Het was heerlijk weer toen de Cartwrights paarden gingen temmen. Van alle aanwezigen waren er drie die het hoogste woord hadden.
Adam Cartwright, de oudste van het stel, zei:“Ik durf te wedden dat pa er nog geen seconde op blijft zitten.”
“Dat is nog erg veel voor iemand van zijn leeftijd”, reageerde zijn jongere broer Hoss.
Hun jongste broer Little Joe deed er nog een schepje bovenop:“Als dat paard pa ziet komen rent hij hard weg.”
Alle drie lagen op de grond van het lachen. Ben Cartwright en zijn voorman Candy Canaday kwamen erbij staan maar zeiden niets tegen de broers.
“Mr Cartwright, uw zoons hebben alle drie een erg grote mond voor hun leeftijd. Vind u niet dat ze maar eens moeten bewijzen of ze een paard kunnen temmen?”, vroeg Candy.
“Inderdaad maar ik ga eerst om die drie kleutertjes op het hek te laten zien hoe het moet”, antwoordde de rancher.
Hij knipoogde naar Candy die het begreep. Nu werden de broers ongerust.
“Heeft pa Candy soms salarisverhoging gegeven dat onze voorman zo aan het slijmen is?”, vroeg Hoss.
“Misschien wel beloofd”, merkte Adam op.
“Of hij moet het nog krijgen. Je weet hoe geniepig Candy kan zijn”, zei Little Joe.
Dat wisten ze inderdaad. Adam was blij dat zijn 5 maanden oude zoon Mitch te klein en te jong was om nu al beïnvloed te worden door Candy en/of zijn jongere broers.
Ondertussen liep Ben naar de kraal en klom hij op het paard dat getemd moest worden. Het ging goed voor een poosje maar het wilde paard dat de naam Dynamiet had gekregen gooide de rancher van zijn rug af. Natuurlijk lagen de broers op de grond van het lachen.
“Mr Cartwright, u moet deze maand 3 x geen loon uitbetalen”, merkte Candy op.
“Dat is een goed idee. Het geld dat ik dan bespaar is voor mijn kleinzoon”, reageerde Ben.
Adam, Hoss en Joe hoorden dit en stopten meteen met lachen.
“Pa, dit kan u niet maken. U weet zelf hoe goed hoeveel een kind kost”, zei Adam protesterend.
“Dat weet ik inderdaad. Maar Mitch is jouw zorg en ik ben best bereid voor hem te zorgen maar alleen als jij echt weg moet”, zei Ben.
“En ik heb het geld nodig om de meisjes te kunnen vermaken”, zei Little Joe.
“Je bedoelt je zuurverdiende geld aan hen te verspillen”, antwoordde Hoss.
Weer lachte iedereen.
“Adam, jouw beurt om Dynamiet te temmen”, zei Ben weer serieus.
“Je pa bedoelt: proberen hem te temmen”, verbeterde Candy zijn baas.
Adam deed zijn best maar ook hem lukte het niet om het wilde paard te temmen. Toen Dynamiet Adam van zijn rug afgooide vielen Hoss en Little Joe van het hek op de grond van het lachen. Candy zag dat en met lachende ogen keek hij Ben aan.
“Moet ik een poging wagen want uw twee jongste zoons kunnen niet eens op een hek blijven staan?”, vroeg de voorman.
“Doe jij dat maar. Dan kunnen Hoss en Joseph er misschien nog wat van leren”, antwoordde Ben.
Hij keek geamuseerd naar zijn zoons die nu pas merkten wat er gezegd was door Candy. Adam kwam naast zijn vader staan en keek naar de verrichtingen van de voorman. Hoss en Little Joe waren intussen weer opgestaan maar waren niet erg blij met de opmerking van Candy.
“Pa, we hebben een goede aanwinst in Candy. Het is alleen jammer dat hij van die scherpe opmerkingen tegen ons durft te maken”, zei Adam.
“Wij doen het ook tegen hem dus……..”, zei Ben.
Hoss en Little Joe stonden nu tegen het hek en keken naar de verrichtingen van Candy. Ze waren stil van verbazing toen Candy op Dynamiet naar hen toe kwam rijden.
“Mr Cartwright, ik denk dat we dit paard maar een nieuwe naam moeten geven want hij is zo mak als een lammetje”, zei Candy.
“En welke naam had je in gedachten?”, vroeg de rancher.
“Dynamisch”, antwoordde de voorman.
Ben dacht even na en antwoordde toen:“Dan heet hij zo.”
“Pa, u gaat ons toch niet vertellen dat Candy nu de eigenaar van dat paard is?”, vroeg Little Joe verbaasd.
“Ja, dat is zo. Ik had me voorgenomen om Candy een poging te laten doen om Dynamisch te temmen. Dat is dus gelukt”, antwoordde zijn vader.
“Candy, hoe krijg jij het wel voor elkaar en wij niet om dat paard te temmen?”, vroeg Adam.
Candy steeg af en leidde zijn paard naar buiten de kraal.
“Wel Adam, heb je een paar uur?”, vroeg de voorman plagend.
“Wel?”, vroeg Hoss.
“Toen jullie in de stad waren voor de boodschappen en Mr Cartwright op de kleine paste heb ik Dynamisch zo getraind dat hij naar elk commando van mijn stem ging luisteren. Zodoende luistert hij dus alleen maar naar mij”, zei Candy glimlachend.
“Pa, hou hem voortaan weg van de paarden want anders gaat hij nog een concurrent van ons worden wat het paarden temmen betreft”, zei Little Joe.
“Er is genoeg werk te doen voor ons allemaal dus Candy blijft gewoon hier”, zei Ben.
Candy had duidelijk gemaakt dat hij weer eens een waardevolle werkkracht was voor de Ponderosa en dat wisten de Cartwrights ook. Maar elkaar plagen was ook leuk en goed om de gezellige sfeer op de ranch te behouden.