Het was 31 oktober toen de tweeling Mitch en Pam Cartwright van 12 en hun vriendje Matthew Walker (13) bij een donker en leeg huis kwamen. Ze bleven staan.
“Zullen we naar binnen gaan?”, vroeg Mitch (de oudste van de tweeling).
Hij keek zijn zus en vriendje aan. Rondom zijn mond speelde een glimlach. Matthew en Pam knikten. Ze liepen naar de veranda toen George Clarke langs kwam. Hij was net zo oud als de tweeling maar 10x zo bang.
“Er woont vast een heks”, zei George.
Mitch draaide zich om gaf de reactie:“Dan woont jouw moeder er zeker?”
George gromde iets onverstaanbaars en ging weg. De tweeling en Matthew gingen voorzichtig naar binnen nadat ze geklopt hadden.
In de gang hoorde het drietal:“Wie is daar?”
“Mitch en Pam Cartwright en Matt Walker. Wie bent u?”, vroeg Pam.
Matthew werd door zijn familie en de Cartwrights altijd Matt genoemd.
“Molly Parker”, zei een krakende stem.
De kinderen gingen de woonkamer binnen en zagen een oude eenzame vrouw bij een open haard zitten.
“U woont hier?”, vroeg Mitch die zich meteen realiseerde dat het een domme vraag was.
“Ja, ik woon hier. Maar ik heb niet lang meer te leven. Wel heb ik nog 1 grote wens”, zei Molly.
“En die wens is?”, vroeg Pam die tegenover haar was gaan zitten. Mitch en Matthew zaten elk aan een kant van Molly.
“Die wens is naar een groot verjaardagsfeest te gaan”, zei de vrouw.
Mitch en Pam keken elkaar aan en ze dachten hetzelfde.
“Miss Parker, u trekt uw mooiste jurk aan en u gaat met ons mee naar ons huis. Vanavond wordt namelijk de verjaardag van onze oom Joe gevierd en u bent de eregaste”, zei Mitch.
Molly wilde eerst nee zeggen maar Pam zei:“Gasten zijn altijd welkom op de Ponderosa. Dat is waar Mitch en ik wonen.”
Molly was overtuigd en ging zich omkleden. Pam hielp haar met haar kapsel. Toen ze klaar waren toonde Molly zich aan het jonge bezoek.
“Hoe zie ik eruit?”, vroeg Molly aan Mitch en Matthew.
Beide jongens floten van bewondering.
“Miss Parker, wilt u mijn afspraakje voor vanavond zijn?”, vroeg Mitch.
“Natuurlijk Mr Cartwright”, antwoordde Molly gevleid.
Ze gingen weg.
De tweeling ontdekte dat Molly vlakbij hen woonde.
“Woont u daar allang?”, vroeg Pam.
“Een paar dagen. Mijn dochter heeft me daar achtergelaten. Monica, zo heet ze, zei dat ze de man van haar dromen had ontmoet”, antwoordde Molly.
Mitch en Pam keken elkaar aan en Mitch zei:“Oom Joe gaat met een vrouw die ook Monica Parker heet. Ze heeft rood haar en nogal wat verbeelding.”
“Dat is mijn dochter”, zei Molly.
“Ik weet zeker dat Mr Cartwright, hun opa, zeer gecharmeerd zal zijn van u”, zei Matthew.
Molly zei:“Als hij net zo keurig en netjes is als jullie zal ik ook gecharmeerd zijn van hem.”
“Opa is echt een heer wat dames betreft”, zei Pam.
Intussen hadden ze het erf bereikt. Cody, de herdershond van de Cartwrights, sloeg aan maar toen hij de tweeling en Matthew zag kalmeerde de hond. Ook Cody maakte kennis met Molly.
Eenmaal binnen stelde Mitch Molly voor aan iedereen. Ben Cartwright, de eigenaar van de Ponderosa ranch, zorgde ervoor dat Molly niets tekort zou komen. Hij zag dat ze er slecht uitzag en hoorde alles van zijn kleinkinderen.
