Koppelen
Julia en Monica Tucker waren stapelverliefd geworden op respectievelijk Matthew Walker en Mitch Cartwright. De meisjes hadden niets met honkbal maar ze hadden de jongens in de lokale krant zien staan.
“Neem jij Matthew, dan is Mitch voor mij”, zei Monica tegen haar tweelingzus.
“Goed. Die zijn nog jong en vrijgezel dus als wij verkering met ze hebben zijn ze alleen nog maar jong”, antwoordde Julia.
“En wij zijn ook nog jong. En als ze van ons zijn rennen we eerst met ze naar het stadhuis en daarna naar het ziekenhuis”, zei Monica.
“Waarom dan naar het ziekenhuis?”, vroeg Julia verbaasd.
“Omdat wij daar hun kindjes moeten krijgen”, was het antwoord.
Ze gilden het uit van de pret.
Het was na een wedstrijd en de spelers waren nog in het clubhuis. Ze zaten aan een grote tafel te eten en te drinken en natuurlijk na te genieten van de overwinning. Troy Taylor zag de meisjes binnenkomen en stootte Mitch aan.
“Ze komen vast voor jou en Matt”, zei de rechtsvelder.
“Jammer voor hen zijn wij al bezet”, reageerde Mitch lachend.
Hij knipoogde vlug naar Matthew die er eentje terug gaf. Hun ploeggenoten wisten dat ze een relatie met elkaar hadden en vonden het geen probleem. De jongens waren professioneel genoeg om hun relatie buiten het spel te houden.
“Dames, het clubhuis is gesloten voor bezoekers”, zei de barman.
“Dat wisten wij niet”, zei Julia.
“Bovendien komen we voor Mitch Cartwright en Matthew Walker”, zei Monica.
Nu keken alle honkballers elkaar verbaasd aan.
“Zeg maar dat we geen tijd hebben want we moeten straks mijn zusje Rose ophalen”, zei Mitch.
De meisjes gaven hun telefoonnummers aan de barman en gingen weg. Mitch en Matthew kregen de telefoonnummers van de barman.
“Matt, zullen we toch met ze afspreken zonder te laten merken dat we al bezet zijn?”, vroeg Mitch na een poos en met lachende ogen.
“Dat doen we”, zei Matthew lachend.
Troy zei:“Zo behandel je toch geen meisje. Ik weet wel dat jullie allebei op jongens vallen maar dan hoef je de meisjes nog niet zo te behandelen.”
“We dachten meer aan een gewone afspraak in plaats van een avondje uit”, zei Matthew.
Iedereen lachte.
Julia en Monica gingen beledigd naar huis terug.
“Ik ga gewoon eisen dat vader de club koopt en dan kunnen die 2 vertrekken. Bovendien wordt het dan een hockeyclub”, antwoordde Monica.
Dat vond haar zus een uitstekend idee. Maar nog voordat ze thuis waren ging de gsm van Julia.
Ze nam op en kreeg van Matthew te horen:“Morgenochtend hebben wij een afspraak om ergens koffie te drinken.”
“Dat is geweldig”, zei Julia dolblij.
Ze kreeg het tijdstip en adres te horen en hing op. Toen ging de gsm van Monica. Ze kreeg hetzelfde verhaal te horen maar nu van Mitch. Monica ging ermee akkoord.
“Morgen ontmoeten we onze prinsen op het witte paard”, zei Julia.
“Toch zal vader de club kopen”, zei Monica beslist.
Mitch had afgesproken bij de haven van San Francisco en was daar al vroeg. Om de tijd door te komen tekende hij de schepen daar na. Toen Monica kwam borg hij zijn tekenspullen vlug op in zijn rugzak.
“Hallo, ik ben Mitch Cartwright”, zei hij zo onschuldig mogelijk.
Monica zei:“Monica Tucker. Dus jij speelt hockey? Wat leuk. Ik doe dat ook. Mijn vader gaat over een jaar de San Francisco Kings kopen.”
“Ik speel prof honkbal en ijshockey als het honkbalseizoen voorbij is”, zei Mitch.
Hij wist meteen dat Monica Tucker slecht nieuws was maar liet niets merken. Hij bestelde 2 koffie met warme appeltaart. Het meisje zag het litteken op de linkerhand van de jonge Cartwright en werd er nieuwsgierig naar.
