Het was een doodgewone dag in mei 1875 op de Ponderosa, de ranch van de familie Cartwright. De mannen waren bij de kudde aan het werk. Adam en zijn echtgenote Sally waren thuis met de tweeling Mitch en Pam. Hun hond Cody en kat Lucky bleven ook bij hen. Bovendien was Sally ook nog eens hoogzwanger. Adam was bij de schuur bezig.
Plotseling werd er op de deur geklopt. Sally liep naar de voordeur en deed hem voorzichtig open. Ze zag een blonde dame staan die meteen naar binnenging.
“Wat moet jij hier?”, vroeg de vrouw die naar de naam Emily Willis luisterde.
“Ik ben Mrs Adam Cartwright en dat is onze tweeling Mitch en Pam”, antwoordde Sally.
“Ik ben Emily Willis en Adam beloofde me ooit met hem te gaan trouwen. Hierna zouden we heel veel kindertjes krijgen”, zei Emily.
“Adam is gelukkig met mij, de tweeling en onze baby die spoedig geboren zal worden. Hij heeft jou dus écht niet nodig”, zei Sally.
Emily vertrouwde het niet en besloot te blijven totdat Adam thuiskwam. Ze nam plaats op de bank en maakte zich het gemakkelijk.
Na een poosje keek Emily eerst naar Mitch en toen naar Sally.
“Ik begrijp niet waarom jij voor zijn kinderen moet zorgen terwijl Adam veel meer van mij houdt”, zei Emily.
“Adam en ik houden gewoon erg veel van elkaar en daarom zijn we getrouwd. Het is nu ook mijn plicht om voor zijn kinderen te zorgen”, antwoordde Sally kalm.
“Papa heeft ons wel over jou verteld maar hij zei niet dat hij verliefd op je was”, reageerde Mitch.
Emily merkte dat haar aanwezigheid niet op prijs werd gesteld en nam daarom een andere houding aan.
“Lieverd, ik weet hoe het is om hoogzwanger te zijn want ik beviel een jaar geleden van Adams baby. Het was een ongelukje maar ik zou hem nooit meer willen missen. Zal ik blijven totdat de baby geboren is?”, vroeg ze hartelijk.
“Waarom? Probeer je soms tussen Adam en mij te komen? Dat zal toch niet lukken”, antwoordde Sally.
Ze was duidelijk het bezoek beu en gaf Mitch een snelle knipoog. Mitch ging met Cody naar buiten en op veilige afstand kreeg de hond de boodschap.
“Cody, ga de anderen halen”, zei de jonge Cartwright.
Cody rende meteen weg. Mitch ging meteen weer naar binnen want hij vertrouwde Emily niet.
Pam ging thee zetten voor haar ouders, broer en haarzelf. Adam was toevallig in de keuken en zag zijn dochter komen.
“Wat is er?”, vroeg hij ongerust.
“Een ex van jou is binnen en ze valt mam lastig”, zei Pam.
Adam ging naar de woonkamer en vond daar zijn vrouw en zoon. Maar ook Emily. De bezoekster zag Adam echter niet komen maar Sally wel. Door het onverwachte bezoek van Emily Willis en haar leugens merkte Sally dat het zover was. Ze liet echter nog niets merken.
“Jij bent ook geen goede gastvrouw”, zei Emily smalend.
“Hoezo?”, vroeg Sally verbaasd.
“Je laat je stiefdochter alles voor je doen en alleen omdat je een kind moet krijgen van mijn verloofde”, antwoordde Emily.
“Ik sta op het punt om te bevallen en Pam vindt het niet erg om te helpen”, zei Sally vermoeid.
Adam kuchte opvallend en Emily vloog een meter de lucht in van schrik.
“Wat doe jij hier?”, vroeg Adam aan Emily.
“Je halen voor onze bruiloft. Je zoontje wil zijn vader graag zien. Ik kreeg hem een jaar geleden”, zei de jonge vrouw.
“We hebben helemaal geen zoon en ik ben al getrouwd. Dus verdwijn maar met je leugens”, zei Adam.
Emily was zo beledigd dat ze meteen vertrok.
“Adam, de baby komt”, zei Sally zuchtend.
“Jij gaat naar bed en Pam en Mitch halen de dokter”, zei Adam kalm.
