Net als haar opa Ben Cartwright had ook Lisa Cartwright liefde voor de natuur en aanleg voor groene vingers. Daarom was de jonge Cartwright erg veel in de bloementuin te vinden. Haar ouders, Adam en Sally Cartwright, vonden het best dat hun dochter erg veel buiten bezig was maar niet dat ze vaak smerig binnenkwam.
Maar toen Adam er een keer iets van zei sloeg zijn zoon Mitch terug met:“Zelf heb je ook met je broers in de modder gespeeld terwijl jullie alle drie volwassen zijn.”
Vanaf dat moment zei Adam er niets meer over.
Een andere Cartwright was weer eens op het liefdespad. Joe Cartwright had zijn hart verloren aan de lieftallige Wilma Willis. In tegenstelling tot Joe woonde Wilma in een groot landhuis. Maar ze kwam wel van zeer goede huize. De twee tortelduifjes zagen elkaar zoveel mogelijk en waren stapeldol op elkaar. Wilma sprak op deftige toon en zag eigenlijk niets in Joe maar omdat zijn familie rijk was ging ze toch met hem.
Op een middag had Lisa gele paardenbloemen geplukt en die in een vaas gezet. Hierna was ze weer naar buiten gegaan. Diezelfde middag was Joe tot de ontdekking gekomen dat zijn meisje toevallig jarig was. Maar omdat hij weer eens zonder geld zat moest Joe een andere oplossing bedenken voor een verjaardagscadeau.
“Oh hemeltje, Wilma is jarig en ik heb niets voor haar gekocht”, zei Joe wanhopig tegen zichzelf.
Hij keek rond om te kijken wat hij kon geven en toen viel zijn oog op het bosje bloemen in de vaas.
“Ik geef gewoon die bloemen als cadeau”, was zijn oplossing.
De bloemen werden uit de vaas gehaald en in een krant gewikkeld. Hierna vertrok Joe snel naar zijn feestvarken. De lege vaas met water bleef als stille getuige achter.
Bij Wilma thuis zaten ze te wachten op haar vriend.
“Volgens mij komt hij met een zeer duur cadeau voor jou”, zei haar moeder Kate.
“Dat is hem geraden ook. Zijn familie heeft veel geld en dan kan er best een duur cadeau voor mij af”, antwoordde Wilma.
Ze keek naar buiten en zag haar droomprins komen.
“Oh moeder, daar komt Joe”, zei ze opgewonden als een bakvis.
Vlug liep ze naar de voordeur en zwaaide die open.
“Hallo lieverd. Van harte gefeliciteerd met je verjaardag”, zei Joe nadat hij zijn paard Cochise had vastgebonden.
Hij kuste haar en gaf toen het bosje bloemen.
Wilma bekeek de bloemen en zei verliefd:“Wat leuk. Een bosje bloemen. Bedankt.”
Ze gingen naar binnen waar Wilma de bloemen in een vaas zette. Trots als een pauw kwam Wilma met de vaas met bloemen de woonkamer binnenschrijden.
“Kijk eens moeder. Joe gaf me een mooi bosje bloemen voor mijn verjaardag”, zei ze.
Kate keek eerst nauwkeurig naar het bosje en toen naar haar aanstaande schoonzoon.
“Geef jij altijd een bosje onkruid aan je meisje voor haar verjaardag?”, vroeg ze toen snauwend.
“Onkruid? Het is helemaal geen onkruid. Ze komen uit onze tuin!”, protesteerde Joe.
“Joe Cartwright, je mag dan wel rijk zijn maar jullie zijn gewoon te krenterig om een duur cadeau voor mijn dochter te kopen. Je dacht zeker: ze is toch blond dus dom en ziet niet eens het verschil tussen een echt bosje bloemen en onkruid? Nou ik, haar moeder, zie wel het verschil. Lazer nu maar op en waag het niet om hier ooit nog te komen. Want ik castreer je ter plekke! Krentenweger!”, zei Kate kokend van woede.
