Het was een rustig leven in Green Rock, Texas. De twee vrienden Chris Monroe en Gary Fengell hadden een paar dagen vrij omdat ze drie weken achtereen hadden gewerkt. Ze zaten buiten op de stoep voor de National Bank te genieten van de zonnestralen.
“Wat is het leven toch eigenlijk goed voor ons. Eerst drie weken hard werken en daarna een paar dagen vrij”, zei Chris.
Gary draaide een sigaret en antwoordde:“Voor mij mag dit leven zo blijven tot mijn dood.”
“Dan zal je nog lang moeten leven”, reageerde zijn vriend.
Opeens herinnerde hij zich dat hij nog ergens heen moest.
“Gary, ik moet weg want ik heb een afspraak in de Bloody Hell. Ik zie je over twee uur bij de stalhouderij van Dan Wallace”, zei Chris.
Hij stond op en liep naar de Bloody Hell Saloon. Gary knikte, keek hem na en stak zijn sigaret aan.
In de saloon zag Chris Mia Dalton al zitten aan een tafeltje. Ook zag hij zijn aartsvijand Ray Plant bij de bar staan. Chris liet hem echter volkomen links liggen en ging meteen bij Mia aan tafel zitten.
“Waarom moest je me spreken? Je weet dat het uit is tussen ons”, zei de cowboy.
Het meisje keek hem aan met betraande ogen en zei:“Je weet dat ik nog steeds van je hou.”
“Ja. Wat is de reden? Mijn tijd is erg kostbaar en ik wil het eigenlijk niet aan jou verspillen”, zei Chris.
“Kunnen we naar jouw huis gaan? Het is nogal persoonlijk”, zei het meisje.
Chris zuchtte diep en zei:“Goed dan.”
Ze stonden op en liepen naar het huis van Chris.
Chris lag roerloos op de grond van zijn woning. Te roerloos zodat Magere Hein hem kwam ophalen om hem gezelschap te houden op de eeuwige jachtvelden. Hoe kwam het zover dat Chris zo stil lag? Dat was voor iedereen een raadsel maar niet voor de moordenaar.
Bij de stalhouderij stond Gary te wachten op de komst van zijn vriend. Maar wie er ook kwam, geen Chris Monroe. Tenslotte vermoedde Gary onraad en besloot hij iets te ondernemen. Hij rende het kantoor van sheriff Hank Jenkins binnen.
“Sheriff, Chris Monroe wordt vermist. Ik had met hem bij de stalhouderij afgesproken maar hij is niet verschenen. Ik weet haast honderd procent zeker dat er iets met hem is gebeurd”, zei Gary haastig.
Hij keek de sheriff aan met een blik van:“Zou je niet eens in actie komen?”
Sheriff Hank Jenkins stond op, gaapte uitgebreid en zei:“Als ik achter elk vermist persoon aan zou moeten gaan had ik geen tijd meer om te slapen. Laten we maar gaan kijken in zijn woning.”
Hij deed zijn riem om en liep mee met Gary. Het was een doodgewone dag maar dat zou het niet blijven.
Bij het huis van Chris klopte Hank op de deur maar er kwam geen reactie. Gary ramde daarop de deur open en vond in de woonkamer het stoffelijk overschot van zijn vriend.
De sheriff boog zich even over Chris en zei:“Je maat is zo dood als een pier. Zeker teveel gedronken.”
“Ik ga de dokter halen voor een onderzoek. Als de doodsoorzaak bekend is ga jij achter de dader aan”, zei Gary fel.
Hij rende de deur uit en kwam even later terug met de geneesheer.
Doc Collins onderzocht het lijk en zei:“Chris is vergiftigd. Het kan zijn dat hij iets toegediend heeft gekregen.”
De cowboy keek de sheriff aan.
“De doodsoorzaak is gewoon puur vergif. Dat kan iedereen zo kopen”, zei de sheriff die een beetje zenuwachtig begon te worden van de blik van Gary.
“Ja, ja. Men gaat toch niet naar de kruidenier en vraagt:“Mag ik een half onsje vergif en een heel brood?” Ga nou gauw een heel eind fietsen”, reageerde Gary.
