Het was de nacht van 24 op 25 december 1868. Tijdstip: 3.00 uur. Iedereen op de Ponderosa ranch was in diepe rust. Althans dat leek zo. De zesjarige Mitch Cartwright was zachtjes naar beneden geslopen met de hond Cody om alle kerstcadeaus netjes te leggen.
“Je moet wel stil zijn want anders horen de anderen ons”, zei Mitch zachtjes.
Cody gaf hem een lik over zijn gezicht als antwoord. De jonge Cartwright ging op zijn knieën zitten en begon de cadeaus op grootte te leggen. Cody keek toe en waakte bij zijn vriendje.
Mitch was net klaar toen Cody begon te blaffen. De jongen keek op en zag zijn oom Hoss naar beneden komen.
Hoss vroeg verbaasd:“Mitchy, wat doe jij hier?”
“Dat kan ik jou ook vragen”, reageerde zijn neefje.
“Ik kom mijn maag vullen. Wat is jouw reden?”, wilde Hoss weten.
“De Kerstman vroeg of ik alle cadeaus op grootte wilde leggen. Dus dat deden Cody en ik”, zei het ventje.
Hoss wist niets te zeggen en nam het stel mee naar de keuken.
“Oom Hoss, vergeet je niet iets?”, vroeg Mitch na een poosje.
Hij nam een hap van zijn boterham met kaas en jam.
“Wat vergeet ik volgens jou?”, vroeg Hoss kluivend op een stuk koude kip.
“Mij te feliciteren met mijn 6e verjaardag. Het is al Kerstdag”, antwoordde Mitch.
Hij at vlug zijn boterham op en ging toen met Cody terug naar zijn kamer. Hoss wilde Mitch achterna rennen maar zijn trek was te groot om dat te doen.
Om 5 uur kwam Adam, gewassen, geschoren en aangekleed, de kamer van Mitch binnen. Adam was ongerust omdat zijn zoon niet in zijn kamer was geweest om hem wakker te maken. De oudste Cartwright jongen zag zijn zoon slapend in bed met Cody op de grond ernaast.
Hij ging op bed zitten en zei terwijl hij Mitch wakker schudde:“Mitchell Jonathan Cartwright!”
“Ja Kerstman. Ik heb alle pakjes op grootte gelegd zoals u wilde”, zei Mitch nog steeds slapend.
Natuurlijk begreep Adam er niets van maar hij speelde het spelletje mee en zei:“Dat is goed maar je vader wil dat je wakker wordt om je verjaardag te vieren.”
Mitch deed langzaam zijn ogen open en een glimlachende Adam keek hem aan. De jongen ging zitten en wreef de slaap uit zijn ogen. Hij vertelde wat er gebeurd was.
“Gefeliciteerd knul. Ik maak een bad voor je klaar en ga je wassen”, zei Adam toen hij alles had gehoord.
Na zijn bad kleedde Mitch zich aan en ging hij met Adam naar beneden. Daar wachten Ponderosa eigenaar Ben Cartwright en zijn 2 jongste zoons Hoss en Joe op de jarige en zijn vader. Ook de Chinese kok Hop Sing was erbij.
“Mitch, van harte gefeliciteerd met je verjaardag”, zei Ben namens Joe en Hop Sing.
“Bedankt opa, oom Joe en Hop Sing”, zei Mitch.
“Mitchy, van harte”, zei Hoss overdreven beleefd in de hoop dat zijn neefje niets zou zeggen over de afgelopen nacht.
“Bedankt oom Hoss. Smaakte die 2 koude kippenpoten lekker?”, vroeg zijn neefje lachend.
Hoss werd rood en iedereen keek naar hem.
Hop Sing vroeg streng:“Mr Hoss, waar is kip gebleven?”
“Wel Hop Sing, ik had gewoon zin in kip vannacht dus ik heb het opgegeten”, bekende Hoss met het schaamrood op de kaken.
Hop Sing ging mopperend in zijn moedertaal naar de keuken en de Cartwrights naar de eetkamer. Dar stond een uitgebreid kerstontbijt te wachten.
Tijdens het ontbijt vertelde Mitch in geuren en kleuren wat er die nacht in de woonkamer en keuken was gebeurd. Iedereen behalve Hoss vond het een leuk verhaal. Toch werd het een geweldige verjaardag voor Mitch en een fijne kerst voor de Cartwrights.
Vanaf toen besloot Mitch niet meer ’s nachts rond te spoken in huis als zijn oom Hoss thuis was.