Het was een zonnige morgen toen Ben Cartwright een goed idee kreeg. Hij wist dat zijn team The Ponderosa Cowboys een wedstrijd moesten spelen tegen de McCookies. Daarom besloot hij dat zijn kleinzoon Mitch ook meeging.
Tijdens het ontbijt zei hij tegen zijn enige kleinzoon van drie:“Mitch, we gaan straks ergens naar toe waar jij nog heel vaak zal komen, denk ik.”
“Waar naar toe dan?”, vroeg de jongen nieuwsgierig.
“Het honkbalstadion. We moeten er spelen”, legde Adam uit.
“Waar moet ik dan zijn?”, vroeg Mitch ongerust.
“Jij mag de wedstrijd zien vanuit de dug-out. Dan zie je het beste”, zei Adam.
Voordat de wedstrijd begon zei Adam ernstig tegen zijn zoon:“Mitch, beloof mij en mama dat je te allen tijde in de dug-out blijft. Er kan altijd een bal jouw richting opkomen en die zijn zeer hard en pijnlijk.”
“Ik beloof het”, zei Mitch glimlachend.
Hij ging op de bank zitten met zijn handschoen en een bal. De broers liepen het veld op.
“Ik geloof dat Mitchy het wel leuk vindt om mee te gaan”, zei Hoss die catcher was.
“Het is dat hij nog veel te klein is om mee te doen maar anders krijgt hij een basisplaats in ons team”, zei Adam.
Mitch kon echter niet lang stilzitten en was even later op het veld te vinden. Ben, die de coach was, liep naar de scheidsrechters om de lineup te geven, werd gevolgd door zijn kleinzoon. De pitcher van het andere team was James McCook. Hij had altijd al een hekel gehad aan de Cartwrights en aan Adam in het bijzonder. De zus van James, Juliet, was stapelverliefd op Adam maar het was niet wederzijds. Vooral omdat Mary met Adam getrouwd was geweest en ze samen Mitch hadden gekregen was een flinke doorn in het oog van Juliet. James zag de kleine Cartwright lopen en gooide een fastball naar Mitch. De bal raakte Mitch waardoor hij op de grond viel. Adam zag het gebeuren, rende naar zijn bewusteloze zoon en bekommerden zich om hem. Adam knielde bij hem neer.
“Mitch, wakker worden”, zei Adam ongerust.
Hij zag dat de jongen een ernstige hoofdwond had. Langzaam werd Mitch wakker.
“Wie gooide die bal?”, vroeg Adam toen hij de bal naast de jongen zag liggen.
“De pitcher”, zei Ben die James gemeen zag lachen.
Adam bedacht zich geen moment en rende naar James. Deze rende weg maar Adam was sneller. Hij stortte zich op de pitcher en verkocht hem een paar rake klappen. Sheriff Roy Coffee en deputy Clem Foster haalden de mannen uit elkaar.
“Jullie zijn allebei voor deze wedstrijd geschorst. James, jij betaalt de medische kosten van Mitch”, zei Roy direct.
“Ik ga wel met Mitch op de tribune zitten kijken. En jij blijft voortaan met je vuile poten van mijn gezin af”, gromde Adam.
Hij rukte zich los en rende naar zijn kind. Mitch zat alweer overeind.
“Jij gaat eerst mee naar de Eerste Hulp”, zei Adam vaderlijk.
Mitch stond op en liep met zijn ouders naar de dug-out.
Hoss, Little Joe en Candy lagen op de grond van het lachen toen ze James zagen vluchten voor Adam.
“Ik heb die James nog nooit zo hard zien rennen”, lachte Little Joe.
Ondertussen sprak Roy met Ben.
“Ik heb ze allebei geschorst voor deze wedstrijd wegens vechten op het veld”, zei de sheriff.
“Ik stel dan Candy op als pitcher”, zei Ben.
Hij pakte de bal op en stak hem bij zich. Hierna liep hij terug naar de dug-out waar zijn team was.
