Op een dag kwam er een vreemdeling het rustige stadje Rockville binnenrijden. Hij stopte zijn paard bij het hotel waar hij afsteeg en naar binnenging.
Bij de receptie vroeg hij:“Heeft u een eenpersoonskamer voor mij?”
“Jazeker. Wilt u hier even tekenen?”, vroeg de receptionist.
Hij gaf de vreemdeling de sleutel van zijn kamer.
Zwijgend betrok hij zijn kamer. Daar viel hij op bed neer en hij dacht:‘Ik hoop dat je hier bent want ik moet je spreken! Waarom liet je mij en moeder 17 jaar geleden in de steek?’
Na een poosje ging hij naar beneden en liep hij naar de saloon.
Aan de bar vroeg hij:“Weet u of ene Cody Collins hier in de stad woont?”
“Collins? Die bezit een van de grootste ranches van de omgeving. Waarom vraag je dat?”, vroeg de barkeeper.
“Hoe kan ik er komen want hij is mij nog iets verschuldigd”, zei de jongen.
“Daar komt hij juist aan”, zei de barkeeper.
De jonge vreemdeling draaide zich om en zag Cody Collins de saloon binnenkomen.
Hij liep naar de bar en zei:“Whisky.”
Hij kreeg het en toen vroeg de vreemdeling hem:“Neem me niet kwalijk maar bent u toevallig Cody Collins?”
“Jazeker ben ik dat. Met wie heb ik het genoegen?”, vroeg Cody.
“Ik blijf nog liever even naamloos. Laten we aan een tafel zitten”, zei de mysterieuze jongen.
Dat deden ze.
De vreemdeling vroeg hem:“Waar was u 17 jaar geleden?”
“Zeventien jaar geleden zeg je? Daar vraag je me wat. Ik zou het niet weten.”, was het antwoord van Cody.
“U schijnt een van de grootste ranches van de omgeving te bezitten. Als u overlijdt, wie erft het dan?”, was de volgende vraag van de jonge vreemdeling.
“Mijn zus want ik ben niet getrouwd en heb geen kinderen. Wat is dit? Ben je soms een deputy?”, was de vraag van Cody.
“Nee, ik ben geen deputy maar uw zoon Rusty”, zei hij wachtend op de reactie van Cody.
Het was doodstil in de saloon en alle aanwezigen keken naar Cody en Rusty.
“Dat is onmogelijk. Iedereen weet dat ik geen vrouw en kind heb. Dus je hebt de verkeerde voor je”, zei Cody kwaad en hij verliet de saloon.
Een man kwam naar Rusty, ging zitten en zei:“Trek het je niet aan. Hij is altijd al zo geweest. Hij is niet geliefd hier in de stad. Ik ben Jesse Adams.”
“Rusty Collins. Hij verliet mijn moeder 5 maanden voor mijn geboorte. Ze heeft me alleen opgevoed en hoopte dat hij ooit nog terug zou komen. Uiteindelijk is ze aan een gebroken hart gestorven. Dat was tien jaar geleden”, vertelde Rusty.
“Ik kan nog wel een knecht gebruiken op mijn ranch. Als je wil kun je meteen meerijden”, zei Jesse.
“OK. Ik moet nog wel eerst mijn spullen ophalen in het hotel. Wat is die Collins voor een man?”, vroeg Rusty.
“Daar moet je geen ruzie mee krijgen want dan ben je er geweest. Ik waarschuw je maar alvast. Ik zie je over een kwartier”, zei Jesse.
Rusty knikte en ging weg.
In zijn hotelkamer pakte hij een foto van zijn moeder en hij zei:“Pa zal zijn zuurverdiende loon krijgen. Dat kan ik je verzekeren.”
Hij stopte de foto in zijn binnenzak en pakte zijn bagage wat niet veel was. Bij de receptie werd de kamer betaald en de sleutel teruggegeven. Buiten zadelde hij zijn paard en zag hij dat Jesse al op hem wachtte. Rusty steeg op en reed naar hem toe.
Jesse zei:“Kom Rusty.”
Ze reden naar de ranch van Jesse Adams.