Hij wist dat de sheriff liever lui dan moe was en zo zag hij er ook uit. Doc Collins nam het stoffelijk overschot van Chris mee. De sheriff doorzocht de kamer op zoek naar aanwijzingen.
Gary stond toe te kijken totdat de sheriff hem vroeg:“Heb je niets te doen?”
“Nee, hoezo? Ik sta gewoon toe te kijken hoe je eindelijk iets doet”, zei Gary.
Hij ging maar weg voordat de sheriff kwaad werd en uit zijn vel barstte. De sheriff keek even om zich heen, zag dat hij alleen was en dacht:‘Die Gary Fengell kan op dak gaan zitten. Het is tijd voor mijn middagdutje.’ Hij sloot af en ging terug naar zijn kantoor.
Gary besloot zelf uit te zoeken wie zijn vriend had vermoord. Als eerste ging hij naar de Bloody Hell Saloon. Ze kwamen daar nogal vaak en voor nieuwtjes moest je daar zijn. Het nieuws van het plotselinge overlijden van Chris was in het drankgebouw natuurlijk het gesprek van de dag. Shelley King, de eigenaresse van de saloon zag Gary komen en liep naar hem toe.
“Gary, gecondoleerd met je vriend. We vinden het allemaal erg”, zei ze.
De cowboy keek langs haar heen naar Mia Dalton die zijn blik ontweek.
“Bedankt. Ik weet nog niet wie het heeft gedaan maar ik zal er wel achter komen. De sheriff is er ook eentje van lik me vestje. Hij slaapt liever dan dat hij wat doet”, zei hij afwezig.
“Jenkins zal zich zelfs nog voor zijn eigen begrafenis verslapen. Kom, dan krijg je wat te drinken van mij”, zei Shelley.
Gary liep mee naar de bar waar hij een biertje van het huis kreeg. Terwijl hij zijn glas leeg dronk spitste Gary zijn oren om zoveel mogelijke aanwijzingen op te vangen.
“Shelley, jij hoort natuurlijk van alles hier. Zei Chris nog wat tegen je toen hij hier was?”, vroeg Gary.
“Nee, we hebben geen enkel woord met elkaar gewisseld. Hij sprak wel met Mia Dalton”, zei de vrouw achter de bar.
“Vreemd. Het is al een hele poos uit tussen hen”, zei de cowboy.
“Ga je soms insinueren dat ik de moordenares ben?”, vroeg Shelley een beetje beledigd.
“Nee, helmaal niet maar ik denk dat iedereen wel eens in staat is om iemand om te brengen. Zelfs jij”, reageerde de cowboy.
Hij verliet zijn plekje aan de bar en ging zich bezighouden met Mia.
“Hallo Mia. Ik neem aan dat je al gehoord hebt dat Chris overleden is. Aangezien jij zijn laatste vriendin was wil ik graag weten waar jij was vanmiddag”, zei Gary.
“Ik was hier de hele middag met Ray Plant. Hij is nu mijn vriend”, zei het meisje.
“Als hij je nieuwe vriend is, waarom vroeg je gisteren aan Chris om hem hier te ontmoeten in de saloon?”, vroeg de cowboy.
“Ik had nog een kettinkje van hem en dat wilde ik graag teruggeven”, zei Mia.
Gary zei:“Ik weet genoeg van jou. Nog een prettige middag verder lieve Mia.”
Hij stond op en verliet de saloon. Ray kwam naar Mia toe en vroeg fluisterend:“Wat wilde hij?”
“Hij bleef maar doorvragen over of ik vanmiddag Chris had gezien en gesproken. Ik heb verteld dat ik bij jou was hier in de saloon”, antwoordde ze.
“Je hebt het toch niet gedaan?”, vroeg Ray ongerust.
“Natuurlijk niet gekkie. Wat denk je wel?”, vroeg ze op haar beurt.
“Goed zo want ik heb het ook niet gedaan”, zei Ray koel.
Mia wist dat ze een van de verdachten was maar ze was vastbesloten om Gary om de tuin te leiden. Om de zaak nog ingewikkelder te maken besloot ze Ray te vermoorden.
Ze vroeg:“Ik ben wat moe. Zou je me naar jouw huis willen brengen?”