Mitch en Pam gingen meteen weg.
Sally wilde opstaan maar zei hijgend:“De baby komt er nu écht aan. Ik ga naar bed. Ik krijg een wee.”
Na de wee gingen ze naar boven.
Toen ze in bed lag zei Sally:“De weeën komen steeds sneller achter elkaar.”
“Probeer je te ontspannen. Ik ben bij je”, zei Adam kalm.
Sally hield zijn hand stevig vast en ontspande zich zoveel mogelijk. Doch dit was niet eenvoudig. Sally had enorm veel pijn door de weeën. Ze wist dat het nodig was maar ze had er niet opgerekend dat het zo erg zou zijn. Adam bleef bij haar en was een grote steun voor haar. Sally lag in bed en Adam zat bij haar. Ze voelde hevige persdrang opkomen. Ze ging zitten en voelde haar buik.
“Als ik ooit een dochter zou krijgen had ik besloten om haar Rose te noemen”, zei Sally.
“Dan heet ze zo. En als je een jongen zou krijgen?”, vroeg Adam.
“Peter”, was het antwoord.
Sally kromp ineen van de pijn en gilde het uit. Ze ging liggen en keek haar echtgenoot aan.
“Adam, je zal me moeten helpen want ik hou de persweeën écht niet meer tegen. Ik voel de baby komen”, zei ze.
Adam sloeg de dekens weg en zag dat zijn vrouw nu écht aan het bevallen was.
“Ik help je wel”, zei Adam.
Sally haalde adem en begon te persen. Na elke perswee gilde ze het uit van de pijn.
Een halfuurtje later.
Adam zat nog steeds bij zijn bevallende vrouw en steunde haar zo goed mogelijk.
“Adam, ik voel het hoofdje al”, zei Sally hijgend.
“Dan ben je er bijna. Nog even goed persen want de baby komt eraan”, zei Adam.
Sally begon te persen en schonk even later het leven aan een dochter.
Adam zei opgewonden:“Lieverd, onze dochter is geboren.”
Hij legde de baby bij zijn vrouw en kuste haar van geluk.
“We noemen haar Rose”, zei Sally moe maar dolgelukkig.
Het jonge stel genoot van de baby.
Ondertussen had Cody de anderen al bereikt en Ben had de hond gestopt.
Cody blafte luid en Ben begreep het meteen.
“We gaan meteen naar huis”, zei de rancher.
Hij riep zijn andere zoons Hoss en Little Joe en ze gingen met voorman Candy Canaday naar de ranch terug.
Mitch en Pam reden in sneltreinvaart naar Virginia City om Doc Paul Martin te waarschuwen. Paul Martin zag de tweeling komen en wist genoeg.
“Doc, mam gaat de baby krijgen”, zei Mitch hijgend.
“Ik ga meteen naar de ranch”, zei Paul.
Hij vertrok meteen, gevolgd door de tweeling.
Terwijl Adam en Sally genoten van hun pasgeboren dochter kwamen de anderen thuis. De jonge ouders hoorden dat en keken elkaar lachend aan.
“Het is gedaan met de rust”, zei Adam fluisterend.
Rose begon dat moment enorm te huilen waardoor ze veel bezoek kreeg. Ben opende de deur en zag zijn nieuwste kleinkind.
“Pa, ontmoet uw kleindochter Rose Cartwright”, zei Adam glimlachend.
Ben ging op bed zitten en kreeg de baby in zijn armen. Hoss en Little Joe zagen hun nichtje en waren ook meteen stapel op haar.
“Ze kwam vrij snel en wilde niet eens op de dokter wachten. De tweeling zijn hem gaan halen”, zei Adam.
Toen ging opnieuw de deur open en Paul Martin kwam binnen.
“Mag ik verzoeken iedereen behalve de ouders en de baby deze ruimte te verlaten”, zei hij direct.
Ben gaf Rose terug aan Sally en ging met zijn zoons naar beneden waar ze alles van de tweeling hoorden.
In de slaapkamer werden moeder en kind onderzocht en gezond verklaard.
“Adam, je vrouw en dochter zijn kerngezond”, zei Paul.
“Hij was een grote en goede steun tijdens de bevalling”, reageerde Sally.
De geboorte van Rose Cartwright betekende een nieuwe periode van vreugde voor haar en haar familie.