Het was dinsdag 8 juni 1880, een dag voor de 23e verjaardag van Polly Cartwright. De hoogzwangere Polly was de hele dag bezig geweest met de voorbereidingen voor de volgende dag.
’s Avonds toen de tweeling Jake en Emma sliep merkte Polly pas hoe moe ze echt was. Haar schoonmoeder, Sally Cartwright, zag hoe moe Polly was en greep in.
“Polly Cartwright, jij gaat nu naar bed!”, zei ze.
“Goed ma. Welterusten iedereen”, reageerde Polly.
Ze stond voorzichtig op en liep naar haar slaapkamer. De laatste weken was Polly flink aangekomen.
Toen ze in bed lag kwam Mitch bij haar zitten.
“Hoe is het?”, vroeg hij bezorgd.
“Het lijkt erop dat het niet lang meer zal duren voordat de baby er is”, antwoordde Polly.
“Maar je voelt nog niets?”, vroeg Mitch.
Polly schudde van nee.
“Probeer wat te slapen”, zei hij kalm.
“Proberen te slapen met die dikke buik? Ik slaap de laatste dagen al slecht”, reageerde Polly.
Toch viel ze even later in slaap.
Het was in de vroege ochtend van 9 juni 1880 toen Polly wakker werd met hevige buikpijn.
Polly maakte Mitch wakker en zei:“Mitch, wakker worden. Ik heb weeën.”
Mitch was meteen klaarwakker.
“Kun je de dokter laten komen?”, vroeg Polly.
“Ik maak papa wel wakker”, zei Mitch.
Hij stond op en ging naar de slaapkamer van zijn ouders.
“Papa, kun je de dokter en de ouders van Polly halen? Polly krijgt de baby”, zei Mitch.
Adam was meteen wakker en ging weg nadat hij zich aangekleed had. Mitch ging terug naar Polly. Ze liep in de slaapkamer rond om de weeën op te vangen.
“Het doet zo’n pijn”, zei Polly tussen 2 weeën door.
“Ik ben bij je en je komt er echt wel doorheen. Jij gaat nu naar bed om onze 3e te krijgen”, zei Mitch.
Polly ging naar bed en Mitch kwam bij haar zitten.
“Mitch, ik wil even zitten. Misschien gaat het dan beter”, zei Polly.
Mitch schudde haar kussen op en vroeg daarna:“Beter?”
Polly knikte en keek naar haar dikke buik.
“Hoe was het toen je de tweeling kreeg?”, vroeg Mitch voorzichtig.
“Vreselijk. Ik was alleen thuis toen de weeën begonnen. Eerst kwam Jake en even later werd Emma geboren”, antwoordde Polly.
Ze zuchtte diep. Mitch en Polly bekeken haar dikke buik.
Polly zei:“Laat de baby nu maar komen.”
“Pol, nog even volhouden. Hij komt echt wel en misschien wel sneller dan je denkt”, zei Mitch.
“Ik ben al bezig hem te krijgen”, reageerde Polly.
Beiden wisten zeker dat ze een zoon zouden krijgen.
Een uur later.
Polly voelde dat de weeën sterker werden en vlugger achter elkaar kwamen. Ze pufte een wee weg en merkte dat de vliezen gebroken waren.
“De vliezen zijn al gebroken en ik moet persen. Mitch, ik kan de baby niet meer tegenhouden”, zei Polly.
Polly begon te persen en had veel steun aan haar echtgenoot.
Weer een halfuurtje later zei Polly:“Mitch, vang de baby op. Ik voel het hoofdje al zitten.”
“Pers maar zo hard je kunt”, zei Mitch kalm.
Polly werkte zo hard ze kon en gilde het uit van de pijn toen ze de baby ter wereld bracht.
“Gefeliciteerd met je verjaardag, schat. We hebben een zoon”, zei Mitch glimlachend.
Hij legde de baby bij Polly en kuste haar. Polly begon te huilen van geluk toen ze hun zoon vasthield.
“Bedankt schat. Je kon mij echt geen mooier cadeau geven dan deze jongen”, zei Polly huilend van geluk.
Polly lag in bed bij te komen van de bevalling en had haar zoon Benji in haar armen. Mitch zat bij hen.
“Het was wel zwaar maar door jou kon ik het doen”, zei de jonge moeder.