Ondertussen arriveerde Cody Collins behoorlijk uit zijn humeur op zijn ranch. Zijn zus Mary zag meteen dat er wat was.
Binnen vroeg ze:“Cody, wat is er?”
“In de stad was er een joch die beweert mijn zoon te zijn. Zodra hij zich hier vertoont zal ik hem meteen neerschieten”, antwoordde Cody.
Mary was het er mee eens en ze vroeg:“Hoe kun je een zoon hebben als je nooit getrouwd bent geweest?”
“Dat joch liegt”, verklaarde Cody uiteindelijk.
Ze besloten de ranch goed te beschermen tegen Rusty.
Rusty was inmiddels aangekomen op de Cannery waar hij hartelijk werd ontvangen door Joan Adams, de vrouw van Jesse.
“Hallo vrouw, dit is Rusty Collins. Rusty, dit is mijn vrouw Joan”, zei Jesse in de woonkamer.
Joan merkte dat de jongen veel leek op hun dochter.
“Hallo Mrs Adams”, zei Rusty tegen haar.
“Hallo Rusty, welkom. Je komt me bekend voor”, zei Joan vriendelijk.
“Mijn moeder kwam uit deze stad. Ze heette Jane Collins en was getrouwd met Cody Collins. Hij verliet haar 5 maanden voordat ik geboren werd. Tien jaar geleden is ze gestorven”, vertelde Rusty kalm.
Hij staarde wat voor zich uit.
Jesse zei opeens:“Onze enige dochter heette Jane en ging er vandoor met de man die in de saloon beweerde niet je vader te zijn.”
“Dus ik ben jullie kleinzoon?”, vroeg Rusty verbaasd.
“Ja, dat ben je zeker. Kom, dan laat ik je kamer zien”, zei Joan.
De jongen pakte zijn tassen en volgde haar naar zijn kamer. Daar liet Rusty de foto van zijn moeder zien.
Hij zei:“Is dit soms uw dochter Jane? Dit is mijn moeder.”
Joan ging op bed zitten, bekeek de foto en zei na een poos:“Ja, dat is onze Jane.”
Algauw werd er in de stad gepraat over de onwettige zoon van Cody Collins. Dit beviel Cody niet en de sheriff evenmin. Echter niemand wist waar Rusty vandaan kwam. De jongen had van Jesse Adams de goede raad gekregen om zich kalm te houden. Dit was voor hem zeer moeilijk. Ondanks dat was Jesse tevreden over het werk van zijn kleinzoon. Rusty kon het vooral goed vinden met een andere knecht, Sam Young. Door hem werd Rusty kalmer, behalve als Cody ter sprake kwam. Rusty wist niet dat Cody van plan was om hem weg te jagen. Desnoods met geweld. Elke dag was er een man de jongen aan het bespieden.
Op een dag waren Rusty en Sam aan het veedrijven en toen het al avond was verscheen Cody op een voor hun bijna onzichtbare plek. Hij pakte zijn geweer, laadde het en zei terwijl hij richtte om te schieten:“Nu ben je er geweest jongen.”
Op dat moment werd Rusty door een ‘verdwaalde’ kogel getroffen. Hij viel op de grond terwijl zijn paard naar de ranch terug reed. Sam ging achter Cody aan maar de laatste was plotseling verdwenen.
Thuis kwam Rusty bij met een vreselijke hoofdpijn.
Joan kwam bij hem en zei:“Je bent thuis jongen. Cody Collins schoot je neer.”
“Daar zal hij voor boeten”, antwoordde Rusty vermoeid.
“Probeer wat te slapen. Je hebt het nodig”, zei Joan.
Ondertussen was Jesse met Sam op de ranch van Cody aangekomen.
Cody vroeg Jesse:“Wat kom je hier doen?”
“Waarom schoot je Rusty neer tegen de avond? Hij was niet op jouw land”, zei Jesse direct.
“Dat was hij wel. Ik heb niets met hem te maken. Hij is mijn zoon niet”, antwoordde Cody geïrriteerd.