“Candy, omdat Adam geschorst is ben jij de startende werper en Griff de eerste honkman”, zei de rancher.
Respectievelijk de voorman en knecht knikten.
“De line-up:
Korte stop : Joe
Eerste honkman : Griff
Pitcher : Candy
Catcher : Hoss
Derde honkman : Lance
Rechtsvelder : Jake
Korte stop : Joe
Linksvelder : Jace
Midvelder : Gary
Tweede honkman : Sam.”
Ondertussen had Adam zich omgekleed en zat hij met Mitch bij de Eerste Hulp. Dokter Paul Martin verzorgde de jonge Cartwright.
“Ik weet wel dat dit de eerste blessure van Mitch in het honkbalstadion is maar zeker niet de laatste. Als dit jochie gaat honkballen moet iedereen zijn levensverzekering minstens drie maal verhogen”, zei Adam glimlachend.
“Ik zal voor extra verband en pleisters zorgen als het zover is”, reageerde Paul.
“Hij is nu al bezig op het erf met slaan en gooien op zijn manier”, zei Adam.
“Gaan we kijken?”, vroeg Mitch die naar zijn zin lang genoeg bij de dokter had gezeten.
“Nog even twee pleisters op het verband plakken en dan ben ik klaar met jou. Welke kleur?”, vroeg Paul.
“Die en die”, zei Mitch terwijl hij op een gele en oranje pleister wees.
Paul plakte de pleisters op het verband op het voorhoofd van Mitch. De Cartwrights stapten op en liepen terug naar de dug-out.
“Kijk ons neefje eens met zijn twee gekleurde pleisters”, zeiden Hoss en Little Joe plagend en in koor.
“Jaloers?”, vroeg Mitch ad rem.
“Echt niet”, zei Hoss verontwaardigd.
“We houden de wedstrijd bij vanaf de tribune”, zei Adam tegen Ben.
De rancher knikte.
Adam en Mitch zochten een goede zitplaats terwijl de overige Cartwrights hun veldpositie innamen. Mitch begreep er nog niet zoveel van maar gelukkig kreeg hij goede uitleg van zijn vader.
“Candy moet de bal naar oom Hoss gooien en ervoor zorgen dat de slagman de bal niet kan slaan. Dat moet drie keer gebeuren en dan is hij uit. Oftewel: hij kan weer in de dug-out gaan zitten. Als er drie nullen zijn gevallen dan wisselt de veldploeg en moeten wij slaan”, zei Adam.
“Oom Joe, Griff, Lance en Sam moeten toch ook iets doen? Anders staan ze gewoon voor aap”, zei Mitch droog.
“Dat staan ze toch wel maar dat is een heel ander verhaal. Als de slagman toch de bal weet weg te slaan moeten zij goed opletten want de bal kan hun richting opkomen. Ze moeten de bal vangen en naar Griff gooien want de slagman loopt het eerst naar hem. Als de bal eerder bij hem is dan de slagman, dan is de slagman uit”, vertelde Adam lachend.
“Dus een nul”, zei Mitch.
Adam knikte en vervolgde de uitleg:“Maar de bal kan ook verder weg geslagen worden naar het outfield. Dan moeten Jace, Mike en Lance in actie komen. Als een van hen de bal vangt is de slagman ook uit.”
De wedstrijd begon.
Candy zag Slim McCook tegenover zich als eerste slagman. De voorman gooide drie slagballen naar Hoss waardoor Slim weer richting dug-out kon gaan. De volgende twee aan slag waren Craig en Kevin Larson. Maar ook zij sloegen de bal volkomen mis.
Toen was het de beurt aan de Cartwrights om te slaan. Little Joe was als eerste aan de beurt. Hij kreeg een goede bal toegeworpen waardoor hij op het eerste honk kwam. Candy en Griff kregen opzettelijk vier wijd waardoor alle honken bezet waren. Hoss liep naar het slagperk met zijn knuppel.