“Hij is ook mijn zoon. Maar jij moest het meeste werk doen”, antwoordde Mitch glimlachend.
“Ik had het er graag voor over”, zei Polly.
In de tijd dat Mitch en Polly bezig waren met hun baby zorgde Sally voor haar 3 jongste dochters Lisa, Rose en Daisy. Nu hun ouders niet voor de tweeling konden zorgen ontfermde Sally zich over hen.
“Wanneer mogen we de cadeaus geven aan mama?”, vroeg Jake tijdens het ontbijt.
“Dat weet ik niet jongen. De baby gaat komen en mama heeft je vader nu hard nodig”, antwoordde Sally.
“Wanneer komt de baby van Pam en Matt?”, vroeg Lisa.
“Het kan ook elk moment geboren worden. We horen het echt wel als het zover is. Je weet dat ze toch komen omdat je schoonzus jarig is vandaag”, antwoordde Sally.
Lisa knikte en at door om daarna naar school te gaan.
Niet veel later kwam dokter Paul Martin binnen en hij ging meteen naar de slaapkamer van Mitch en Polly. Adam volgde hem naar binnen en ook de ouders van Polly, Jack en Cathy Miller.
“Is de baby er nog niet?”, vroeg Cathy.
“We hoorden wel een beetje gehuil. Maar of dat van Polly of de baby was weten we niet. Koffie?”, vroeg Sally op haar beurt.
“Heerlijk”, zei Cathy die meteen mee hielp met de kinderen.
Sally schonk koffie in en ruimde de ontbijttafel af.
Doc Martin kwam de slaapkamer binnen. Hij hielp Polly met de bevalling.
“De baby kwam wat sneller dan we hadden gedacht”, zei Polly hijgend.
Nadat de baby was onderzocht vroeg Doc:“Hij is kerngezond. Hoe gaat de kleine heten?”
De kersverse ouders keken elkaar aan en Mitch gaf als antwoord met tranen in zijn ogen en keel:“Benji naar opa.”
Algauw gingen Rose, Jake en Emma met de honden Cody en Skip en de kat Lucky buiten spelen. Maar niet voor lang.
De dokter kwam weer naar beneden en zei:“Ik moet van Mitch en Polly zeggen dat de tweeling onmiddellijk naar hun kamer moet komen.”
“Dan zal ik ze wel even binnen roepen”, zei Adam.
Hij stond op en liep naar de voordeur.
“Jake en Emma Cartwright, jullie ouders willen jullie zien en wel nu!”, riep hij.
De genoemde kinderen renden meteen naar de slaapkamer van hun ouders.
Bij de deur zei Polly:“Jongens, begroet je broertje Benji.”
Jake en Emma renden naar het bed waar hun moeder lag met de baby. Ze klommen op bed om hun broertje te zien.
“Fijne verjaardag mama en Benji”, zeiden de kinderen tegelijk.
“Bedankt jongens”, zei Polly glimlachend.
“Waarom gaan jullie opa en oma niet halen zodat mama en Benji daarna kunnen slapen?”, stelde Mitch voor.
De tweeling rende naar beneden om hun opa’s en oma’s te halen. Natuurlijk kwam Rose hen achterna.
Natuurlijk waren ook de ouders van Mitch en Polly weg van hun kleinzoon.
“Wat een schat”, zei Sally ontroerd.
Ook Cathy was ontroerd door haar 2e kleinzoon.
Adam zei apetrots:“Benji is precies Mitch toen we hem vonden.”
In het kort vertelde Adam over de geboorte van Mitch en hoe hij op de ranch was gekomen. Iedereen zag dat Polly moe was en daarom ging het bezoek weer naar beneden. Moeder en kind vielen al snel in slaap.
Intussen vond er in een huis ergens anders op de Ponderosa ook iets plaats.
Alsof ze wist dat haar tweelingbroer Mitch vader werd kreeg Pam Walker Cartwright in de ochtend van 9 juni 1880 ook weeën. De familie Walker zat aan het ontbijt. Dat waren Dan en Laura Walker, hun zoon Matthew en de hoogzwangere Pam. Pam was de enige die niet at wat iedereen opviel.
“Pam, je moet wel eten voor de baby”, zei Matthew.
“Ik heb geen trek maar wel hevige buikpijn. Het lijkt erop dat de baby gaat komen”, antwoordde zijn vrouw.
