Dan Walker zat toevallig achter de computer van de Ponderosa Bed & Breakfast die hij met zijn vrouw Laura en zoon Matthew en diens echtgenoot Mitch Cartwright runde. Er kwam een email binnen van Mitch. Dan opende de email en las hem in stilte. Daarna riep hij zijn vrouw erbij.
“Ik kreeg net een mail van Mitch en Matt. Ze willen dat we de kamer van Tim veranderen in een Efteling kamer voor de jongen”, zei Dan.
“Dat doen we. Het is ons verjaardagscadeau voor Tim”, zei Laura.
Tim was de zoon van Mitch en Matthew was bezig hem te adopteren. Bovendien werd Matthew door familie en bekenden Matt genoemd. Dan belde Adam Cartwright (de vader van Mitch) op en vertelde over de email van hun zoons.
“We helpen jullie”, beloofde Adam.
Hij legde neer en vertelde van het plan van zijn oudste zoon.
Ben Cartwright, de vader van Adam en eigenaar van de Ponderosa ranch + B&B, zei:“Dat is een uitstekend idee. ”
Ook de broers van Adam, Hoss en Joe, en hun vrouwen (Betsy en Paula) besloten mee te helpen. Net als Adams vrouw Sally en hun kinderen Lisa, Benji en Rose.
In de B&B waren Dan en Laura al begonnen met het leegruimen van de slaapkamer van hun kleinzoon.
“Dan, ik mis de kleine jongen nu al”, zei Laura opeens.
“Ik ook en Chip helemaal”, antwoordde haar man.
Chip was de husky van de B&B en de beste vriend van Tim.
“Ze komen pas zaterdag thuis. Dus je zal nog even geduld moeten hebben om Tim weer te kunnen verwennen”, zei Laura.
“Dat geldt ook voor jou”, reageerde Dan.
Ze waren allebei dol op de jongen die ook dol op hen was.
Chip liep echter zo in de weg dat Laura maatregelen trof met hem.
Ze belde Ben op en vroeg:“Ben, kan jij nog een logee op 4 poten hebben?”
“Natuurlijk. Zet zijn spullen maar klaar. Dan kom ik hem zo ophalen”, antwoordde Ben.
Hij wist meteen dat Laura het over de husky had.
Niet veel later werd Chip door Ben opgehaald om in het grote ranchhuis te logeren.
Nu de hond weg was namen de Cartwrights de renovatie van de kamer van Tim over want de B&B ging gewoon door.
“Jongens, jullie zoeken mooie foto’s uit om aan de muur te hangen”, zei Adam tegen zijn kinderen en nichtjes Inger en Petra.
“Goed”, zei Benji namens de anderen.
Ze mochten de laptop van Mitch gebruiken en ook de printer. Ook lag er een plattegrond van het park.
Rose stelde voor:“De kamer heeft 4 muren. Er zijn ook 4 rijken in het park. Waarom printen we niet per rijk de mooiste foto’s uit om aan 1 muur te hangen?”
“Goed idee zusje. Ga jij het aan de anderen vertellen, dan schrijven wij alles per rijk op”, antwoordde Lisa.
Zo gezegd, zo gedaan.
De Cartwrights vonden het een uitstekend voorstel van Rose wat dan ook direct aangenomen werd.
De broers verfden de muren licht geel en op de vloer werd later laminaat gelegd.
“Adam, heb je al een idee hoe we de kamer gaan inrichten?”, vroeg Joe toen ze bijna klaar waren met verven.
“Een beetje. Ik zal het vanmiddag verder uitwerken”, antwoordde de oudste Cartwright jongen.
“Joe en ik maken het verfdeel wel klaar. Ga jij je maar bezighouden met het ontwerp voor de kamer van je kleinzoon”, bood Hoss aan.
“Dank u heren”, zei Adam glimlachend.
Hij ging zich wassen om daarna het ontwerp voor een jongenskamer te maken.
Sally, Betsy en Paula hielden zich bezig met het verzorgen van de inrichting zoals de gordijnen enz.
De kinderen hadden de moeilijkste taak om de mooiste foto’s uit te kiezen. Ze wisten dat Matthew zeer goede foto’s nam wat de keuze er niet makkelijker op maakte.
“Waarom is onze broer en neef getrouwd met een man die amateur topfotograaf is?”, vroeg Benji op een gegeven moment.
Rose antwoordde droog:“Omdat ze van elkaar houden.”
Iedereen lachte.
“We maken een lijst van wat wij zelf de mooiste foto’s vinden. Die printen we uit”, zei Petra uiteindelijk.
Dat vonden ze een goed idee.
De kinderen kwamen na lang beraad en foto’s kijken tot een definitieve lijst van foto’s om te printen.
“We gebruiken fotopapier want daar komen de foto’s mooier op uit”, zei Inger.
Ruim 2 uur later lagen er 40 foto’s te drogen in de slaapkamer van Mitch en Matthew. Benji belden zijn opa op om hem en de andere kinderen naar de stad te laten brengen voor lijsten. Natuurlijk deed Ben dat.
De volgende dag werden de foto’s ingelijst en opgehangen door de mannen. Ook de meubels werden geplaatst volgens de planning die Adam ontworpen had. Iedereen was tevreden over hoe de kamer voor/van Tim was ingericht.