Adam zat met zijn kind op de tribune te kijken en kon het niet nalaten een hatelijke opmerking te maken waar zijn zoon bij was:“Kijk Mitch. Nu moet oom Hoss slaan. Weet je wat dat is? Een knuppel met een knuppel.”
Mitch reageerde direct met:“Papa, je moet je broer niet zo prijzen.”
“Waarom niet?”, vroeg Adam verbaasd.
Je beledigt de knuppels”, was het droge antwoord van de jongen.
Nu kwam Adam niet meer bij van het lachen. Het was maar goed dat Hoss de rotopmerking van zijn broer niet had gehoord want anders had hij in plaats van de bal Adam het stadion uitgeslagen. Want dat was precies wat er gebeurde. Hoss stond op twee slag en drie wijd en volle bak dus toen hij de bal het stadion uitsloeg en precies een ruit liet breken. Hierdoor konden Little Joe, Candy, Griff en Hoss binnenkomen en dus vier punten scoren. Ben keek waar de bal was terechtgekomen. De rancher was er niet écht blij mee. De bal was precies in zijn kantoor terechtgekomen.
Hij liep naar zijn kleinzoon en zei:“Mitch, ga onmiddellijk naar mijn kantoor en pak de bal.”
“Goed opa”, zei de jongen.
Hij stond op en vloog als een speer naar het kantoor van Ben om de bal te pakken. Even later was Mitch weer terug met de gevonden bal.
“Weer eentje voor je verzameling. We gaan binnenkort naar een honkbalwinkel en daar zie je er nog veel meer. En van clubs ook”, zei Adam.
Mitch gaf de bal aan zijn vader die hem in zijn rugzak tas deed.
“Ik wil er eentje van Atlanta”, zei Mitch.
“Niet van Boston Red Sox?”, vroeg zijn vader hoopvol.
Mitch schudde van nee.
De wedstrijd ging weer verder. Lance sloeg een twee honkslag en Jake jaagde de bal ook over het hek.
Ondertussen hadden de Cartwrights gezelschap van Juliet McCook.
Ze pakte twee dollar en zei:“Mitch, ga mar wat lekkers kopen zodat je vader en ik serieus met elkaar kunnen praten.”
“Nee, ik blijf hier kijken met papa”, antwoordde de jongen.
“Laat ons met rust want het wordt toch nooit wat tussen ons”, zei Adam.
“Je wilt toch niet dat je zoon ongelukkig is doordat je met de verkeerde vrouw bent getrouwd geweest? Ik kan heel goed voor hem zorgen. Bovendien ben ik rijp om moeder te worden”, zei Juliet.
“Dat kan wel zijn maar je zal nooit moeder worden van mijn kids. Ik ben veel te gelukkig met Mitch om dat te verruilen met jou. Zoek maar een andere idioot die zo gek is om in je trouwval te trappen”, reageerde Adam.
Juliet ging zwaar beledigd weg. Toen ze nog even omkeek gaf Adam Mitch een liefdevolle kus waardoor Juliet nog jaloerser werd.
Mike, Jace en Sam sloegen elk een honkslag waardoor weer alle honken bezet waren. Little Joe was weer aan de beurt om te slaan en ook hij sloeg de bal het stadion uit. De tussenstand was toen al: Cartwrights – McCookies: 10 – 0.
Griff sloeg een tweehonkslag en Candy een homerun.
Mitch zag Hoss on deck staan.
“Waarom staat oom Hoss daar?”, vroeg de jongen.
“Wel, hij staat daar om warm te draaien met zijn knuppel. Hij is na Candy aan de beurt om te slaan”, zei Adam.
Steven McCook, de coach van de McCookies, zag Hoss staan on deck en vroeg om een time-out. Ben kwam ook en ze gingen naar Roy die voor hoofd scheidrechter speelde.
“Ik eis dat we stoppen want wij krijgen geen enkele kans!”, zei Steven.
