Huckleberry Hound was weer eens op doorreis. Op zijn paard genaamd Paard kwam hij aan in het stadje Moodyville.
“Hm, dit lijkt me wel een vrolijk stadje”, zei Huck.
Hij besloot hier te blijven zolang als hij wilde. Of dat nodig was.
’s Avonds ging Huck naar de Gezellige Saloon. Overal zaten de cowboys hun zuurverdiende geld te vergokken aan de drank en/of het pokeren. Huck ging aan een tafeltje in de hoek zitten en keek rond.
“Hm, er zijn hier zeker geen liefhebbers van muziek. Laat ik dan maar wat gaan zingen”, zei Huck opgewekt.
Even later klonk het door de saloon heen:“Oh my darling, oh my darling. Oh my darling Clementine. You are lost and gone forever”.
Maar verder kwam Huck niet met zijn lijflied want tijdens zijn optreden vlogen alle bezoekers de tent uit. Barkeeper Hank kwam met een deegroller naar Huck toe en dreigde hem ermee te meppen.
“Een beetje mijn klanten wegjagen met jouw kattengejank. Ik wil je nooit meer zien in mijn saloon!”, zei de barkeeper kwaad.
Huck vloog de saloon uit en zocht met Paard zijn tijdelijk verblijf op.
“Niemand waardeert een goede zanger als ze er eentje horen”, zei Huck.
En hij begon weer te zingen.
De volgende dag was er een dorpsvergadering in de saloon. Het onderwerp was: Misdaadbestrijding!
“Het loopt echt uit de hand met de misdaad bij de bank. Elke morgen kan ik er een nieuwe kluis neerzetten”, klaagde bankdirecteur Glen Parker.
“En dan te bedenken dat jij het allernieuwste beveiligingsmateriaal hebt”, zei Hank.
“Dat breken ze steeds weer. We moeten hardere maatregelen treffen. Maar hoe en wat?”, vroeg Glen.
Iedereen dacht diep na maar kon niets bedenken. Opeens herinnerde Hank zich het voorval van de vorige avond.
“Jongens, ik geloof dat ik een oplossing heb. Gisteravond was er een cowboy in mijn saloon die zó vals ging zingen dat de hele saloon in 1 seconde leeg was. Ik jaagde hem weg. Misschien als we hem kunnen vinden en overtuigen dat we hem nodig hebben voor het oplossen van de misdaden komt hij wel hier”, zei Hank.
“We maken hem sheriff en dan kan hij met zijn gezang de boeven wegjagen”, zei burgemeester Frank Wilson.
“Laten we hem gaan halen”, zei Hank.
De mannen stonden op en gingen naar de hotelkamer van Huck die leeg was.
“Ga hem zoeken en haal hem terug”, was het bevel van de burgemeester.
Glen en Hank gingen op weg.
Pas twee dagen later vonden ze Huck.
“Mr Huckleberry, we hebben uw hulp nodig”, zei Glen.
“Waarom?”, vroeg Huck verbaasd.
“Wel, mijn bank wordt iedere keer beroofd met kluis en al. Hank vertelde dat u zo mooi zingt en het leek ons een goed idee dat u sheriff wordt om zo de boeven weg te jagen”, zei Glen.
“Dan kunt u beter mijn goede vriend Quick Draw McGraw inhuren. Ik kan namelijk niet zo goed schieten”, zei Huck.
“We willen die Quick Draw McGraw niet maar u. Het enige wat u moet doen is gaan zingen zodra die boeven binnenkomen”, zei Hank.
“Bovendien krijgt u ook nog eens een grote beloning”, zei Glen in de hoop dat Huck nu zou toehappen.
“Laat me even nadenken”, zei Huck.
Hij dacht diep na en toen zei hij:“Ik doe het.”
Ze gingen terug naar Moodyville.
De volgende dag hing er een aankondiging in het dorp:
VANAF VANDAAG, 13 APRIL, HEEFT DE BANK EEN GLOEDNIEUW BEVEILIGINGS SYSTEEM. DE BANKROVER DIE HET LUKT OM DE BANKKLUIS TE KRAKEN KRIJGT EEN MILJOEN DOLLAR.
BURGEMEESTER EN INWONERS VAN MOODYVILLE
Alsof Moodyville aan de kust lag, zo werd het dorp overstroomd door alle bankrovers van het land. Ze verdrongen elkaar om binnen te komen maar uiteindelijk kwam iedereen toch binnen. Toen viel de deur in het slot zodat de boeven opgesloten waren. Als een aasgier op een vers lijk in de woestijn stortten de bankrovers zich op de nieuwste bankkluis.
Zonder dat ze het wisten of doorhadden klonk opeens vanachter een deur:“Oh my darling, oh my darling. Oh my darling Clementine. You are lost and gone forever.”
De bankrovers braken de muren af om maar zo snel mogelijk weg te zijn van het vreselijk kattengejank. Niet alleen was Moodyville verlost van alle bankrovers, ook de bank had een nieuw gebouw nodig.
Huck was de held van de dag en die dag (13 april) was dan ook een speciale dag.
“Huck, voortaan is 13 april Huck dag. Maar dat is niet het enige want je krijgt ook nog deze medaille plus een geldbedrag van 12.000 dollar. Behalve dit ben je ook nog ereburger van deze stad die zijn naam verandert in Happyville”, zei de burgemeester.
“Goh, wat een eer zeg”, zei Huck wat verlegen.
Hij kreeg de medaille opgespeld. Iedereen klapte en natuurlijk moest Huck een paar woordjes spreken.
Hij ging voor de microfoon staan en zong:“Oh my darling, oh my darling. Oh my darling Clementine. You are lost and gone forever.”
En ja hoor, opnieuw werd Huck het dorp uitgejaagd waardoor hij hier nooit meer kwam.
“Dankbaarheid is ook maar alles”, zei Huck terwijl hij wegreed.