Het was weer eens zover. Hoss en Little Joe Cartwright zaten in de lik. Dat was nog niet eens zo erg maar wel hoe hun oudere broer Adam het nieuws te horen kreeg. Dat kwam van zijn zoon Mitch die getuige was hoe zijn ooms gearresteerd werden door sheriff Roy Coffee.
Voordat Hoss en Little Joe hun tijdelijke vrijheid kwijtraakten waren de broers met hun neefje in de buurt van de Blood of Bucket Saloon.
“Jullie moeten wel buiten blijven omdat jullie papa beloofd hebben op mij te passen zolang hij in de bank is”, zei Mitch van zes.
“En waarom mogen wij niet naar binnen van jou?”, vroeg Hoss.
“Omdat ik niet in de saloon mag komen. Trouwens, jullie spelen toch altijd met valse kaarten”, was het antwoord.
De broers keken elkaar aan.
“Joe, ik kan soms écht niet begrijpen waarom dit joch hier zo geliefd is op de Ponderosa. Als wij het leuk hebben kan hij met 1 opmerking het gewoon bederven”, zei Hoss.
“Hij lijkt helaas veel te veel op zijn vader”, reageerde Little Joe.
“Het kon erger zijn”, zei Mitch.
“Hoe bedoel je?”, vroeg Little Joe.
“Ik had ook veel te veel op jullie kunnen lijken. Maar dat is helemaal een ramp”, antwoordde de jongste Cartwright.
De broers zuchtten diep. Toen keken ze elkaar aan en ze dachten hetzelfde.
“Mitchy, heb je dorst?”, vroeg Hoss.
“Een beetje wel”, bekende de jongen.
“Wij ook dus waarom ga jij dan niet wat te drinken voor ons halen?”, vroeg Little Joe.
“Ik mag de saloon niet in maar jullie wel”, reageerde Mitch.
Met tegenzin gingen de broers naar binnen om daar te blijven. Mitch keek rustig om zich heen en zag opeens zijn vader komen.
“Kid, waar zijn je ooms?”, vroeg Adam ongerust.
“Ze zijn binnen. Ze hadden dorst en wilden eigenlijk dat ik voor hen wat te drinken haalde. Maar jij zei tegen mij dat ik niet een saloon binnen mag dus gingen zij”, antwoordde zijn zoon.
“Fraai. Jij blijft gewoon hier wachten want ik moet nog even bij de bank zijn. Als je de sheriff ziet komen zeg je dat hij je ooms moet arresteren wegens verwaarlozing van een arme jongen”, zei Adam.
Mitch knikte en speelde het spelletje mee. Adam ging terug naar de bank.
Opeens liep sheriff Roy Coffee langs en hij herkende de jongste Cartwright telg.
“Hallo jongen, wat doe jij hier?”, vroeg Roy.
“Hallo sheriff, ik sta hier te wachten op mijn ooms maar ze blijven alsmaar in de saloon”, zei Mitch.
Op dat moment kwamen Hoss en Little Joe weer naar buiten.
“Hallo Roy. Valt ons neefje je weer eens lastig?”, vroeg Hoss opgewekt.
“Nee, dat doet hij nooit. Hij vertelde me net dat jullie hem hier achter gelaten hebben. Dat is verwaarlozing”, antwoordde Roy.
“We hebben hem maar even achtergelaten. Maar we zullen ons vanaf nu heel netjes gedragen”, beloofde Little Joe.
“Zal ik even naar de krant gaan om dat te laten plaatsen?”, vroeg Mitch plagend.
Roy vond dat wel een leuke opmerking maar de Cartwright broers uiteraard niet. De sheriff liep door en liet de Cartwrights alleen.
“Joe, we moeten Mitchy laten zien hoe je met oudere mensen omgaat. Daar staat dat oude vrouwtje, Julia Baker”, zei Hoss.
Ze liepen naar haar toe. Hoss en Little Joe gingen elk naast haar staan en gaven haar een arm.
“Rustig maar Mrs Baker. We zullen u veilig naar de overkant helpen”, zei Little Joe goedmoedig.
Julia spartelde hevig tegen maar kwam toch door de hulp van de broers aan de overkant.
“Stelletje ezels! Ik moest helemaal niet naar de overkant”, zei ze snibbig.
Ze sloeg de broers met haar paraplu waarna de broers naar hun neefje renden. Mitch lag op de grond van het lachen en zag opnieuw Roy komen. Maar ook Julia kwam eraan.
“Sheriff, u moet deze twee arresteren wegens het mishandelen van een arm oud vrouwtje. Ze hielpen me naar de overkant terwijl ik daar niet moest wezen”, zei Julia.
“Dat is de druppel. Hoss en Joe Cartwright, jullie zijn gearresteerd wegens het lastigvallen van onschuldige mensen. Meekomen!”, zei Roy.
Mitch zag hoe zijn ooms werden afgevoerd. De jongen besloot zijn vader te waarschuwen.
