De postkoets arriveerde in Eagle Station. Er stapte maar 1 passagier uit. Het was de twintigjarige Amy Parker. Ze wachtte totdat de postkoets vertrokken was en merkte toen dat iedereen naar haar keek. Dat waren onder meer Ben Cartwright en zijn 3 zoons (Adam, Hoss en Little Joe) en saloon eigenaresse Shelby.
“Arm kind. Zo jong en nu al hoogzwanger”, zei Shelby.
Adam en Hoss liepen naar haar toe.
“Hallo, ik ben Adam Cartwright en dat is mijn broer Hoss. Kunnen we je helpen?”, vroeg Adam.
“Ik ben Amy Parker. Mijn baby kan elk moment komen. Weten jullie waar ik voorlopig kan verblijven?”, vroeg Amy op haar beurt.
“Daar is de saloon met kamers”, zei Hoss.
Ondertussen kwamen Ben, Little Joe en Shelby naar het trio toe.
“Je kunt bij mij een kamer krijgen om je baby te krijgen”, zei Shelby.
“Je wilt toch niet dat ik mijn kind in een kamer boven de saloon ter wereld breng? Het is goed bedoeld maar dan had ik net zo goed bij mijn ex kunnen blijven. Hij maakte me niet alleen zwanger maar ik moest ook nog eens in zijn rokerige saloon werken. Daarom ben ik gevlucht”, zei Amy.
“Als je wil kun je bij ons logeren totdat de baby geboren is en je weer kunt reizen”, stelde Ben voor.
Amy knikte.
Shelby zei:“Als het zover is help ik je met de bevalling.”
Amy knikte opnieuw.
“Amy, dit zijn onze pa en ons kleine broertje Little Joe. Pa en Joe, dit is Amy Parker”, zei Adam.
Hoss pakte de bagage van hun gast en ze liepen naar de wagen. Ben en Adam hielpen Amy op de wagen en de anderen klommen er daarna op.
Aangekomen op de Ponderosa liet Ben Amy het huis zien.
“Hier kun je verblijven totdat je baby geboren is en jij weer verder kunt reizen. Moet ik je ouders schrijven?”, vroeg Ben toen hij Amy de logeerkamer liet zien.
“Ze wonen in Sacramento. Ze weten niet dat ik zwanger ben”, zei Amy aarzelend.
“Ik schrijf dat je hier bent maar niets over de baby”, beloofde Ben.
Amy ging zitten en voelde toen pas hoe moe ze was.
“Jij gaat rusten en we roepen je wel als Hop Sing het eten klaar heeft. Hop Sing is onze kok”, zei Ben.
Even later sliep Amy als een roos.
Tegen etenstijd werd Amy wakker en ze voelde zich beter. Ze stond op en liep naar de woonkamer. Ben zag haar komen en liep naar haar toe.
“Ik had het écht nodig om even te slapen”, zei ze wat verlegen.
“We kunnen zo aan tafel”, zei de rancher.
Amy kwam helemaal tot rust nu ze bij de Cartwrights logeerde. Ze kon het vooral met Adam en Hoss goed vinden. Maar ook met Carlos Rivera De Vega en Little Joe kon de aanstaande moeder goed overweg.
Een week na haar aankomst in Eagle Station werd Amy wakker met pijn. Ze voelde aan haar buik en wist dat het zover was. Ze stond op en liep met veel moeite naar de woonkamer.
“Mr Cartwright, de baby komt”, zei ze alleen maar.
“Amy, jij gaat terug naar bed. Hoss, ga onmiddellijk Shelby halen”, zei Ben kalm.
Amy liep terug naar bed en wachtte op hulp. Hoss rende zo snel hij kon naar de saloon.
“Shelby, Amy heeft je nodig”, zei hij alleen maar bij de deur.
Shelby ging meteen mee.
Amy kreeg ondertussen steeds meer pijn maar probeerde zich kalm te houden.
“Wacht nog even met komen totdat er hulp is”, zei Amy tegen haar baby maar het hielp niets.