“Als Rusty sterft klaag ik je aan wegens moord op mijn kleinzoon”, zei Jesse vastbesloten.
“Ik deed gewoon wat ik moest doen. Verdwijn want anders….”, schreeuwde Cody bijna woedend.
Jesse en Sam gingen weg maar ze vertrouwden hem niet.
“Rusty is heel anders dan Cody”, zei Sam onderweg naar huis.
“Hij lijkt meer op zijn moeder”, antwoordde zijn baas.
Cody maakte intussen nieuwe plannen om Rusty uit de weg te ruimen mocht hij de aanslag hebben overleefd. Mary kwam met een briljant plan.
“Ik weet wel een manier om hem te lozen”, zei ze.
“Vertel zus”, zei Cody erg nieuwsgierig.
“We steken de ranch in brand en geven Rusty de schuld. Hij wordt opgepakt en wij zijn dan voorgoed van hem af. Wat vind je ervan?”, vroeg Mary.
Cody keek haar verbaasd aan en zei:“Dus alles wat ik in de afgelopen zestien jaar opgebouwd heb moet ik verbranden? Nooit!”
Er ontstond een felle ruzie en in een vlaag van verstandsverbijstering schoot Cody Mary dood. Hij begroef haar lijk buiten zijn ranch op een stuk verlaten land. Cody wist dat als de sheriff dit te weten zou komen hij dan de gevangenis in zou gaan. Hier had hij weinig zin in. Daarom besloot hij zich kalm te houden.
Rusty herstelde vrij vlug en was vastbesloten Cody te pakken te nemen. Het deed er niet toe hoe. Als het maar gebeurde. Hij vertelde niemand over zijn plan. Jesse merkte echter dat Rusty iets in zijn schild voerde.
Hij nam hem apart in zijn kantoor en vroeg:“Rusty, jij bent iets van plan. Wat is dat voor plan?”
Rusty zweeg een hele tijd en toen zei hij langzaam:“Cody zal bloeden omdat hij mij neerschoot. Probeer me niet tegen te houden want dat lukt toch niet.”
“Niemand weet iets over jou en je vertelt zelf ook weinig. Je wordt toch niet gezocht voor iets of wel?”, vroeg Jesse kalm.
Rusty schudde van nee en keek afwezig voor zich uit.
Uiteindelijk zei hij:“Ik wil gewoon gerechtigheid voor wat Cody heeft aangericht in mijn leven. Dat is alles.”
“Daar zullen we voor zorgen. Maar niet op jouw manier jongen”, antwoordde Jesse.
Rusty keek de rancher erg verbaasd aan maar vroeg niet waarom. De reden wist hij nu wel. Hij verliet het kantoor en de ranch. De jongen ging naar de saloon. Daar aangekomen stond hij oog in oog met Cody. Rusty had niet gemerkt dat Jesse hem had gevolgd. Opeens schoot Cody langs de linkervoet van Rusty zodat de jongen terugschoot.
Toen kwam Jesse de saloon binnen, pakte de hand van Rusty en zei:“Jij komt nu met mij mee jongeman. Je bent op de ranch nodig.”
Rusty ging zwijgend maar niet vrijwillig mee terug naar huis.
Die avond waren Rusty en Sam in de saloon. Op een gegeven moment kwam de sheriff binnen. Hij liep meteen naar de twee.
“Rusty, ik heb je nodig als deputy. Het gerucht gaat dat Cody Collins je wil vermoorden. Daarom heb ik in overleg met Jesse Adams het besluit genomen om jou aan te nemen als deputy”, legde de sheriff uit aan Rusty.
Rusty nam een slok bier, zweeg en vroeg toen:“Vanaf vandaag?”
“Vandaag onofficieel maar morgen wel. Wat vind je ervan?”, vroeg de sheriff.
“Nee, ik doe het niet”, zei Rusty.
“Ik ben de enige die je kan beschermen”, zei de sheriff.
Hij nam de jongen apart en zei fluisterend:“Als je de baan niet neemt krijg je de strop!”
“Goed, ik neem de baan”, antwoordde Rusty maar hij vertrouwde de sheriff niet.