“Ik wil vastleggen dat mijn huis later bewoond wordt door uw tweeling en Matt Walker. Zij hebben mij gered van een eenzaamheid en ik wil hen hiervoor bedanken”, zei Molly.
“Mijn advocaat is hier ook dus we kunnen het meteen regelen”, zei Ben.
Dat gebeurde en kort erop begon het verjaardagsfeest ter ere van Joe Cartwright die 33 jaar werd.
Wat later op de avond ontvingen de Cartwrights de dochter van Molly, Monica Parker.
Monica zag haar moeder en vroeg geschokt:“Wat doe jij hier?”
“Ik ben uitgenodigd door de Cartwright tweeling en Matt Walker. Ga jij soms met hun oom?”, vroeg Molly.
“Inderdaad ga ik met hem. En we gaan in jouw huis wonen! Mijn kind moet over 5 maanden geboren worden dus waar kan dat beter dan in jouw huis?”, vroeg Monica.
Joe kwam naar haar toe en stelde de vragen:“Monica, is het waar dat je in verwachting bent? En dat zij je moeder is?”
“Ja, ik moet over 5 maanden bevallen en zij is helaas mijn moeder”, snauwde Monica.
De oudste broer van Joe, Adam, leidde de kinderen af door hen een stuk taart te geven, samen met zijn vrouw Sally. Hoss en zijn verloofde Betsy namen ook een stuk taart.
Joe nam Monica mee naar buiten om te kunnen praten.
“Waarom hoor ik dit alles nu pas? We gaan al 3 weken met elkaar”, zei Joe verontwaardigd.
“Omdat ik het ook pas sinds vandaag weet. Ik ben nauwelijks nog aangekomen. Maar door dat rotneefje en rotnichtje + hun vervelende vriendje kom ik weer in contact met mijn moeder”, zei Monica.
“Je staat er nu alleen voor want als jij mijn neefje, nichtje en hun vriendje beledigt doe je dat mij ook aan. Het is over”, antwoordde Joe.
Monica pakte haar rijtuig en vertrok. Joe ging terug naar binnen en vertelde wat er gezegd was. Het incident was snel vergeten en iedereen vermaakte zich.
Ben stond erop dat Molly bleef slapen maar ze weigerde.
“Ben, hoe lief het ook is, ik slaap liever in mijn eigen bed in mijn eigen huis. Door Monica is het huis behekst en alleen als ik daar overlijd wordt de betovering opgeheven. Je mag me wel naar huis brengen”, zei Molly.
Dat beloofde de rancher.
Onderweg naar huis voelde Molly zich zwakker worden. Uit voorzorg had Ben Adam om de dokter gestuurd. De rancher bleef bij Molly en zorgde voor haar.
“Ben, ik moet zeggen dat je geweldige kinderen en kleinkinderen hebt. Je mag met reden trots op ze zijn”, zei Molly.
“Dat ben ik ook”, zei de rancher glimlachend.
De oude vrouw sloot haar ogen en begon aan haar reis naar de Eeuwige Jachtvelden. Doc Paul Martin was inmiddels ook gekomen met Adam.
“Ben, Adam, ze is overleden”, zei Doc.
“We helpen met de afhandeling van miss Parker”, zei Ben.
Dat gebeurde en precies op het moment dat de Cartwrights en Doc met het stoffelijk overschot van Molly Parker weggingen veranderde het angstaanjagende huis in een schitterende woning.
“Molly heeft het nagelaten aan de tweeling en Matt als dank voor de redding van haar eenzaamheid. Het is wettelijk geregeld dus als ze meerderjarig zijn of gaan trouwen kunnen ze er wonen”, vertelde Ben aan Adam die er eerst niets van begreep.
“Ze zullen het wel erg vinden dat ze overleden is maar nu hebben ze tenminste een woning voor later”, zei Adam.
De tweeling en Matthew waren diep geschokt door het slechte nieuws en namen zich voor het huis goed te onderhouden om zo Molly te eren.