Mitch Cartwright was met zijn vader Adam en oom Hoss Cartwright naar het honkbalstadion in Sacramento gegaan maar hij had weinig zin om te gaan spelen. Hij had wel zijn handschoen en knuppel bij zich zoals gewoonlijk maar verwachtte eigenlijk niet dat hij ze helemaal niet nodig had. Coach Jimmy Miller zag de Cartwrights komen en liep naar ze toe.
“Adam en Hoss, we hebben een speler te weinig. Jeremy Clark is de startende werper maar er is geen derde honkman”, zei de coach.
Alle drie keken eerst elkaar aan en toen naar Mitch.
Hij voelde aan wat er komen ging en zei:“Oh nee. Ik ga echt niet spelen. Ik heb hoofdpijn, buikpijn, last van mijn enkel en tot overmaat van ramp heb ik opeens last van hevige smurferitus. Dat is heel besmettelijk voor honkballers.”
Adam en Hoss begonnen hard te lachen want ze kenden de smoes al langer.
“Het kan me niet schelen welke ziekte je hebt want je staat nu opgesteld als derde honkman. Omkleden en dan hier bij mij melden”, zei Jimmy tegen Mitch.
De jongen gaf zijn handschoen en knuppel aan zijn vader en ging zich omkleden.
“De kinderen gebruiken smurferitus als een excuus voor een karweitje dat ze moeten doen waar ze geen zin in hebben. De tweeling is dol op smurfen, vandaar”, legde Adam lachend uit.
In de kleedkamer zei Jeremy tegen Mitch:“Ik hoorde dat jij ook kan gooien.”
“Ja, dat kan ik zeker en hard en zuiver ook. Ik gooi meestal alleen maar 3 slag”, antwoordde de jonge Cartwright.
Hij deed voor hoe hij welke bal moest vasthouden. Jeremy was een vlugge leerling.
De Ponderosa Cowboys waren de uitploeg en dus het eerst aan beurt om te slaan. De tegenstander was het team City Lords. De pitcher, Frank Stone, was van plan om de Ponderosa Cowboys te laten verliezen. Eerst was korte stop Teddy Rashdon aan de beurt. Hij kreeg 4 wijd. Toen was catcher Matthew Walker aan de beurt om te slaan en ook hij kreeg 4 wijd. Hetzelfde werd gegeven aan rechtsvelder Paul Becker. Mitch stond als vierde op de slaglijst.
Jimmy fluisterde hem toe voordat de jongen naar het slagperk ging:“Sla een grand slam.”
“Fluitje van een cent”, reageerde Mitch lachend.
Frank keek hem aan en gooide een slider. Mitch bedacht zich geen moment en joeg de bal het stadion uit. De bal kreeg door de klap een behoorlijke vaart en kwam terecht op het ijscokarretje waar Ben Cartwright toevallig was met zijn kleinkinderen Lisa en Benji, de 2 oude tweeling van Adam.
“Is deze bal van u?”, vroeg de ijsverkoper.
“Ja”, zei de rancher.
Hij pakte hem en hield het ronde voorwerp bij zich. Ondertussen scoorde zijn team al 4 runs. Frank Stone was al erg nijdig toen de wedstrijd begon en hierdoor gooide hij weer drie keer 4 wijd. De tweede honkman van de Cowboys was Lee Sing. Frank had al behoorlijk de pest in en gooide een fastball naar Lee. De jonge Chinees sloeg de bal zó ver weg dat er opnieuw een homerun grand slam gescoord werd. Jimmy begon steeds meer te glimlachen terwijl Dennis Carr, de coach van de City Lords, steeds chagrijniger werd. Na 3 nullen kregen de City Lords eindelijk de kans om te scoren maar de Ponderosa Cowboys hadden duidelijke instructies gekregen om dit te voorkomen. Er was nog niemand uit. Nick Carr stond op het eerste honk en Frank Stone op het tweede. Derde honkman Louis Owens was aan slag en sloeg de bal richting Mitch. De jonge Cartwright ving hem en gooide hem naar Lee op het tweede honk en hij gooide hem naar het eerste honk waar Mickey Jackson stond. Door dit fraaie dubbelspel waren de Ponderosa Cowboys weer aan slag.
De tweede en derde inning werd een herhaling van de eerste voor de Ponderosa Cowboys en zo ging de wedstrijd vrolijk verder. Voor het bezoekende team dan.
“Jimmy, kunnen ze niet honkballen?”, vroeg Mitch opeens.
“Kennelijk niet. Maar zij hebben geen natuurtalent zoals jij wat ons team wel heeft”, antwoordde de coach.
“Het zijn maar knuppels met knuppels en dan beledig ik nog de slagwapens”, antwoordde Mitch droog.
In de eerste helft van de vierde inning was Mitch aan slag. Hij sloeg de bal weer buiten het stadion en maakte zo zijn vierde homerun van de wedstrijd. De bal kwam terecht in een bord met soep dat de vrouw van Dennis Carr, Cheryll, aan het eten was. Het was tomatensoep en door de harde klap vloog de soep op haar witte jurk, in haar gezicht en in haar nieuwe kapsel.
Ze kwam woedend naar de dug-out van de Cowboys en vroeg:“Wie sloeg deze bal weg?”
Adam, Hoss en Jimmy keken haar aan en Adam vroeg kalm:“Mitch Cartwright. Wie anders?”
Cheryll gooide de bal neer en ging naar haar echtgenoot. De Cartwright broers en Jimmy lagen op de grond van het lachen.
Adam pakte de bal en zei:“Die zal de tweeling wel willen hebben.”
Hij hield de bal bij zich.
Dennis kwam naar ze toe en zei tegen Adam:“Ik eis dat Mitch Cartwright gediskwalificeerd wordt voor deze wedstrijd. Anders stoppen we ermee.”
“Stop er dan maar mee want Mitch is een van onze beste spelers”, reageerde Jimmy serieus.
Hierop wenkte Dennis zijn team om naar de dug-out te komen. Hierdoor werd de wedstrijd in het voordeel van de Ponderosa Cowboys beslist. Score: 25-0. Aantal innings: 4,5.
Hoofdscheidsrechter Derek Jones zei:“De Ponderosa Cowboys hebben deze wedstrijd gewonnen doordat de City Lords opgaven.”
Omdat Mitch wist waar zijn broertje en zusje waren zorgde hij ervoor dat ze allebei een bal kregen die door hem weggeslagen was.