Het gebeurde op een winterse dag in januari. Alleen de vrouwen van Adam en Hoss Cartwright, Mary en Lily, en hun kinderen Mitch, Lisa en Amber waren op de ranch aanwezig. Burt Watts keek eerst naar het grote ranchhuis en klopte toen aan. Mary deed voorzichtig open. Ze herkende de bezoeker meteen.
“Zo zusje, jij hebt het ver geschopt. Is dit allemaal van jou?”, vroeg hij spottend.
“Nee, mijn schoonvader is de eigenaar van deze ranch. Hij runt het samen met mijn man en twee zwagers. Verdwijn nu maar want door jou en je ouders heb ik de eerste levensjaren van Mitch gemist. Jij zorgde ervoor dat hij verdween vlak nadat ik hem had gekregen”, antwoordde Mary.
Lily hoorde de ruzie en kwam met de kinderen naderbij. Lisa ging spelen maar Mitch bleef bij de volwassenen.
Burt keek even minachtend naar de jongen en zei:“Dat is dus mijn neefje? Wat een scharminkel!”
Mary nam die belediging niet en sloeg haar broer in het gezicht. Burt was toch al niet in een beste stemming maar nu helemaal niet meer. Hij pakte zijn revolver en schoot Mary dood. Omdat Lily en Mitch het zagen werden ze ook neergeschoten. Om de ramp nog erger te maken kregen Lisa en Amber ook een kogel. Op dat moment kwam Cody aanrennen en hij werd getroffen in zijn linkervoorpoot. Lachend ging Burt weg.
Na enige tijd kwamen de Cartwrights thuis. Ze waren in een opperbeste stemming totdat ze zagen wat er op het erf gebeurd was. Adam sprong van zijn paard en rende naar Mary. Hij knielde bij haar neer, nam haar in zijn armen en begon te huilen. Hoss deed hetzelfde bij zijn vrouw Lily. Ben, Little Joe en Candy keken bij de kinderen en Cody. Griff ging de sheriff en de dokter halen. Ben onderzocht Mitch en ontdekte dat hij nog leefde.
“Adam, je zoon leeft nog”, zei de rancher.
Adam keek op en was enigszins opgelucht.
“Pa, Lisa en Amber zijn ook dood maar Cody heeft een schampschot”, zei Little Joe.
Pam, de tweelingzus van Mitch, ging zitten op de veranda en begon langzaam erg te huilen. Mitch kwam langzaam bij en zag wat er gebeurd was.
“Mitch, wat is er in vredesnaam hier gebeurd?”, vroeg Adam direct.
De jongen ging zitten en keek verward uit zijn ogen.
“Oom Burt kwam langs. Hij maakte een hatelijke opmerking over mij en mama nam dat niet. Toen schoot oom Burt ons neer”, zei Mitch langzaam.
“Waar ben je geraakt?”, vroeg Ben.
Mitch wees op zijn rechterenkel. De rancher bekeek de schotwond.
“Het valt gelukkig mee”, zei Ben.
Hij hielp zijn kleinzoon overeind maar de jongen viel bijna weer neer. De rancher tilde hem op en droeg hem naar de logeerkamer, gevolgd door Pam. Mitch werd in bed gelegd en hij kermde van de pijn.
Op het erf zon zowel Adam als Hoss op wraak.
“Die zwager van mij heeft zijn laagste tijd op aarde gehad”, gromde Adam woest.
“Als ik hem in handen krijg knijp ik hem gewoon fijn totdat hij rood aanloopt”, zei Hoss kwaad.
plotseling kwam Griff aanrijden.
“Adam, Hoss, ik kwam net een man tegen en hij zei dat hij hier was geweest. Hij is op weg naar de stad”, zei de knecht haastig.
De broers bedachten zich geen moment en pakten hun paarden om ook naar de stad te gaan. Griff ging mee.
In Virginia City aangekomen wees Griff de persoon aan. Ze zagen hem de Silver Dollar saloon binnen gaan.
“Waarschuw jij de dokter en de sheriff. Wij handelen dit wel verder af”, zei Adam.
Griff knikte en deed wat hem opgedragen was. De broers gingen naar de saloon.
In de Silver Dollar saloon stonden de broers aan de bar. Op een gegeven moment kwam Burt Watts naast hen staan.
“Jullie zijn toch twee van die beruchte Cartwrights van de Ponderosa ranch?”, vroeg hij lachend.
“Waarom wil je dat weten?”, vroeg Adam argwanend.
“Zodat ik ook jullie kan vermoorden”, lachte Burt.
De broers keken elkaar aan en ze dachten hetzelfde. Burt keek ze uitdagend aan.
“Doe jij het of moet ik het doen?”, vroeg Adam.
“Jij bent de oudste maar ik ben sterker”, antwoordde Hoss luchtig.
“Dat is waar maar ik heb meer hersens”, reageerde zijn broer.
“Wat jij meer aan hersens hebt is bij mij kracht”, antwoordde Hoss.
Dat kon Adam niet ontkennen. Burt werd zenuwachtig van hun conversatie wat de broers precies wilden. Om voor wat actie te zorgen sloeg Burt Adam in zijn gezicht.
“Waar was dat goed voor?”, vroeg Adam verbaasd.
“Omdat ik zenuwachtig word van jullie gezeur”, antwoordde Burt.
“Dan heb je een slecht geweten. Hoss, ga je gang”, zei Adam.
Hoss knipoogde naar zijn broer en nam Burt mee naar buiten. Adam bestelde nog twee bier.
Buiten vroeg Burt:“Laat me los, engerd. Ik heb je toch niets gedaan?”
“Je hebt anders wel onze gezinnen vermoord. En dat neem ik namens mijn broer niet”, zei Hoss kwaad.
Burt probeerde zich los te rukken maar zijn tegenstander had hem te stevig vast. De outlaw sloeg in het wild maar raakte niets.
Na een poos kwam Adam naar buiten en riep:“Hoss, je bier wordt warm.”
Hoss liet de outlaw los zodat deze zeven meter verderop terechtkwam en zijn nek brak doordat hij tegen de watertrog kwam. De broers keken hem na en waren meer dan tevreden. Deputy Clem Foster kwam erbij en vroeg de jongens:“Wat is er hier aan de hand?”
“Dat was mijn zwager die onze vrouwen en kids heeft vermoord op de ranch. Hij verwondde Mitch maar Pam ontsnapte doordat ik met haar naar de tandarts moest”, legde Adam uit.
“Ik laat het hierbij en jullie hebben mijn medeleven en dat van Roy”, zei Clem.
De broers dronken hun bier op en gingen terug naar huis.
Thuisgekomen ging Adam direct naar zijn zoon en kreeg te horen van zijn vader:“Mitch heeft maar een schampschot. Hij moet nog wel een week in bed blijven.”
“We willen de dames zo snel mogelijk begraven maar wel privé”, zei Adam.
Ben knikte.
Twee dagen na de moorden werden de dames Cartwright op een privé-terrein begraven. Hoewel deze tragedie veel effect had op de Cartwrights had het hen ook dichterbij elkaar gebracht.