Opgewekt liep hij naar de bank waar juist Adam naar buiten kwam.
“Kid, wat is er gebeurd?”, vroeg Adam.
“Je broers zijn verhuisd van de Ponderosa naar de lik”, antwoordde zijn zoon.
Adam zuchtte diep en wist genoeg. Ze liepen naar de gevangenis waar Hoss en Little Joe in de cel waren. Adam liet Mitch bij Roy en ging naar zijn broers.
“En wat hebben jullie nu weer uitgevreten?”, vroeg Adam.
“We hielpen alleen Julia Baker naar de overkant en toen begon ze ons te meppen”, zei Hoss.
“Ik help geen oude vrouwtjes meer”, verzuchtte Little Joe.
“Mitch vertelde me dat jullie verhuisd zijn. Zal ik voor de adreswijzingen zorgen?”, vroeg Adam plagend.
“Wat is dat toch voor een vervelend joch! En dat heeft hij allemaal van jou”, gromde Little Joe.
“Moet ik jullie er nog uithelpen of niet?”, vroeg Adam.
“Als je wil dat pa kwaad wordt omdat wij door jouw zoon hier zitten, zou ik nu maar naar huis gaan met Mitchy”, zei Hoss.
“Het is dan wel een stuk rustiger op de ranch als jullie hier wonen. Ik geloof dat Hop Sing vanavond geroosterd varken op het menu heeft staan”, antwoordde Adam.
Hoss kreeg meteen trek en zei opgewonden:“Adam Cartwright, haal ons hier uit! Nu!”
Adam zuchtte en antwoordde:“Als jullie dat willen. Ik ben de baas niet maar Roy wel.”
“Het is maar goed dat Clem weg is. Hij zou ons hier nog op water en brood zetten”, reageerde Little Joe.
“Dat is ook een leuk menu voor jullie”, opperde zijn oudste broer.
“Adam, als je wil helpen onze vrijheid terug te krijgen zeg dan tegen Roy dat we het goed bedoelden”, smeekte Hoss.
Toen kwam Mitch naar hen toe.
“Mrs Baker kwam net binnen met een heerlijke aardbeientaart. Er zijn nog 2 stukken over voor ons. Er is ook koffie”, zei hij.
“Jongens, waarom maken jullie je het niet gemakkelijk? Ik ga mijn deel van de taart opeten en Mitch het zijne”, zei Adam.
Hij pakte de hand van zijn nageslacht en ze verlieten de cellen. Hoss en Little Joe waren nu nog meer verontwaardigd dan ze al waren.
“Joe, we nemen Mitchy nóóit meer mee naar de stad. Het kind zorgt er steeds voor dat wij in de problemen terecht komen”, zei Hoss.
In het kantoor vroeg Roy:“Zodra jij en Mitch de taart ophebben laat ik die 2 vrij. Of vind jij dat ze daar goed zitten?”
“Hop Sing heeft wel een heerlijke maaltijd gepland voor vanavond. Met als toetje vanille pudding met aardbeiensaus”, zei Adam.
“Als oom Hoss en oom Joe erbij zijn is ons puddingdeel veel kleiner”, merkte Mitch op.
“Ik stuur ze wel om 7 uur naar huis”, antwoordde Roy.
Daar gingen Adam en Mitch mee akkoord. Vlug aten ze de taart op waarna Hoss en Little Joe weer een bezoekje kregen.
“Komen jullie nu weer onze dag verpesten?”, vroeg Little Joe.
“Hebben wij dat dan gedaan? Ik weet van niets”, zei Mitch.
“We komen even afscheid van jullie nemen. Het was prettig om jullie op de Ponderosa te hebben gehad als huisgenoten. Maar ja, voor iedereen is er ooit een tijd om uit huis te gaan. En voor jullie is dat nu. Ik zal het aan pa en Hop Sing doorgeven van jullie adreswijziging”, zei Adam sarcastisch.
Dit had Adam niet moeten zeggen want zijn broers waren er niet blij mee. Mitch zwaaide vrolijk toen hij met zijn vader mee naar huis ging.
Onderweg naar huis kwamen Adam en Mitch Ben tegen.
“Waar zijn Hoss en Joseph?”, vroeg de rancher meteen.
“Ze lieten mij alleen en gingen vrolijk de saloon in. Daarna hielpen ze Mrs Baker de straat over terwijl ze niet eens daar moest zijn. Nu zijn ze verhuisd van de ranch naar de lik”, vertelde Mitch vermakelijk.
Ben luisterde en vond het wel een vermakelijk verhaal.
“Roy laat ze vanavond om 7 uur vrij. Dus wij kunnen rustig eten”, zei Adam.
Ben keerde zijn paard en reed met zijn oudste zoon en enige kleinzoon naar de ranch terug.
Pas die avond konden Hoss en Little Joe terug naar huis gaan. Maar ze keken voortaan wel uit met oude vrouwtjes.