Ze vroeg geschokt:“Hoe kom je aan dat litteken op je hand?”
Mitch keek er naar en zei nonchalant:“Toen ik 14 was kreeg ik daar een kunststof prothese.”
“Dat lijkt me vreselijk om zo mee rond te lopen”, zei het meisje.
“Er zijn ergere dingen om mee rond te lopen”, reageerde de jonge Cartwright.
Monica voelde zich erg persoonlijk aangesproken en keek hem woedend aan.
“Ik ben wel al 5 keer Miss San Francisco geworden dus je hoeft je echt niet te schamen als wij samen over straat lopen”, snauwde ze.
“Dat doe ik ook niet maar kennelijk schaam jij je wel omdat ik toevallig een litteken op mijn linkerhand heb”, reageerde Mitch.
Hij stond op en pakte zijn jas en rugzak. Hierna ging Mitch weg, Monica woedend en beledigd achterlatend.
Matthew had het ook niet getroffen met Julia. Het meisje had net zoveel of zo niet meer verbeelding dan haar zus en sprak met een hete aardappel in de keel. Matthew daarentegen had nog steeds een plattelands accent, alhoewel hij al ruim een jaar in de grote stad woonde en werkte. Dat was grotendeels de schuld van Mitch die ook niet echt Algemeen Beschaafd Engels sprak.
“Matthew, woon jij echt nog bij je ouders?”, vroeg Julia tijdens hun 1e afspraakje.
“Ja, ik ben prof honkballer dus veel weg. Dan is het erg makkelijk om ouders te hebben om op terug te vallen. Mitch woont bij ons in”, antwoordde de jonge Walker.
“Mitch woont bij jou in huis? Is hij soms een weeskind?”, vroeg Julia met een vies gezicht.
“Nee, maar hij is ook prof honkballer. Alleen zijn ouders hebben nog 3 jongere en schoolgaande kinderen”, legde Matthew uit.
“Oh, dat zit zo. Gelukkig. Ik was al bang dat jij iets had met Mitch”, giechelde Julia opgelucht.
‘Je moest eens weten hoe dicht je bij de waarheid zit’, dacht Matthew. Hij keek op de klok en zag dat het tijd was om weg te gaan.
“Sorry Julia. Ik moet weg”, zei Matthew.
Hij stond op, pakte zijn jas en tas en ging weg. Julia kookte van woede.
Matthew haalde Mitch op en samen reden ze naar het honkbalstadion.
“Matt, wat ben ik blij dat ik met jou ga. Die Monica Tucker is echt een muts van de bovenste plank. Ze zag dat litteken op mijn hand en meteen schaamde ze zich om met mij over straat te lopen. Hoe was jouw afspraakje met haar zus?”, vroeg Mitch.
Matthew antwoordde:“Die griet praat zo bekakt dat wij een nog erger plattelands accent hebben. Omdat jij bij mijn ouders woont dacht zij dat ik iets met jou had. Ik dacht meteen dat ze eens moest weten hoe dicht ze bij de waarheid zat.”
Ze lachten.
Toen vroeg Mitch serieus:“Zouden die meiden soms familie zijn van George Tucker?”
“Die van die failliete schoolbus organisatie in Virginia City? Het zou best kunnen. Weet je vader dat niet? Of anders opa?”, was de wedervraag van Matthew.
“Stop daar even. Dan bellen we even naar de ranch”, zei Mitch.
Matthew stopte op een parkeerplaats en Mitch belde naar de Ponderosa ranch waar hij zijn opa Ben Cartwright meteen aan de lijn kreeg. De rancher kreeg alles te horen en beloofde het uit te zoeken. Mitch hing op en Matthew reed door naar het stadion.
Ben had op verzoek van zijn 2 oudste kleinzoons uitgezocht waar George Tucker woonde en of hij 2 dochters had. Joe Cartwright, de jongste zoon van Ben, had op internet gezocht en was heel wat te weten gekomen.
“Pa, George Tucker heeft inderdaad een tweeling Monica en Julia. Ze wonen in San Francisco”, zei Joe.
“Mitch zei dat Monica eist dat haar vader de honkbalclub koopt om zo hem en Matt te kunnen ontslaan”, zei Ben.
