Het was gebeurd voordat Little Joe Cartwright het wist. Om zijn oudste broer Adam een plezier te doen had de jongste Cartwright broer de tijd en moeite genomen om een middag met zijn neefje Mitch door te brengen. Hoewel Adam er eerst geen bezwaar tegen had begon hij zich halverwege de middag toch ernstige zorgen te maken.
Maar zijn vader Ben Cartwright zei:“Joseph zal Mitch heus niet op het verkeerde pad brengen.”
Dus besloot Adam het te vergeten en gewoon aan het werk te gaan.
Op het erf van de Ponderosa paste Little Joe op Mitch van zes. De jongen was zoals elke dag in de weer met zijn handschoen, bal en knuppel.
Little Joe zei op een gegeven moment:“Mitch, we doen nu even wat anders. Jij gooit naar mij en ik sla de bal weg.”
“Ik ben helemaal geen pitcher”, zei de jongen.
“Dat moet je ook leren”, zei zijn oom.
Mitch gaf de knuppel en pakte zijn handschoen en bal. Little Joe pakte de knuppel en hoopte dat zijn oudere broers Adam en Hoss hem niet zouden zien. Ze zouden vast en zeker weer commentaar hebben en dat bekend maken. Mitch gooide een bal maar zijn oom sloeg totaal mis. Mitch gooide opnieuw maar weer miste Little Joe de bal.
Toen het de derde keer mislukte zei Little Joe:“Jij kunt niet gooien naar een expert zoals ik. Ik zal even laten zien hoe je moet gooien.”
Mitch pakte zijn knuppel en ging wat verder van zijn oom staan.
“Eh oom Joe, ik sta hier en niet bij het huis”, zei de jongste van het stel.
Little Joe pakte een bal en gooide hem. Little Joe gooide wel raak maar het was niet de knuppel van Mitch. Wat wel geraakt werd was de ruit van het kantoor van Ben.
“Nou, ik moet wel zeggen dat jij beter kan gooien dan ik want ik heb nog nooit een ruit ingegooid”, merkte Mitch op.
De jongen had moeite om niet te gaan lachen want hij hoorde drie paarden komen. De paarden werden bereden door Ben en zijn twee oudste zoons Adam en Hoss. De drie Cartwrights stopten hun paarden en zagen wat er gebeurd was. Ben steeg direct af en keek zijn kleinzoon aan.
“Mitchell Jonathan Cartwright, wat is er hier gebeurd?”, vroeg hij.
“Oom Joe en ik waren wat aan het slaan en overgooien. Oom Joe probeerde me toen te leren gooien wat ik volgens hem niet goed deed. Toen deed hij voor hoe je moet gooien en toen gooide hij die ruit in”, vertelde Mitch.
Toen wendde Ben zich tot zijn jongste zoon.
“Is dat zo gegaan?”, vroeg de rancher.
“Ja pa. Maar Mitch stond verkeerd”, probeerde Little Joe zich eruit te praten.
“Niet waar. Ik stond gewoon ver genoeg van het huis”, reageerde zijn neefje.
Adam en Hoss luisterden geamuseerd toe.
“Wel Joseph, omdat het duidelijk is dat jij de ruit hebt ingegooid lijkt mij het beste dat jij de ruit vervangt én betaalt!”, zei Ben.
“Maar pa, het was de bal van Mitch”, zei Little Joe verontwaardigd.
“Dat is wel zo maar jij had hem vast dus ben jij schuldig en zal jij het moeten doen”, antwoordde Ben.
“Goed dan. Maar dit is de allerlaatste keer dat ik met mijn neefje ga honkballen”, zei Joe.
“Jammer want er kunnen nooit teveel knuppels meedoen met honkbal”, reageerde Mitch.
Ben, Adam en Hoss lagen op de grond van het lachen maar Little Joe niet.
Little Joe pakte de wagen en ging naar Virginia City voor een nieuwe ruit. Door deze foute actie van zijn oom wist Mitch zeker dat hij niet te dicht bij het ranchhuis mocht honkballen.