EEN DAGJE GOLF
Ponderosa eigenaar Ben Cartwright had een uitnodiging gekregen om een dagje te komen golfen in Carson City. Zijn zoons (Adam, Hoss en Little Joe) waren bij de kudde waardoor Ben gedwongen was om op zijn 6 jarige kleinzoon Mitch te passen. De jongen speelde buiten op de veranda toen de rancher naar hem toe kwam.
“Mitch, wat zou je er van zeggen als we morgen samen ergens heengingen?”, vroeg Ben.
“Best opa. Maar waar gaan we dan heen?”, vroeg Mitch.
“Naar Carson City. Ik heb een uitnodiging gekregen van een goede vriend van mij om een dagje te komen golfen. Je vader en je ooms zijn er toch niet dus dan kan ik mooi jou meenemen”, antwoordde Ben.
“Kunt u eigenlijk wel golfen?”, wilde de jongen weten.
“Ik kan dat heus wel. Ook al heb ik er weinig tijd voor”, zei Ben.
Hij merkte dat zijn kleinzoon hem niet echt geloofde.
Toen zei Mitch als een soort geruststelling:“Opa, u bent voor mij de allerliefste opa van de wereld, ook al bent u niet zo goed in golf.”
Ben wist genoeg en ging verder met de administratie.
De volgende dag zag Mitch hoe Ben zijn golfstokken in de kofferbak legde.
“Goh, mijn knuppel is veel dikker en mooier”, zei de jongste Cartwright.
“Dat is wel zo maar een honkbal is harder dan een golfballetje”, antwoordde Ben.
“En groter”, reageerde zijn kleinzoon.
Met zijn handschoen en een oude bal ging Mitch van voren zitten. Ben nam plaats achter het stuur en deed bij zijn kleinzoon de gordel om. Hierna deed hij het zelf ook. Even later waren ze op weg naar de golfbaan bij Carson City.
Na een uurtje reed Ben het grote parkeerterrein op waar de golfbaan was.
“Dus hier moet u uw golfkunsten gaan vertonen? Veel succes”, zei Mitch opgewekt.
Ben zuchtte en antwoordde:“Nu begrijp ik waarom je vader zo vaak een babysitter voor jou zoekt.”
Ze stapten uit en Ben pakte zijn golfclubs. Mitch bleef dichtbij zijn opa terwijl ze naar de kantine liepen. Daar wachtte David Baker al op de bezoekers.
“Ben Cartwright! Fijn dat je kon komen”, zei David lachend.
“Hoe kon ik een uitnodiging van jou om een dagje te komen golfen afslaan? Mag ik je voorstellen aan mijn kleinzoon Mitch? Mitch, dit is Mr Baker, de man die mij hier heeft uitgenodigd”, zei de rancher.
David en Mitch gaven elkaar de hand.
“Van wie is hij een kind?”, vroeg David terwijl ze gingen zitten.
“Hij is van Adam. Maar dit jonge heerschap houdt meer van honkbal en ik ben erg bang dat hij niet de familietraditie gaat voortzetten om op de Ponderosa te werken”, antwoordde Ben.
David haalde koffie en melk.
Na de koffie gingen de mannen en Mitch naar de golfbaan.
“Mijn kleinzoon denkt dat ik niet kan golfen dus ……..”, zei Ben.
“Wel, bewijs het tegendeel maar”, antwoordde David.
Ben legde het balletje op de tee en sloeg het weg. Mitch keek verbaasd toe hoe ver de bal kwam.
“Zo ver kan ik niet gooien. Nog niet in elk geval”, merkte hij op.
“Maar bij golf moet je naar de bal lopen en vanaf de plek waar hij ligt in het holletje slaan”, legde Ben uit.
“Dan kun je hem beter meteen in het holletje slaan”, zei Mitch droog.
“Jij mag het zo proberen”, zei David.
De jonge Cartwright zei:“Dat is goed.”
Na vier keer slaan kreeg Ben het balletje in het holletje. Toen mocht Mitch het proberen. Hij sloeg hem wel ver maar niet in het holletje.
“Waar is de bal?”, vroeg Ben.
“Ergens ver weg”, zei David.
Toen hoorden ze luid gevloek en gescheld. De drie keken waar het lawaai vandaan kwam en het kwam vanaf het terras.
“Mitch, nu zit je in de problemen want ik vrees dat je Mrs Willis geraakt hebt”, zei David.
“Ik richtte gewoon verkeerd. De bal is toch niet beschadigd?”, vroeg de jongen.
Mrs Betty Willis kwam naar ze toe met de bal in haar hand en slagroom in haar gezicht en haar. David, Ben en Mitch hadden moeite om niet in lachen uit te barsten.
“Mr Baker, wie heeft deze bal geslagen?”, vroeg ze vinnig.
“Ik deed dat. Hoezo?”, vroeg Mitch.
“Kleine jongens zoals jij horen niet op de golfbaan te zijn. De bal kwam in mijn slagroomgebakje terecht en de slagroom vloog om mijn oren”, zei ze.
“Het zal niet meer gebeuren”, zei David.
Betty snoof en liep kwaad weg.
“Nou, dit is dus het bewijs dat golf niets voor mij is. Zet mij maar op een honkbalveld neer”, zei Mitch.
Ben en David golfden de hele dag door met tussen de middag een zalige lunch.
Ondanks het slagroomincident had Mitch zich keurig netjes gedragen en was Ben tevreden over zijn kleinzoon.
Onderweg naar huis zei Mitch:“Opa, u kan toch beter golfen dan ik had gedacht.”
“Maar reken er maar niet op dat je de volgende keer weer mee mag. Vooral niet als Mrs Willis er is”, zei Ben.
“Dan mag papa fijn op me passen”, zei Mitch luchtig.
Daar was de rancher het roerend mee eens. Toch was het voor beiden een zeer geslaagde dag geweest.