Het was op het eerste gezicht een normale dag in Virginia City. Maar niet voor lang. Sheriff Roy Coffee had bezoek gekregen van Ponderosa ranch eigenaar Ben Cartwright. Van eerdere ervaringen wist Roy dat als er een Cartwright in de stad was er iets te gebeuren stond. Toen de rancher binnenkwam had de sheriff al bange vermoedens. Roy zuchtte diep en keek Ben aan.
“Goedendag Roy”, zei Ben.
“Hetzelfde Ben. Wat kan ik voor je doen?”, vroeg Roy.
“Niets eigenlijk. Ik kom gewoon even langs voordat ik de tweeling ophaal van school”, antwoordde de rancher.
“Oh zo, op die manier”, zei Roy.
“Hoe bedoel je: op die manier?”, vroeg Ben verbaasd.
“Ik bedoel maar: als er 1 of meerdere Cartwrights in de stad zijn gebeurt er altijd wel iets. Jij bent er nu en je kleinkinderen zijn weliswaar op school maar die gaat straks uit en dan zijn ze ook hier”, legde de sheriff uit.
Hij keek Ben langdurig en wantrouwend aan.
“Is de tweeling je enige reden om hier te zijn of was dat gewoon een smoes om iemand te ontwijken?”, vroeg Roy.
“Adam wil dat iemand de kinderen ophaalt van school en ik besloot dat vandaag te doen. Hijzelf is weg voor zaken”, antwoordde Ben.
Roy deed net alsof hij het geloofde en schonk 2 koffie in. Hij gaf er eentje aan Ben en de tweede hield hij zelf. Ben was ondertussen gaan zitten en keek naar zijn vriend.
“Is er nog wat gebeurd wat wij nog niet weten?”, vroeg Ben.
“Nee, helemaal niets. En dat wil ik zo houden ook”, antwoordde Roy.
Ondertussen ging de school uit en liepen de tweeling Mitch en Pam Cartwright naar het kantoor van de sheriff waar hun opa op hen wachtte zoals afgesproken.
“Ik zou nooit sheriff willen zijn”, zei Mitch.
“Waarom niet?”, vroeg zijn zus.
“Dan moet je een voorbeeld zijn voor iedereen en je aan de wet houden”, was het antwoord.
“Ga je dat gebruiken voor je opstel?”, vroeg Pam.
Mitch knikte en vroeg:“Wat zou jij nooit willen zijn?”
Pam zweeg even om na te kunnen denken.
“Bankdirecteur. Al dat geld dat ik dan zou moeten bewaren”, zei ze na een poosje.
Ze liepen langs de bank en merkten dat er 2 vreemdelingen stonden te kijken. De tweeling keek elkaar aan en ze dachten hetzelfde. De cowboys grepen in en pakten de kinderen vast.
“Laat ons los”, zeiden Mitch en Pam tegelijk.
“Geen sprake van! Jullie helpen ons bij onze bankoverval”, zei Jake Miller die Mitch vast had.
“Welke bankoverval?”, vroeg Pam verbaasd.
“Nou, die bank daar. We hebben gehoord dat er veel geld in zit”, zei Lee Jones.
Hij had Pam vast. De tweeling begon hard te lachen wat de overvallers zenuwachtig maakten.
“Die bank daar? Veel succes dan maar”, lachte Mitch.
Hij rukte zich los en Pam schopte Lee tegen zijn scheenbeen waardoor ze ook los kwam. De kinderen renden naar het kantoor van de sheriff. Jake en Lee bleven verbaasd achter.
Roy en Ben keken elkaar verbaasd aan toen ze de kinderen binnen zagen stormen.
“Jongens, wat is er aan de hand?”, vroeg Ben ongerust.
“Sheriff, er zijn buiten twee cowboys die de bank willen overvallen”, zei Mitch hijgend.
“Waarom gebeurt het altijd als jullie in de stad zijn?”, vroeg Roy terwijl hij naar buiten rende.
De Cartwrights keken geamuseerd toe hoe Roy de twee cowboys arresteerde. Mitch wachtte even met zijn mededeling bekend te maken totdat Roy er ook bij was.
“Opa, ik heb goed nieuws voor u”, zei Mitch opgewekt.
“Dat mag ik hopen”, reageerde Ben plagend.
Hij kende zijn kleinkinderen maar al te goed.
“Ik wil later geen sheriff worden omdat je dan verplicht wordt je te gedragen”, zei de jonge Cartwright.
Ben had erg veel moeite om niet in lachen uit te barsten en Roy wilde Mitch arresteren wegens het beledigen van een sheriff in functie.
“Mitch, ik weet dat jij toch gaat honkballen zodra jij van school bent en Pam, jij blijft op de ranch na je schooltijd”, zei de rancher.
“Werken op de ranch is beter dan sheriff en bankdirecteur worden”, reageerde zijn kleindochter.
“We moeten voor school een opstel schrijven over een beroep dat we niet willen hebben na school. Opa, wil u mij ermee helpen?”, vroeg Mitch.
Ben knikte.
“Ben, ik ben erg blij dat jouw kleinkinderen niet mij willen opvolgen als sheriff”, zei Roy.
“Nou, zoals u die twee cowboys pakte, dat was erg gemakkelijk?”, vroeg Pam.
“In dit geval wel maar het is anders wel moeilijker. Ben, je hebt je kleinkinderen en neem ze maar meteen mee naar huis. Dan heb ik ook weer rust”, zei de sheriff.
“Kom jongens, we gaan naar huis terug”, zei Ben.
Dat deden ze en Roy had weer de rust die hij had voordat de Cartwrights langskwamen.