Hoss Cartwright was aan de beurt om de wekelijkse boodschappen te halen. De trouwe kok Hop Sing had hem een lange lijst meegegeven.
Voordat Hoss wegging kwam zijn neefje Mitch van 4 naar hem toe met de vraag:“Oom Hoss, mag ik mee met jou?”
“Van mij wel maar laat je vader je wel gaan?”, vroeg Hoss.
“Hij wil zelfs dat ik meega”, antwoordde de jongen.
Hoss zuchtte diep en keek hem aan.
“Ik wil niet eens de reden weten want dat zal wel weer fraai zijn. Ga je mee?”, vroeg hij.
Mitch knikte. Ze stapten in en reden naar de grote supermarkt.
“Mitchy, weet je wat er zo fijn is aan de supermarkt waar we heen gaan?”, vroeg Hoss.
“De boodschappen zijn er gratis?”, vroeg Mitch onnozel.
“Nee, dat niet maar je kunt er van alles proeven”, antwoordde zijn oom.
“Daarom ga jij er natuurlijk heen”, merkte Mitch op.
“Ik heb er nu al spijt van dat ik je heb meegenomen”, verzuchtte Hoss.
“Oom Hoss, ik zal heel braaf zijn”, zei Mitch met zijn allerliefste stem.
Hierdoor moest Hoss zijn neefje natuurlijk weer vergeven.
Spoedig reed Hoss het parkeerterrein van de supermarkt op. Hij stopte en keek zijn neefje ernstig aan.
“Mitchy, je moet nu wel bij me blijven want ik wil en mag je niet kwijtraken. Plus dat dit een grote winkel is”, zei Hoss.
“Dat beloof ik”, zei Mitch.
“Om er zeker van te zijn dat ik je niet kwijtraak zet ik je wel in het karretje”, zei Hoss.
Hij stapte uit en pakte de jongen uit het kinderzitje. Toen werd de auto afgesloten en ze liepen naar de winkelwagentjes. Hoss deed er een muntje in en zette daarna zijn neefje in het zitje voor in het karretje.
“Ik mag altijd alleen lopen van papa”, protesteerde het ventje.
“Dat kan wel zijn maar je bent nog erg klein en als ik zonder jou thuiskom krijg ik van je vader en opa straf”, antwoordde Hoss.
Mitch zuchtte diep en reageerde met:“Als je zonder boodschappen thuiskomt is er straf voor jou van Hop Sing.”
Hoss reageerde er niet op en duwde het karretje naar de winkel.
Al bij de ingang stond er een schaaltje met gesneden stukjes perzik. Hoss nam er eentje en gaf er eentje aan zijn neefje.
“Heerlijk. Het is jammer dat Candy er niet bij is want hij vindt ze ook lekker”, zei Mitch.
“Gelukkig voor ons is hij thuis”, zei Hoss.
“Oom Hoss, weet je wat? Je laat mij hier bij de perziken en dan ga jij alle boodschappen halen. Daarna kom je me hier weer halen”, stelde de jongste Cartwright voor.
“In je dromen!”, zei zijn oom.
Ze liepen door en ondertussen werd het karretje gevuld met boodschappen.
Bij de zuivel stond een juffrouw melk aan te prijzen.
“Uw zoontje wil vast wel aardbeienmelk proeven”, zei ze.
“Ikke wel maar oom Hoss misschien niet”, zei Mitch.
De juffrouw schonk lachend 2 bekertjes in. Het smaakte de Cartwrights wel.
“Heerlijk. Oom Hoss, kan dit er nog bij?”, vroeg Mitch met smekende ogen.
Natuurlijk kon Hoss dit niet weigeren en een pak aardbeienmelk ging het winkelwagentje in.
Toen kwamen ze bij het vlees waar een grote braadslee stond met vers gebakken gehakt.
“Oom Hoss, val aan”, zei de jongste Cartwright.
Dat deed Hoss inderdaad maar natuurlijk vergat hij zijn neefje niet. Bij de kaas hoefde Hoss niets maar dat leverde weer commentaar van Mitch op.
“Als jij het toch niet wil neem ik wel de jouwe”, zei het ventje.
Hoss gaf zijn blokje kaas aan de jongen die het meteen opat. Maar dat was het enige wat Mitch twee keer te eten kreeg.
Bij elke afdeling stond er wel een of meerdere dingen te proeven en de Cartwrights maakten daar dan natuurlijk gebruik van. Maar bij de kassa stond er niets meer te proeven tot grote teleurstelling van vooral Hoss. Toch was het wel een geslaagd uitje voor allebei en Hoss was tevreden over hoe zijn neefje zich had gedragen. Hoss betaalde en nam het winkelwagentje met de boodschappen en Mitch erin mee naar zijn auto. De boodschappen werden in de kofferbak geladen en Hoss bracht keurig het winkelwagentje terug. Maar hij haalde wel zijn neefje eruit.
Onderweg naar huis vroeg Mitch:“Oom Hoss, zullen we volgende week weer naar die winkel gaan?”
“Ik vrees van niet knul. Want dan is je oom Joe aan de beurt en dan mogen wij toch niet mee”, antwoordde Hoss.
“Jammer”, zei Mitch.
Zijn oom was het er roerend mee eens maar ze hadden wel een pact gesloten dat niemand met hen mee mocht naar die ene supermarkt.