“Waarom koopt u die club niet en laat ze verhuizen naar ons stadion?”, stelde Hoss Cartwright voor.
Hij was de 2e zoon van Ben.
De rancher keek hem aan en antwoordde:“Hoss, dat is nog niet eens een slecht idee van jou. Ons stadion is er geschikt voor dus ik ga het proberen te regelen.”
Na hun mislukte afspraakjes kwam de tweeling erg overstuur thuis.
“Wat is er gebeurd?”, vroeg hun vader George Tucker verbaasd.
“Ze zijn niet eens in ons geïnteresseerd. Ze spelen geen hockey maar honkbal. Matthew praat als een boer en gedraagt zich ook zo”, zei Julia huilend.
“Die Mitch heeft een enorm groot litteken op zijn hand. Ook de manier waarop hij praat past niet bij ons soort mensen”, zei Monica.
“Hoe heet die Mitch van achteren?”, vroeg George ongerust.
“Cartwright. Hoezo?”, vroeg zijn dochter.
“Zomaar. Misschien veranderen ze wel als ze jullie wat beter kennen”, zei George.
Hij ging naar zijn werkkamer en zocht op internet meer informatie over vooral Mitch Cartwright. Maar hij kon niets bruikbaars vinden tot zijn ergernis.
Een week later. De meisjes hadden de hele week niets van de honkballers gehoord. Monica ging met haar zus naar het stadion om haar vriend te zien. Buiten het clubhuis zag Julia Matthew praten met een jongen.
“Speelt Mitch vandaag niet?”, vroeg de jongen die de zwager van Matthew, Benji Cartwright, bleek te zijn.
“Nee, hij heeft teveel last van zijn hand”, antwoordde Matthew.
Julia kookte van woede toen ze zag dat haar vriend met iemand anders praatte en ging naar het stel toe, gevolgd door Monica.
“Matthew, waar is Mitch?”, vroeg Monica.
“Thuis. Mag ik je voorstellen aan mijn zwager en de jongere broer van Mitch, Benji?”, vroeg Matthew op zijn beurt.
“Hij is jouw zwager? Je gaat me toch niet vertellen dat jij en Mitch een stelletje zijn?”, vroeg Julia met een vies gezicht.
“Ja, ik heb nu 2 oudere broers”, zei Benji nog voordat Matthew antwoord kon geven.
“Gadverdamme! Ik ga ervoor zorgen dat jullie hier ontslagen worden”, zei Monica.
“Dat kan je proberen maar ze weten allang van onze relatie”, zei Matthew.
De meisjes gingen beledigd de tribune op.
Benji vroeg fluisterend:“Is die meid soms verliefd op jou?”
“Ja, helaas wel. Maak je maar geen zorgen want ik blijf bij je broer. En hij bij mij”, antwoordde Matthew.
Benji was gerustgesteld. Ze gingen naar binnen om met de batting practise te beginnen. Benji en zijn tweelingzus Lisa waren batboy en batgirl van de San Francisco Kings.
Al heel snel werd duidelijk dat Julia en Monica nog nooit bij een honkbalwedstrijd geweest waren. De 2e helft van de 2e inning stond op het punt van beginnen toen Monica verbaasd om zich heen keek.
“Julia, is er geen rust bij deze sport?”, vroeg ze iets te hardop.
Iedereen die het hoorde begon hard te lachen. Zelfs de stadionspeaker kreeg het te horen.
Hij zei door de microfoon:“Helaas voor 2 bezoeksters is de rust bij deze wedstrijd afgelast.”
Weer werd er gelachen in het stadion.
Lisa, die bij de tegenstander Los Angeles Wolves batgirl was, zei tegen coach Ken Johnson:“Het is nu echt jammer dat mijn broer niet kan spelen.”
“Hoezo?”, vroeg hij ongerust over het antwoord.
“Mitch slaat de bal het stadion uit en breekt daarbij meestal een autoruit. Ik zag een hele dure Rolls Royce vlakbij het veld staan. Wat zou het leuk zijn als hij die ruiten zou breken”, antwoordde het meisje.
Ken zei:“Dat zou ik ook wel leuk vinden. Ik ken namelijk de reputatie van je broer.”