Ze kreeg hevige persdrang en besefte dat het niet lang meer zou duren voordat de baby geboren was. Amy haalde adem en begon te persen.
“Oh ik voel het komen”, zei ze tegen zichzelf.
Amy duwde de dekens opzij en voelde de baby komen. Ze perste opnieuw waarna de baby geboren was. Een grote last was van haar schouders afgevallen. Precies op dat moment kwam Ben binnen en hij wist meteen wat er gebeurd was.
“De baby kwam zo snel”, zei Amy.
Ben knielde bij het bed neer en pakte de baby.
“Je hebt een zoon”, zei hij glimlachend.
“Ik noem hem Victor”, zei Amy terwijl ze haar zoon vasthield.
Toen kwam Shelby binnen en ze zag moeder met kind.
“Hij kwam sneller dan we hadden gedacht”, zei Ben.
Alles was goed met moeder en kind en de anderen kregen de nieuwe wereldburger te zien. Die avond arriveerden twee mannen in Eagle Station. David Parker liep meteen naar het huis van de Cartwrights. Hij werd gevolgd door een jongere man die bij hetzelfde adres moest zijn. David klopte op de deur en zag toen James Willis staan.
“Jij bent zeker die nietsnut van een James Willis?”, vroeg hij.
“Ik ben inderdaad James Willis maar ik ben echt geen nietsnut. Uw dochter wilde zelf een kind van mij”, antwoordde James.
Hij merkte nu dat hij zich versproken had.
“Dus ze is zwanger?”, vroeg David fel.
“Ze ging er vandoor toen ze enorm dik was. Het kind kan elk moment komen dus ze gaat gewoon met mij mee”, zei James.
“Dat zullen we nog wel eens zien”, zei David.
De deur ging open en Ben hoorde wat David zei.
“Mr Cartwright? Ik ben David Parker. Ik kreeg van u een brief dat mijn dochter Amy hier is. En nu krijg ik van die lefgozer te horen dat ze een baby van hem verwacht”, zei David.
“Amy is inderdaad hier. U wilt haar zien?”, vroeg Ben.
David knikte en werd bij zijn dochter en kleinzoon gebracht. James glipte hen achterna maar werd tegengehouden door Adam, Hoss en Carlos.
“Laat Amy even alleen met haar vader”, zei Adam.
“Voor deze keer dan. Maar ze is en blijft van mij!”, snauwde James met tegenzin.
Maar dit duurde niet lang.
David kwam de logeerkamer binnen en zag zijn dochter met haar baby in bed liggen.
“Pa!”, zei ze ongerust.
“Alles is goed. Jij en de baby komen gewoon bij ons wonen”, zei David.
“Wilt u uw kleinzoon Victor vasthouden? Hij is vanmorgen geboren”, zei Amy.
Ze gaf de baby over en was nu dolgelukkig.
“Hij is echt een schat. Je moeder zal ook dol op hem zijn”, zei David naar zijn kleinzoon kijkend.
James kwam pardoes de slaapkamer binnen en zag zijn ex met hun zoon. Maar David was er ook.
“Amy, je gaat nu met mij mee en dat kind komt ook mee. Ik heb je nodig in mijn saloon”, zei James.
“En dan straks weer zwanger rondlopen zeker? Mij niet gezien. Victor en ik hebben jou niet nodig”, antwoordde Amy.
“Dan zie je zelf maar hoe je dat kind opvoed. Ik ben weg!”, zei James.
Hij vertrok meteen voorgoed.
Nu de relatie met haar ouders weer goed was herstelde Amy erg vlug van de bevalling. Een maand na haar aankomst in Eagle Station vertrok Amy met vader en zoon naar Sacramento.
“Mr Cartwright, bedankt voor de gastvrijheid. We zullen jullie hulp nooit vergeten”, zei Amy bij haar vertrek.
“Wij zullen jullie ook niet vergeten”, zei Ben.
Hij hielp haar de postkoets in. David gaf haar de baby waarna hijzelf ook instapte. De Cartwrights keken hen na totdat de postkoets uit het zicht verdwenen was en voor hen het leven weer gewoon verder ging.