De veedrijvers hadden al in weken geen stad gezien. Laat staan een vreemd gezicht. Hierdoor begonnen de spanningen zich op te stapelen en ontstonden er sneller ruzies tussen de mannen. Het kostte kuddebaas Gil Favor enorm veel moeite om de vrede te bewaren. Tot overmaat van ramp begon de kok Wishbone zich ook nog eens behoorlijk eigenaardig te gedragen.
Op een avond kreeg het kamp gezelschap van een dominee en zijn dochters. Verkenner Pete Nolan, Rowdy Yates en Favor zagen hen komen en keken elkaar verbaasd aan.
“Bent u de baas hier?”, vroeg de dominee.
“Ja, ik heb hier de leiding. Ik ben Gil Favor. Dat is Pete Nolan, onze verkenner, en Rowdy Yates”, zei Favor.
“Ik ben dominee Wilson en dat zijn mijn dochters Nancy en Susannah. Waar gaat de reis heen?”, wilde de dominee weten.
“We drijven een kudde via de Sedelia route. Waar gaat u heen?”, vroeg Favor terwijl hij een hap eten naar binnen werkte.
“Wij zijn op weg naar het veel betere land. Mogen wij zolang met u meegaan?”, vroeg Ds Wilson.
“Ik weet niet waar het betere land ligt maar rij gerust mee. Zet de wagen maar ergens vlakbij neer. Wishbone zal wel voor wat te bikken zorgen. Ik bedoel te eten”, zei Favor.
Hij wist niet waar hij kijken moest.
Hij wendde zich tot Rowdy en Pete:“Let op je woorden jongens. Dat is een echte dominee. Ik zal het zo tegen iedereen zeggen.”
De kuddebaas richtte zich even later tot zijn mannen en zei met luide stem:“Ik heb jullie wat te zeggen. Voor onbepaalde tijd reist er een dominee met zijn twee dochters met ons mee. Ik wil geen ruwe taal van jullie horen en ook geen ruw gedrag. Dat wil dus ook zeggen geen gevloek. Hoe vaak dat ook nodig mag zijn op het eten.”
Deze opmerking zorgde er bijna voor dat Wishbone een reactie gaf maar hij kon deze nog net inslikken. Favor keek hen aan met een vragende blik en wachtte op een reactie. Deze kwam echter tot zijn verbazing niet.
“Ga door met je werk”, zei de kuddebaas na een lange stilte.
Intussen hield Rowdy zich bezig met Nancy en Susannah.
“Als er iets is waar ik jullie mee kan helpen laat het me dan weten”, zei hij met een verlegen glimlachje.
“Je kunt ons met rust laten. Dan help je ons”, zei Nancy die niet van mannen was gediend.
“Ik spreek je straks wel Rowdy”, zei Susannah die hem wel mocht.
Rowdy knikte goedkeurend en liep weg van de meisjes. Favor zag aan zijn gezicht dat Rowdy weer iets versierd had.
“Rowdy, ik dacht dat ik duidelijk was geweest. Haal niets uit met die dochters van dominee Wilson. Ik wil geen gedonder in het kamp. Er zijn al moeilijkheden genoeg”, zei Favor op strenge toon.
“Ik wilde alleen maar helpen Mr Favor”, zei Rowdy protesterend.
“Ik weet dat je het goed bedoelde Rowdy. Maar laat het niet meer gebeuren. Je bent hier voor de kudde, niet voor die dochters. Hoe mooi ze ook mogen zijn”, besloot Favor toen.
Rowdy beloofde te proberen zich er aan te houden. Favor wist dat hij hem kon vertrouwen.
De aanwezigheid van de dominee en zijn dochters zou nog voor veel beroering in het kamp zorgen. Zowel Favor als zijn mannen moesten nu erg op hun woorden letten. Dat gold in het bijzonder voor Wishbone die soms behoorlijk cru uit de hoek kon komen. Dat was veelal gericht op zijn hulpje Mushy, die het talent had om water aan te laten branden.