Maar Ben en Roy gingen er niet mee akkoord en zodoende werd er doorgespeeld. Er vielen wel opeens twee nullen nadat Ben duidelijk had gemaakt het rustig aan te doen met punten scoren.
In de tweede inning warende McCookies weer kansloos en de verdere wedstrijd ook.
Het was in de negende inning. Little Joe stond op het eerste honk door velderskeuze. Griff was aan slag. Danny McCook was de pitcher en was te druk bezig met catcher Craig Larson. Hierdoor zag Little Joe kans om het tweede honk te stelen.
De commentator zei:“Een gestolen honk voor Joe Cartwright.”
“Als de wedstrijd afgelopen is ga ik naar Clem om oom Joe te laten arresteren”, zei Mitch.
“Waarom?”, wilde Adam weten.
“Omdat hij een honk heeft gestolen. En jullie zeggen altijd tegen mij dat stolen niet mag”, legde Mitch uit.
“Je bedoelt stelen. Dat doen we. Maar in dit geval mag het wel. Oom Joe komt ongemerkt op het tweede honk en kan zo makkelijker scoren”, zei Adam.
“Ik zou het ze nog veel moeilijker maken dan jullie”, zei Mitch.
“Hoe dan?”, vroeg zijn vader op nieuwsgierige toon.
“Nou, als ik op het eerste honk sta en ik kan naar het tweede neem ik het eerste honk gewoon mee. Dat is pas echt een honk stelen”, zei Mitch.
Opnieuw lag Adam op de grond van het lachen.
“Ik denk dat we met jou als honkballertje nog heel wat te stellen zullen krijgen én beleven”, zei Adam nog wat nalachend.
De uitslag werd uiteindelijk:
Na de wedstrijd gingen Adam en Mitch direct naar de deputy. Deze stond met Ben te praten.
“Clem, je moet oom Joe arresteren want hij heeft in de wedstrijd een honk gestolen. En dat mag niet zegt papa”, zei Mitch zonder blikken of blozen.
Ben pakte zijn kleinzoon op en zei:“Dat is zo. Dus Clem, je weet wat je te doen staat.”
“Goed. Maar hebben je ouders je ook uitgelegd waarom het in een honkbalwedstrijd wel mag?”, vroeg de deputy.
“Ja. Om sneller te kunnen komen bij de thuisplaat”, antwoordde Mitch trots.
Clem keek Ben aan en zei bewonderend:“Je kleinzoon is een vlugge leerling.”
De deputy schreef vlug een arrestatiebevel uit voor Little Joe.
Na de douche kwam de clan bij elkaar. De knechten gingen alvast naar de ranch maar Hoss, Little Joe en Candy bleven.
“Joe, ik moet je arresteren”, zei Clem ernstig.
“Waarom? Ik heb niets misdaan”, zei Little Joe verbaasd.
“Niets mee te maken. Ik sla je in de boeien”, zei de deputy.
Hij deed Little Joe de handboeien om. Mitch kwam erbij staan en keek erg tevreden naar zijn jongste oom. Ineens begreep Little Joe het.
“Mitchell Jonathan Cartwright! Wat heb jij tegen Clem gezegd dat ik nu zijn handboeien om heb?”, vroeg hij verontwaardigd.
“Tijdens de wedstrijd heb je een honk gestolen en papa en mama zeggen altijd tegen mij dat stelen niet mag”, zei Mitch luchtig.
Iedereen behalve Little Joe lachte.
“Erg leuk jongen. Weet je wat? Als Clem me nu vrijlaat beloof ik dat ik jou zal helpen met slaan”, zei Little Joe.
Mitch keek eerst naar zijn ouders die allebei knikten en toen naar Clem die eveneens knikte.
“Goed dan”, zei de jongste Cartwright na een zeer lange stilte.
Clem maakte Little Joe los waarna deze met Mitch het veld opgingen om wat te slaan. De anderen keken toe en zagen dat Mitch behoorlijk veel talent had om honkballer te worden.