“Hoss, ik heb een briljant plan om ons neefje en nichtje te verrassen met Pasen dit jaar”, zei een opgewonden Little Joe Cartwright tegen zijn oudere broer.
“Dat zal wel wat zijn. Vertel”, zei Hoss.
“Jij verkleedt je als Paashaas en komt zo thuis op Paas morgen. De kids weten niet wat ze zien”, zei Little Joe.
“Je weet dat Mitchy niet eens in de Paashaas gelooft. En zijn zusje vast ook niet”, reageerde Hoss.
“Ze kunnen anders goed toneelspelen”, zei Little Joe verontwaardigd.
“Weet je wat? Ik doe mee”, zei Hoss om zijn broer niet teleur te stellen.
“Dat had ik al gedacht en er op gerekend”, zei Little Joe.
Hoss wilde wat zeggen maar deed dat maar niet om de lieve vrede te bewaren.
De voorman van de Ponderosa, Candy Canaday, reed in sneltreinvaart terug naar de ranch. Op de veranda zag hij de oudste Cartwright broer Adam bezig met zijn kinderen Mitch en Pam. Candy sprong van zijn paard en liep naar de veranda.
“Adam, kids, ik moet jullie wat vertellen”, zei de voorman ernstiger dan hij normaal was.
“Wat is dat?”, vroeg Adam ongerust.
“Adam, je broers hebben het plan bedacht om Hoss als Passhaas te laten verschijnen op eerste paasdag als verrassing voor de tweeling”, antwoordde Candy.
De tweeling lag op de grond van het lachen en ook de twee mannen vonden het een komisch idee.
“Oom Hoss verscheen eens als Paashaas in mijn kamer omdat ik eerder had gezegd dat ik er niet in geloofde”, zei Mitch schaterlachend.
Nu lachte men nog harder.
“Jongens, we doen dit. Jullie twee bakken samen met Hop Sing een cake voor ons voor bij de koffie. Maar voor oom Hoss maken jullie een worteltjestaart. Zodra hij als paashaas binnenkomt geven jullie die ene cake. Dat zal ze leren jullie te pakken te nemen. Candy, jij weet van niets”, zei Adam.
“Van wat?”, vroeg Candy.
“Precies”, zei Adam.
Candy ging aan het werk en Adam hielp de tweeling met hun huiswerk en dan met name Mitch.
In huize Cartwright deed iedereen geheimzinnig en voerde vriendelijkheid de boventoon. Ranch eigenaar Ben Cartwright begreep er niets van maar liet het maar langs zich heen gaan. Hij was al blij genoeg dat zijn zoons geen ruzie met elkaar zochten.
De dag voor Pasen was het een drukte van belang. Hoss en Little Joe waren bezig met hun Paashaas pak en de tweeling hielpen de Chinese kok Hop Sing in de keuken zoals gewoonlijk. Om alle chaos te vermijden had Ben de hond Cody meegenomen voor een lange rit. De hond hield hier veel van en het was nog goed voor hem ook.
In de keuken was het helemaal een gezellige boel. Hop Sing was dol op de tweeling en andersom ook.
“Zullen we de cake voor oom Hoss in de vorm van een wortel snijden?”, stelde Mitch voor.
“Mr. Hoss dat niet leuk vinden”, zei Hop Sing.
Pam reageerde:“Nee, maar wij wel.”
“Dat doen we dus”, zei haar broer.
Spoedig hing de geur van versgebakken cake door het hele huis. Maar er mocht niemand in de keuken komen van Hop Sing en de tweeling en vooral ene Hoss Cartwright niet.
’s Avonds had Adam erg veel moeite om zijn kinderen naar bed te krijgen. Ze waren al erg druk van aard maar nu het bijna Pasen was helemaal.
“Papa, hoe kan de Paashaas nou komen als hijzelf ook Pasen moet vieren met zijn gezin?”, vroeg Pam.
“Misschien vieren ze het later”, antwoordde Adam.
“Er lopen 2 kippen langs een snoepwinkel. In de etalage zit een choco haan. Zegt de ene kip:“Die wil ik als man hebben.” De andere wil weten waarom. “Dan heb ik het heel jaar door chocolade eieren”, is het antwoord”, zei Mitch.
Iedereen behalve Hoss en Little Joe lachte.
“Straks komen ze nog met een grap over de Paashaas”, mompelde Hoss.
“Kids, nu écht naar bed want anders kan de Paashaas niet komen”, zei Adam een beetje streng.
“Hoe kan hij nou komen als hij nep is?”, vroeg Mitch plagend.
“Erg leuk Mitchy. Ga nu maar slapen”, reageerde Hoss.
De tweeling ging lachend naar boven. Hoss merkte dat de kinderen meer wisten dan ze lieten merken.
De volgende morgen hing er een vreemde maar gezellige spanning in huis. Om een onbekende reden waren Hoss en Little Joe al heel vroeg weggegaan.
Aan het ontbijt vroeg Ben:“Waar zijn Hoss en Joe?”
“In hun Paas vel”, antwoordde Mitch droog.
De rancher merkte in wat voor stemming zijn kleinzoon was en zei niets meer voor de zekerheid.
Na verloop van tijd werd er op de deur geklopt. Iedereen keek naar de voordeur.
“Daar zullen we het krijgen”, zei Adam.
Hij stond op en liep naar de deur. Toen hij opendeed zag hij Hoss staan verkleed als Paashaas.
Hoss zag hem denken en zei waarschuwend:“Mond dicht jij!”
“Ik wilde wat zeggen maar dat laat ik maar over aan mijn zoon en dochter”, reageerde Adam.
Hij liet de Paashaas binnen en ging in zijn blauwe stoel zitten. Mitch en Pam keken elkaar aan en ze dachten hetzelfde.
“Opa, ik wist niet dat Hop Sing de haas voor het eten vanavond nog moest gaan slachten”, zei Mitch.
“Erg leuk jongen”, zei Ben.
De tweeling stond op en liep naar de keuken. Even later kwamen ze terug met een bord waarop een cake in de vorm van een wortel lag.
“Alstublieft Paashaas. Speciaal voor u gebakken”, zei Pam.
Hoss keek eerste verlekkerd naar de cake, nam een flinke hap en rende toen hard weg.
“Nou, onze bakkunsten worden weer flink gewaardeerd”, merkte Mitch op.
“Hier is goede cake”, zei Hop Sing die alles had gehoord.
Ergens buiten het erf van de Ponderosa wachtte Little Joe op zijn broer.
“Verdorie nog aan toe”, zei Hoss nijdig.
“Wat ben je vroeg terug. Is er wat gebeurd?”, vroeg Little Joe verbaasd.
“Die tweeling van onze broer is slimmer dan we dachten. Ze hadden voor mij een wortelcake gemaakt. Dit was zeker ook jouw plan?”, vroeg Hoss.
“Ik weet niets van een cake af. Ik zweer het”, antwoordde Little Joe.
De rest van de dag zochten Hoss en Little Joe ruzie over de cake terwijl hun familieleden een heerlijk Pasen hadden.