Jake en Emma Miller waren erg gelukkig met hun moeder Polly Miller en stiefvader Mitch Cartwright op wie ze stapelgek waren. Vooral toen Mitch en Polly gingen trouwen op 1 februari 1880. Maar ook hun oom Matthew Walker en tante Pam Cartwright gingen die dag trouwen.
Vooraf gaande aan dé dag hadden de Cartwrights het erg druk. Beiden bruiden waren inmiddels zichtbaar zwanger en Mitch was aan het revalideren na zijn ongeluk begin december waarbij hij zijn rechterenkel op 2 plaatsen brak.
Sally hielp haar dochter Pam met haar trouwjurk.
“Mam, zorg er maar voor dat mijn jurk extra wijd is”, zei Pam op een morgen.
Sally keek haar oudste dochter vragend aan. Ook Laura Walker (de schoonmoeder van Pam) deed dat.
“Matt en ik vermoeden dat we een tweeling verwachten. Mijn buik wordt steeds dikker. Ik voelde vanmorgen zelfs 2 x schoppen. De ene links en de andere rechts”, legde Pam uit.
Matt was Matthew Walker, de zoon van Laura.
“We zullen er rekening mee houden. Het gaat erom dat jullie genieten van jullie huwelijksdag”, zei Sally kalm.
Pam zei:“Petra, Emma, Rose en Lisa zijn mijn bruidsmeisjes.”
Petra was de dochter van Hoss, de oudste oom van Pam. Lisa en Rose waren de jongere zusjes van Pam.
Polly kreeg hulp van haar moeder Cathy Miller en tante Cora Cartwright. Cora was getrouwd met de jongste Cartwright broer Joe. Hun dochters Felicia, Marie en Polly waren de bruidsmeisjes van Polly. De oudste dochter van Hoss en zijn vrouw Betsy was Inger. Zij was ook een bruidsmeisje van Polly.
“Het liefste zou ik gewoon in een mooie jurk trouwen. Ik verwacht mijn 3e kind en iedereen ziet mijn buik”, zei Polly diezelfde morgen.
“Denkt Mitch er ook zo over?”, vroeg Cora.
Polly knikte.
“Ik denk dat de tweeling en Matt er mee eens zijn als we de bruidsparen niet in de traditionele trouwkleding hullen”, zei Cathy.
“We lassen even een spoedvergadering in”, zei Cora vastberaden.
Dat gebeurde en de aanstaande bruidsparen gaven hun mening over de trouwkleding.
Mitch zei:“Het is wel onze trouwdag maar ik wil gewoon iets dragen wat lekker zit. Geen apenpakje.”
“Dat geldt voor mij ook”, zei Matthew.
Pam en Polly keken elkaar aan en ze dachten hetzelfde.
“Waarom zouden we veel geld uitgeven aan een jurk die maar 1 keer gedragen wordt? Dat geld kunnen we beter besteden aan onze kleintjes”, zei Pam.
Haar opa, Ponderosa ranch eigenaar Ben Cartwright, zei:“Het is jullie dag dus ik vind dat jullie dan ook zelf mogen bepalen wat jullie dragen.”
Hij had al vaker gemerkt dat zijn oudste kleinkinderen steeds meer hun eigen zin deden.
Adam, de vader van de tweeling, zei:“Ik vind het best en ook wel origineel.”
Zijn broers beaamden dat. Hiermee werd met een trouwtraditie gebroken en een nieuwe ingevoerd bij de Cartwrights.
“Wie draagt de ringen?”, vroeg Joe opeens.
“Dat is de taak van Jake”, antwoordde Polly.
Nu keken de broers elkaar lachend aan.
“Adam, weet je nog hoe schattig Mitchy eruit zag op de dag dat je met Mary trouwde?”, vroeg Hoss plagend.
“Dat zal ik nooit vergeten”, antwoordde zijn broer glimlachend.
Hij keek zijn tweeling even vluchtig aan waardoor Mitch en Pam wisten dat Adam Mary nog steeds miste. Ook al was hij zeer gelukkig met Sally.
“Ik was net 7 dus nog klein”, protesteerde Mitch.
De broers lachten maar Ben gaf zijn kleinzoon een knipoog. Uiteindelijk werd besloten dat iedereen mocht dragen wat hij of zij wilde op voorwaarde dat het netjes was.
Omdat vooral Mitch nog wist hoe de voorbereidingen van de 1e trouwdag van zijn ouders was verlopen besloten hij en de anderen hun bruiloft zeer besloten te houden. Adam had Jack en Cathy erover verteld en ze vonden het ook goed.
De Chinese kok Hop Sing had voor dé dag 3 grote taarten gebakken waarbij de dames Cartwright, Miller en Walker hun assistentie hadden gegeven.
Eindelijk was het zondag 1 februari 1880. De dubbele plechtigheid vond plaats in het grote ranchhuis. Rechter Paul Jackson voltrok de 2 huwelijken. Alleen directe familieleden waren uitgenodigd.
Om 11 uur begon de ceremonie. De volwassenen waren keurig netjes aangekleed maar de kinderen die na Polly, Matthew, Mitch en Pam waren geboren droegen weliswaar nette kleding maar toch wat ze zelf wilden. Mitch en Matthew waren gekleed in het zwart terwijl Polly en Pam allebei een gele jurk droegen.
Na een korte toespraak vroeg de rechter aan Mitch en Matthew:“Beloven jullie je vrouw lief te hebben en goed voor haar te zorgen? En in enkele gevallen ook te gehoorzamen? Wat is hierop jullie antwoord?”
De 2 jongens zeiden:“Ja.”
Nu werd er aan Polly en Pam gevraagd:“Beloven jullie je man lief te hebben, voor zijn natje en droogje te zorgen en hem te gehoorzamen?”
Ook de dames gaven hetzelfde antwoord. Jake en Skip kwamen met de ringen.
“Dan verklaar ik jullie alle 4 tot man en vrouw. Heren, jullie mogen of moeten nu de bruiden kussen”, zei de rechter.
Dat gebeurde dan ook. Hierna werden de 2 pasgehuwde stelletjes door iedereen gefeliciteerd.
Na de felicitaties nam Ben het woord en hij zei:“Nu ik er opeens 2 wettige kleinkinderen bij gekregen heb zal ik jullie namens alle familieleden ons gezamenlijk cadeau geven: een nieuw huis voor jullie vieren en de kinderen.”
“Bedankt opa en iedereen”, zei Mitch namens de anderen.
“Opapa, mogen Cody en Skip ook mee?”, vroeg Emma toen.
De rancher pakte zijn achterkleindochter op en zei lachend:“Natuurlijk mogen de honden mee en Lucky ook. Als hij wil.”
Lucky was de witte huiskat van de Cartwrights die bij Adam en Sally woonde.
“Het huis moet nog wel worden afgemaakt maar ik denk dat jullie er medio juli in kunnen”, zei Ben.
Vlak voordat Mitch en Polly naar huis gingen fluisterde Betsy hen nog toe:“Polly, ik zal je leren hoe je een worteltaart voor oom Hoss moet maken.”
“Fijn tante Betsy. Welterusten”, zei Polly.
“Jullie ook”, zei Betsy.
Ze namen afscheid om van een heerlijke nachtrust te genieten. Maar dat deden Pam en Matthew ook.
Niet lang daarna was iedereen op de Ponderosa in een diepe slaap gevallen.