Het moment erop kreeg Pam een heftige wee en ze pakte haar buik vast. Ze zuchtte diep.
“Dan, ga de dokter halen”, zei Laura meteen.
Dan vertrok meteen. Matthew hielp Pam naar hun slaapkamer.
“Matt, ons kindje is op komst. Oh, daar komt weer een wee”, zei Pam zuchtend.
Ze pufte de wee weg en voelde dat de vliezen gebroken waren.
“Matt, de vliezen zijn gebroken”, zei Pam.
Matthew hielp zijn vrouw naar bed. Beiden beseften dat hun baby nu echt elk moment geboren kon worden.
Pam lag in bed met Matthew aan haar zijde.
“Lieverd, hou er rekening mee dat jij misschien nog vaak met zo’n buik in bed zal liggen”, zei Matthew.
Pam antwoordde:“Wel, als de baby in mijn buik van jou is en jij bij de bevalling bent vind ik het best.”
Even later kreeg Pam een heftige perswee en zei ze toen:“Matt, ik moet persen.”
Toen kwam Laura de slaapkamer binnen en ze hoorde de woorden van Pam.
“Ma, het is zover. Pam heeft persweeën”, zei Matthew.
Laura keek hoever Pam was en zei:“Pam, bij de volgende wee mag je mee persen.”
Pam knikte en keek Matthew even vlug aan.
Pam werkte hard om haar baby te krijgen en na een uurtje was de beloning daar.
“Pam, nog een goede perswee”, zei Laura.
De aanstaande moeder haalde adem en perste zo hard ze kon. Even later kreeg Pam haar baby op haar buik gelegd. Matthew kuste haar van geluk.
“Ze heet Mary naar haar echte oma”, zei Pam huilend van geluk.
Toen Matthew zijn dochter vasthield zei Pam:“Ik voel nog een baby komen.”
Laura keek en zei:“Bereid je voor op nog een baby.”
Pam begon opnieuw te persen en beviel opnieuw van een dochter.
“Matt, je vader zal dit niet echt leuk vinden want nu zijn de vrouwen in dit huis in de meerderheid. Pam en jij hebben 2 meisjes gekregen”, zei Laura.
“Als de kleintjes maar gezond zijn vind ik het best. Deze noemen we Iris”, zei Matthew dolblij.
Pam lag bij te komen met de tweeling bij zich en Matthew bij zich toen Dan thuiskwam met dokter Paul Kay.
“Morgen Doc. Pam en Matt zijn in hun kamer”, zei Laura.
Doc ging meteen naar boven en trof een zeer gelukkig gezin aan.
“We kregen er 2 voor de prijs van 1. Ze kwamen wat vlugger dan we hadden gedacht en verwacht”, zei Matthew.
“Hoe heet de tweeling?”, vroeg Doc.
“Mary en Iris”, antwoordde Pam.
Doc Kay onderzicht Pam en de tweeling en verklaarde hun gezond.
“Pam, rust maar goed uit. Matt, ik wens jou en je vader heel veel sterkte met 4 vrouwen in huis”, zei Doc.
De kersverse ouders knikten. De geneesheer ging naar beneden.
“Dan, je zoon en schoondochter hebben een erg mooie verrassing voor je”, zei Doc.
De mijnwerker ging meteen naar boven alwaar hij zijn 2 kleindochters te zien kreeg.
“Gefeliciteerd jongens. Pam, jij gaat nu rusten en Matt, jij gaat dit nieuws vertellen aan je schoonfamilie. Ma en ik blijven thuis voor Pam en de baby’s”, zei Dan na een poosje.
Het stel stemde toe.
Matthew reed wat later richting het ouderlijk huis van Pam om het geweldige nieuws te vertellen toen hij zijn zwager Mitch tegenkwam. Hij was op weg naar het grote ranchhuis met Jake, Emma en Skip bij zich.
Matthew stopte zijn paard en steeg af. Skip pakte meteen de teugels.
“Wat doe jij hier met die 2 hummels? Moet je niet bij Polly zijn?”, vroeg Matthew.
“Ze slaapt net als haar en mijn zoon Benji. Trouwens, waarom laat jij mijn tweelingzus alleen terwijl ze elk moment kan bevallen?”, vroeg Mitch.
“Ze is vanmorgen bevallen van 2 dochters, Mary en Iris. Ik moest even het huis ontvluchten. Al die vrouwen in huis”, zei Matthew lachend.
