Ben Cartwright had zijn twee jongste zoons Hoss en Little Joe meegenomen naar San Francisco voor een gecombineerde zakenreis en vakantie. De rancher had de jongens stevig op het hart gedrukt om niets doms uit te halen want dan zouden ze het weten. Natuurlijk beloofden de jongens dat.
Omdat Hoss en Little Joe alle vrijheid hadden terwijl hun vader met zaken bezig was gingen de broers de stad in. Ben had ze ieder 50 dollar gegeven.
“Joe, weet jij hoe we hier snel wat meer geld kunnen verdienen?”, vroeg Hoss.
“Ja, natuurlijk weet ik dat”, antwoordde Little Joe.
“Zou je het me dan niet even vertellen of wou je het plan voor jezelf houden?”, vroeg Hoss een beetje verontwaardigd.
“Ik zal het je uitleggen: Jij bent nogal goed in boksen dus ik ga je promoten als mijn bokser. Dan valt de inhoud van ieders portefeuille in onze zakken”, legde Little Joe uit.
“Je bedoelt in jouw zakken!”, protesteerde Hoss.
“Helemaal niet. Ik was van plan de opbrengst met jou te delen maar dat kan je nu wel vergeten”, reageerde Little Joe fel.
Ze zochten nog een flinke tijd ruzie totdat er een mooie dame naar hen toekwam.
“Jij bent de beer die ik zoek”, zei Lola Smith.
Ze negeerde Little Joe die dat uiteraard niet leuk vond.
“Wat moet ik doen?”, vroeg Hoss verlegen glimlachend.
“Je broer moet zijn ogen dichtdoen en jij moet voor mij poseren. Ik ben kunstenares en wil jullie tekenen. Maar dan moet je wel je bovenkleren uitdoen”, legde Lola uit.
Hoss was meteen verkocht door de schoonheid van Lola en deed wat ze gezegd had. Little Joe was eerst verontwaardigd door het gedrag van Lola maar hij deed al snel met haar mee.
“Ogen dicht jij! Anders kan ik mijn beer niet tekenen”, snauwde Lola.
De broers deden allebei hun ogen dicht waardoor Lola haar slag kon slaan. Ze nam niet alleen de portefeuilles van de jongens mee maar ook het shirt van Hoss.
De broers stonden nog altijd met gesloten ogen toen Ben bij hen kwam staan. De rancher begreep er niets van dat zijn tweede zoon halfbloot op straat stond en zijn ogen dicht had en zijn jongste zoon ook met ogen dicht erbij stond.
“Waarom staan jullie te slapen?”, vroeg Ben streng.
Hoss en Little Joe vlogen een meter of tien de lucht in toen ze de stem van hun vader hoorden. Ze keken om zich heen en beseften toen pas dat ze beroofd waren.
“Eh pa, kijk het zit zo: er was een aantrekkelijke dame die ons wilde tekenen. We moesten wel onze ogen dichtdoen en Hoss moest zijn shirt uitdoen. We dachten er wat mee te kunnen verdienen”, vertelde Little Joe aarzelend.
Ben zuchtte diep en wist genoeg.
“Ik kan jullie écht niet alleen laten! Hoe oud zijn jullie eigenlijk?”, vroeg hij streng.
“Dat weet u toch wel?”, vroeg Hoss onschuldig.
“Het is maar goed dat Adam thuisgebleven is. Want hij zou zoiets nooit laten gebeuren. Maar goed. Ik zal jullie toch moeten straffen en wel met het volgende: zodra we thuis zijn hebben jullie huisarrest voor 2 maanden en moeten jullie de afwas doen gedurende die tijd!”, sprak Ben.
De broers slikten en wisten dat ze er niet onderuit konden komen.
“Pa, we accepteren de straf en beloven u beterschap. Vanaf nu gaan we ons leven verbeteren en doen geen domme dingen meer”, zei Little Joe namens zijn broer.
“Kan ik dat zwart op wit krijgen?”, vroeg Ben fronsend.
“Nadat we die griet te pakken hebben genomen”, antwoordde Hoss.
Ze renden naar een saloon en daar vonden ze het shirt van Hoss terug en ook hun portefeuilles. Vlug trok Hoss zijn shirt aan en ze hielden hun portefeuilles dicht bij zich.
Sinds dat moment waren Hoss en Little Joe op hun hoede als ze weer eens in San Francisco waren en benaderd werden door aantrekkelijke dames.