Badeendjes
Joe Cartwright was binnen 3 weken jarig. Normaal was hij hier wel blij mee maar dit jaar niet. De reden hiervoor was dat hij zijn oude badeendje van vroeger had gevonden. Uiteraard hield Joe dit verborgen voor zijn familie. Althans dat probeerde de jongste Cartwright zoon. Maar natuurlijk mislukte dit plan.
Op een morgen vroeg Mitch (de zoon van Adam Cartwright):“Is dat badeendje van jou geweest?”
Adam pakte het eendje, bekeek het en antwoordde:“Nee, hij is van je oom Joe. Je jongste oom speelde er altijd mee in bad totdat hij 6 was. Blijkbaar heeft hij hem weer gevonden.”
Adam was de oudste broer van Joe.
“Papa, ik weet wel een erg leuk cadeau voor oom Joe”, zei Mitch terwijl hij in bad ging.
“Toch geen eendje erbij?”, vroeg Adam voorzichtig.
“Zoveel badeendjes als oom Joe wordt”, antwoordde zijn zoon.
“Hoeveel badeendjes moeten we dan hebben?”, vroeg Adam.
Hij wist dat Mitch moeite had met rekenen en hielp hem op deze manier.
“Oom Joe wordt 39 dus we hebben 39 badeendjes nodig”, zei Mitch.
“Hoezo 39?”, vroeg Adam verbaasd.
“Hij heeft deze al dus dan hoeft hij er maar 39 te krijgen. Maar hij weet niet dat wij dit weten. Dus…”, legde de jongen uit.
Hij keek zijn vader veelbetekenend en lachend aan.
Adam wist genoeg, zuchtte diep en antwoordde:“Regel het maar met opa en oom Hoss. Je moeder heeft mij nu hard nodig.”
De moeder van Mitch was Sally Baxton getrouwd was met Adam en verwachtte met hem een tweeling in november. Met opa en oom Hoss bedoelde Adam zijn vader Ben Cartwright en jongere broer Hoss. Ze woonden met zijn allen op de Ponderosa ranch.
“Goed”, zei Mitch.
Wat later trof Mitch Ben en Hoss in het kantoor.
“Precies de heren die ik moet hebben”, zei de jongste Cartwright.
Ben en Hoss keken elkaar verbaasd en ongerust aan.
“Vanmorgen zagen papa en ik een oud badeendje die ons vertelde dat hij zo zielig en eenzaam was. Papa zei dat hij van oom Joe was. Ik weet een erg leuk en origineel cadeau voor oom Joe: 39 badeendjes”, zei Mitch.
“Mitch, ik dacht dat je zei: 39 badeendjes?”, vroeg Ben voor de zekerheid.
De jongen knikte. Hoss legde een hand op het voorhoofd van zijn neefje om te voelen of hij koorts had.
“Pa, hij heeft geen koorts. Ik hoorde hem ook zeggen 39 badeendjes”, zei Hoss.
“Wel Hoss, dan zit er niets anders op dan 39 eendjes te kopen”, zei Ben.
“Grote en kleine eendjes”, zei Mitch.
“Hoss, jij gaat kijken in Carson City. Mitch en ik gaan ze zoeken in Virginia City”, zei Ben.
“Zal ik het in de krant laten zetten: Ben Cartwright, eigenaar van de Ponderosa Ranch, is op zoek naar 39 badeendjes?”, vroeg Hoss lachend.
“Als jij dat doet zet ik jouw naam er ook bij”, zei zijn vader.
“Pa, ik heb niets gezegd”, zei Hoss glimlachend.
Ben keek hem aan met een wantrouwende blik.
“Opa, ik dacht dat we op eendenjacht gingen?”, vroeg Mitch toen.
Dit was de redding voor Hoss want ze gingen weg.
Hoss reed naar Carson City waar hij heel toevallig zijn vriendin Betsy Kent tegenkwam.
“Hallo Hoss. Leuk je weer te zien. Wat doe jij hier in Carson City?”, vroeg Betsy.
“Hallo Druifje. Little Joe is over 2 weken jarig. Nu kwam dat neefje van mij met het idee om Little Joe 39 badeendjes te geven voor zijn verjaardag. Pa is met Mitchy naar Virginia City en ik werd hierheen gestuurd door pa”, antwoordde Hoss.
Hoss noemde Betsy altijd Druifje en zijn neefje Mitchy.
“Leuk en origineel cadeau. Ik help je wel met het zoeken naar badeendjes”, bood Betsy spontaan aan.
Dit vond Hoss natuurlijk helemaal niet erg. Betsy wist precies welke winkels ze moesten hebben.
Aan het einde van de middag hadden Hoss en Betsy 2 opvouwbare kratten vol met badeendjes in verschillende maten.
“Ik ben benieuwd hoe het pa en Mitchy is vergaan”, zei Hoss glimlachend.
“Ik denk wel goed. Zal ik met je meegaan naar de ranch?”, vroeg Betsy.
“Graag. Je weet dat je altijd welkom bent”, zei Hoss nu wat verlegen.
Ze stapten in de auto van Hoss en reden naar de ranch. Hoss zette de badeendjes in zijn kamer. De badeendjes werden geteld en het waren er 19.
“We moeten er nog 20 hebben”, zei Hoss.