De 2 feliciteerden elkaar en liepen toen naar het grote ranchhuis toe.
De eigenaar van de Ponderosa ranch was Ben Cartwright en opa van Mitch en Matthew. Hij was op het erf bezig toen Jake, Emma en Skip naar hem toe kwamen rennen.
“Opapa, we hebben een broertje gekregen en tante Pam 2 meisjes”, riep de tweeling tegelijk.
Ben werd door Jake en Emma opapa genoemd. Hij stopte met werken en ving de 2 op.
“Matt, daar gaan onze verrassingen voor opa”, zei Mitch.
Zijn zwager knikte.
“Heren, gefeliciteerd met jullie kinderen”, zei Ben toen Jake en Emma met Skip gingen spelen.
“Bedankt opa. Polly wilde dat we ons kind naar u of oma vernoemden”, zei Mitch.
“Wij hebben onze dochters naar hun oma en Pam zelf vernoemd”, was het antwoord van Matthew.
Ze gingen naar binnen met de tweeling en Skip.
Nadat Mitch en Matthew alles hadden verteld werden ze door iedereen gefeliciteerd.
“Pa, welke nieuwe baby gaat u eerst bekijken?”, vroeg Hoss na de koffie.
Hoss was de 2e zoon van Ben.
De rancher antwoordde:“Wel Mitch, jij en de tweeling gaan met mij mee naar Pam. Matt, jij neemt Skip mee naar je schoonouders om je neefje te zien. Vertel de anderen van de geboorte van jullie tweeling. Daarna gaan wij naar de andere boreling kijken zodat ik je zwager en de kinderen thuis kan brengen.”
De 2 jonge vaders stemden toe.
Mitch zei:“Pol is vandaag jarig en ik kon haar geen mooier cadeau geven dan Benji.”
Opnieuw werd de jonge Cartwright gefeliciteerd.
Pam was dolblij toen ze haar broer zag. Dat was andersom ook het geval.
“Ze heten Mary en Iris. Matt en zijn moeder hielpen me zeer goed”, zei Pam terwijl Ben en Mitch de baby’s bewonderden.
“Ik hielp Benji ter wereld te komen. Papa zei dat hij op mij lijkt toen ik net op de ranch was gekomen”, zei Mitch.
“Opa, wilt u de tweeling in hun kamer leggen? Ik wil even alleen zijn met Mitch”, zei Pam na een poosje.
De rancher knikte en bracht zijn 2 jongste achterkleinkinderen naar hun kamer.
“Mitch, ik mis mama zo. Vooral nu ik zelf moeder ben”, zei Pam toen ze alleen waren.
Mitch kwam bij haar zitten, legde zijn armen om de nek van zijn zus en zei:“Ik mis mama ook.”
Pam begon te huilen in de armen van haar broer. Mitch had zelf ook moeite om zijn tranen te bedwingen.
“Zus, we gaan ons huis zo snel mogelijk in orde maken zodat we daar kunnen gaan wonen met onze gezinnen. Dat beloof ik je”, zei Mitch na de huilpartij.
“Eerst moeten Polly en ik herstellen van de bevalling”, zei Pam.
Haar broer knikte en kuste haar.
Toen Jake en Emma hun nichtjes zagen hadden ze hun mening al klaar.
“Ze zijn lief”, begon Jake.
“Maar Benji is liever”, voegde zijn zusje eraan toe.
Ben raadde hen aan:“Vertel oom Matt en tante Pam dat maar niet.”
Dit begrepen Jake en Emma wel.
Matthew liet Skip uit terwijl hij hem naar huis bracht.
Toen de jonge Walker binnenkwam zei hij tegen zijn schoonouders:“Opa en oma, jullie moeten de hartelijke groeten hebben van Mary en Iris Walker.”
Adam en Sally keken hem verbaasd aan.
“Pam en ik zijn vanmorgen ouders geworden van 2 prachtige dochters. Ma heeft geholpen bij de geboortes”, legde Matthew uit.
Sally was helemaal door het dolle heen maar ook Adam vond het geweldig om nog 2 kleinkinderen te hebben gekregen.
Toen Matthew zijn pasgeboren neefje zag zei hij:“Nu hebben we 3 nieuwe spelertjes voor ons jeugdteam.”