Algauw gingen Rusty en Sam weer op huis aan. Ze wisten echter nog niet wat er op de Cannery was gebeurd.
Eenmaal thuisgekomen vonden ze de ranch overvallen.
Jesse zei:“Cody deed dit om onze ranch bij de zijne te voegen. Hij wil de hele stad en elke ranch in de omgeving bezitten.”
“Hij zal deze ranch niet krijgen. Ik wil er mijn leven voor geven”, zei Rusty fel.
“Dat zal hopelijk niet hoeven maar ik kan je hulp enorm goed gebruiken. Hij heeft je moeder vermoord”, antwoordde Jesse.
“Wat gaan we doen?”, was de vraag van zijn kleinzoon.
“We verdedigen de ranch zo goed mogelijk. Het zal moeilijk zijn want Cody is erg gevaarlijk”, zei Jesse.
Op dat moment werd er op de deur geklopt. Jesse deed open en Rusty herkende de bezoeker.
“Doc, wat doet u hier?”, vroeg hij verbaasd aan hem.
“Ik kom voor jou. Voordat je wegging vroeg je me naar papieren over je ouders. Ik heb hier alle papieren over hen en jou”, zei Doc.
Hij las de papieren voor en het bleek dat Cody Collins een outlaw was geweest. Bij de papieren zat tevens een document waaruit bleek dat Cody de vader was van Rusty.
“Rusty, toen jij naar school was kwam Collins langs om Jane van het leven te beroven”, zei Doc.
Jesse en Joan wisten hem kalm te krijgen maar op zijn kamer pakte Rusty zijn geweer. Hij laadde het wapen en ook zijn revolver. Hierna ging hij weer naar beneden.
“Rusty, jij blijft hier. Cody krijgt zijn straf heus wel maar niet op jouw manier”, zei Jesse fel.
Rusty keek hem fel aan en zei:“Ik ken dat. Hij krijgt maar een paar jaar cel en dan doet men alsof er niets gebeurd is. Cody zal boeten en bloeden voor wat hij heeft gedaan!”
Niemand kon Rusty tegenhouden. Zelfs Sam niet.
Na een fikse ruzie keerde Rusty terug naar de saloon. Sam reed hem achterna en vond hem aan de pokertafel. Tegenover Rusty zat Cody Collins. De spanning tussen de twee was goed te merken want het was doodstil in de saloon.
Opeens vroeg Cody:“Wat ga je doen?”
“Ik wil een deal met u sluiten. Dit is de deal. Als ik nu verlies verlaat ik Rockville en laat ik u met rust. Mocht ik winnen dan erkent u mij als uw zoon”, zei Rusty met een stalen gezicht.
“Geen sprake van. Ik schiet je nog liever dood dan je te erkennen als mijn zoon”, antwoordde Cody woest.
“Kom Rusty. Anders schiet hij je nog echt dood”, zei Sam.
Rusty en Sam verlieten de saloon, stegen op hun paarden en reden naar huis terug.
Daar zei Jesse tegen Rusty:“Vandaag of morgen ben je er geweest als jij zo doorgaat jongen.”
“Wat moet ik dan doen? Iedere keer als ik hem zie moet ik denken aan wat hij mij en mam heeft aangedaan”, zei de jongen onrustig.
“Misschien is het wel beter als jij hier voorgoed weggaat. Je reputatie is niet zo best na die schietpartij in de saloon. Bovendien ben je een vreemdeling hier”, zei Jesse.
“Ik ga morgenvroeg weg”, zei Rusty gekwetst.
“Nee, je vertrekt nu. Je bent ontslagen. Ik wil je nooit meer op de ranch zien”, zei Jesse streng.
Er zat voor Rusty niets anders op dan zijn spullen te pakken en de Cannery te verlaten.
Op een berg keek Rusty voor zich uit. Beneden hem lag Rockville, de stad waar zijn ouders hadden gewoond. Zijn opa had hem weggestuurd van de ranch maar dat zou Rusty niet nemen. Familie of niet, geen mens moest het in zijn hoofd halen om Rusty Collins weg te sturen.
