Omdat Adam Cartwright weg was voor zaken omtrent de Ponderosa was zijn vader Ben Cartwright degene die op de zoon van Adam, Mitch (5) moest passen. Dit was voor de eigenaar van de ranch geen bezwaar omdat dit een uitgelezen excuus was om meer tijd aan zijn kleinzoon te besteden. Mitch vond dit uiteraard ook niet erg.
Het was een erg lange dag geweest voor opa en kleinzoon Cartwright. Ze waren de hele dag buiten bezig geweest.
“Opa, gaat u me nog voorlezen?”, vroeg Mitch na het avondeten.
“Natuurlijk doe ik dat”, antwoordde Ben.
Hij pakte een boek en ging in zijn rode stoel zitten. Mitch nam plaats op de bank. Toen begon het voorleesuurtje. Mitch was echter zo moe geworden door de buitenlucht dat hij binnen enkele minuten in een diepe slaap was gevallen. Maar dat gold ook voor Ben. Het was doodstil in de woonkamer totdat de 2e zoon van de rancher, Hoss, binnenkwam. Hij wist dat zijn neefje aanwezig was en dat het door hem altijd erg lawaaierig was.
“Wat is het stil in huis zeg”, zei hij tegen zichzelf.
Hoss liep wat verder de woonkamer in en zag 2 slapende Cartwrights. ‘Daarom is het dus zo rustig in huis’, dacht hij glimlachend. Hoss liep naar zijn vader en schudde hem wakker.
“Pa, is het nu al zo erg met u dat u tijdens het voorlezen in slaap valt?”, vroeg Hoss plagend.
“Ik sliep helemaal niet. Ik liet mijn ogen alleen maar wat rusten”, zei de rancher.
“En ik moet dat geloven. Kijk maar eens op de bank”, zei Hoss lachend.
Beiden keken naar de bank waar de jongste Cartwright in een diepe slaap was verzonken.
“Het is een erg lange dag voor hem geweest. Als jij hem naar bed wil brengen kan ik mijn ogen nog even laten rusten”, stelde Ben voor.
“Blijft u maar rustig zitten. Ik breng dat kleine ding wel naar bed”, zei Hoss.
Hij liep naar de bank en tilde zijn neefje op om hem naar bed te brengen. Ben keek zijn zoon tevreden na omdat hij wist dat het altijd veel tijd en moeite kostte om Mitch in bed te krijgen.
Hoss probeerde Mitch zo stil mogelijk in bed te krijgen maar hij trapte op een piepspeeltje van hun hond Cody zodat de jongen wakker werd.
“Hi oom Hoss”, zei Mitch lachend.
“Hi Mitchy. Opa slaapt al dus ik stelde vrijwillig voor om jou naar bed te brengen”, zei Hoss.
“Best. Ga je gang”, antwoordde Mitch.
Hoss legde de jongen in bed en dekte hem toe.
“Slaap lekker want het is weer vroeg dag voor jou”, zei Hoss.
“Voor jou dan niet?”, wilde Mitch weten.
“Natuurlijk ook voor mij. Maar aangezien jij in slaap valt als iemand jou voorleest heb jij je nachtrust harder nodig dan ik. Welterusten”, zei Hoss.
Hij kuste de jongen waarna Mitch weer in slaap viel. Hoss verliet stilletjes de slaapkamer van zijn neefje en ging kijken of zijn vader nog wakker was. Uiteraard was dit niet het geval. Hoss zag dat zijn vader weer sliep maar besloot er niets van te zeggen. Want hij wist uit ervaring dat hij dan 2 weken lang het keukenhulpje van hun Chinese kok Hop Sing moest zijn. En daar had Hoss geen zin in.
Vanaf die dag keken Ben en Mitch wel uit bij het voorlezen, vooral ’s avonds.