De rest van de avond verliep zonder enige verdere moeilijkheden. Het viel Pete op dat Ds Wilson erg veel in zijn bijbel las. Nancy waagde zich niet in de buurt van de veedrijvers. Hetgeen ook weer gesprekstof onder elkaar opleverde. Favor merkte dat de veedrijvers veel moeite moesten doen om zich een beetje redelijk te gedragen tegenover de dominee en zijn dochters.
De volgende morgen merkte Wishbone dat Mushy zich verslapen had. De kok begon tekeer te gaan. Zijn woorden klonken zo hard dat zelfs de kudde het kon horen.
Wishbone zei:“Jij verdomde domkop. Waarom heb jij je in godsnaam verslapen? Jij zou je zelfs voor je laatste reis naar de eeuwigheid nog verslapen.”
“Het spijt me Mr Wishbone”, verontschuldigde Mushy zich.
Hij stond op en veegde zijn kleding schoon. Ze hadden geen van beiden gezien dat de dominee erbij gekomen was.
“Oh eh hallo dominee. Heeft u goed geslapen?”, vroeg Wishbone toen hij hem zag staan.
Hierbij toonde de kok zelfs zijn meest vriendelijke grijns.
“Goedemorgen Mr Wishbone. Ik heb heel goed geslapen, dank u. Gaat u altijd zo tekeer tegen uw helper?”, vroeg Ds Wilson.
“Een misverstand”, zei Wishbone grijnzend.
De kok zag niet dat Favor en Rowdy toe stonden te kijken en dat ze alles hadden gehoord. De kuddebaas wachtte tot de dominee weg was.
Toen kwam hij naderbij en zei hij tegen de kok:“Wishbone, weet je nog wat ik zei over het taalgebruik zolang de dominee bij ons was? Dat geldt dus ook voor jou.”
“Ik dacht er even niet bij na, Mr Favor”, klonk de verontschuldiging van Wishbone.
“Ik heb er ook last van. We hebben per slot van rekening nog nooit een dominee in ons midden gehad. Maar zolang hij nog niet aan het bekeren slaat vind ik het best”, antwoordde de kuddebaas.
Mushy was intussen smoorverliefd geworden op Susannah. Maar hij was niet de enige. Rowdy had daar ook last van gekregen. Toch wisten ze zich allebei te beheersen. Dit tot op zekere hoogte.
Niemand van de veedrijvers kon vermoeden dat de dominee voor moeilijkheden zou zorgen. De dominee bleek een revolverheld te zijn die de echte dominee Wilson had vermoord. Allebei de dochters waren zijn handlangers die het snode plan hadden opgevat om de veedrijvers te overvallen en zo de kudde te ontvreemden.
Tot grote ergernis van Wishbone gaf Mushy erg vaak een extra portie eten aan Susannah. Ze keek hem dan altijd aan met haar blauwe ogen. Hierdoor was het koksmaatje direct verkocht. Hij kon haar blik niet weerstaan.
Op een avond was het weer eens zover met hem. Na het eten ging Mushy naar haar toe en dronken ze samen iets. Ze verleidde hem zodanig dat Mushy totaal buiten zinnen raakte.
De volgende morgen aan het ontbijt merkte Rowdy dat Mushy erg verliefd naar Susannah keek. Dit maakte hem erg jaloers en hij liep boos weg. Favor zag de hele scène en vroeg zich af wat er aan de hand was. Hij liep hem achterna.
Bij de paarden vroeg de kuddebaas:“Rowdy, wat is er?”
“Hoe durft die Mushy mijn meisje af te pakken? Ik zag haar het eerst”, raasde Rowdy woest.
Favor wist al direct hoe laat het was. Voor hem had de aanwezigheid van vrouwen maar een echte betekenis: moeilijkheden!
Hij zei:“Als ik had geweten wat die dominee en die meiden hier in het kamp zouden veroorzaken had ik er nooit in toegestemd om met ons mee te rijden. Laat haar nu maar links liggen en concentreer je op je werk. Dan vergeet je haar des te sneller.”
“Dat zal ik doen Mr Favor”, zei Rowdy iets rustiger maar toch nog een beetje boos.
Mushy bracht opvallend veel tijd door met Susannah. Dit zette niet alleen kwaad bloed bij Wishbone en Rowdy maar ook bij de dominee. De tortelduifjes trokken zich echter nergens wat van aan.