“Ze komen morgenochtend aan in Las Vegas. Pa, kunt u ze ophalen?”, vroeg Adam.
“Natuurlijk doe ik dat. Ik neem Chip mee want ik denk dat hij Tim het meest gemist heeft”, antwoordde zijn vader.
De volgende morgen (een vroege zaterdagmorgen) stond Ben in de vrijwel lege ontvangsthal van Las Vegas te wachten op de terugkomst van zijn kleinzoons Mitch en Matthew Cartwright en zijn achterkleinzoon Tim Cartwright. Het gezin was een week op vakantie geweest naar Nederland.
Omdat ze met een privé vliegtuig hadden gevlogen was het even rustig op het vliegveld. Naast Ben zat de husky Chip. Hij woonde normaal bij Mitch en Matthew in hun Bed & Breakfast. Maar vanwege een interne verbouwing logeerde Chip bij Ben. Opeens zag de rancher 3 bekenden komen.
Hij maakte de hond los en zei:“Chip, kijk eens wie daar zijn? Ga maar naar ze toe.”
Chip rende meteen naar de Cartwrights toe en vooral naar Tim. De jongen zette zijn bagage neer en gaf zijn vriendje een erg liefdevolle knuffel.
“Ik heb jou ook gemist, Chip”, zei Tim.
De husky likte hem uitgebreid. Maar ook Mitch en Matthew kregen een uitgebreide begroeting van hun hond. Natuurlijk begrepen ze eerst niet hoe Chip op het vliegveld kwam. Ze keken rond.
Toen zei Tim:“Daar staat opapa.”
Ben werd door zijn achterkleinzoon opapa genoemd.
“Zo komt Chip dus hier. Kom Chip”, zei Mitch.
Ze liepen naar Ben toe en kregen een uitgebreide begroeting.
“Welkom terug jongens. Hoe was het?”, vroeg de rancher.
Nog voordat zijn ouders konden reageren zei Tim:“Het was zo geweldig leuk dat we rond kerst weer gaan.”
Ben keek zijn kleinzoons aan met een vragende blik.
“We geven dat Mitch voor zijn verjaardag. Ik ben bang dat we Tim iets teveel hebben verteld over toen wij er waren in 2012”, legde Matthew uit.
Ondertussen liepen ze naar de limousine van Ben.
“Jace rijdt dus ik kan nu alle verhalen van jullie horen”, zei de rancher toen ze alle bagage ingeladen hadden en daarna instapten.
Jace was een trouwe knecht op de ranch.
“Opapa, ik heb Roodkapje ontmoet op mijn verjaardag. Ze kuste me zelfs”, zei Tim.
De jongens vertelden Ben alles wat ze hadden gedaan en beleefd.
De lange vliegreis eiste zijn tol van de jongens want ze werden hoe langer hoe stiller. Tim viel zelfs in slaap met Chip naast zich.
“Jullie gaan bij mij thuis bij slapen”, zei Ben.
“Goed opa”, zei Mitch geeuwend.
De rancher liet zijn kleinzoons foto’s zien van de verbouwing van de B&B.
“Als Tim dit ziet gaat hij meteen terug naar de Efteling”, merkte Mitch op.
“Dan zal hij moeten wachten tot de kerst”, zei Matthew.
“En jullie ook”, zei Ben.
De jongens wisten dat de rancher gelijk had.
Bij aankomst thuis probeerde Matthew Tim wakker te maken door tegen hem te zeggen:“Tim, wakker worden want Roodkapje is hier.”
Maar Tim sliep gewoon door. Ben bracht hem naar een kamer en legde de jongen in bed. Niet veel later sliepen Mitch en Matthew ook vanwege hun jetlag.
Pas op zondag 17 juli waren de wereldreizigers uitgeslapen.
“Tim, we moeten je blinddoeken want we hebben een grote verrassing voor je”, zei Mitch.
“Best”, zei de jongen, ook al vertrouwde hij het niet.
Matthew blinddoekte zijn zoon en reed met de anderen naar de B&B.
Adam begroette ze hartelijk, net als de anderen. Hij pakte zijn kleinzoon op en droeg hem naar zijn nieuwe kamer.
“Doe de blinddoek maar af”, zei Adam.
Tim deed de blinddoek af en keek verwonderd naar zijn kamer.
“Is dit echt mijn kamer?”, vroeg hij na een poosje.
“Ja, dit krijg je van ons allemaal. Omdat je jarig bent geweest”, antwoordde Laura.
“Bedankt iedereen. Nu heb ik de allermooiste en uniekste kamer op school”, zei de jongen na een poosje.
Laura hielp Tim met uitpakken en natuurlijk kwamen de nieuwste souvenirs van zijn vakantie bij de collectie. Boven het bed van Tim hing een ingelijste plattegrond van de Efteling.
“Met kerst gaan we er weer heen dus dan kan er nog een plattegrond naast komen te hangen”, zei Tim.
Hij keek lachend naar zijn ouders en die bevestigden het. Hiermee was bewezen dat zelfs in het buitenland een Cartwright zich kon gedragen.