SMOORVERLIEFD

Al een paar weken logeerde Adam Cartwright bij de familie Willis. De dochter des huizes, Emily, was al vanaf het eerste moment dat ze Adam zag smoorverliefd op hem. Ze bracht dan ook elke minuut met hem door. Hoewel Adam haar wel mocht was Emily niet echt de ware voor hem.

Emily liep door de stad en zag een poster hangen van een dansavond.

“Daar gaan Adam en ik naar toe. Ik ga mijn grote liefde aan iedereen showen”, zei ze tegen zichzelf.

Ze liep meteen door naar huis.

Bij het hek zag ze haar geliefde op de veranda zitten. Emily liep naar hem en keek hem aan met verliefde ogen.

“Adam, er is een dansavond op zaterdagavond. Zullen we erheen gaan?”, vroeg ze poeslief.

“Dat lijkt me wel leuk. Een leuke afsluiting van mijn vakantie hier”, antwoordde haar grote liefde.

Het hart van Emily begon steeds harder te bonzen als Adam haar aankeek.

De dagen slopen voorbij maar uiteindelijk brak de zaterdagavond aan.

Emily trok haar mooiste jurk aan en ging met Adam naar de dansavond. Om ervoor te zorgen dat niemand anders met Adam zou gaan dansen hield Emily hem helemaal voor zichzelf.

“Adam, je danst geweldig”, fluisterde ze hem in het oor tijdens de zoveelste dans.

“Je doet het zelf ook niet slecht”, complimenteerde Adam haar.

Emily bloosde helemaal.

“Zullen we even gaan zitten?”, vroeg Adam.

Ze knikte. Ze liepen naar hun plaats en keken naar de anderen. Even later kwam er een stel de dansvloer op. Hij was gekleed in het groen en zij in het blauw. Ze waren nogal luidruchtig en deden de tango op hun eigen manier. Oftewel: alle mensen op de dansvloer werden door de tangodansers omvergeduwd. Adam en Emily keken lachend toe maar op een gegeven moment greep Adam toch in. Hij stond op en liep naar ze toe.

“Waarom gaan jullie niet buiten je danskunsten demonstreren? Daar is meer ruimte en dan kunnen anderen hier dansen”, stelde hij voor.

“Waarom ook niet? Hik”, zei de man in het groen.

Hij pakte zijn partner bij de hand en sleepte haar mee naar buiten. Adam liep terug naar Emily die nu helemaal smoorverliefd was geworden en het liefst met hem naar het stadhuis wilde rennen om Mrs Adam Cartwright te worden.

Thuisgekomen wachtte een teleurstelling voor Emily.

“Adam, ik wil je wat vragen”, zei ze.

Adam keek haar verbaasd aan.

“Vind je het goed als ik morgen met je meegaat naar jouw huis?”, vroeg ze.

“Waarom? Ik moet gewoon werken als ik weer terug ben. Jij zou je dan toch maar vervelen”, antwoordde Adam.

“Dat zal vast niet. Ik heb al zoveel gehoord over jullie ranch dat ik het wel eens in het echt wil zien. Of wacht je vrouw op je?”, vroeg ze een beetje beledigd.

“Ik ben weduwnaar maar er zijn wel twee kids van tien die op me rekenen dat ik voor hen zorg. Welterusten Miss Emily en tot morgen”, zei Adam koel.

Emily wist nu dat Adam niet voor haar zou kiezen en liet hem alleen. Adam keek haar na en ging naar zijn kamer.

De volgende morgen vertrok Adam naar huis terug en liet Emily met een gebroken hart achter. Hij wist dat Emily niet zijn soort vrouw was en dat ook nooit zou worden.