“Dat altijd lievelingetje van me”, zei hij.
Ze stond op en liep met Ray naar zijn huis.
Ondertussen bracht Gary een bezoek aan de dokter.
“Doc, weet u al waaraan Chris overleden is?”, vroeg de cowboy.
“Hij is vergiftigd door een middel van een mengsel van whisky en vergif. Chris kon niet tegen whisky als er iets anders bij zat”, antwoordde de geneesheer.
“Wat was dat andere spulletje?”, wilde Gary weten.
“Een vloeibaar slaapmiddel. Ik heb het laatst aan Ray Plant voorgeschreven”, zei de dokter.
“Doc, u heeft me nog nooit zo goed geholpen”, zei Gary die opeens het licht had gezien.
“Ik wil niet veel zeggen maar ik heb jou hier nog nooit geholpen”, reageerde de geneesheer.
“Daarom ook”, zei Gary glimlachend.
Vlug ging hij weg. De cowboy wilde ook nog even Ray ondervragen voor het te laat was.
Niets vermoedend zat Magere Hein in de keuken te wachten om zijn tweede slachtoffer mee te nemen naar zijn paradijs. Ray liet Mia in de woonkamer op de bank rusten terwijl hij wat koffie maakte. Ongemerkt sloop Mia naar de keuken en met een theedoek wurgde ze haar vriend. Ray viel op de grond neer als een slappe vaatdoek. Vlug ging het meisje weg maar onderweg kwam ze helaas Gary tegen. ‘Nu word ik ontmaskerd als de moordenares. Ik moet snel iets bedenken’, dacht ze.
“Gary, Ray wilde me doden zoals hij Chris had vermoord”, gilde Mia hysterisch.
“Ik ken Ray goed genoeg om te weten dat hij nooit iemand zou vermoorden maar laten we naar zijn huis gaan”, antwoordde de cowboy kalm.
Op het gegil van Mia waren ook de sheriff en Shelley afgekomen en ze volgden het stel naar het huis van Ray.
De sheriff zag het lijk van Ray liggen en vroeg aan Gary:“Weet jij wie hem heeft vermoord?”
“Ja, en ik weet nu ook wie Chris heeft vergiftigd”, zei hij kalm.
Hij zweeg voor een poosje om de spanning op te voeren.
Mia keek hem aan en vroeg:“Krijgen we je theorieën nog te horen of moeten we wachten tot Sint Juttemis?”
“Chris stierf door een combinatie van whisky en een vloeibaar slaapmiddel. Omdat hij zelf geen medicijnen gebruikte moest iemand hem dat wel toedienen. Shelley kan het niet gedaan hebben omdat zij altijd zelf een flinke slaapmuts neemt voor het naar bed gaan. Dus blijven over Mia en wijlen Ray. Omdat Doc me vertelde dat Ray enkele dagen geleden dat slaapmiddel voorgeschreven had gekregen was hij een van de verdachten. Maar omdat hij niet op Chris viel en andersom ook niet moest het onze lieve Mia wel zijn. Ze heeft dat spul uit het huis van Ray gestolen en dat in de whisky van Chris gedaan. Mia, waarom heb je Chris vermoord?”, vroeg Gary.
“Hij had me beloofd altijd bij me te blijven en met mij een gezin te stichten. Maar toen ik hem vertelde dat ik zwanger van zijn kind was dumpte hij me. Ray wist hiervan en dreigde me aan te geven bij de sheriff. Dus moest hij ook om zeep worden geholpen”, zei het meisje ijskoud.
“Ik weet niet of je het weet maar je hebt jezelf nu wel goed verraden”, zei Gary kalm.
Nu nam de sheriff het woord.
“Miss Dalton, wilt u met mij meekomen? In de gevangenis is er nog wel plaats voor u”, zei hij kalm.
Mia keek Gary nog even aan en zei:“Als je me had laten gaan was het nooit ontdekt.”
De sheriff deed haar de handboeien om en nam haar mee naar de gevangenis. Shelley en Gary bleven alleen achter in de kamer.
“Ik heb dringend behoefte aan een borrel en jij ook zo te zien. Ga je mee?”, vroeg ze.
De cowboy knikte en liep mee.