Op een dag waren Hoss en Joe Cartwright in Virginia City. Ze zagen een poster hangen.
Hoss las voor:“OP 30 JUNI GROTE RODEO IN VIRGINIA CITY. OOK STIERENWEDSTRIJD. WINNAAR KRIJGT $ 500,00.”
“Hoss, daar doen we aan mee. Jij traint de stier en ik ga winnen”, zei Joe enthousiast.
Hoss reageerde meteen met:“Dit domme plan van jou gaat niet door Little Joe! We doen allebei mee en degene die wint krijgt dat geld!”
“Rustig maar”, zei Joe een beetje beledigd.
Ze gingen zich allebei inschrijven.
Eenmaal thuisgekomen zei Hoss:“Ik ga eerst mijn maag vullen en daarna trainen voor de wedstrijd. Trainen met een lege maag kan ik niet.”
“Goed idee”, antwoordde Joe.
Ze gingen meteen de voorraadkast plunderen waarna ze aan de slag gingen.
Hoss had een grote handdoek gepakt en wapperde die voor de stier. Natuurlijk reageerde het beest vol kracht en Hoss kon net op tijd opzij springen. Joe kwam niet meer bij van het lachen.
“Nu mag jij het proberen broertje”, zei Hoss.
Joe pakte de handdoek en wapperde ermee.
“Kom dan stiertje. Kijk naar de doek”, zei Joe.
De stier keek eerst naar Joe, toen naar de wapperende handdoek en viel toen aan. Ook Joe kon opzij springen maar de rode handdoek overleefde het niet. Hetzelfde gold voor de kraal, het kippenhok en de schuur. De kippen vlogen alle kanten op en kakelden bij het leven. Hoss en Joe keken verbaasd om zich heen en beseften dat ze iets doms hadden gedaan. Precies op dat moment kwamen Ben, Adam en Mitch thuis. Ze zagen de ravage en de jongste had zijn reactie al klaar.
“Papa, zelfs ik maak nooit zoveel rotzooi”, zei Mitch van 5.
“Je ooms kunnen dus nog een voorbeeld aan jou nemen”, antwoordde Adam.
“Adam, neem je zoon mee naar binnen voordat er nog meer schade wordt aangericht”, zei Ben.
De rancher steeg af en keek naar de ravage. Adam knikte en stopte zijn paard waarna hij afsteeg. Met een grote zwaai tilde hij zijn zoon er van af. Samen liepen ze naar binnen. Ben wachtte totdat ze binnen waren. Toen ging hij naar zijn 2 jongste zoons toe.
“WAT IS ER HIER GEBEURD?”, vroeg Ben streng.
De boosheid in zijn stem was tot in New York te horen.
“Niets pa”, zei Joe wat verlegen.
“Niets gebeurd hé? Waarom is het hier dan zo’n ravage?”, vroeg Ben.
“Dat komt door de kaboutertjes”, zei Hoss.
“Sinds wanneer zijn er hier kaboutertjes op de Ponderosa?”, was de volgende vraag van Ben.
“Sinds vandaag. Ze hebben een stier wild gemaakt voor een wedstrijd met deze rode handdoek en daardoor die ravage aangericht. De prijs is 500 dollar”, legde Joe uit.
De rancher bekeek de handdoek en was er zichtbaar niet blij mee.
“Dit is mijn handdoek. Ik kreeg hem van Mitch voor mijn laatste verjaardag. Dit wordt dus vergoed. Wiens idee was het om hier de Ponderosa te verbouwen met een stier?”, vroeg Ben streng.
“Het was mijn idee”, antwoordde Joe wat verlegen.
De rancher zuchtte diep en keek rond.
“Joseph, ik wil dat jij met die wedstrijd meedoet. Met de prijs kan jij dan alle schade herstellen. Hoss helpt je bij de wedstrijd”, zei Ben.
Er zat voor Joe niets anders op dan het te accepteren. Hoss deed het ook maar. Ben nam de kapotte handdoek mee naar binnen waar Adam en Mitch waren. Adam zat op de bank terwijl Mitch met hun hond Cody speelde.
“Wat hebben de heren nu weer gedaan?”, vroeg Adam.
Ben antwoordde:“Jouw broers doen mee met een stierenwedstrijd. Om te oefenen hebben ze mijn rode handdoek gebruikt.”
Hij liet de handdoek zien.
“Opa, ik had u toch die handdoek voor uw verjaardag gegeven?”, vroeg Mitch verbaasd.
“Inderdaad jongen. Maar ze moeten wel alles herstellen. Inclusief deze handdoek”, was het antwoord van Ben.
Joe oefende elke dag waarbij hij hulp kreeg van Hoss. Om veiligheidsredenen mocht Mitch niet buiten spelen van Adam.
Eindelijk was het de dag van de rodeo. Natuurlijk waren de Cartwrights er ook bij. Vooral de stierenwedstrijd trok hun aandacht. Joe deed redelijk zijn best maar zijn stier werkte niet echt mee. Of beter gezegd: helemaal niet.
Adam reageerde sarcastisch:“Wel Mitch, ik denk dat het nog een lange tijd zal duren voordat jij weer vrij op het erf kan spelen.”
“Geeft niet papa. Dan zal ik wel toezicht houden op oom Joe”, zei het kereltje droog.
Weer thuis zei Ben:“Joseph, je hebt het best redelijk gedaan maar helaas niet gewonnen. Morgen ga jij beginnen met alles te herstellen.”
“Joe, wees gerust want je lieve neefje heeft al vrijwillig aangeboden om toezicht te houden op jouw werkzaamheden”, zei Adam glimlachend.
“Wat ben ik daar blij mee zeg”, verzuchtte Joe.
Joe werkte hard om alles te herstellen en binnen een maand was het erf weer zoals het was als voor de stierenwedstrijd. Maar de jongste zoon van Ben Cartwright had zich wel voorgenomen om nooit meer met een stierenwedstrijd mee te doen.