Toen de nacht was gevallen reed hij terug naar de stad. Opeens zag hij dat de sheriff Cody bedreigde in zijn kantoor. Rusty steeg af en deed alsof hij gewond was. Struikelend viel hij binnen.
“Sheriff, ik ben gewond”, kon Rusty er nog net uitbrengen voordat hij het bewustzijn verloor.
“Sta op Collins. Je mankeert niets”, zei de sheriff tegen Rusty die geen vin verroerde.
“Sheriff, hij is echt gewond. Ik neem hem wel mee naar huis”, zei Cody vlug.
Hij had Rusty door.
“Neem hem dan maar mee”, zei de sheriff kwaad.
Cody pakte Rusty op.
Buiten zei hij tegen zijn zoon:“Wakker worden.”
Rusty opende zijn ogen en zei:“Ik ben wakker. Wat is er hier aan de hand? Het lijkt wel of iedereen bang is voor de sheriff.”
“Ik zal het je op de ranch vertellen. Kom”, zei Cody.
Op de Collins ranch zei Cody:“De sheriff is niet erg blij met jouw komst.”
“Wie wel?”, vroeg Rusty.
“Ik ben je vader en de sheriff heeft je moeder vermoord. Hij is mijn broer Jake. We zaten in dezelfde baan en hij schoot haar pardoes dood. Hij besloot er toen mee te stoppen en werd hier sheriff. Hij betaalde mij geld om te zwijgen. Maar toen jij opdook en naar mij begon te vragen had ik geen andere keus om te ontkennen dat jij mijn zoon was. Het spijt me dat ik je neerschoot”, zei Cody ongerust.
“Waarom bedreigde de sheriff u? Is hij bang dat alles bekend wordt door mij?”, vroeg Rusty.
Cody knikte.
“Hij bood me de baan van deputy aan. Toen ik weigerde dreigde hij me met de strop. Dus ik heb de baan aangenomen maar ik vertrouw hem niet”, zei Rusty.
Rusty bleef die nacht op de ranch. Toen hij de volgende morgen wakker werd merkte hij dat Cody weg was. Na het ontbijt pakte Rusty zijn paard en ging hij Cody zoeken. Na een poos gereden te hebben zag Rusty iemand op de grond liggen. Hij reed erheen en steeg af. Hij was hoogst verbaasd toen hij zag wie het was die op de grond lag.
Rusty knielde bij hem neer en zei alleen maar:“Pa.”
“Het spijt me dat ik je zo behandeld heb. Ik wist dat jij mijn zoon was. Daarom heb ik de ranch opgebouwd”, zei Cody stervend tegen hem.
“Ik begrijp het nu. Alleen vind ik het niet echt geweldig dat mijn pa een outlaw was”, antwoordde Rusty.
“Zoek degene die mij neerschoot en zorg ervoor dat hij gestraft wordt. Dat is wat ik wil dat je voor me doet”, zei Cody moeizaam.
Even later stierf hij in de armen van Rusty. De jongen besefte dat Cody door de sheriff was neergeschoten. Hij besloot zijn vader te begraven en terug te gaan naar Rockville.
Toen hij in de stad arriveerde staarde iedereen naar hem. Hij wist niet waar hij kijken moest. Rusty stopte bij het kantoor van de sheriff en ging naar binnen.
“Heb je Cody Collins te pakken gekregen?”, vroeg de sheriff.
Rusty keek hem aan, deed zijn ster af en zei terwijl hij het ding op tafel gooide:“Hier is je ster terug. Ik werk niet voor iemand die mijn ouders vermoordt. Ik weet alles want Cody heeft het me bekend vlak voordat hij stierf.”
“Rusty, je maakt een grote vergissing. Ik heb er niets mee te maken”, probeerde de sheriff nog te zeggen maar de jongen luisterde niet meer naar zijn voormalige werkgever.
Wat de sheriff niet wist was dat Rusty een Texas Ranger had gewaarschuwd. Deze was al onderweg om de zaak te onderzoeken.
Op de Cannery vertelde Rusty het hele verhaal.
