Het gebeurde in april 1865. Adam Cartwright vond dat het tijd werd om zijn zoon Mitch kennis te laten maken met het fenomeen: je haar laten knippen. Heel toevallig moest de jongste broer van Adam, Little Joe, ook naar de kapper van hun vader Ben Cartwright.
Die bepaalde morgen zei Ben:“Joseph, ik vind dat het tijd wordt dat jij de kapper weer eens met een bezoekje gaat vereren.”
Little Joe keek zijn vader verbaasd aan en zei:“Maar pa, mijn haar is nog lang niet lang.”
“Wel Little Joe, je hoeft niet alleen te gaan naar de kapper want je neefje krijgt ook een nieuw kapsel. Wij gaan je fijn vergezellen naar de stad”, zei Adam.
Hun middelste broer Hoss reageerde lachend en plagend:“Nu kan Little Joe er helemaal niet meer onderuit komen.”
Uiteraard vond Little Joe dit helemaal niet leuk. Dit betekende namelijk dat hij zich moest gedragen en zijn haar moest laten knippen.
“Gaan we papa? Nu?”, vroeg Mitch opgewonden.
Iedereen keek naar de jongste Cartwright.
“Wel, eentje wil in elk geval graag naar de kapper”, zei Ben lachend.
Hoss zei:“Joe kan nog een voorbeeld nemen aan zijn neefje.”
“Mitch, ik ben bang dat jij het verkeerd begrijpt. Naar de kapper gaan is niet leuk. Het kost geld en je haar wordt erg kort geknipt. Vaak te kort”, zei Joe.
“Papa betaalt voor mij”, antwoordde zijn neefje.
“Jongens, ga maar weg. En Adam, zorg dat je broer echt met een korter kapsel thuiskomt”, zei Ben.
“Komt in orde pa. Desnoods scheer ik zelf zijn kop helemaal kaal”, antwoordde Adam terwijl hij de handjes en mond van zijn zoon afveegde.
Met tegenzin ging Joe mee met zijn broer en neefje.
Onderweg zei Adam:“Joe, als we straks in Virginia City zijn moeten we wel dit kleine kereltje in de gaten houden. Je weet hoe watervlug hij is.”
Joe knikte.
De Cartwrights trokken zoals gewoonlijk veel aandacht toen ze in Virginia City aankwamen. Adam stopte het rijtuig vlak voor de kapperszaak van Tom Jenson.
“Klaar voor een nieuwe coupe, Joe?”, vroeg Adam met een sarcastisch toontje in zijn stem.
Joe zuchtte diep en antwoordde:“Nee, maar het zal maar moeten gebeuren.”
De broers klommen eruit en terwijl Joe de paarden vastbond tilde Adam Mitch uit het rijtuig. Amy Larson, een saloonmeisje van de Bucket Of Blood saloon, kwam langs en zag Joe. Ze kenden elkaar redelijk goed.
“Hallo Joe. Kom je straks nog even langs?”, vroeg ze.
“Oh hallo Amy. Ik denk van niet. Pa stuurt me namelijk naar de kapper. En ik kan er nu echt niet onderuit want Adam is er ook bij met Mitch”, antwoordde Joe.
“Hallo miss Larson”, zei Adam.
Amy zag Mitch en was Joe meteen totaal vergeten.
“Wat ben jij een schat van een jongen”, zei het saloonmeisje.
Mitch genoot zichtbaar van alle aandacht.
“Sorry Amy, maar we moeten gaan. Little Joe moet zijn kapsel bijwerken. En deze jongeman ook”, zei Adam.
“Dan is Mitch natuurlijk nog aantrekkelijker”, reageerde Amy.
Ze liep lachend door. De broers keken haar allebei na.
“Als zij nu al op een jongen van bijna 2½ jaar valt, hoe moet het dan zijn als Mitch 18 is? Adam, jouw zoon is echt mijn concurrent wat meisjes betreft”, merkte Joe op.
