zei: dit is een Bed & Breakfast. U kunt 2 dingen doen: of weggaan of betalen en zonder diner gaan slapen. Ontbijt is tussen 8 en 11 uur. Omdat u niet gereserveerd heeft graag contant betalen. Dat is dan 165 dollar”, antwoordde Matthew.
Met tegenzin betaalde Sheila contant en ze kreeg de sleutels. Matthew bracht ze naar hun kamers. De husky Chip liep mee maar Mitch floot hem terug.
“Mama, krijgen wij die leuke hond?”, vroeg Kenny.
“Natuurlijk krijgen jullie die”, beloofde Sheila.
“Die leuke hond is van ons en hoort bij de B&B”, zei Matthew vlug.
“Ik eis dat mijn broer en ik hem krijgen!”, zei Jenny.
“Kinderen zoals jullie hebben niets te eisen. Ze moeten alleen een strenge opvoeding krijgen!”, reageerde Matthew.
“Ik wil de eigenaar spreken en wel nu meteen!”, zei Sheila.
“Daar spreekt u mee. Ik ben mede-eigenaar en run het samen met mijn lieve echtgenoot Mitch”, zei Matthew.
“Wat? Zijn jullie getrouwd? Wat walgelijk. Kinderen, wij blijven hier geen moment langer. Hoe ver is het rijden naar Virginia City?”, vroeg Sheila.
“Zo’n 1½ a 2 uur. Het is zaterdagavond dus gezellig druk. U wilt zeker uw geld terughebben?”, vroeg Matthew.
“Inderdaad!”, sprak Sheila.
Ze gingen naar beneden en in het kantoor gaf Matthew de snob haar geld terug. De 3 vertrokken meteen.
Matthew keek zijn echtgenoot aan en zei uit de grond van zijn hart:“Wat een rot mensen zeg!”
“Ze denken dat ze beter zijn dan wij maar het is juist andersom. Vergeet ze want de wedstrijd begint over een kwartier. En je weet: wiens club verliest laat Chip uit”, antwoordde Mitch.
Matthew knikte. Ze pakten wat te drinken en liepen met Chip naar de woonkamer. De tv werd aangezet en het sportkanaal opgezocht. De heren en Chip gingen op de bank zitten kijken.
Opeens vroeg Mitch:“Heb jij tegen die snob gezegd dat in Virginia City elk hotel en motel volgeboekt is vanwege die rodeo morgen?”
“Nee, helemaal vergeten. Ik durf te wedden dat ze haar naar ons verwijzen”, antwoordde Matthew.
Ze lachten.
Wat later kreeg het stel bezoek van Ponderosa eigenaar Ben Cartwright en tevens opa van hen. Chip sprong van de bank af en begroette de rancher als 1e. Samen kwamen ze de woonkamer binnen.
“Dag opa. Uw kamer is gereed zoals altijd”, zei Mitch.
“Hallo jongens. Hoe is de stand?”, vroeg de rancher.
“Zoals de stand nu is moet Matt Chip uitlaten. De Yankees staan met 4-0 voor”, was het antwoord van Mitch.
Ben bracht zijn tas naar zijn kamer, pakte toen wat te drinken en keek met zijn kleinzoons naar de wedstrijd. Matthew vertelde van het bliksembezoek van de familie Snob oftewel Wilson.
Intussen was de familie Wilson in Virginia City aangekomen maar elk hotel zat vol tot ergernis van Sheila. Opeens kwamen ze Dan en Laura Walker (de ouders van Matthew) tegen. Laura en Sheila waren klasgenoten geweest.
“Laura Miller?”, vroeg Sheila.
“Sheila Baker?”, vroeg Laura.
“Ik ben nu al jaren Laura Walker en dit is mijn man Dan”, zei Laura.
“Ik heet nu nog Wilson maar als ik gescheiden ben heet ik weer Baker. We willen ergens slapen maar alles is volgeboekt”, zei Sheila.
“Mijn zoon heeft een Bed & Breakfast en daar kun je terecht”, zei Laura.
Ze gaf een visitekaartje en zei daarna:“We moeten weg.”
Zij en Dan liepen snel door.
Zonder het te beseffen reed Sheila terug naar de B&B. Pas toen ze de deurbel hoorden en Mitch zagen begreep ze dat ze door Laura Walker te grazen was genomen.
“Ken jij Laura Walker?”, vroeg Sheila snibbig.
“Ja, dat is mijn lieve en geweldige schoonmoeder. Voor jullie is het nog steeds 165 dollar”, antwoordde Mitch.
“Goed dan”, snauwde Sheila.
“Is die leuke hond er nog?”, vroeg Kenny.
“Voor mij wel maar niet voor jullie. Matt is hem aan het uitlaten”, zei Mitch terwijl hij met de gasten naar het kantoor ging.
Ben liep mee voor de zekerheid.
“We krijgen toch wel ontbijt op bed?”, vroeg Jenny.
“Nee, ontbijten doen we in het eetgedeelte van de woonkamer”, antwoordde Mitch.
Nadat betaald en alles afgehandeld was bracht Mitch de gasten naar hun kamer.
“Elke kamer heeft een eigen badkamer”, zei Mitch.
Hij liet ze alleen en ging weer naar beneden.
“Opa, uw zoons kunnen vervelend zijn maar vergeleken bij hen boven zijn ze misdienaren”, zei de jonge Cartwright.
“Dan weet ik genoeg jongen. Ik blijf net zo lang als zij”, beloofde Ben.
Mitch knikte en ging 3 bekers anijsmelk maken.
Toen Matthew en Chip thuiskwamen zei Mitch:“Lieverd, de familie Snob is er weer. Ze konden in Virginia City nergens terecht en je moeder stuurde ze hierheen.”
“Geweldig!”, zei zijn echtgenoot.
Gelukkig bleef het rustig voor de rest van de avond en nacht.
Het stel was al vroeg op voor het ontbijt waarbij Dan en Laura hielpen. Chip werd uitgelaten door Ben en na zijn ontbijt ging de hond zijn speelveld in.
Toen Sheila en haar kinderen naar beneden kwamen ging Laura naar de tuin.
“Morgen dames en heer. Het ontbijt staat daar klaar. Dus pak maar wat u wil”, zei Matthew.
Hij ging naar buiten om zijn moeder te helpen. De gasten liepen naar het uitgebreide buffet.
“Wat weinig keuze zeg”, snoof Jenny.
“Ze zijn natuurlijk pas bezig”, zei Sheila.
Ze pakten wat ze kenden en gingen ontbijten. Dan en Mitch keken toe vanuit de open keuken. Af en toe keken ze elkaar aan en hun gedachten waren dezelfde.
Na het ontbijt liep Sheila naar de keuken en ze vroeg:“Wie is de baas hier?”
“Die oude man daar”, zei Mitch wijzend op Ben.
De rancher keek zijn kleinzoon aan met een blik van:‘Bedankt voor het compliment jongen.’
“Mrs Wilson, wat kan ik voor u doen?”, vroeg hij.
“Ik heb hier een lijst met klachten over deze B&B. Ik eis dat deze klachten in mijn bijzijn afgehandeld worden”, zei Sheila.
Ben bekeek de lijst en antwoordde:“Deze klachten zijn echt belachelijk. Deze B&B voldoet aan alle mogelijke eisen. Goedendag Mrs Wilson en kinderen.”
Sheila was zo beledigd dat ze meteen met haar kinderen vertrok en er nooit meer kwam. En dat vond niemand erg.