“Hoezo 3 nieuwe spelertjes?”, vroeg Polly verbaasd.
“Pam en ik hebben vanmorgen 2 dochters gekregen. Ze heten Mary en Iris”, legde haar zwager uit.
“Wat leuk zeg. Gefeliciteerd. Geef Pam een dikke knuffel van mij”, zei Polly nog wat moe.
“Ik zal je niet langer lastig vallen maar opa heeft Mitch en de 2 hummels mee naar mijn ouders genomen. Daarna komen ze weer thuis”, zei Matthew.
Hij noemde Jake en Emma altijd hummels.
Maar nog voordat hij wegging kuste hij zijn schoonzus en zei Matthew:“Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag.”
“Bedankt Matt”, zei Polly.
Ze viel weer in slaap en Matthew ging weg.
Beneden zei Jack tegen Adam en Sally:“Gaan jullie maar met Rose naar de tweeling kijken. Wij passen wel op Benji en Daisy.”
Daisy was de jongste dochter van Adam en Sally. Adam maakte het rijtuig klaar en nam zijn vrouw en kind mee naar zijn oudste dochter. Matthew ging met ze mee.
Sally werd ook op haar nieuwe kleinkinderen verliefd. Maar ook Adam en Rose waren meteen dol op de nieuwe tweeling.
“Mama zou trots op je zijn en ook ontroerd omdat je een dochter naar haar hebt vernoemd”, zei Adam.
“Dat wilde ik altijd al en Matt was het ermee eens. Iris is naar mijzelf vernoemd”, antwoordde Pam.
Adam, Sally en Rose bleven niet al te lang zodat Pam en haar tweeling ook konden rusten.
Natuurlijk kwamen ook de ooms en tantes van de Cartwright tweeling (Hoss en Betsy + Joe en Cora) kijken naar de nieuwste aanwinsten in hun familie.
Mitch besloot zijn zusje op te halen van school. Hij wilde even alleen zijn om alle gebeurtenissen van deze dag tot zich te laten doordringen. Terwijl hij bij de school stond te wachten besefte Mitch opeens dat hij over een paar jaar zijn eigen kinderen bij dezelfde school zou brengen en halen.
Toen Lisa bij hem kwam zei haar broer:“Hallo tante Lisa.”
“Tante Lisa?”, vroeg ze eerst verbaasd maar toen begreep de jonge Cartwright het.
“Is jullie baby geboren?”, vroeg Lisa terwijl ze op haar paard Blackie steeg.
“Ja, het is een jongen en hij heet Benji naar opa. Maar we gaan eerst nog naar Matt en Pam. Zij hebben een hele mooie verrassing voor je”, antwoordde haar broer.
Ze reden weg en na een poosje kwamen ze bij het huis van de familie Walker aan. De Cartwright kinderen waren daar ook altijd welkom. Broer en zus stegen af en bonden hun paarden vast. Hierna gingen ze naar binnen.
“Lisa komt voor haar verrassing”, zei Mitch.
“Kom maar mee zusje”, zei Matthew.
Ze liepen naar hun slaapkamer waar Pam in bed lag met de tweeling bij zich.
“Hallo Lisa. We hebben ook een tweeling gekregen. Ze heten Mary en Iris”, zei Pam.
Lisa kwam bij haar zitten en kreeg een baby overhandigd.
“Wat leuk zeg. Mitch kwam me halen van school en zei dat hij een zoon had gekregen”, vertelde ze.
“Hij kwam met Jake, Emma en opa. Papa, mam en Rose zijn ook al geweest”, zei Pam.
Even viel er een pijnlijke stilte.
“Zou mama de baby’s ook leuk gevonden hebben?”, vroeg Lisa toen.
“Ik weet zeker van wel. We hebben Mary naar haar vernoemd”, antwoordde Pam.
Lisa gaf Mary terug en zei:“Mitch wacht beneden op me. Ik kom van de week wel weer langs”, zei Lisa.
“Laat die broer van ons dan maar niet te lang wachten”, zei Pam lachend.
Lisa ging snel naar beneden waarna ze met haar broer naar huis ging. Daar bracht Mitch zijn zusje meteen bij zijn vrouw en jongste zoon. Lisa was ook meteen weg van haar neefje.
De Cartwright tweeling en hun partners zouden deze opmerkelijke dag natuurlijk nooit meer kunnen vergeten. Maar hun familie ook niet.