Adams antwoord was:“Als Mitch 18 is ben jij allang een zeer gelukkig getrouwde huisvader.”
Ze gingen de kapperszaak binnen. Tom Jenson zag ze komen en ook hij was meteen weg van de jongste Cartwright.
“Joe, heeft je pa Adam en Mitch meegestuurd als begeleiders?”, vroeg Tom gevat.
Hij wist dat Joe altijd met tegenzin bij hem in de zaak kwam.
“Nee! Pa vindt dat mijn haar korter moet. Heel toevallig moet mijn neefje ook geknipt worden”, antwoordde Joe.
“Wie wil eerst?”, vroeg Tom.
“Ikke”, zei Mitch.
Adam zette de jongen in de kappersstoel en ging toen naast zijn broer zitten. Samen keken ze hoe hun oogappel een nieuw kapsel aangemeten kreeg. Tot hun verbazing gaf Mitch geen kik.
“Zo, deze is klaar. Joe jij mag nu plaatsnemen”, zei Tom.
Hij tilde Mitch eruit en zette hem op de grond. Adam gaf Joe een duw zodat hij wel moest gaan zitten.
Tom vroeg toen Joe zat:“Hoe kort moet het worden?”
Hij gaf Adam een snelle knipoog.
Nog voordat Joe kon antwoorden zei Adam droog:“Ik dacht dat pa zei dat Joe niet eerder thuis mocht komen voordat al zijn haar er af was.”
Joe reageerde direct fel met:“Helemaal niet. Doe het maar gewoon kort. Adam betaalt.”
“Adam had alleen voor zijn zoon afgesproken en al betaald. Dus Joe, jij zal zelf moeten dokken”, antwoordde Tom.
Joe gromde iets onverstaanbaars waardoor Adam en Tom in een nog betere stemming raakten.
Mitch liep eerst wat rond maar ging toch uiteindelijk bij zijn vader zitten.
“Papa, ik heb trek”, zei de jongen na een poosje.
“Zodra je oom klaar is en betaald heeft gaan we wat eten”, beloofde Adam.
Gelukkig was Joe snel klaar en betaalde hij direct.
De Cartwrights liepen langs de Bucket Of Blood en Amy stond buiten. Natuurlijk kreeg Mitch weer alle aandacht van haar en werd Joe totaal genegeerd.
“Adam, dit is de laatste keer dat Mitch met ons meegaat”, zei Joe.
Amy hoorde dat en zei:“Ben je jaloers op je neefje? Dat hoeft niet want we blijven gewoon vrienden.”
“Wij zijn ook vriendjes?”, vroeg Mitch.
Het saloonmeisje antwoordde:“Mitch, wij zijn vanaf nu vriendjes voor het leven.”
De Cartwrights liepen door terwijl Mitch naar Amy bleef kijken totdat ze weer naar binnen was gegaan.
“Dit zal pa niet leuk vinden: zijn kleinzoon is gek op een saloonmeisje”, zei Joe.
“Inderdaad niet. Maar zodra weduwe Hawkins kennis heeft gemaakt met Mitch maakt pa zich daar meer zorgen over”, reageerde zijn broer.
De Cartwrights namen een heerlijke lunch waarna ze ’s middags weer naar huis gingen.
Thuisgekomen zag Ben dat zijn jongste zoon eindelijk naar de kapper was geweest. Ook had Mitch een nieuw kort kapsel gekregen.
“Hoe was het?”, vroeg de rancher aan hem.
“Leuk. Ik zag daar ook Amy. Zij is mijn meisje”, antwoordde Mitch.
“Wie is Amy?”, vroeg Ben ongerust.
Adam legde uit:“Hij bedoelt Amy Larson. Ze werkt als saloonmeisje in de Bucket Of Blood. Sinds ze Mitch kent bestaat Joe nauwelijks nog voor haar.”
Ben begreep het.
Mitch had weer wat nieuwe ervaringen opgedaan en dat zou hem en zijn familie in de herinnering blijven.