Betsy zei lachend:“We geven Joe zoveel badeendjes dat hij ze nooit meer kan en wil zien. Ik zal Hop Sing helpen met het bakken van een taart in de vorm van een badeend.”
Hop Sing was de trouwe Chinese kok van de familie Cartwright.
Toen stelde Hoss de voor hem belangrijke vragen:“Lieve Betsy Kent, zou jij voorgoed bij me willen blijven en ook hier komen wonen?”
“Hoss Cartwright, mijn antwoord op allebei je vragen is ja”, zei de jonge vrouw.
Een kus bezegelde de liefde tussen hen.
Ondertussen waren Ben en Mitch op badeendjes jacht in Virginia City. Ze hadden geluk want de badeendjes waren net binnengekomen in een discountwinkel.
“Opa, ze wisten dat we op eendenjacht gingen”, zei Mitch.
“We nemen ze gewoon allemaal”, antwoordde Ben.
Mitch pakte elk badeendje en deed ze in het karretje. Tot zijn vreugde zag hij ook een badeendje in honkbalstijl. Deze ging er ook in. Ben betaalde de badeendjes waarna de aankopen naar de auto werden gebracht.
Mitch vroeg:“Opa, zouden we nu genoeg badeendjes hebben?”
“Jongen, we kunnen er nooit genoeg hebben. Je weet dat oom Joe altijd als 1e in het zwembad is. Dus vlak voordat we gaan slapen vullen jij en Cody het zwembad met badeendjes”, antwoordde Ben.
“Dus weer op eendenjacht”, zei Mitch glimlachend.
“Nee Mitch. Op badeendenjacht”, verbeterde de rancher zijn kleinzoon.
Toen de Cartwrights Virginia City verlieten was er geen enkel badeendje meer te koop. De hele kofferbak van de Mercedes van Ben Cartwright lag vol met badeendjes in verschillende soorten en maten.
Het was de avond van 30 oktober.
Iedereen was bezig met de laatste voorbereidingen voor de verjaardag van Joe. Mitch hield zich bezig met de badeendjes. Hij kreeg hulp van zijn hond Cody.
“Cody, ik gooi de eend naar jou en jij kopt hem het water in. Begrepen?”, vroeg de jongen.
Cody blafte. Het gooispelletje begon.
Toen ze uitgespeeld waren ging het stel naar binnen.
“Wij hebben een slechte mededeling voor jullie”, zei Mitch met een ernstig gezicht.
Adam keek zijn zoon aan en vroeg:“Wat is de mededeling?”
“De mededeling die wij te hebben te mededelen is dat de mededeling is dat ons zwembad volkomen in beslag genomen is door een kudde badeendjes. En ze kwaken bij het leven”, antwoordde Mitch.
Nu keken alle volwassenen naar hem.
Mitch legde uit:“Alle badeendjes liggen in het zwembad.”
Iedereen ging kijken en de badeendjes vochten als het ware voor een plekje in het water.
“Goed gedaan knul. Nu naar bed jij”, zei Adam.
“Welterusten iedereen”, zei Mitch met tegenzin.
“Welterusten jongen”, zeiden de anderen.
Mitch ging naar zijn kamer en sliep niet veel later. De volwassenen volgden in de latere avonduren zijn voorbeeld.
De volgende morgen stond Joe nietsvermoedend vroeg op om een heerlijke duik te nemen in het zwembad. Hij kwam bij het zwembad en wist niet wat hij zag.
“Wat is hier in vredesnaam gebeurd?”, vroeg hij hardop.
Heel veel badeenden staarden hem aan alsof ze wilden zeggen:“Wat doe jij hier? Wij wonen nu hier.”
Toen hoorde Joe een bekende stem achter zich vragen:“Oom Joe, mag je niet in het zwembad van je eenden?”
De jongste Cartwright broer draaide zich om en zag zijn neefje staan.
“Oom Joe, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Deze badeendjes krijg je van ons allemaal”, zei Mitch.
“Bedankt jongen”, zei Joe.
“Wie het laatst in het zwembad is wordt een badeend”, zei Mitch.
Hij was als 1e in het zwembad. Zijn oom volgde meteen. Al spoedig vlogen de badeendjes overal heen.
Tijdens het ontbijt kreeg Joe alles te horen over de hoeveelheid badeendjes in het zwembad.
“Ik had dat oude eendje beter kunnen verstoppen voor jullie”, verzuchtte hij.
Hoss reageerde met:“Dan hadden we het toch wel gevonden.”
“Mijn oom wordt 39 en hij speelt nog met badeendjes. Geen wonder dat hij nog steeds niet getrouwd is”, zei Mitch droog.
“Joseph, wat ga je met al die eenden doen?”, vroeg Ben.
“Dat weet ik nog niet”, antwoordde Joe.
“Je moet ze wel elke dag voeren”, zei Adam.
Iedereen lachte.
Toen kwam Sally met een oplossing:“Waarom zet je de kleine eenden niet op planken in je kamer en de grote kunnen dan in het zwembad blijven.”
“Dat doen we. Maar pas morgen. Vandaag vieren we mijn verjaardag in het gezelschap van de badeendjes”, zei Joe.
Het werd inderdaad een onvergetelijke verjaardag voor Joe en hij kreeg nooit meer een badeendje voor zijn verjaardag of kerst.