Joe wist niet hoe snel hij moest vertrekken. Wilma was ontroostbaar door het cadeau van haar inmiddels ex-vriend.
Op de Ponderosa was Lisa er achtergekomen dat haar bosje geplukte bloemen gestolen was. Ze was in alle staten totdat haar broer Mitch en zus Pam zich ermee bemoeiden.
“Lisa, vertel wat er gebeurd is”, zei Pam terwijl ze op de veranda gingen zitten.
“Ik had die gele paardenbloemen geplukt en in een vaas gezet. Hierna ben ik weer naar buiten gegaan. Hop Sing riep me voor de thee en toen zag ik dat de vaas leeg was. Wie heeft ze gejat?”, vroeg hun zesjarig zusje.
“Dat weten we niet maar we komen er wel achter”, antwoordde Mitch.
Ze dachten even na.
“Oom Hoss kan het niet gedaan hebben want hij moet thuisblijven voor tante Betsy en Inger. Opa en onze ouders zijn naar Virginia City dus dan is oom Joe de schuldige! Waarom zou hij dat nou doen?”, vroeg Pam.
“Zeker om indruk te maken op die nieuwe vlam van hem”, zei Lisa.
“Nou, dan maakt hij wel een slechte indruk op haar want hoewel die paardenbloemen mooi zijn is het toch onkruid”, antwoordde Mitch.
Ze lachten. Toen kwamen hun ouders en opa thuis.
“Wat is er zo leuk of mogen wij het niet weten?”, vroeg Ben.
Hij steeg van zijn paard Buck af en liep naar zijn kleinkinderen. Adam en Sally stapten uit het rijtuig en voegden zich bij de kinderen. Hun jongste dochter Rose was bij hen.
“Ik had gele paardenbloemen geplukt en in een vaas op het tafeltje gezet. Toen moet oom Joe ze gepakt hebben om ze aan zijn vriendin te geven. Nu zegt Mitch dat het onkruid is”, zei Lisa.
“Dat is zo maar als jij ze geplukt hebt mag niemand ze zomaar meenemen”, zei de rancher.
“Hoe wil je dat hij het goedmaakt?”, vroeg Adam.
“Hij moet meehelpen nieuwe bloemen te planten”, zei Lisa vastbesloten.
“Ik weet het beter: hij plant ze alleen en jij zegt waar ze moeten komen. Zo rekenen wij vrouwen af met jullie Cartwrights!”, antwoordde Sally.
Ben, Adam en Mitch keken elkaar aan en wisten dat ze niet met de Cartwright vrouwen konden en moesten sollen.
Tijdens het avondeten vroeg Lisa terloops:“Oom Joe, weet jij waar mijn geplukte bloemen zijn gebleven?”
Haar oom keek op en begon te spelen met zijn eten. Iedereen keek naar hem.
“Wanneer maken we kennis met je nieuwste liefde?”, vroeg Mitch een beetje tactloos.
“Nooit want ze wil me niet meer zien. Het is haar verjaardag vandaag en ik gaf haar het bosje bloemen dat op het tafeltje stond. Wist ik veel dat het onkruid was”, antwoordde Joe verontwaardigd.
De anderen begonnen luid te lachen zodat Joe nog meer vernederd werd.
“Lisa, ik weet dat ik fout was maar hoe kan ik het goed maken?”, vroeg Joe voorzichtig.
“Wel, je kunt het goedmaken door nieuwe bloemen te planten en ik zeg waar ze komen te staan”, antwoordde zijn nichtje.
“Goed. Dat doen we morgen samen”, beloofde Joe.
Hij zei even niets en toen:“Eigenlijk ben ik blij dat ik haar dat onkruid heb gegeven want ze past totaal niet bij mij. Dit is de allerlaatste keer dat ik mijn meisje bloemen heb gegeven.”
Het was duidelijk dat 2 Cartwrights weer wat geleerd hadden. Hierdoor was het weer gezellig op de ranch.