De coach had het nog niet gezegd of Matthew had de bal weggeslagen. De bal vloog met zo’n vaart door de lucht dat het voorwerp door de Rolls kwam. Rose vond de bal bij de auto en hield hem bij zich.
“Een homerun voor Matthew Walker en een paar gesneuvelde ruiten voor de roze Rolls Royce”, zei de stadionspeaker.
“Dat is onze auto! Nou, dan kan Matthew de nieuwe ruiten betalen van zijn salaris”, zei Julia kwaad.
De liefde was meteen voorgoed over. Dat was ook het geval voor Monica.
Terwijl Matthew, Benji, Lisa en Rose in het stadion waren kreeg Mitch bezoek van Ben. De jongen was een beetje verbaasd om de rancher te zien. Maar dat was Ben ook.
“Moet jij niet spelen?”, vroeg Ben.
“Nee, mijn hand doet zeer en dan met name het litteken. De coaches weten ervan en als het pijn doet moet ik van hen thuisblijven”, antwoordde Mitch.
“Ik ben hier om jullie te zien en om de San Francisco Kings te kopen. Dat laatste was een idee van je oom Hoss. Oom Joe ontdekte dat George Tucker dezelfde persoon is als degene van de schoolbusorganisatie die jou 4 km naar huis liet lopen”, zei Ben.
“U gaat onze honkbalclub kopen? En dan zijn we zeker de Ponderosa Cowboys?”, vroeg Mitch verbaasd.
De rancher knikte en ging door:“Alle spelers verhuizen naar Virginia City. Jij en Matt komen weer bij mij wonen. Als jullie dat willen.”
“U heeft zeker personeelgebrek? Dat u zegt dat wij bij u kunnen komen wonen”, reageerde zijn kleinzoon sarcastisch.
“Dit blijft tussen ons!”, zei Ben semistreng.
Mitch knikte bedeesd. Hij maakte koffie en liet toen zijn recentste tekeningen zien. Ben was er zeer van onder de indruk.
Mitch zei opeens bloedserieus:“Zodra het kan in Nevada willen Matt en ik trouwen. En dan willen we dat onze bruiloft op de ranch plaatsvindt. ”
“Is het zo serieus tussen jullie?”, vroeg de rancher.
De jonge Cartwright knikte.
“Dan is dat hierbij geregeld. Je ouders trouwden ook op de ranch”, zei Ben.
Nog voordat iemand het wist was de naam van de San Francisco Kings veranderd in Ponderosa Cowboys. Ook de locatie van de club was veranderd. Vreemd genoeg ging iedereen van de San Francisco Kings akkoord met de verhuizing.
Op een avond waren Mitch en Matthew op bezoek bij de ouders van Mitch, Adam en Sally Cartwright.
“Papa, mam, wij gaan zeer binnenkort terug naar de Ponderosa ranch verhuizen. Opa heeft onze club gekocht op voorwaarde dat we daar gingen spelen als de Ponderosa Cowboys”, zei Mitch opeens.
Adam keek zijn oudste zoon verbaasd aan.
“Dus jullie gaan terug naar de ranch?”, vroeg Adam toen het nieuws eenmaal tot hem doorgedrongen was.
“Ja. En aangezien Benji en Lisa batboy en batgirl waren bij de San Francisco Kings zouden zij eigenlijk ook terug moeten”, antwoordde Matthew.
Sally stelde voor:“Ze hebben nog vakantie dus dan kunnen ze in september naar een nieuwe school. En Rose kan haar andere familieleden beter leren en andersom.”
Adam gaf zich gewonnen en zei:“Bestel de verhuizers maar.”
Pas na de complete verhuizing van de San Francisco Kings werd het nieuws van de verkoop en verhuizing in de krant gepubliceerd. Monica las het nieuws als 1e en werd witheet.
Ze zei woedend tegen haar vader:“U zou die club kopen!”
“Volgend jaar zou ik hem kopen. Het stadion zou toch al gesloopt worden voor een nieuw hockey stadion”, antwoordde George.
“Ach, zolang wij die Cartwrights niet meer hoeven te zien vind ik alles best”, zei Julia.
Het was een zeer goede zet van Ben Cartwright om de San Francisco Kings te kopen en de naam te veranderen in Ponderosa Cowboys. De club werd nog succesvoller en beter dan toen ze nog in San Francisco speelden.