Deze actie zorgde ervoor dat de dominee na de maaltijd tegen Favor zei:“Hou uw drijver weg van mijn dochter.”
“Mushy zal haar heus niets doen. Trouwens, waarom houdt u uw dochter niet weg van hem?”, reageerde Favor kalm.
“Dat kan u wel zeggen maar ik vertrouw hem totaal niet”, antwoordde de dominee.
De kuddebaas moest erg veel moeite doen om kalm te blijven. Het feit dat de dominee de hele dag en nacht aanwezig was begon hem danig te irriteren. Maar dat was niet alleen het geval bij hem. Ook Rowdy vond het erg dat Mushy een meisje van hem had afgepikt.
Op een avond ontdekte Mushy een hele lading geweren in de wagen van de dominee.
Hij ging naar Pete en vroeg fluisterend:“Pete, ik heb een hele lading geweren gezien. Ze liggen in de wagen van de dominee. Is dat niet een beetje vreemd?”
De verkenner keek hem aan en zei:“Inderdaad. Laat het me zien.”
Ze gingen ongemerkt naar de wagen van Ds Wilson. Mushy lichtte een stukje tentdoek op en ook Pete zag de wapens.
“Ze zijn gestolen. Dat zijn legergeweren. We moeten dit aan Mr Favor vertellen”, zei Pete tegen Mushy.
“Dat had je gedacht”, zei Susannah die achter hen stond met een geweer in haar handen.
“Susannah, zit jij hier achter met je vader en je zus?”, vroeg Mushy verbaasd.
“Smoel houden. Je bent een echte sukkel. Dacht je nou echt dat ik wat met je wou? In de wagen allebei”, zei Susannah met een harde toon in haar stem.
Er zat voor zowel Pete als Mushy niets anders op dan te doen wat ze wilde. Susannah klom op de wagen en reed weg van de groep.
Wishbone ontdekte pas laat dat zijn helper weg was.
Hij ging naar de kuddebaas en zei:“Mr Favor, dat stuk onbenul is pleite.”
“Je bedoelt Mushy is weg? Vreemd want Pete is ook nergens te bekennen”, zei Rowdy.
“Verdomme, alles loopt hier in het honderd”, gromde Favor.
Het kon hem niets schelen of er nu wel of niet een dominee in hun midden was. De geestelijke was er de oorzaak van dat alles mis ging in het kamp.
“Ze gaan vanavond nog weg”, was de beslissing van de kuddebaas.
Nancy kwam erbij en zei:“Wij blijven hier, Mr Favor.”
“Geen sprake van. Jullie lazeren nu maar meteen op. Ik heb al genoeg problemen zonder jullie erbij”, zei Favor grommend tegen het meisje.
“Wilt u niet zo vloeken in ons bijzijn”, vroeg Ds Wilson.
“Als u nu maar opdondert en ons met rust laat”, reageerde Favor fel.
Een vloek lag op het puntje van zijn tong maar hij kon zich nog net inhouden. Zijn gezicht sprak in ieder geval boekdelen. Even was het stil in het kamp.
“We gaan pas weg als mijn andere dochter er ook is”, besliste de dominee.
Wishbone fluisterde tegen Favor:“Mr Favor, ik wil ze wel voor u vergiftigen met rattekruid.”
“Goed idee Wishbone, maar nee. Het is zonde van het rattekruid. Eerst moeten Pete en Mushy terug zijn. Daarna kan het mij geen ene rotmoer schelen wat er met hen gebeurt. Hopelijk worden ze verscheurt door de coyotes”, zei Favor.
“Ik denk niet dat de coyotes dominees met hun dochters verscheuren. Ze willen ook hun krachten sparen voor het echte wild”, was de reactie van Joe.
Voorzichtig en ongemerkt kroop Pete naar voren en Mushy volgde hem geruisloos. Susannah reed de wagen naar een schuilplaats waar zoals afgesproken de legerwapens zouden worden verstopt. Later zouden ze worden verkocht in Mexico. Omdat ze op de weg moest letten had Susannah niet in de gaten dat haar twee gijzelaars achter haar zaten. Pete gaf Mushy een teken waarna hij Susannah zo’n harde duw gaf dat ze van de bok afviel. Door de val gaf ze een afgrijselijke gil en stierf ter plekke. Pete stopte vlug de paarden. Toen de wagen stil stond sprongen de twee mannen er vanaf en liepen ze naar het stoffelijk overschot van Susannah.