Jesse zei met verbazing tegen hem:“Dus Cody was onschuldig maar de sheriff wil de hele stad in handen hebben? Ik stel voor dat jij en Sam naar de Collins ranch gaan voordat de sheriff het inpikt.”
“Goed, we gaan. Kom Sam”, zei Rusty ongerust.
Ze gingen op weg naar de Collins ranch die er verlaten bij lag.
Vrij spoedig arriveerden ze op de Collins ranch. Rusty kwam de lege woonkamer in en ging op tafel zitten. Sam inspecteerde de rest van de ranch maar kon niets verdachts vinden. Toen hij de woonkamer binnenkwam was Rusty in diepe gedachten verzonken. Zó diep dat hij Sam niet eens hoorde binnenkomen.
De volgende morgen verscheen de sheriff op de ranch. Hij klopte op de deur en Rusty deed voorzichtig open.
“Wat doe jij hier? Dit is toch de Collins ranch?”, vroeg de sheriff wantrouwig.
“Dit is de Collins ranch. Ik ben Rusty Collins en de ranch is nu van mij”, verklaarde Rusty.
“Cody is dood dus de ranch valt nu onder mijn eigendom”, zei de sheriff wat geïrriteerd.
Ondertussen ging Sam naar de Cannery om Jesse te waarschuwen. Ondertussen werd Rusty letterlijk in een hoek geduwd door de sheriff.
“Jij zal hier over zwijgen”, zei de sheriff tegen Rusty die kalm bleef en merkte dat de sheriff bang was voor hem.
“Men komt er toch achter wat je aan het doen bent. Dus…”, reageerde Rusty.
Er ontstond tussen beiden een gevecht waarbij Rusty zijn linkerenkel brak. De sheriff wilde Rusty doodschieten toen er op de deur geklopt werd. Sam brak de deur open. In de deurpost stond Texas Ranger John Miller die zijn geweer op de sheriff richtte en fel zei:“Handen omhoog Jake Collins. Je bent gearresteerd. Ik bepaal voorlopig de wet hier.”
“Hier heb jij zeker voor gezorgd Collins?”, vroeg de sheriff kwaad.
Hij gaf de jongen nog een harde schop tegen zijn gebroken enkel.
“Jazeker. Ik weet ook dat jij mijn ouders vermoord hebt en dat je mijn oom bent”, zei Rusty.
Toen de enkel van Rusty in het gips gezet was en de sheriff achter slot en grendel zat vertelde John het volgende:“Cody en Mary Collins hadden nog een broer Jake. Hij was de sheriff. Jake en Mary waren tegen het huwelijk van Cody met Jane Adams. Toen jij op komst was heeft Mary ervoor gezorgd dat Jane en Cody uit elkaar gingen. Jake heeft Jane doodgeschoten maar hij wist niet van jouw bestaan af totdat jij hier opdook. Cody schoot Mary dood omdat zij de ranch in brand wilde steken en jou ervoor op wilde laten draaien. Cody wist dat jij zijn zoon was maar durfde niets te laten merken omdat dan alles uit zou komen.”
Zowel Rusty als de anderen in de kamer waren er stil van.
“Wie wordt er nu hier sheriff?”, vroeg Jesse.
“Er komt hier geen sheriff maar een marshal. Ik heb Rusty aanbevolen in Washington. Als zij ermee akkoord gaan en Rusty ook wordt hij hier de gezagsdrager. Zolang ben ik hier de baas”, zei John.
“Ik wil best marshal zijn. Ik weet alleen niet of ik wel een goede marshal zal en kan zijn”, antwoordde Rusty.
“Ik denk van wel. Thuis loste je ook de meeste problemen en ruzies op”, zei John.
Jesse keek John aan en vroeg:“Kent u Rusty al lang?”
“Mijn vrouw en ik hebben hem na de dood van Jane in huis genomen”, legde John uit.
“Rusty, ik ben je nog een excuses verschuldigd voor je weg te sturen. Het spijt me”, zei Jesse.
“Vergeven. Ik blijf nog heel lang in deze stad”, was het antwoord van Rusty.
“De stad kan wel iemand zoals jij goed gebruiken”, zei Jesse.