Een lange dag van hard werken was weer voorbij gegaan voor de Cartwrights.
Nog op het erf zei de jongste Cartwright broer Little Joe tegen zijn oudste broer Adam:“Adam, ik daag je uit voor een spelletje schaak.”
“Dat is goed. Maar je weet wat ze zeggen: de uitdager verliest”, reageerde Adam.
Joe zei niets terug.
“Waar spelen jullie om?”, vroeg Ben, hun vader.
“De verliezer moet koffie zetten voor de anderen”, zei Adam.
Hij zei dat omdat hij wist dat Ben en Joe nauwelijks koffie konden zetten en Hop Sing met vakantie was.
“Ik hou toezicht zodat jullie beiden eerlijk en volgens de regels spelen”, zei Ben.
De broers vonden het goed.
Na een stevige maaltijd begonnen Adam en Joe aan hun spelletje schaak. Het bord stond op het salontafeltje. Adam nam plaats op de bank en Joe op het tafeltje zoals gewoonlijk. Ben keek toe vanuit de blauwe stoel. Hij was dolblij dat zijn zoons eindelijk weer eens rustig een spelletje met elkaar konden doen in plaats van ruzie zoeken met elkaar waar ze ook erg goed in waren.
Voor een poosje ging het goed maar Joe zag het somber in. Hij wist dat Adam nooit verloor dus besloot hij iets te verzinnen. Plotseling deed Joe een zet met het paard die toen 4 plekken verder kwam.
“Joe, die zet mag niet!”, zei Adam direct.
“Dat mag wel”, reageerde zijn broer.
Ben kwam erbij staan en zag wat er gebeurd was.
“Joseph, je weet wat de regels bij schaken zijn en dat is niet het geval bij deze”, zei de rancher.
“Pa, dit is een nieuwe zet want dit heet de Little Joe Cartwright zet. Hierbij uitgevonden”, legde Joe uit.
Ben en Adam keken elkaar aan en wisten dat Joe weer eens op dreef was. Adam zette zijn koningin zo neer dat de koning van Joe geen kant meer op kon en het spel dus over was.
“Schaakmat!”, zei Adam glimlachend.
Nu besefte Joe dat hij een erg domme zet had gedaan en beteuterd keek hij naar het bord.
“Goh, ik krijg opeens zo’n zin in een heerlijke kop koffie”, zei Adam.
“Ik ook. Heb jij geen zin in koffie?”, vroeg Ben aan zijn jongste zoon.
Met tegenzin stond Joe op en ging hij naar de keuken om koffie te maken.
In de woonkamer vroeg Adam:“Pa, zullen wij een potje spelen?”
“Goed. Maar hou er wel rekening mee dat je verliest”, zei Ben.
De schaakstukken werden op hun plaats gezet en een nieuw spel begon. Ben hield Adam in de gaten maar dat deed Adam ook. Maar opeens kwam Joe de woonkamer binnen met koffie en zette het bij het bord neer.
“Koffie heren”, zei Joe.
“Bedankt Joseph”, zei Ben.
Hij wilde zijn kop pakken en deed een verkeerde zet. Adam zag zijn kans schoon en zorgde ervoor dat zijn vader verloor.
“Schaakmat pa”, zei hij glimlachend.
“En wat moet pa nu doen?”, vroeg Joe.
“De boel afwassen”, stelde Adam voor.
Dat vond zijn broer ook wel een leuk idee maar hun vader niet.
“Mag ik eerst een koffiepauze houden?”, vroeg Ben.
“Natuurlijk. Ga uw gang”, antwoordde Adam.
Na de koffie moest Ben wel aan de afwas beginnen. Joe hield hem gezelschap.
“Joseph, 1 ding zal in dit huis nooit meer gebeuren”, zei de rancher na een poosje.
“En dat is?”, vroeg de jongste Cartwright.
“Jij en ik gaan nooit meer schaken tegen Adam!”, was het antwoord.
Uiteraard ging Joe daarmee akkoord.