Pete onderzocht haar en zei:“Ze is dood, een gebroken nek. Het spijt me Mushy.”
Het koksmaatje knipperde een paar keer met zijn ogen en zei:“Het was weer eens wat anders dan alleen met mannen in je omgeving.”
Ze tilden het lichaam van Susannah op en legden het op de geweren. Hierna reed het duo terug naar het kamp.
In het kamp was de spanning nu echt om te snijden. Het was Favor en zijn mannen duidelijk dat de dominee geen echte dominee was. Nancy keek wel naar Rowdy maar zei niets. De kuddebaas maakte zich ernstige zorgen om zijn verkenner en koksmaatje. De veedrijvers gingen weer gewoon aan het werk maar ze hielden wel Ds Wilson en Nancy in de gaten. Wishbone was uit zijn humeur omdat hij nu alles alleen moest doen. Toch maakte hij zich ook zorgen om het welzijn van Mushy en Pete.
“Het gaat volkomen mis. Susannah had allang terug moeten zijn”, zei Nancy tegen haar handlanger.
“Je hebt gelijk. We moeten hardere maatregelen nemen en wel nu meteen”, zei Ds Wilson.
Nancy keek hem met een vragende blik aan.
De dominee zei:“We grijpen nu de macht. Favor heeft wel een grote mond, maar hij durft toch niets te ondernemen tegen ons.”
Ds Wilson onderschatte duidelijk het lef van Favor. De kuddebaas zal al te broeden op een plan om de ongewenste medereizigers uit te schakelen. Dat dit niet erg eenvoudig zou zijn had hij al ervaren. Nancy was geen katje om zonder handschoenen aan te pakken en Ds Wilson was ook niet mals. Doch Favor wist dat hij op zijn mannen kon vertrouwen.
Opeens zag Rowdy tot zijn stomme verbazing Pete en Mushy komen. Om veiligheidsredenen hield hij zich kalm en liep hij naar ze toe.
“Pete, Mushy, wat is er gebeurd?”, vroeg Rowdy toen Pete de wagen tot stilstand had gebracht.
De verkenner zei:“Susannah gijzelde ons. Al vanaf het begin dat ze met ons meereisden hadden ze een grote partij gestolen legerwapens meegesmokkeld.”
“Goed dat je het zegt want nu kan ik jullie meteen naar de andere wereld helpen”, hoorden ze de dominee op dat moment zeggen.
Rowdy draaide zich om en kreeg een klap op zijn hoofd met het geweer dat de dominee in zijn handen had. Pete trok vliegensvlug zijn revolver en schoot de geestelijke dood.
“Zo, die is al in het betere land”, was zijn commentaar.
Rowdy kwam weer langzaam bij. Door het schot snelden Favor en Joe naderbij. Een blik op het lijk van Wilson leerden hen wat er gebeurd was.
Ondertussen was Nancy ervan overtuigd dat de dominee al een paar van hun vijanden had uitgeschakeld. Wat ze niet zag was dat Wishbone achter haar stond met een koekenpan in zijn hand. Een mep ermee en Nancy was verhuisd naar de andere wereld. Favor en de anderen kwamen bij hem.
De kok zei ter verontschuldiging:“Een ongelukje Mr Favor. De koekenpan gleed bijna uit mijn hand.”
“Ik heb niets gezien. Het belangrijkste is dat ze uit onze buurt zijn en blijven”, zei Favor kalm.
De mannen begroeven het trio en Pete bracht de gestolen geweren terug naar Fort Texas.
Nu de dominee en zijn dochters weg waren verdween ook de spanning in het kamp. Dit tot grote vreugde van Favor.
Zijn stem had dan ook een vreugdevolle opluchting toen hij de volgende morgen tegen zijn mannen riep:“Drijf ze op! En Wegwezen!”